Afgelopen weekend had ik het met mijn man nog over een buurvrouw' in de zijstraat naast ons. Al een hele tijd had ik haar niet gezien, bleven de gordijnen dicht en zag ik haar kindje van 2 jr ook niet. Vannochtend stond ze huilend aan mijn deur en vertelde mij een verhaal wat me behoorlijk van slag bracht. Om kort te zijn, haar zoontje is uit huis geplaatst. De 'buurvrouw' is verdacht van kindermishandeling (zoontje heeft enorme brandwonden op handjes en voetjes) en heeft hier door ook vastgezeten. De vaste lasten heeft de 'buurvrouw' ook al 4 mnd niet kunnen betalen, dus ze heeft geen gas en licht meer. Nu vroeg ze of mijn man met zijn bestelbus het kinderkamertje van haar zoontje weg wil brengen naar zijn vader waar hij nu woont. Mijn hart huilt...... Wat vindt ik dit erg voor het kleine jongetje. Ieder kind verdient een stabiele en liefdevolle omgeving om op te groeien.... Ik wil de 'buurvrouw' heel graag helpen, maar kan natuurlijk geen partij kiezen als het gaat om de problemen die ze heeft met buro jeugdzorg ed. Wat spullen wegbrengen is het minste wat je kunt doen toch? Wat zouden jullie doen in deze situatie?
Wat erg voor je buurjongetje en je buurvrouw. Spullen wegbrengen zou ik inderdaad ook doen. Voor de rest zou ik proberen de buurvrouw niet te veroordelen, jij hoeft haar niet te straffen. Wel zou ik mijn ogen open houden, mocht haar zoontje weer op bezoek komen.
ja hoor ik zou dat wel even wegbrengen naar de vader van het jongetje.... verder zou ik me er niet mee bemoeien met die buurvrouw en dat ook duidelijk maken...
Ik zal inderdaad de spullen wel wegbrengen, want dat zijn de spullen van dat zoontje. Daarbij is het vreselijk wat er is gebeurd, maar wel fijn dat zoonlief bij zijn vader kan verblijven dan in een pleeggezin te worden gestopt.
Zou het ook doen maar ik zou wel zelf contact willen met de vader. Wie weet wil hij de spullen helemaal niet en doet wij dit om in contact met hem en het kind te komen. Of ben ik te achterdochtig?
Spullen wegbrengen oke zou ik doen. Voor het jongetje, dan heeft hij eigen spulletjes. Ik zou me er alleen niet te veel mee bemoeien om in mengen.
Veroordelen kan zeker niet in deze situatie. Ik ben er gelukkig niet bij geweest! Maar ik vind het gewoon triest, dat zoiets in de straat naast je gebeurt.... Ik heb jaren met tienermoeders gewerkt en daar zag ik ook vaak schrijnende situaties. Toen had ik zelf nog geen kinderen en ik merk dat ik er nu toch wel heel anders tegen aan kijk. Het doet je gewoon pijn als je een moeder huilend aan je deur krijgt, met zo'n verhaal. Dat gun je gewoon niemand!
Alles wordt geregeld via jeugdzorg en gezinsvoogd. Zij mag haar zoontje ook maar 1 keer in de 3 weken zien, onder begeleiding. De vraag om de spullen is ook bij jeugdzorg vandaan gekomen.
ik zou zeker helpen maar mezelf er niet te veel in laten meeslepen. Als je met tienermoeders hebt gewerkt neem ik aan dat je de term professionele afstand kent? probeer die te handhaven!
In dat geval zou ik de spullen gaan brengen. Kleine moeite en het jongetje heeft zijn vertrouwde spulletjes. Voor hem is het al helemaal niet niks. Succes en sterkte ermee. Voor alle partijen is dit al moeilijk genoeg.
Ik twijfel. Ik neem aan dat er ivm de uithuisplaatsing ook een gezinsvoogd is aangesteld. Kunnen zij niet wat betekenen? Weet in ieder geval zeker dat het echt een vraag is om toestand in het bijzijn van het jongetje te voorkomen! Kan me voorstellen dat je graag wilt helpen, maar alles in het belang van het kleintje!
Natuurlijk ken ik die! Maar ik merk gewoon dat ik er nu, als moeder, wat anders tegen aan kijk. Dan is het soms best moeilijk om (professioneel)verstand en je gevoel van elkaar te scheiden! Maar ik ben echt niet van plan om me er verder mee te bemoeien, dat kan ook niet. Ik ben gewoon verbijsterd dat er van alles afgespeeld heeft achter een raam wat ik elke dag zie vanuit mijn huis....
idd als het om spullen weg brengen gaat, zou ik dat wel doen. Denk er aan dat je dat voor het jongetje doet. Maar wel duidelijk maken dat je je er verder niet in mengt. Wat zielig voor het ventje!!
de spulletjes zou ik zeer zeker naar het kindje toebrengen. met de moeder zo ik zo min mogelijk contact hebben, bureau jeugdzorg enz gaat daar nu over. wauw staat mij nog iets te wachten...ik doe die opleiding namelijk.
@anderen die zeggen "wat zielig voor het kindje" dames tuurlijk is het niet leuk als een kind bij zijn moeder wordt weggehaald...maar hou wel in je achterhoofd dat het mischien wel veel beter is voor dat kind. bureau jeugdzorg zal een kind echt niet zomaar bij de moeder weghalen. mijn halfzusje is ook bij haar moeder weggehaald toen ze 5 bijna 6 was en dat heeft haar echt heel goed gedaan. ze had het moeilijk in het begin maar ze is er zoveel beter uitgekomen! ze woont nu nog steeds niet thuis maar doet nu wel vwo en is echt een hele slimme meid. ze is er ontzettend veel op vooruit gegaan.
Vreselijk dat het jochie dit mee moest maken, zelf gelukkig nooit met dit soort organisaties van doen gehad. Ik vind wel, dat wanneer jeugdzorg instaat is een kind uit huis te plaatsen en een vader in staat is zn zoon op te vangen 1 van deze partijen ook vast wel in staat is om het jochie zn spullen zelf af te halen. Desnoods via een koerier of taxi, snap niet zo goed waarom de moeder hier nog wel de rechten/plichten in heeft.
Mocht vader de spullen ook graag willen ontvangen zou ik ze zeker brengen. Zoals je aan mijn onderschrift ziet, ben ik pleegmoeder. Ook wij hebben geregeld de moeders van onze pleegkinderen geholpen met bv spulletjes op te halen of te verhuizen. Weet je, voor een kind kan het heel waardevol zijn om die spulletjes te hebben. Ook steun ik de moeders altijd en probeer ik ruimte te geven voor hun verdriet. Ja natuurlijk dat ventje heeft brandwonden en dat is zeer ernstig maar ik geloof nooit dat moeder dat bewust en willens en wetens heeft gedaan. Mocht ze het hebben gedaan is ze ziek in haar hoofd en vind ik dat ook zij behoefte kan hebben aan een arm om haar heen. Daarin ben ik denk ik wel een uitzondering maar inmiddels heb ik behoorlijk wat gezien bij dergelijke moeders. Ook zij hebben verdriet om het gemis en ik denk dat wanneer ze hulp vraagt om die spulletjes te brengen ze nog steeds om dat ventje geeft en dan vind ik ook dat ze verdriet mag hebben. Voor het ventje hoop ik dat hij op een goede en veilige plek is terechtgekomen. Met beleid van Jeugdzorg bemoei ik me nooit zo mee ten opzichte van de bio ouders. Ik zeg altijd; ik zorg voor je kinderen en Jeugdzorg bepaalt het beleid. Ik wil een arm om je heen slaan en je troosten maar ik ga geen zaken regelen en of partij trekken. Dat is niet in het belang van het kind. In het belang van het kind is het wel dat moeder en pleegmoeder op z'n minst fatsoenlijk door een deur kunnen en respect over en weer kunnen opbrengen. Dus kortom; spulletjes wegbrengen ja, verhaal aanhoren ja, partij trekken zeker niet, troosten ja. Wel afstand houden en je niet mee laten zuigen in deze ellende want dat kost je enorm veel energie en gaat ten koste van je onpartijdigheid.
beetje kortzichtig vind ik dit wel. Is jeugdzorg taxichauffeur omdat ze in staat om een kind uit huis te halen???????? Moet vader dan ook die spullen ophalen omdat hij het kindje kan opvangen????Misschien wil hij ze helemaal niet, misschien kunnen vader en moeder maar beter geen contact hebben? Ik denk dat moeder dit niet eens zozeer MOET, maar meer vanuit liefde voor haar kind. Soms is het voor alle partijen zoveel beter dat de achterblijvende partij meewerkt in het belang van het kind.