Ze is bijna 6 en inderdaad eerste keer overlijden in haar omgeving. Ben benieuwd hoe ze reageert. Komt vast goed Heb aangeboden eten voor ze te maken, maar ze gaf aan "maak je niet druk, we krijgen genoeg hulp" . Jullie zijn altijd welkom. Dus gaan binnenkort over paar weekjes ongedwongen lekker spelen met de kinderen.
Jeetje wat heftig! Ik lees veel goede tips in eerdere reacties. Vooral het gat qua hulp. Fijn dat je iets concreet hebt wat je voor haar en de kinderen kunt doen. Hoe is het gesprek met je dochter gegaan?
Mijn dochter was inderdaad lekker luchtig en zei .. "nu wil ik toch vragen wat ik al heel lang wil weten..." Ik dacht ohjee.. "Hoe werd de allereerste mens geboren ?"
Ha de lieverd, moet er stiekem om lachen. Zo mooi die nuchterheid van kinderen. Hoe gaat het met jou?
Ik ben er nu ook wat rustiger onder. Vind het nog steeds verschrikkelijk voor het gezin. Maar kan het ook relativeren.. hij heeft de strijd verloren en op de meest wrede manier geeft het nu rust voor iedereen. Lief dat je het vraagt. Bedankt!
Heftig zeg! En helemaal als het zooo dichtbij komt Gecondoleerd. Ik denk dat je goed bezig bent (geweest) door ze een luisterend oor te bieden, concreet eten aan te bieden en binnenkort de kinderen mee uit te nemen. Gezien de kilometers tussen jullie is het wat lastig om meer concrete hulp te bieden, maar wat minstens net zo belangrijk is voor de meeste nabestaanden is in de toekomst een belletje plegen/een kaartje of berichtje sturen op bijzondere data (eerste Sinterklaas/kerst/oud& nieuw zonder de papa, verjaardag van de kindjes, verjaardag van de vrouw, voorheen verjaardag van de man, maar bijv. ook de eerste vaderdag zonder hun vader en als het over een jaar één jaar geleden is toen hij stierf). Fijn dat je dochtertje het vooralsnog goed op lijkt te pakken. Lijkt me niet gemakkelijk om zoiets mee te moeten delen Misschien kunnen jullie (met) haar een mooie kaart laten tekenen voor de fam. Of samen een kleinigheidje kopen als troost voor haar vriendinnetje (knuffelbeertje bijv., ik noem maar even wat..). Verder kun je haar misschien laten tekenen zodat ze haar gedachten op die manier kwijt kan. Of praten, of boekjes over dit onderwerp lezen. Net wat bij dr past Hoop dat je wat hebt aan mn tips. Nogmaals veel sterkte.
Fijn dat je het kunt relativeren en de ergste shock daarmee voorbij is. Dat het nu rust geeft bij iedereen kan ik me goed voorstellen. Dat maakt het gemis ook niet minder, maar kan wel net het scherpste randje van de pijn wegnemen. Dikke knuffel!
Gecondoleerd, wat heftig allemaal. wat ik zelf heel fijn vind is praktische hulp (maar dat is voor jullie wat lastig natuurlijk) en dat mensen lieten weten dat ze aan ons en mijn overleden man blijven denken. Een kaartje, appje, bloemetje. Op speciale dagen maar ook zo tussendoor. Het is voor ons nu bijna anderhalf jaar geleden en ik merk dat andere mensen het “gewoon” beginnen te vinden. Maar voor ons is het nog steeds een vreselijk gemis. Dus laat ook na langere tijd merken dat je nog aan de overledene denkt.