Wie herkent dit? Wij hebben een dcohtertje van anderhalf jaar en zijn nu bezig voor een 2e kindje. Hartstikke leuk, heel veel zin in, maar ik ben er ook wel een beetje huiverig voor...We weten nu wat we hebben, Evi eet goed, slaapt goed en het belangrijkste; ze is kerngezond! En dan denk ik weleens...Beter kan het toch nooit worden..? Wat als... Wie heeft dit ook (gehad)? Groetjes, Daan
Jep! Ik had dat ook voordat ik de knoop had doorgehakt voor een 2e kindje. Ik was enorm bang dat ik mijn liefde niet kon delen door 2, omdat ik al zielsveel van ons ventje houd. Maar er is geen hart groter dan een moederhart is mij toen verteld, dus ik moest mij nergens zorgen over maken. En tuurlijk denk ik soms ook wel eens wat nou als de 2e 'moeilijker' is dan Jamie, die ook een hele goeie eter en slaper is, vanaf het begin af aan, en als dat bij de 2e niet zo zou zijn, dan wennen we daar vast ook wel weer aan. Denk dat je het beste daar maar niet over na moet denken en het maar gewoon op zijn beloop laten. Als het eenmaal zover is, zul je je daar wel mee redden. Bij de eerste moest je immers ook aan alles wennen en dat is ook goed gekomen!
gehad toen pas mijn spiraal er uit was en soms nog wel, helemaal als luca weer eens een ik luisterd niet, ga s'nachts lopen spoken bui heeft. Maar jah voor hem is het veel leuker als ie strakjes niet meer de enige is....denk ik dan maar!