Mijn schoonmoeder zit inmiddels zo'n beetje in de laatste fase van kanker. Ze zal niet lang meer hebben. Mijn stiefzoon is net 4 en helemaal dol op zijn oma. Hoe vertel je in hemelsnaam zo'n kind dat zijn oma er straks niet meer is? Hoe zouden jullie dat aanpakken? Vooraf al vertellen? (Oma is inmiddels kanariegeel dus hij zal zeker door hebben dat er iets niet klopt lijkt mij) Of pas achteraf uitleggen wat dat oma er niet meer is? Mijn moeder zegt pas na die tijd vertellen, maar dat kan toch niet? Oma heeft soms geen haar (soms pruik) oma wordt ineens spontaan heeeeel erg geel, oma kan niet eten, oma spuugt veel... Maar hoe pak je dat tactisch aan voor zo'n klein ventje?
Ik lees mee. Zit helaas in eenzelfde situatie. Mijn moeder heeft de laatste kuur chemotabletten achter de rug (longkanker) en meer behandelingen zijn niet meer mogelijk. Ik heb 2 kinderen van 4 en 3.
Ik denk dat het het beste is als je het nu verteld. Uitlegt dat oma heel heel erg ziek is en dat ze er binnenkort niet meer zal zijn. Weet niet of je van de wolkjes of sterretjes bent want anders kan je vertellen dat oma naar de hemel gaat. Als je het nu verteld kan hij op zijn manier afscheid nemen.
ik zou het ook pas na het overlijden vertellen. omdat het "ziek"zijn natuurlijk ook lang kan duren. daarnaast denk ik dat je hem onbewust heel erg bang gaat maken voor ziek zijn. tenminste ik weet dat veel kinderen een lijn trekken. ziek is ziek en ofdat nu griep is of kanker maakt voor hun geen verschil. en als dat dood tot gevolg heeft dan leggen hun de link als je dat zegt. papa is ziek dan kan een kind helemaal in paniek raken omdat ze dan denken dat hij dood gaat
je hebt een boekje van nijntje .. die heet lieve oma pluis. geloof ik , gaat helemaal over t doodgaan van oma, afscheid nemen en de begravenis.
Ik zou het persoonlijk van te voren er over hebben. Gewoon vertellen dat oma ziek is en wat ouder en dat als mensen ziek of oud zijn ze naar een andere plek toe gaan. ( ligt er natuurlijk aan of je gelovig bent of een sterretje of wolkje of betere wereld etc er van maakt) Of misschien een voorbeeld geven? weet niet of je ooit een overleden huisdier hebt gehad dat hij zich kan herinneren? (je oma is natuurlijk geen goudvis maar zo snapt hij wel wat overlijden betekend en dat dat betekend dat hij haar niet meer kan zien) Ze begrijpen vaak meer dan je denkt. En als oma er opeens echt niet meer is dan ist opeens zo raar voor zo'n kleintje. Mijn nicht heeft het zo gedaan met haar zoontje toen mijn opa overleed. die heeft hem verteld dat opa erg ziek was en dat hij niet zo lang meer bij ons zou zijn en dat hij een sterretje zou worden. Zoontje leek het goed te begrijpen en heeft afscheid van opa genomen op zijn manier. Heel veel sterkte met dit grote verlies!
als eerste wil ik je heel veel sterkte wensen! hier heb ik van te voren verteld dat opa een ster zou worden en nou weet hij dat opa een ster is en kan hij naar hem zwaaien
Ok, heel lang zal ze niet meer ziek zijn. 1 deze dagen weten we meer over hoe de situatie nu is. Maar we zitten in ieder geval op het eind. Ik denk dat het wel belangrijk is goed duidelijk te maken dat oma ziek is door kanker. Niet alleen oma is ziek. Dat is zowiezo onnodig angst creeeren. Maar zoals nu.. Opa is overleden en heeft hij nooit gekend. De stiefopa heeft hij een goede band mee. Maar altijd als hij bij ons komt vraagt hij gelijk of we nog naar oma gaan dat weekend. Hij verheugt zich er voor die tijd al op. Wat nou als oma straks overleden is en je verteld het pas achteraf? Dan is het helemaal zo'n schok. Hij is 1 weekend per 2 weken bij ons. In 2 weken kan helaas veel gebeuren. De boekjes vind ik een heel goed idee. Helemaal omdat papa er niet goed over kan praten. Voorlezen zou dan vele malen makkelijker zijn. En zo hou je het toch op het niveau van het kind. ik ga eens kijken op bol.com
Kinderen zijn daar (gelukkig voor hun) vrij makkelijk in zolang jij eerlijk en open bent maar sta niet raar te kijken als hij het niet erg vind, mijn zoontje zegt ook gewoon heel bot : ja opa is dood.. Ik zou zeggen vertel er gewoon veel over dat bv oma erg ziek (en ook wat ze heeft) is en dat ze niet meer altijd bij ons zou zijn dat ze binnenkort doodgaat maar dat dat niet erg is als je heel ziek bent en oud bent omdat je in de hemel (of zoiets) geen pijn meer hebt en niet meer ziek. En dat bv oma altijd in je hart blijft dus als je haar mist dat je gewoon kan dromen en dan is ze weer bij je.. Je opent gewoon en kijkt naar de reactie vaak zijn kids daar heel nuchter in als je open kaart speelt, dat vind ik persoonlijk beter als achteraf maar dat is een persoonlijke keuze.. Ik vind persoonlijk dat je over de dood moet kunnen praten, er niet over praten gaat de pijn niet van weg het is juist het delen wat het dragelijk maakt en dat je de verdriet kan delen met elkaar....
Wij hebben mijn dochter tijdens het ziekte bed van opa(was maar 27 uur ziekte bed) en bij de ziekte van mijn tante niks gezegt. Wel hebben wij haar overal bij betrokken en zo ook mee geweest bij condolance's en begravenis/crematie. Eerste keer was zij bijna 4 jaar en hebben opa omgedoopt tot opa sterretje.Hebben ook een kistje gemaakt met uiteraard sterretjes.Daarin tekening en dingen van betekenis.Dit hebben we samen met haar bij de kist gezet. 2de keer is zij niet zo betrokken geweest omdat het om mijn tante ging maar wel weer mee geweest enzo. Regelmatig zwaait ze naar opa,tante en de oude hond van oma want die is ook een sterretje
wij hadden het uitgelegt toen opa er nogw as en met het nijntje boekje, en daarna de begravenis mee gemaakt.
Ik denk dat het helpt om eerlijk te zijn. Niet eromheen draaien, maar vertellen dat oma binnenkort dood zal gaan. Er zijn inderdaad wel van die 'standaard valkuilen' waar je kinderen de stuipen mee op het lijf kunt jagen. Dat een kind bij iedereen die ziek is, denkt dat hij dood gaat. Of als je zegt: oma slaapt nu en wordt nooit meer wakker, dan durft je kind zijn eigen bed zowat niet meer in. Een kdv-vriendje van mijn zoontje heeft het erover dat zijn mama weg is (moeder is overleden aan kanker). Mijn zoontje raakte vervolgens totaal overstuur toen ik vertelde dat ik weg moest, naar m'n werk of weet ik wat. Dat was dus geen handige woordkeuze. Ik zeg nu altijd waar ik naartoe ga, maar niet dat ik wegga. We hebben het hier nog niet van dichtbij meegemaakt. Mijn vader is al meer dan 20 jaar dood, en daar praat ik wel over met mijn zoontje, maar dat is voor hem natuurlijk heel onwerkelijk. Hij heeft de beste man nooit gezien. Verder heeft hij wel eens een dood vogeltje gezien, hij was zo gefascineerd en bleef maar kijken en vragen stellen. Hoe verdrietig ook, de dood hoort bij het leven. Je hoeft kinderen daar niet volledig voor af te schermen, in mijn ogen dan.
Nijntje boekje is inderdaad een hele goede.. Ook kun je kijken op: www.achterderegenboog.nl Er staat uitgelegd hoe kinderen rouwen per leeftijd enzo. Ze hebben ook een telefoonnummer die je kan bellen voor tips/info e.d.
Ook een mooi boek: Over de grote rivier Armin Beuscher & Cornelia Haas Een verhaal over afscheid... vanaf 4 jaar.. Vooral mooie platen, gevoel wordt goed omschreven.. Niet speciaal over een oma dus, maar geeft wel mooi weer dat afscheid definitief is, maar dat je iemand niet hoeft te vergeten. Op de achterkant staat: 'Ik moet op reis.' zei haas. 'Maar ik kan jou niet meenemen.' Na het afscheid is wasbeer verdrietig. Hij gaat wandelen met eend, olifant en muis. Ze denken terug aan vroeger en dan maken ze muziek. Haas heeft die muziek vast ook gehoord.
-Kinderen tot 3 jaar Tot drie jaar hebben kinderen niet een besef van het begrip dood, kennen ze niet het onderscheid tussen levende en niet levende dingen. Wel zijn ze bang om gescheiden te worden van papa of mama. Kinderen van die leeftijd voelen wat verlies is, ook voelen ze de emotionele afwezigheid van een rouwende moeder. Dit geldt ook voor baby's. Jonge kinderen van 0 tot 3 jaar gaan op hun eigen manier met de dood om. Ze reageren vanuit hun behoeften. Soms tot schrik van volwassenen (meisje van twee jaar wil ontbijten op de kist, gezellig bij papa). Heel jonge kinderen kunnen niet bevatten dat de dood onomkeerbaar is, maar ze kunnen het enigszins begrijpen aan de hand van speelgoed dat stuk is en niet meer gemaakt kan worden. En je moet uitleggen dat de overledene geen pijn meer heeft, het niet koud heeft en zich niet ziek voelt.
5 maand geleden is mijn moeder overleden aan kanker. Wij hebben wel gezegd dat oma ziek was. Dit kon hij ook goed merken, want oma kon natuurlijk niks meer. De laatste paar keer heeft hij oma nog in het ziekenhuis gezien. Ineens ging alles heel snel en is mijn moeder erg snel overleden. Ik heb ons zoontje wel meegenomen naar de plek waar mijn moeder opgebaard was. Een paar keer daarna zei hij dat oma nog in het ziekenhuis was ( dit was zijn beleving) Nu zegt hij wel oma is er niet meer en beseft hij ook dat hij oma niet meer kan zien. Hij is er heel normaal onder ,maar zegt wel eens als we het over mijn moeder hebben ,mama jij moet niet verdrietig zijn . Veel sterkte!
Kikker & het vogeltje Dat is ook een goed boekje En je hebt ook: Derk Das blijft altijd bij ons. Deze ken ik zelf niet, maar ben hem wel vaker tegen gekomen. Heel veel sterkte!!
Ik zou rustig vertellen dat oma heel erg ziek is. En dat oma kanker heeft en dat mensen die kanker hebben heel erg ziek kunnen worden. Als je zelf weet hoe nu verder en wat de dokters geven als leef advies dan kan je zeggen dat de dokters proberen oma beter te maken maar dat oma echt heel erg ziek is. Vertellen dat oma dood gaat en dat je niet weet wanneer dat is. Het is een hele lastige situatie. Hier is mijn oma pas overleden plotseling en dat moest ik later uitleggen uit mijn zoon van 5... ging anders dan verwacht.