Vraagje voor degenen die ervaring hebben met het slikken van antidepressiva. Ik slikte dit ivm postpartum depressie. Nu zo'n 2 maand geleden helemaal afgebouwd. Tijdens het gebruik merkte ik heel goed dat mijn emoties enorm afgevlakt werden. Nu ik alweer een tijdje gestopt ben met slikken, voel ik de emoties weer meer, maar lang niet zoals het altijd was. Het lijkt net of ik een laagje om me heen heb als het ware, waardoor ik met mn verstand de emotie weet, maar het niet doordringt tot mn gevoel. En dat laatste heb ik ergens last van. Sorry ik vind het lastig uitleggen. Maar is dit herkenbaar voor anders die afgebouwd hebben met gebruik van AD? En vooral.. Komt dat nog goed?
Herken het. Tijdje diazepam geslikt voor spier verslappen voor de rug. Was continu afwezig , was er wel maar ook weer niet. Zoveel ging langs je af. Nu ben ik ineens gestopt vorige maand. Van 2x 2 naar 1x 2 naar 1x 1. Was er klaar mee. Binnen 1,5 week zonder. Nu ben ik 3/4 wk verder en begin pas me eigen te worden. Daarvoor was het echt z'n face alsof me hoofd los zat op me romp ofzo. Alsof je zweeft door de dag. Je reageerd op dingen, je voelt emotie maar huilen bijv of boos worden of intens plezier hebben is er gewoon niet bij. Moet zeggen dat ik nog steeds met gedachten afwezig ben maar wel steeds meer plezier heb en ook steeds meer mezelf ben kwa interactie. Er zijn steeds meer heldere momenten. Het komt denk ik dus helemaal goed. Deze medicatie blokkeerd dingen en vlakt je emoties af en ik ervaar dat het lang duurt voor dat dat weer op orde is. Dacht medicatie stoppen dan ben ik weer mezelf maar nee. Succes
Dank voor je reactie! Ik wacht geduldig af. Inmiddels nu zo n 2 maanden gestopt, dus hopelijk word het snel beter.
Bij mij was het een lang proces. Ik heb het ook redelijk lang gebruikt zo'n 8 jaar wel. Heeft me wel 2 jaar gekost om weer helemaal de oude te worden. Ging echt stukje bij beetje steeds wat beter met mezelf terug vinden!