Hallo meiden, Ik ben een beetje teleurgesteld in mijn moeder en vraag mezelf af, ben ik gewoon een verwend kind? of is het niet zo raar dat ik me zo voel? Toen ik zwanger was van de eerste was mijn moeder helemaal in de 7e hemel, ze bleef praten over wat een leuke oma het zou zijn en dat ze dan lekker kon tutten en als ik de kleine even zat was, kon ik het bij haar met een gerust hart achter laten enz... toen ze eenmaal geboren was, bleek het een echte huilbaby te zijn en de eerste 8 maanden waren echt niet leuk... in die tijd heeft mijn moeder nooit "extra" opgepast (buiten de 3 uurtjes per week die nodig zijn om te kunnen werken) ik vond dat toen niet raar, maar had het soms wel nodig... toen ik zwanger was van de tweede moest mijn moeder even slikken (aangezien de eerste net huilbaby af was) maar naar mate de zwangerschap voorderde begon ze weer over dat ze een leuke oma voor beide meiden zouden zijn (wat ze ook zeker is) en als ik het dan even zwaar had konden ze lekker een nachtje bij oma slapen enz... nu hadden wij laatst een feestje zonder kinderen (het gebeurd echt zelden dat ik zonder mijn kids weg wil/ga) en aangezien ik het de laatste maanden best wel zwaar heb, was ik hier echt even aan toe... ik vroeg aan mijn moeder of ze wilde oppassen... even twijfelde ze, maar oke ze wilde wel (dit deed me al zeer aangezien ik zeker weet dat ze die avond thuis zou zijn) in eerste instantie zei ik ook laat maar, maar ze zei dat het geen probleem was.... toen ik haar vroeg of ze het dan leuk vond dat die meiden bij haar kwamen slapen, slaakte ze een zucht en zei pfft nou ik kom wel bij jou oppassen hoor.... dit deed en doet me zo een pijn, ze geeft mij het gevoel dat mijn kids heel moeilijk zijn (wat echt niet zo is) en dat ze mijn kinderen niet leuk vind ofzo??? als ik dan mijn nichtjes/schoonzusjes bij hun moeders zie, die oma's staan te springen om hun kleinkinderen te logeren te hebben ongeacht of ze veel huilen of niet.... wat vinden jullie?? stel ik me aan??? of is het niet raar dat ik er andere gedachtes bij had?
misschien heeft ze gezien hoe zwaar jouw eerste voor jou was en is ze zelf daarom onzeker geraakt? ik herken het niet en ik vind je ook geen zeur en ik snap absoluut dat je echt zo'n ??? gevoel hebt. Heb je er al eens met haar over gepraat dat het zo overkomt?
Ik weet het niet, vanuit mijn eigen ervaring is het zo dat mijn moeder sowieso nooit heeft opgepast evenals vader, broers of zussen, mede omdat ik dit weiger aangezien ik door hen problemen heb. Wij hebben dus vanaf de geboorte van onze dochter (6,5 jaar geleden) altijd zelf bij ons kind geweest, de uitzonderingen zijn op twee handen te tellen. Dus ik heb geen idee, wilde even laten weten dat ik het gelezen heb.
Ik denk niet dat ze het zo rot bedoelt, maar het is vast wel vermoeiend voor haar. Dus dat zal wel meespelen. Ik zie het gemak er wel van in om in jouw huis op te passen, daar voelen jouw kids zich ook echt thuis (lijkt mij). Dat zou ik dus al helemaal niet rot opvatten. Dus uh... ik denk dat ze het allemaal niet verkeerd bedoeld en ik zou me er niet rot om gaan voelen. En bespreek het anders even met jouw moeder. Is dat een optie?
Ik kan me voorstellen dat dat vervelend voelt. Probeer het eens (voorzichtig) bespreekbaar te maken. Niet als je vraagt of ze wilt oppassen, wellicht zet haar dan voor het blok. Maar een keer in een gesprek, meer in de trant van: "Ma, hoe kijk je nu tegen het oma zijn aan? Wat vind je leuk? Wat vind je moeilijk?" Wellicht geeft dat meer inzicht in haar belevingswereld. Zou me nog niet te druk maken voordat je dit gesprek hebt gehad. Ze zal vast veel van je meiden houden, maar ze kijkt er wellicht anders naar. Succes!
Hoi! Je stelt je helemaal niet aan, ik kan mij goed indenken dat het je raakt als je moeder met een zucht zegt dat ze wel bij jullie thuis oppast. Zelf heb ik ook makkelijke kids maar ik vind t heerlijk als mijn moeder bijv. mijn dochter even meeneemt naar de speeltuin of winkel ofzo. Dat is voor mijn dochter erg leuk en ik kan mij even op mijn zoon of het huishouden richten.. Ik zou het toch proberen te bespreken met haar, ze past al op dus ik denk dat je een 'goede' band hebt met je moeder. Veel sterkte! Liefs,
mmm, bedankt voor de reacties zover... mijn oudste dochter heeft wel al 2x bij haar geslapen en dit vinden zowel oma als dochter erg leuk... naar aanleiding hiervan had ik toen ook al eens gevraagd hoe ze het zou vinden om de jongste ook een keer te laten slapen... ze gaf toen aan dat ze dit erg eng vind straks moet ze huilen of iets.... (maar ik woon om de hoek) toen ik haar vertelde dat mijn vader de meiden graag een keer een nachtje bij zich wilde hebben, vond ze dit niet leuk (ze gaan wel goed met elkaar om hoor) want zij wilde de eerste zijn.... maar ze blijft die eerste keer uitstellen. misschien ook handig om te vertellen dat ik dagelijkse hoofdpijnen heb en bijna weekelijks migraine (krijg volgende week ook mri ed.) voordat mensen denken dat ik mijn kids graag wil dumpen, heb het af en toe gewoon echt even nodig. thnxx
Ben het eens met anias.. Je hebt een bepaalde verwachting van hoe het gaat zijn , als het dan anders loopt kan het soms erg tegenvallen en pijn doen. Hier zo'n beetje de zelfde situatie bij mijn ouders, ze hebben zelfs aangegeven er niet echt op te zitten " wachten" ( logeren/oppassen) Terwijl ik verwacht had dat het geweldige opa en oma zouden zijn. Mijn schoonouders daarin tegen hadden we van verwacht dat ze het niet zo zouden interesseren en die staan te springen om op te passen, ze sturen ons soms zelfs een avondje uit naar de bios zodat Esmee kan blijven logeren. Opa komt regelmatig langs om samen met Esmee te gaan fietsen oid. Opa en Oma is in 1 woord geweldig. Ze heeft dan ook duidelijke voorkeur, wat ik in het begin heel erg vond en het me ook jaloers maakte. Maar nu, geniet ik van de momenten die Esmee met haar opa en oma heeft. Beiden genieten!!
Meis, ook al had je die hoofdpijnen ed niet. (bijna) Iedereen vind het wel eens fijn om een keer uit te gaan of even de handen vrij of even rust te hebben. Je hoeft je daar echt niet voor te verontschuldigen! Ik kan me goed voorstellen dat het je pijn doet als het met zo'n zucht moet... Maar weet je moeder wel echt hoe je je voelt en dat je er een beetje doorheen zit? Misschien kan ze dat wat moeilijk inschatten?
je moet je niet schuldig voelen dat het zeer doet.. Natuurlijk steekt het omdat je niet snapt waarom het zo moeilijk is. Ik zou het denk ik wel bespreekbaar maken. Maar dan in de trant van, "mam ik heb het gevoel dat ..." Ook zou ik gewoon de meiden bij opa laten slapen. Misschien vindt het ze het niet leuk, maar jij kunt niet haar laten bepalen en afwachten. Jij bent de mama.. Als ze het echt zo graag wil plan jij over 3 weken een nachtje bij opa en kan ze alsnog als eerste aan de haal door voor die tijd een sleepover te plannen
O, ik herken je verhaal. Mijn ouders wonen 1.5 uur bij ons vandaan en ik 'verwacht' dan ook dat ze het leuk vind dat we een keer langskomen, of een keer willen oppassen, omdat ze de kinderen weinig zien. Maar het is altijd moeilijk, moeilijk. Voorbeeld; Laatst had ik een spontane actie en dacht met de kids langs te gaan.. 1,5 uur rijden geen punt voor mij, naar opa en oma is altijd leuk. Wat zegt mijn moeder... euhh, tja, ik wilde eigenlijk naar de ikea, dus ander keertje. Nou ok, dan niet. :x doeii. En dat je het gevoel hebt dat bij anderen de oma's wekelijks staan te springen... heb ik ook. Ik moet me bedenken dat het inmiddels ook wat oudere mensen zijn en dat ze lekker van hun vrije tijd willen genieten. Aan de andere kant denk ik.. in mijn situatie dan.. jee, we zien jullie al bijna nooit, kom op. Er zit niks anders op dan accepteren. Iig een herkenbaar verhaal voor mij.
Ik kan me je gevoel goed voorstellen, en het is niet raar. Ik heb/had het bij mijn schoonmoeder. Voordat ons zoontje geboren was, was ze heel enthousiast want ze zou 1 dag in de week gaan oppassen. Uiteindelijk viel dit haar erg zwaar omdat hij veel huilde volgens haar en te druk was. Nou dit heeft me erg zeer gedaan en boos gemaakt, want ons zoontje was absoluut geen huilbaby ofzo, maar had wel last van de bekende darmkrampjes. En hij was ook niet druk, maar begon zich te ontwikkelen zoals dat ie ging staan enzo, en dat was dan schijnbaar te druk. Niet meer de fles geven, verschonen en hup in bed leggen, nee nu was er "werk aan de winkel". Ben er zo boos over geweest. Ze wil nu nog steeds niet op hem passen, alleen eens 's avonds als hij in bed ligt. Wat ook niet meehielp was dat schoonmoeder straatvrees heeft en dus nooit met hem buiten kwam en ze wilde perse dat ik hem daar bracht omdat ze anders niks in het huishouden kon doen (ze werkt niet en is 7 dgn per week gewoon thuis). Ze wilde niet bij ons in huis dus, terwijl we daar alles hadden, eigen bedje, box, wipper etc. Maar nee helaas .... kan me er nog steeds druk om maken. Maar goed, jouw gevoel begrijp ik goed. Vervelend maar je zou het idd eens voorzichtig kunnen proberen te bespreken.
ik denk dat ze echt tegen de eerste keer "logeerpartij met 2 kids" opziet. ik zou (zonder aanvallend te zijn) gewoon eens vragen of ze er tegenop ziet en of jij daar iets in kunt doen, ik heb het vermoeden dat als je moeder het 1 keer heeft gedaan dat ze dan "om" is omdat ze dan weet dat het goed gaat. volgens mij gewoon een kwestie van een keer doen, nou je moeder nog zover krijgen, praat erover
Ik snap je gevoel wel, maar als je moeder het niet wil zul je dat toch moeten proberen te respecteren. Mijn schoonmoeder is dol op mijn kinderen, haar kleinkinderen natuurlijk, maar zomaar een hele dag oppassen of "zomaar" logeren hebben ze ook niet altijd zin in. Nu zijn de meiden ook nog jong en het zal vast veranderen als ze groter worden en niet meer zoveel zorg nodig hebben. En het is haar goed recht vind ik om te zeggen dat ze daar geen zin in heeft, mijn schoonmoeder past ook liever een avondje hier op als wij een feestje hebben en dat is toch prima alleen omdat ze oma is hoeft ze zich echt niet verplicht te voelen om passen als ze daar geen zin in heeft hoor. Ik weet dat als er nood aan de man is ik altijd op haar kan rekenen en ze met liefde op mijn kindjes past, maar ze heeft ook haar eigen leven en gevoelens en dat respecteer ik ook. En ze ondernemen echt genoeg met de kinderen, ze nemen ze eens mee naar de speeltuin, of naar de kermis maar wanneer het hun uitkomt. Maar voel je niet aangevallen en dit is puur mijn visie erover
Misschien is je moeder een beetje bang dat je 2e dochtertje gaat huilen 's nachts en dan je andere dochtertje ook begint? Ergens kan ik het dan wel begrijpen dat ze, als ze dan toch instemt om op allebei de meisjes tegelijk te passen 's nachts ze dat liever in jouw huis doet omdat dat voor de meisjes een vertrouwde omgeving is? Ik weet niet of ik nu te ver ga, maar misschien eens voorstellen dat als ze voor de eerste keer allebei de meisjes bij haar te logeren heeft dat jij dan gewoon thuis bent of makkelijk te bereiken? Misschien dat dat je moeder wat minder onzeker maakt en het dan een volgende keer niet zo'n probleem zal zijn? En verder denk ik helemaal niet dat jij je aanstelt hoor. Maar zowel jouw verwachtingen over hoe het zou zijn als die van je moeder zijn anders gelopen en dat is niemand zijn schuld. Niet alles gaat als gepland.
Hm, ik vind het lastig te beoordelen, maar ik kan me wel voorstellen dat het rustiger is voor je moeder om bij jou thuis op te passen in plaats van zelf twee kleintjes te logeren te hebben. Misschien kwam het er gewoon wat ongelukkig uit? Sorry, maar dit is toch niet zo raar? Je moeder kan toch gewoon plannen hebben voor de dag? Of wil ze ook nooit iets afspreken? Mij komt een ongepland bezoek ook niet altijd uit.
nou, ik zou ook zwaar teleurgesteld in haar zijn! je had de verwachting dat ze het onwijs leuk zou vinden doordat ze dat zei, maar als puntje bij paaltje komt.... ik zou zoiets hebben van graag of niet hoor! genoeg buurmeisjes die het écht leuk vinden om op te passen!
dat is het ook, als ze het eenmaal een keer gedaan heeft, vind ze het zelf ook leuk, weet ik zeker! met de oudste heeft ze het ook uitgesteld tot het een keer "moest" en het heel goed ging... maarja, die eerste keer moet dan wel komen he
Verwend misschien niet maar je kunt haar niet verplichten om ze s nachts te logeren te hebben. Ik heb twee kinderen en mijn beiden kinderen zijn nog nooit wezen logeren bij mijn moeder. Die heeft er echt geen zin in ze zegt ik heb mijn tijd gehad en daar heeft ze gelijk in . Ze pas soms wel eens een uurtje op maar dat is het ook wel. En ja ik snap je wel je bent niet lekker ect ect ect micrane ect. Hier suikerziekte overspannen en toch gaan ze niet logeren ja de oudste wel eens maar die vergt niet zo veel tijd en aandacht meer die gaat wel eens naar mijn zusje. Ze wil dus wel oppassen maar geeft haar grensen aan wat betreft hoe of wat met logeren en te recht je kunt haar niet dwingen jammer is het wel helaas. Accepteren is mijn advies en geniet van de momenten dat ze je wel eens wilt helpen. We vergeten vaak wel eens dat opa en oma. Het niet altijd meer leuk vinden en ze hun eigen leven hebben en zo als mijn moeder al zegt ik heb mijn tijd gehad met mijn kinderen. Het is nu aan jou.