Na lang twijfelen hebben we besloten dat het misschien toch beter is om onze kat een ander huisje te geven. Niet omdat we van hem af willen maar omdat hij het sinds de komst van onze baby's gewoon niet meer zo naar zijn zin heeft... Daarnaast hebben wij altijd binnenkatten gehad (we hebben nog steeds ook een andere binnenkat) maar wil hij toch eigenlijk wel erg graag naar buiten... Met pijn in ons hart gaan we dus op zoek naar een ander huisje... Het is echt een hele lieve kat en je kan echt alles met hem doen, hij zal nooit bijten of krabben (althans hij heeft het hier nog nooit bij ons of onze dreumes/baby gedaan). Het is een rasechte Britse Kothaar (black silver tabby spotted) met stamboom en hij is ( even uit mijn hoofd want we zitten midden in een verhuizing ) bijna 5 jaar. Hij kan prima met kinderen (het gehuil van een kleine baby vindt hij niet zo leuk, dan gaat hij naar boven). Maar hij zou wel heel graag ergens komen waar hij naar buiten kan/mag... Voor zover ik weet kan hij ook bij andere katten want hij is hier ook een andere at gewend en hij is niet dominant ofzo...
Kan jij hem niet buiten laten dan? Ik snap in je verhaal alleen niet dat je zegt dat hij het niet naar zijn zin heeft sinds de komst vd babies maar verderop zegt dat hij goed met kinderen kan? Ik zou op Kattenplaza een baasje zoeken. Wel als Brits Korthaar dan he? Niet als Britse..
Kan hij bij jullie niet gewoon naar buiten dan? Want dat is het enige probleem als ik het zo lees. Een baby blijft geen baby en je zegt dat hij goed met kinderen overweg kan, dus moet hij alleen even door deze korte baby periode heen toch?
En als je niet wilt dat de andere kat buiten komt kan je een kattenluik aanschaffen die werkt op de chip van de kat. Zo kan de een af en toe een luchtje scheppen en de ander blijft veilig binnen.
Hij kan supergoed met onze dreumes, hoe ouder hij wordt hoe minder hij andere plekjes in huis op zoekt. maar we hebben wel gemerkt dat hij de komst van een baby (we hebben nu net een tweede kindje) als stressvol ervaart... Dus ik vindt het erg sneu als hij telkens bij een geboorte het 1e jaar niet lekker in zijn vel zit
Ik denk dat hij minder aandacht krijgt sinds de kindjes er zijn? En misschien woont TS wel aan een hele drukke straat en durft ze het niet aan hem buiten te laten.. Succes TS, dapper besluit!
Enne... Ik wil gewoon kijken of ik een liefdevol huisje voor hem kan vinden waar hij wel helemaal op zijn plekje is... Ik breng hem onder geen beding naar het asiel en hij zit hier ook niet op de schopstoel... We doen het voor de kat, niet voor onszelf. Ik ga dus ook niet meer reageren op de mening van iemand die het er wel of niet mee eens is.
is echt een kwestie van wennen. en bij een 2e zal het echt al een stuk minder zijn omdat hij eraan gewend is. Straks zal je kindje ook aan een 2e moeten wennen, die zet je dan toch ook niet het huis uit? hihi Ik zou echt never nooit om die reden een kat weg doen. is toch logisch dat hij moet wennen? doe hem gewoon lekker naar buiten, dan kan hij zijn ei kwijt. als hij het bij jou al niet naar zijn zijn heeft, zal hij dat nergens anders hebben, zeker niet als je erbij vermeld dat hij GOED met kinderen overweg kan. komt ie straks weer in een gezin waar hij niet welkom is naderhand... even schouders eronder en geef dat poezebeest een keer een extra knuffel..
Hier doe ik gewoon de deur open en dicht, heb je ook geen kattenluik nodig en blijft de ander gewoon binnen. Waarschijnlijk als hij naar buiten gaat komt hij de baby ook minder vaak tegen, en gaat het misschien gewoon goed. Ik snap eerlijk gezegd niet zo heel goed wat nou de precieze reden is dat jullie hem weg willen doen?
btw. ik spreek uit ervaring... hier ook een kat die bij de eerste nogal van slag was.... de twee waren een jaar later onafscheidelijk en nu beste maatjes.. en bij de tweede heeft ie helemaal geen last meer gehad....
Ik spreek ook uit ervaring. Voor de duidelijkheid: onze tweede is er al heh.. en het is weer net als bij de eerste (en wie weet willen we nog wel meer kindjes). En onze dreumes kan alles met hem doen hij zal nooit uithalen maar het zijn geen allemaansvrienden die onafscheidelijk bij elkaar in bed liggen
Wij hebben 2 katten. En een van de 2 was echt een angsthaas tot ik zwanger raakte. Sindsdien komt hij op schoot alles. Alleen onverwachte bewegingen vind hij niks. De tweede was/is juist heel erg aanhankelijk tot ik zwanger raakte en beviel. Hij vond het maar niks de baby. En nu mijn zoontje kan alles doen bij hem al trekt ie m aan zn staart bij wijze van! Gewoon een kwestie van wennen. Voor een beestje ook in ene raar als alle aandacht naar een ander gaat ipv hun
Wat een stom gezeik weer hier. Gelijk dat aanvallen.. Ze zegt toch duidelijk dat die onder geen beding naar het asiel gaat en hij zit ook niet op de schopstoel. Misschien opzoek gaan naar iemand zonder kindjes? Een wat ouder stel bv of een bejaarde? Misschien kan die daar lekker tot rust komen
Stom gezeik? Aanvallen? Wie valt ts aan? Wat een vreemde reactie... Ik zie niemand zeiken of ts aanvallen. Ik zie mensen die proberen mee te denken met ts, omdat ts het misschien te somber ziet. Vreemd als je dat als aanvallend ziet....