Lang verhaal kort; Ik klap bij elke confrontatie volledig dicht. inmiddels heb ik een etiket op mijn hoofd en dat vind ik verschrikkelijk. vanwege het feit dat ik al jaren een masker op heb maar ook vanwege het feit dat ik telkens denk "en nu dan? Hoe kom ik hier nou weer uit?" Schijnbaar heb ik (komt ie) recidiverende zwaar depressieve epispdes, bovenop 'normale' depressie. Ik ben al een heleboel sessies verder maar telkens klap ik toch weer dicht. mijn therapeut wil nu iets anders proberen en gezien het eriketje op mijn hoofd stem ik met alles in. Ik wil er vanaf, wil me weer gewoon voelen maar ik weet tegelijkertijd even niet meer hoe dat voelt. Als ik terugdenk dan heb ik dit al heel lang en heb ik zó veel opgekropt dat ik ontplofte en pas veel te laat besloot de stap te nemen. maar nu wil hij dus iets anders. Puur omdat we nu blijven steken omdat ik dichtklap. Twlkens bij hetzelfde onderwerp, dezelfde strekking of iets wat hetzelfde gevoel geeft. De waarschuwing die hij me gaf heb ik het heel erg moeilijk mee. De kans is 90% dat ik me eerst nog slechter ga voelen. en ik vind precies dat echt doodeng. Sinds het begin voel ik me namelijk al rotter, veel sneller aan het janken (dat ik nog vocjt heb verbaasd me soms ) en ik ben bang voor wat er met me gebeurd. ik ben slecht in de touwtjes uit handen geven, heeeel slecht in toegeven dat ik me rot voel en nog slechter in me openstellen om ergens over te praten. heb al een hele tijd niet veel meer geplaatst op het forum. Wil niet overkomen als iemandie telkens wel weer wat heeft. Echter heb ik niemand in de buurt die ook ieta met therapie te maken heeft en eigenlijk niet echt iemand die me snapt. Ik vind het doodeng.. het allerliefst kruip ik weer achter mijn "whatever, het gaat allemaal wel. Niet zeiken maar doorgaan" maskertje maar ik weet dat juist dat hetgene is dat me hier heeft gebracht. Iemand die hetzelfde heeft gehad? Hoe voelde jij je? En hoe kom ik in vredesnaam van dat knagende "laat maar, ik wil dit niet meer" gevoel af!?
Ik kan alleen zeggen, ga er voor en hou vol! De weg moet eerst verder naar beneden voordat je omhoog kunt kruipen. Hier is het vandaag 4 weken na het ongeluk van mijn zus en haar kindje, het gat wordt steeds dieper, het verdriet steeds groter, maar ik weet dat ik het toe moet laten, ik weet dat het beter wordt, en ik weet dat dat heel lang kan duren. Als je er al zo lang mee loopt, hebben alle onverwerkte en opgekropte dingen eerst de tijd nodig om verwerkt te worden. Deze verwerking is een soort van (rouw)proces. Als je het weg blijft drukken wordt het probleem steeds groter en steeds erger. Je moet alle emoties eerst toelaten, eerst voelen om zo verder te kunnen. En geloof me. Ik zou het ook allemaal het liefste wegdrukken, maar ik weet dat dat niks helpt, we moeten er doorheen. Dus ik kan het niet beter maken voor je, je alleen aanraden vol te houden en te blijven geloven dat het beter wordt!
Wat mimime zegt, je moet eerst door een dieper dal voordat het beter wordt. Wat je misschien kan helpen als je constant vast blijft lopen op een bepaalde herinnering is EMDR. Dit is een therapie die helpt jou bij een bepaalde herinnering de emotie te neutraliseren. Google het anders, dat kan misschien ondersteunen zijn aan de therapie die je al volgt
Emdr is dus ook wat we gaan doen. Hoewel ik niet zo goed begrijp hoe dat me nou kan helpen sta ik er wel voor open. Er moet gewoon verandering komen en als dat zou kunnen helpen ben ik de laatste die nee zegt. Ik ben ook gewoon bang dat dingen die ik al aan de kant gepropt heb weer naar boven komen. Het zijn allerlei losse situaties en zo worden die ook behandeld. Telkens bij hetzelfde.... ik kan alleen maar huilen en geen woord uitbrengen. Ik probeer het, ik probeer dan antwoord te geven maar mijn hele lijf houdt me tegen. En precies datgene is dus de grootste oorzaak van mijn etiketje. Elke keer weer denk ik 'joh, dit keer gaan we het aanpakken. Gewoon zeggen hoe je je er over voelt, etc.'. En het gaat gewoon niet. mijn vriend is nu 1 keer meegeweest. Die heeft zelf ook een behoorlijk pakket te verwerken maar is (eerlijk gezegd) in hele korte tijd al een stuk verder dan ik. Hij wilde graag mee om mij iets beter te begrijpen, ik vond het best Want het is vertrouwd en ik wil zelf ook graah dat hij sommige dingen wat beter in kan zien. hij is zich kapot geschrokken. Normaal gesproken ga ik op het fietsie weer naar huis, nu zaten we in de auto en vroeg hij me waarom ik het er nit over kon hebben. Ik weet het niet! Ik snap het echt niet! Zelfs hij wist dat dit de grootste oorzaak was. Hij kent de details niet, juist omdat ik het er nooit over heb. En nu maakt hij zich ook nog zorgen... kon ik echt gebruiken. Zucht.
Emdr kan heel heftig zijn. Zelf ook gedaan voor verschillende gebeurtenissen. Soms moest ik heel erg huilen erna maar heb ook een sessie gehad waarna ik zo ontzettend hard moest lachen. Leek wel alsof ik opgelucht was dat het rotte beeld en gevoel verandert was. Nu kan ik aan die gebeurtenissen terugdenken als vervelend maar meer niet. Heel veel succes!
EMDR heb ik ook gehad, ik heb zelf in 2008 ook een auto ongeluk gehad, dat heb ik met behulp van EMDR 5 jaar later eindelijk wat beter kunnen verwerken, en met minder angst in de auto kunnen stappen. Moet zeggen dat die angst nu weer terug is, Maarja, als mijn grootste nachtmerrie ineens werkelijkheid wordt (dan wel niet bij mezelf maar bij mijn zus), is dat ook niet zo gek. Ik heb er dus wel goede ervaringen mee, en zelf ging ik me al heel snel beter voelen erna, ookal zat het al 5 jaar in mijn lijf, al die angst. En ja, die opgepropte dingen gaan er weer uitkomen, maar je helpt jezelf door dat toe te laten, en met hulp van EMDR zou dat echt wel hele goede resultaten op kunnen leveren! Ik hoop het super voor je! Je mag me ook pb'en als je gewoon je ei kwijt wilt!
Lieve NoukjeTycho, Alles wat vreemd is, is ook een beetje eng.. Maar ik denk dat je veel aan de emdr gaat hebben. Ik heb er zelf ervaring mee bij het verwerken van een specifiek trauma en daarna ook nog mbt tot mijn zelfbeeld/manier van denken.. En ik ken meerdere andere mensen die er veel aan gehad hebben. Bij mij was het naeffect van een behandeling niet zo heftig, maar mijn schoonzus was er bijvoorbeeld een dag overstuur van.. Kortgezegd helpt Emdr je hersenen stimuleren een herinnering die onverwerkt is een plekje geven.. Dat is intens want omdat te doen moet je actief met die herinnering of die gevoelens bezig gaan.. maar gevolg is dat je er (nare dingen) na een tijdje 'over' kan denken ipv het steeds hertebeleven.