Hoi, het autootje waar ik zeker 6 jaar in heb rond gecrosst gaan we inruilen...Het is een Peugeot 206. Klein, wendbaar en gewoon heerlijk te rijden. Hij moest voor de APK maar er blijkt nu nogal wat versleten te zijn, dat mijn man hem heeft ingeruild. Ik moet straks in een Opel Insignia gaan rijden. Een enorm verschil met de 206...Ik zie er best tegen op, want ik ben geen held achter het stuur. Ondanks dat die auto alle luxe heeft die je je maar kan wensen(airco, automatische verlichting & ruitenwissers, stoelverwarming, parkeersensoren etc.) is ie me veeeeeels te groot!! Ga mijn blikkie dan ook enorm missen, liefst bleef ik mn hele leven er in rijden, ondanks dat ie geen airco heeft, het een kwartier duurt voor de verwarming warm is, de ruitenwissers en verlichting handmatig bediend moeten worden, en er allerlei onderdelen loslaten. Ben ik nou gek, of zijn er meer dames die met een klein brokje in hun keel afscheid nemen van hun trouwe "boodschappenkarretje"
Jep, alleen die van ons was een Jeep. Ik miste de ruimte en de lederen bekleding.. En toen kwam daar mijn lieve Dodge, die maakte alles goed.
Ik snap je wel hoor. Ik raak ook altijd gehecht aan mijn auto. Heb er de afgelopen jaren twee in moeten ruilen en bedank ze altijd voor de trouwe jaren dienst....Haha! Ben gewoon heel dankbaar dat ik uberhaupt een auto heb! Maar....ik moet eerlijk zeggen dat ik mijn oude autootje snel vergeten ben zodra ik een paar keer in de 'nieuwe' heb gereden. Komt vast goed meid!
Nee hoor, je bent niet gek! Ik was ook erg gehecht aan mijn Daihatsu Cuore uit 1991! Leuk wit autootje. Hoewel ik ook wel erg blij ben met mijn nieuwe Fiat 500 nu. Ook een leuk wit autootje
Hahaha! Wij krijgen deze week ook onze nieuwe bedrijfswagen(hebben boerderij); nissan navara 4wd, 4 zits met enorme laadbak. Manlief is helemaal happy Kga er ook zeker wel in rijden, alleen niet de stad in, nog lomper dan die opel!
Ik heb het ook hoor. Oude seat Ibiza kanariegeel. Met bepaalde kuren zoals dashboardverlichting die als het koud is niet doet dat je een klapje op het dashboard moet geven, maar echt mijn eigen eerste autotje. Helaas gaat deze waarschijnlijk ook niet door de keuring komen. Zal hem ook wel missen hoor.
Ja, ik vind je gek. Maar ik ben dan ook echt weer het andere uiterste. Ik hecht echt totaal geen waarde aan de auto of welke andere materialen dan ook. Ik vind het 1 wel leuker dan het ander, maar als ik morgen alles kwijt zou zijn (op mijn dierbaren na natuurlijk, want mensen kan ik me zeker wel aan hechten. hihi) dan zou dat voor mij zeker niet het einde van de wereld zijn. Maar ik kan me wel indenken dat als je ergens jaren in gereden hebt, het soms moeilijk is om even te wennen aan iets anders.
Ik was ook altijd bang dat ik mijn Twingootje zou missen, maar dat was uiteindelijk over toen ik een paar dagen in mijn nieuwe auto reed. Komt wel goed joh!
Nee hoor, absoluut niet. Ik heb nog steeds heimwee naar mijn eigen kleine swiffie. We hebben nu al 5 jaar een peugeot 407 en ik vind hem verschrikkelijk. In alle opzichten. Hij is te groot, te luxe en door die verschrikkelijke computers ed krijgen we constant overal meldingen van terwijl er niks aan de hand is. Heel irritant. Ik heb nog net geen foto van mijn bakje in huis hangen, maar ik verlang echt terug naar zoiets...
je bent niet gek, ik mis mn eerste auto zelfs! een wrak was het, een fiesta voor 900 euro maar in 3 jaar tijd wel stukken gehad voor meer dan 1000euro maar oooo wat was ik toch verliefd op "krakkie" dat was MIJN autoje (en een vuilnisbelt) van mn 2e auto moest ik ook afscheid nemen, ik heb hem echt opgereden, had 250000km gemaakt en nu was echt veel stuk, wou ik het laten maken koste het me rond de 1000euro om dan na enkele maanden waarschijnlijk weer stukken te hebben maar ook op deze auto was ik verliefd, ook al hing heel mn bekleding vol met cola-vlekken en was deze ook rommelig!!! nu hebben we een gezamelijke auto, speciaal gekocht voor dylan, deze ziet er wel netjes uit, rijd ook leuk maar ik heb er nog geen "band" mee, waarschijnlijk omdat die zo netjes is
Ja hoor ik snap je helemaal! Mijn mijn oude Starletje uit '92 nog steeds. Halverwege mijn zwangerschap hebben we hem weg moeten doen omdat ie niet door de keuring kwam en ik hem ook niet echt veilig genoeg vond om met de kleine in te rijden. Maar ik heb me toch een partij staan janken midden op straat toen ze hem kwamen ophalen!! Ik heb tegenover de mannen van het bedrijf dat hem kwam ophalen het maar op hormonen van de zwangerschap gehouden.. die zullen wel gedacht hebben!
Ik ben ook gehecht aan mijn autootje. Helaas is hij gister afgekeurd en heb ik geen centjes voor een nieuwe. Wat zal het wennen zijn om weer alles op de fiets te moeten doen met twee kleine meisjes
Helemaal niet gek! Ik heb het op iets andere manier. Ik heb 10 jaar geleden een BMW 318IS gehad, moest hem verkopen omdat we maar 1 parkeervergunning hadden voor in de binnenstad waar we woonde en ik reed er bijna niet meer in omdat hij bij mijn moeder aan de andere kant van de stad stond. Mijn eigen dikke BMW volledig orgineel en super snel, kuipstoelen enz enz enz Rij op het moment een dikke Volvo dus qua grote geen verschil maar ik mis mijn auto naar 10 jaar nog steeds! De volgende word weer een BMW een mooie oud type en station! Dat staat vast
Auto's zijn onze hobby, we hebben elkaar ook zo ontmoet. Wellicht is het daarom anders voor me. Ik ben helemaal dol op mijn golf cabrio, ondanks zijn leeftijd, de kilometerstand en het feit dat hij met dit weer eerst moet ontwasemen. Het dak is ook niet elektrisch, evenals de ramen. Buiten dat alles is het een liefhebberij voor me om de auto vrijwel in nieuwstaat te houden, en in de zomer heerlijk met open dak te rijden. De dag dat hij ooit weg zal moeten zal me heel zwaar vallen, vrees ik .
Hier hetzelfde. Maak ook altijd wel een paar fotootjes van de auto waarvan ik afscheid moet nemen. Hij krijgt ook altijd een schouderklopje van me en ik bedank hem ook voor zijn trouwe diensten . (Ik weet het, ik spoor soms niet helemaal..... )
Nee hoor, wij hadden er ook wat moeite mee om onze Fiesta achter te laten. Was zo'n fijn autootje! Scheurde er letterlijk overal mee naartoe! Maar ja 14 vonden we toch te oud worden. En met de kerst waren er hier veel wegen onder gelopen, probeerden familie te bezoeken, maar daar was deze het dus niet mee eens... Dat water heeft toen echt wat kapot gemaakt, want de laatste keuring kwam hij nog netjes uit en na dat ratelde ie, gas geven was niet meer wat het was en klonk als een stoomtreintje zo nu en dan. Dus tsja, toen werd het vlugger dan we van plan waren. Maar moet eerlijk zeggen dat deze nieuwe toch ook wel verschrikkelijk fijn is! Het is idd die hechting, omdat het bekend wordt. Je kent alle nukken van zo'n ding, weet waar die precies in past (qua parkeren), maar dat komt met de nieuwe ook weer hoor! Plus de garage heeft voor ons nog "Fiesta" van de oude eraf gehaald. Haha! Zodat we toch een stukje hebben kunnen houden hahaha!
Mijn eerste zelf gespaarde auto een fiat panda ging ik inruilen en op de dag dat ik hem weg bracht en mijn 1 jaar oude nissan micra ophaalde heb ik een traantje gelaten, trouwens toen ik mijn nissan micra inruilde voor een grote stationbak als gezinsauto moest ik ook even slikken we leverden 2 kleine auto's in en kochten er 1 station voor terug.
Niet gek hoor! ik heb een auto uit '98, dit heb ik altijd een mooie auto gevonden. Toen ik rijlessen had zei ik ooit die auto te willen kopen, en na een leuk beginnersautootje en een vreselijk lelijke auto die daarna kwam kreeg ik deze auto 3 jaar geleden. Gloednieuwe auto van vriend haalt het niet bij de mijne hoor! Ruil hem ook niet zomaar in tegen een willekeurige auto, ook al blijkt de mijne toch niet zo praktisch te zijn met de kleine en kinderwagen. Ik vind 2 andere auto's mooi en dat zijn dan ook de enige die hierna een kans maken! Een daarvan is een Audi A3 cabrio, dus weet wel welke de volgende gaat worden.. Dat is gewoon een luxere en nieuwer model dan die ik nu heb!