Onze dochter is nu 14 maanden en begint een eigen willetje te krijgen. Hartstikke goed op bepaalde momenten, maar niet tijdens het eten. Het eten wordt nu steevast geweigerd. Brood, pap, warm eten. Niks gaat erin. Alles wordt met haar tong weer naar buiten geduwd of met haar handjes uit mijn handen gezwaaid en weg geduwd. Het maakt niet uit wat we haar geven, ook de dingen die ze graag lust. Daarbij is ze nooit een zwaar kindje geweest, eigenlijk altijd te licht helemaal voor haar lengte. Ze is nu 14 maanden, 8700 gram en 77 cm lang. Dus eigenlijk moet ze wel eten, ze kan al niks meer verliezen qua gewicht. Verder is ze wel heel vrolijk en lijkt er niks met haar aan de hand. Voor patatjes, ijsjes en koekjes is ze wel te porren, maar dat kan ik haar niet elke dag voorschotelen. Is dit een fase???? En hoe lang duurt dat dan en wat kan ik doen om haar wel te laten eten? We hebben alle mogelijk manieren al geprobeerd. Zelf laten eten, pureren, helpen met eten, maar ook alle soorten eten, dingen die ze lekker vind enz enz. En vaak, als ze niet wil eten probeer ik ook nog vlug iets anders voor haar klaar te maken of van ons mee te laten eten of juist met een grote mensen lepel (iets wat ze eerst helemaal fantastisch vond). Ook even laten huilen en later nog eens proberen, of op andere tijdstippen eten (misschien nog geen honger) enz enz. Wil zo graag dat ze weer gaat eten en dat het eten weer iets leuks is, want odanks dat eten moet, moet het ook gezellig zijn!
Vooral niet dwingen, maar buiten de maaltijden om geen eten aanbieden. Ze moet leren dat het tijdens het eten gebeuren moet en als ze honger heeft, gaat ze echt wel eten. Blijkbaar is nu de honger niet groot genoeg...
O, en als ze niet goed gegeten heeft, gewoon geen snoep of snacks aanbieden. Eerst gezond eten en dan pas extraatjes... Niet aanvallend, maar veel van de oplossingen die je gekozen hebt, geven haar de mogelijkheid een enorm eigen stempel/willetje op het eten te drukken. Ze hoort tijdens de maaltijd te eten en ze eet wat de pot schaft. Eet ze niet, dan krijgt ze niet tussendoor en ook niet iets anders. Nogmaals: als ze honger heeft, eet ze echt wel!
Mijn zoontje heeft ook zo'n dwarse fase gehad. We gaven hem dan zelf een vork/lepel, en lieten hem verder met rust. Niet dwingen, wel een beetje prijzen als hij wel een hapje nam. Verder ook niks extra's maken, maar wel gewoon het toetje na. Mijn zoontje at soms echt maar een paar happen, maar als we gingen dwingen/voeren kwam er zeker niks in, en zat het eten op de muren...
By the way: rond de eerste verjaardag verandert de eetbehoefte van je kindje, dus behalve dat het leert dat het nee kan zeggen, heeft het ook gewoon wat minder trek dan daarvoor. Dat speelt dus zeker mee en is wel handig om te onthouden, zodat je zelf niet teveel gaat stressen van weinig eten
Ze krijgt ook geen extra'tjes tussendoor. Alleen lunch en avond eten. 's ochtends wel haar fruithapje, maar die krijgt ze altijd al. Geen toetje as ze niet goed gegeten heeft. Maar nu eet ze twee hapjes brood en drie hapjes warm eten met veel mazzel en dat is niet waar een kindje op kan leven! Bij opa krijgt ze wel eens een theebiscuitje en die eet ze ook vrolijk op dus het is niet zo dat ze last van haar mondje/keel/tanden heeft. En als we een keer patat eten dan kan ze daar wél een berg van op. Maar warm eten, dus aardappels, groente en vlees of iets van pasta of rijst eet ze niet. Dat heeft ze wel altijd gedaan. Ik begrijp best dat haar smaak ook gaat verandeen, maar op dit moment is echt alles een drama! Hier wordt ik echt wanhopig van en zie al op tegen het avondeten vanavond!
Kindjes groeien op liefde en lucht Serieus, zoveel hebben ze niet nodig. Ze houden het best een poosje uit met weinig eten. Mijn bewijs loopt ook nog vrolijk rond, na weken slecht eten. Gewoon de dagelijkse dingen blijven aanbieden (5-6 momenten) En verder niet teveel zoete drankjes. Bijv max300cc melk (zit veel melksuiker in, vult best wel), niet teveel sap. Liefst water of thee. Dat toetje geef ik wel, ook als hij slecht eet. Ik wil eten namelijk niet gebruiken om mijn kind te belonen of te straffen. Toetje hoort er gewoon bij.
hier ook rond die leeftijd een moeilijke eter. Nu eet hij weer goed (heeft dan ook 4 maanden geduurd). Als hij niet meer wou eten dan stopte ik er ook maar mee, om het eten niet iets vervelends te laten worden. En inderdaad niet toegeven aan snoep en koek. Het ergste was nog dat ie het bij ons niet wou en ik vervolgens bij moeder of schoonmoeder kwam en dan alles opat. Tygo is ook een dun ding en ik maakte me ook zorgen maar als ie honger heeft, komt ie wel. Succes ermee!
Ik heb even meegelezen want hier is op het moment hetzelfde probleem.We hebben ook al vanalles geprobeert en niks helpt.Na een paar happen hoeft meneer ineens niks meer.Maak je al speciaal wat hij lekker vind.Maar ja schijnbaar hoort het er dus gewoon bij.van mij krijgt hij s middags wel een rijst wafel omdat wij altijd pas laat eten om 18.00 en dat is weer te lang voor hem.
Uit wanhoop ga je uit eindelijk alles proberen. Het grootste probleem van mijn kant is dat we al sinds haar geboorte zorgen hebben om haar gewicht! Ze is bijhoorlijk licht voor haar lengte en leeftijd. Heeft totaal geen babyvet en heeft dit eigenlijk ook nooit gehad. Na haar geboorte viel ze gelijk meer dan 15% van haar geboortegewicht (3780gram) af. Ze zag er toen ook uit als een zwaar ondervoedt babytje. Helemaal ingevallen en mager. Geen buikje enz. Na een week krabbelde ze wel op, maar echt zwaar met een bol buikje is ze nooit geweest. Nu ze slecht eet wordt ze er natuurlijk niet dikker op. En reserves heeft ze niet! Dit maakt mij echt wanhopig!!! Een grote eter is ze nooit geweest. Een potje olvarit voor baby's van 8 maanden krijgt zij bijvoorbeeld bijna nooit helemaal op. Maar om nou helemaal niks te gaan eten! Verder is het een heel lief meisje en gaat het hartstikke goed met haar, maar nu ze kruipt en loopt aan de hand heeft ze toch ook meer energie nodig om dit allemaal te kunnen doen?!? Maak me gewoon best wel veel zorgen. Bij het CB heb ik nooit echt veel gehoor gehad. Ze riepen altijd maar dat ze te veel te licht was en dat het niet goed was. Maar wat ik er aan kon doen wisten hun ook niet. Ben er best vaak al heel boos om geweest daar. Ze horen mij te helpen en te ondersteunen als ik vragen heb, niet jankend weg te laten gaan met een nog bezorgder gevoel dan ik al had!
Ik sluit me aan bij Deepfreeze. En zou dus gewoon een toetje geven. Dan krijgt ze in elk geval nog WAT binnen. Ze gaat toch niet beter eten, als je het niet geeft. Volle vruchtenkwark is ook gezond tenslotte! En tussendoortjes zijn ook erg belangrijk, dus ook die zou ik altijd geven. Wel kun je gezonde tussendoortjes doen. Wat fruit, rozijntjes. En ach, een nijntje koekje ofzo, kan ook geen kwaad. Zoveel vult dat niet en het is wel lekker en leuk! Hier ook een vrij klein meisje wat bij fases erg slecht eet. Maar lekkere dingen gaan gelukkig nog redelijk. En lekkere dingen kun je ook gezond maken door groente toe te voegen. Groentepannenkoeken bijvoorbeeld. Geef je verder nog poedermelk of volle melk? Mij is geadviseerd, om nog even met dreumesmelk door te gaan, zodat m'n dochter in elk geval alles binnenkrijgt. Dus ze krijgt hier 300 cc dreumesmelk per dag. Met 14 maanden was ze 9100 gram en 78 cm.
Wij gaven haar altijd wel een toetje, maar met gevolg dat ze op een gegevn moment het warm eten liet staan en alleen het toetje wilde. Ja, allemaal leuk, maar zo werkt het natuurlijk niet. En denk maar niet dat je er dan nog warm eten in krijgt. Het toetje hebben we daarom maar tijdelijk even afgeschaft. 's Ochtends krijgt ze nog een volle fles peutergroeimelk. Dat heeft ze ook echt nodig en heel soms 's avonds een beetje om in slaap te vallen, maar dat is echt heel af en toe als ze echt niet kan slapen. Dan helpt iets warm vaak nog even. Wil haar toch graag weer aan de warme maaltijd hebben want nu mist ze best veel vitamines en zo. En ook groente heeft ze nodig. Het eten probeer ik wel leuk aan te bieden. Sperzie bonen heel laten en opsmikkelen alsof het een haring is. pannenkoeken met hartig beleg enz enz. Maar niks helpt op dit moment!
Het dan verder ook even laten zoals het is en loslaten dat je kind perse moet eten. Als ze honger krijgt, gaat ze echt, echt , echt eten! Echt waar! Vervelend dat je CB wel zo hamert op haar gewicht en je verder niet ondersteunt... Is je dochter wel gezond en vrolijk enzo? Want dan zou ik me er niet al te druk om maken. Mijn moeder had altijd het omgekeerde: ik at enkel pap en bruine bonen en groeide als kool, (dus nooit commentaar van CB op mijn groei), mijn broer vrat alles en groeide slecht, (dus wel commentaar). Tja, lekker laten gaan dus, komt echt ooit gewoon goed. Niet al teveel toeters en bellen uit de kast trekken, (een beetje mag natuurlijk, je mag haar wel een beetje verleiden om te eten, maar wel op zo'n manier dat het voor jezelf leuk blijft. Op dit moment voelt ze ws. ook wel aan dat het voor jou zo belangrijk is en dat is reden nummer 1 om het lekker niet te gaan doen. Loslaten dus, het moet je werkelijk worst gaan zijn of ze eet of niet en dan zul je zien dat ze dan dus gewoon weer gaat eten, Even ter ondersteuning: een heel onethisch onderzoek uit begin vorige eeuw heeft aangetoond dat kindjes eerder overlijden als ze wel eten krijgen maar geen liefde, dan als ze geen eten krijgen, maar wel liefde... Lekker knuffelen dus die kleine meid, dan groeit ze daar wel op, (hoe langzaam ook ).
Dwingen werkt niet! Hier ook een exemplaar wat de ene dag beter eet dan de andere (ook zeer slechte periodes gehad) Wat hier in elk geval een beetje helpt is als ze hetzelfde eten als wat jij eet. En het je dus ook zien opscheppen, aan tafel, zelfde op t bord van papa en mama als wat kleine krijgt. Daarnaast zelf een vork/lepel geven. Zelf ontdekken hoe t moet, en af en toe proberen een vorkje vol met je eigen vork er in te schuiven. Wel toetje aanbieden, maar pas wanneer iedereen is uitgegeten (moet geen uren duren) En idd, laat het los. Hoe meer ze door heeft dat t een strijd voor jou is, hoe gekker ze zal reageren hoor. Oja, en zeker niets anders aanbieden dan wat de pot schaft. Zo gaat ze denken dat als ze maar gek genoeg doet, ze mama wel zover krijgt dat ze gaat klaarmaken wat je kleine meid wil. En dat is de bedoeling niet Ik snap dat je je druk maakt om groei, vitamines etc, maar ze kunnen best een tijdje zo hoor. Als ze echt honger krijgt eet ze wel weer. en bedenk, bijna alle kinderen gaan (enkele keren) door deze fase heen
Oja, wat ook werkt is om vooral niet teveel aandacht te vestigen op het eten. Wij hadden hier een neefje dat bijna niet at en we legden hier altijd gewoon wat op zijn bordje en dan moest hij maar zien. Dan gingen we verder vooral gezellig zitten doen, kletsen, grapjes maken, enz. Niet de aandacht op het eten vestigen en vooraf een tijd in je hoofd nemen: zo lang gaan we aan tafel zitten en als de borden dan nog niet leeg zijn, dan ruimen we gewoon af en komt er toetje. Gek genoeg ging zijn bord hier op die momenten altijd wel leeg, (en dat lag niet aan 'vreemde ogen dwingen'. Als we het hetzelfde aanpakten als zijn moeder (erg aandacht vestigen op het eten, consequenties op niet-eten, enz), at hij niks. Klein eigenwijs mannetje ook gewoon... In jullie situatie kan ik me voorstellen dat je het toetje even laat vervallen, maar tegelijk heeft ze de calcium ook nodig, dus misschien moet je het ook even voor lief nemen dat ze d'r toetje dan wel eet en verder niet... Ze gaat vanzelf merken dat ze nog honger heeft als ze alleen haar toetje eet... (portie wel aanpassen op haar hoeveelheden dan natuurlijk). Standaardhoeveelheden een beetje loslaten... voor sommige kids is dat echt teveel, hoeveel je uit je eten haalt, heeft met meer dan enkel de hoeveelheden te maken, maar ook met hoe snel of langzaam je spijsvertering gaat, enz. Succes!
Ik heb een zoontje van 14 maanden. Is ook nooit een grote eter geweest. Heb me er ook diverse keren heel wanhopig door gevoeld als er weer eens nauwelijks gegeten werd op een dag. Afgelopen week op het CB bleek dat hij van 11 mnd naar nu ook maar 200 gr was gegroeid ( totaal nu 9190 en 77 cm). Dat vind ik ook weinig, maar inmiddels maak ik me er al een poosje niet druk meer om. Hij ontwikkelt zich verder goed en boterhammen gaan hier vaak wel beter. Fruit daarentegen niet. Ik mag blij zijn als hij in een week tijd 1x een stuk fruit eet. Vitamines die je volgens mij ook nodig hebt. Veel succes iig!
Bedankt allemaal voor de lieve woorden en goede adviezen. Hier heb ik wat aan! Veel moeders bij elkaar weten meer dan een zo'n vrouw van het CB. En jullie hebben tensloote echte ervaring! Dit helpt me weer een tijdje op weg. Ik zal proberen het los te laten. Daarbij realiseer ik me nu ook ineens dat ze vorige week de laaste prikjes heeft gehad voor de komende tijd. De BMR en de menC. Hier kan ze nauurlijk nu ook ziek van zijn. En idd ze had koorts nu. Wel wat laat want ze heeft vorige week maandag de prikjes gehad, maar het kan er nog bij horen. Vanavond spinazie met aardappelpuree en vlees gemaakt. Eén van haar lievelingskostjes, maar helaas. Gelukkig ging het eitje er wel in. Dus toch nog wat. Ze was ook heel erg moe, dus ze ligt al lekker op bed. De laaste tijd was het eten al een drama, maar de laastste paar dagenkan ik er helemaal niks in krijgen. Verder is het een heel vrolijk meisje en ontwikkeld zich ook heel goed. Heeft een hele fijne motoriek en klets de oren van mijn hoofd. Zo ook vandaag. Zelf nog even op visite geweest bij mijn oude buurvrouw en haar dochters (vriendinnetjes van Aaliyah) en dara heeft ze vrolijk gespeeld. Vanavond met het eten sloeg het ineens weer om. Niet eten, huilerig enz.enz. Hopenlijk een fase in combinatie met de prikjes. Bedankt allemaal voor jullie lieve woorden. Aan liefde heeft ze hier, volgens mij, geen gebrek! Hopen dat ze daar nou ook nog van gaat groeien. Liefs Char
hier een klein beetje een ervaringsdeskundige, maar dan van het kind zijn zicht als kind (en nu nog) at ik heel slecht en weinig. ik heb bijna geen fles leeggedronken en was ook mager (2500 geboortegewicht) mijn moeder is vaak met mij naar de dokter geweest (en cb) en die zeiden: het is een broodkind. ik at geen potjes, geen groente en geen vlees (nog niet) als het in mijn buurt kwam werd ik compleet hysterisch (dat heb ik lang gehad, kan het me nog herrinneren) mijn moeder is ook een tijd wanhopig geweest. ik was gelukkig nummer3 (bij een eerste lijkt het me nog moeilijker) en ik heb nooit veel gegeten. op een gegeven moment ook niet meer gedwongen. ik at nog niet, maar wel beter (mijn eigen dingen) gekookte aardappels heb ik ook heel lang niet gegeten, moest ik niet. maar weet nog dat ik warme melk met daarin beschuiten at. dat vond ik wel erg lekker. verzinde overal mijn eigen ding op. mijn moeder heeft vaak moeten horen dat ze te soft was. ik te verwend was en veel mensen riepen (en nog) breng ze maar eens een week naar mij, dan zal ze wel eten. de dokter zei ook altijd: als ze honger heeft eet ze wel. dus echt, dwingen helpt niet. je moet wel blijven proberen (ik at in het begin ook geen groente en vlees, dus dat was niet van het ene op het andere moment) en er luchtig over doen. dat is het belangrijkste. anders weet je kind al: oh nee we moeten weer eten, daar komt de strijd. toen ik zelf zwanger was dacht ik: ohoh, straks krijg ik ook een kind wat niet wil eten. dat leek me erg moeilijk (maar ik had mijn moeder nog voor hulp) toen ze 3dagen oud was moesten we terug naar het ziekenhuis want ze dronk niet. ze had geen kracht genoeg voor de borstvoeding en dus kolven en via de fles gegeven. dit duurde nog erg lang. toen we terug thuis waren was het nog af en toe moeilijk. de maanden erop word je het gewend. ze kon zo 3kwartier over een fles doen. (die je dan 4keer opwarmt) ze eet gelukkig wel vlees en groente (vlees vind ze erg lekker) laat haar nu al zelf eten (met haar handen) maar ze heeft ook dagen of periodes dat ze minder of niet eet. van de zomer was het een paar dagen dat ik op een gegeven moment dacht: je moet echt een beetje eten (wel fruit een paar happen, maar geen warm eten. wel een beetje fles.) dus ik belde op een gegeven moment mijn moeder en die begon me uit te lachen (niet lullig bedoelt) en zei: dat ken ik wel hoor, dat deed jij ook. gewoon even laten doen. na een paar dagen at ze weer beter. (dit was een sprong) ik denk dat ik straks ook nog af ga zien, want ze heeft nu al een eigen wil. ze eet nog niet veel. smorgens een fles en een boterham (een halve meestal) smiddags ben ik al blij met 1,5boterham. als dat lukt. savonds eet ze nu wel steeds goed. (de ene keer beter dan de andere) het is gewoon zoeken. hier ook een kindje wat aan de magere/kleine kant is. woog met 11maanden 8140 was blij dat ze boven de 8kilo zaten 73.4cm. ik wil je veel sterkte wensen en hopelijk gaat het vlug weer beter. maar echt, probeer niet teveel te dwingen, als een kind echt niet wil eet het niet. ik zou ook niet allerlei verschillende dingen maken (ik kreeg vroeger wel vaak iets anders, maar at het andere ervoor ook niet) leg gewoon iets op haar bord en gewoon laten proberen en een toetje zou ik wel doen. daar zitten ook vitamines in. succes
Hee meid, maak je geen zorgen. Hier ook een lichtgewicht en het cb zegt: tja, weet ik ook niet, de moet gewoon meer eten! Ben er ook al vaak boos geweest want ik kan het er niet induwen he? Mijn dochter is (morgen) 8 maanden en weegt precies 6630 gram....zo'n ruim 3kg minder dan haar leeftijdgenootjes. En hier is eten ook nu al vaak een drama, maar het gaat al iets beter nu ik het wat meer loslaat. Ik heb dezelfde zorgen dan jou: ze heeft geen babyvet, geen reserves, eet soms haast niks maar groeit wel goed in de lengte en is supervrolijk en actief de hele dag, huilt amper, helemaal niks te klagen. Ben ook al bij diëtiste met haar geweest maar die hadden ook geen oplossing, Nutricia heeft me zelfs beter geholpen. Laat het maar wat meer los zou ik zeggen en wat anderen al zeiden: NIKS anders geven, als ze honger heeft eet ze echt wel, ze snapt op deze leeftijd heel goed dat wanneer ze weigert, ze iets anders/beters krijgt en dat kan niet de bedoeling zijn. Succes, ik weet wel ongeveer hoe het voelt!!