Afgelopen week had een beetje een rumoerig weekje met man. Hierover heb ik mezelf uitgelaten tegen twee naaste familieleden. Vooral omdat ik er echt even een beetje doorheen zat, zeg maar. Eén van de twee heb ik zelfs nadrukkelijk gezegd dat ze niets tegen mijn moeder moest zeggen. Dat ALS ik dat wilde, ik dat in het uiterste geval zelf zou doen. Tegen mijn zusje ging ik er vanuit dat ik dat niet eens hoefde te zeggen. Lang verhaal kort: het is dus (vanuit beide familieleden) bij mijn moeder terecht gekomen. Iets waar ik niet zo heel erg blij mee was. Puntje bij paaltje heb ik dus mijn zusje aangesproken dat ik daar nogal flink van baalde. Tenslotte vertelde ik het hen in vertrouwen en gaat het om het principe: Dat IK nog altijd zelf bepaal aan wie ik wat, wanneer (of überhaupt) wil vertellen. Dit vonden mijn zusje en moeder nogal raar, want wat is er nu erg aan dat je moeder van je problemen af weet? Mijn moeder was zelfs teleurgesteld en vroeg zich af wat ze in hemelsnaam verkeerd had gedaan. Als klap op de vuurpijl kreeg ik er nog een: "Vertel het dan allemaal maar lekker aan de vriendinnen die niets goed met je voor hebben," erachteraan. Heel frustrerend! Maar ik begin me toch af te vragen of ik daar heel vreemd in ben. Ik deel over het algemeen echt wel heel veel met mijn moeder, maar dit toevallig niet (in die lijnen). En ongeveer drie dagen later heb ik ook met partner veel besproken en ben ik lang niet zo gefrustreerd meer als voorheen. Natuurlijk speelt er nog genoeg, maar ik ben van mening dat het aan mij (of onszelf) is om hier onze weg in te vinden en om zelf te bepalen met wie we dit willen bespreken. Kortom: was ik terecht boos dat mijn 'geheim' werd doorgekletst of had ik niet zo moeten zeiken omdat het 'maar' mijn moeder is?
Nee ik ben het wel met je eens.... Je verteld iemand iets in vertrouwen... dan zou diegene ook gewoon zn mond moeten houden....
Uhm... er zijn zoveel dingen die mijn moeder niet weet. Om verschillende redenen. Ik ben 31, komop zeg, ze hoeft niet alles te weten. Je hebt groot gelijk dat je dit niet okay vind hoor!
Nee, ik vind je niet onterecht boos. Dat je het ene familielid hebt gezegd het niet aan je moeder te vertellen wekt echter wel de indruk dat je de bui al een beetje zag hangen, dus wellicht wat naief het diegene te vertellen. Al wil ik het daarmee niet goed praten hoor, je hebt gewoon je mond te houden als je iets verteld wordt, naar mijn mening.
Tjah, ik herken het wel... Mijn moeder vindt ook dat ze alles moet weten, soms zelfs mijn avontuurtjes met mannen. Als ik dan niet eerlijk daarover ben vind zij gelijk dat ik lieg... Is dat een moeder - ding ofzo? Maar goed, ik vind dat je gelijk hebt dat je er niet blij mee bent!
Hahaha, ik denk het . Ik denk dat mijn moeder het ziet als een 'bewijs' van onze goede band, maar ik vind dat persoonlijk onzin. Als je het zo gaat bekijken heb ik dan met niemand een echt goede band, want er is echt geen enkel persoon waar ik alles tegen vertel. Ik heb gewoon verschillende go-to personen zeg maar .
Ik vind dat je terecht boos bent. Zo vervelend wanneer blijkt dat je mensen in vertrouwen hebt genomen die achteraf gezien niet te vertrouwen waren. Ik ben gelukkig gezegend met een moeder die vind dat iedereen, dus ook haar kinderen, recht hebben op hun privacy. Ik deel veel met haar maar ook niet alles en dat is ok want, zoals ze zelf zegt, weten haar kinderen ook niet alles van haar. En dat hoeft ook niet.
Zeker niet onterecht boos! Het is 'maar' je moeder, ze hoeft toch niet alles van je te weten? Ik heb op zich ook een goede band met mijn moeder maar no way dat ik relatieissues met haar deel. En daar vraagt ze ook niet naar, gelukkig. Ze kan namelijk moeilijk onpartijdig zijn, wat wel fijn is in zulke gevoelige kwesties.
Ik vind ook dat je terecht boos bent. Mijn moeder hoeft echt niet van elke ruzie met mijn partner op de hoogte te zijn! Alsjeblieft zeg. Ik zou het ook absoluut niet tof vinden als een vriendin dit tegen mijn moeder zou zeggen. Zéker als je duidelijk hebt aangegeven dat je dat niet wilt. Als mijn zus het had doorverteld uit bezorgdheid, had ik het misschien nog ergens begrepen. In de zin van: "hé ma, ik heb het idee dat Navy niet zo goed in haar vel zit, volgens mij loopt haar relatie niet zo lekker." Maar dat je moeder boos is omdat je het zelf niet verteld, tja, dat vind ik wel heel kinderachtig eigenlijk. Je bent volwassen, kom op zeg.
Nja eerder omdat ze het van anderen moest horen. Waar ik dus weer op reageerde met:Misschien is dat wel gewoon NOG een reden waarom jullie gewoon je mond hadden moeten houden ?
Ben jij toevallig familie van mijn schoonfamilie? Nee zonder gekkigheid, je bent terecht boos. Je vertelt iets in vertrouwen, ik vind dat je niet eens had hoeven vragen of ze het voor zich wilden houden. Dat is bij mij gewoon de standaard als iemand wat vertelt wat niet over koetjes en kalfjes gaat. Mijn man bespreekt soms ook dingen met mijn moeder waar ik geen weet van heb, misschien wel over mij. Ik ben juist blij dat dit soort gesprekken plaats kunnen vinden zonder het vertrouwen van de ander te schaden. Mijn schoonfamilie is een ander verhaal, als je aan hun vertelt dat de hond van de buren is overleden weet de volgende dag de hele stad het.
Ik begrijp je en ik zou ook teleurgesteld zijn. Als ik iets wil vertellen kies ik daar zelf voor idd. Hoeft een ander niet voor me te doen. Maar je moeder heeft dus blijkbaar geen hoge pet op van je vriendinnen?
Denk dat dit eerder een opmerking was om te 'raken'. Ik maak ook graag zelf uit wie ik kan vertrouwen en wie niet, dus daar trek ik me vrij weinig van aan. Alleen het is nooit echt leuk om te horen zeg maar.
Misschien niet goed gelezen, maar zaten zij te wachten op zo’n ‘geheim’? Mij is ook wel eens iets verteld waar later de boodschap bij kwam dat ik het voor mezelf moest houden, terwijl ik daar dus helemaal geen zin in had. Niet dat ik het dan alsnog expres door ga vertellen maar wellicht per ongeluk. Ik snap je trouwens wel hoor, zou ook niet blij zijn.
Nja geheim, geheim. Eerder ventileren over wat problemen tussen mij en mijn partner. Op zich natuurlijk geen 'echt' geheim, maar wel persoonlijk/ privé.
Ik zou laaiend zijn op diegene die het doorverteld hadden en daar dus mijn les uit trekken dat dat de laatste keer was ... Je verteld iets in vertrouwen en mits er gevaar dreigt zou je toch mogen verwachten dat iemand dat voor zich houd.
Logisch dat je boos bent. Was ik ook geweest. En de opmerking over je vriendinnen vind ik heel kinderachtig.