Ik vind dat zo gemeen...spullen van je kind weggooien... Er zijn zoveel redenen waarom een peuter of zelfs een kleuter niet altijd alles opruimt. Sommige kinderen vinden opruimen echt moeilijk, of ze vergeten het omdat er al weer tig nieuwe impulsen voorbij kwamen. Natuurlijk moeten ze het leren en begrijpen waarom je je spullen moet opruimen, maar niet uit angst omdat je ouders je speelgoed anders weggooien.... Of een weeklang afpakken omdat je als impulsieve, ontdekkende peuter een 'foutje' begaat en tegen de regels in iets gooit en vervolgens niet de kans om het wel goed te doen.
Het gaat in het verhaal van ts over haar zoon van 2. dat is op die leeftijd best een groot verschil als het gaat om dingen begrijpen.
Gaat om directe consequenties verbinden aan hun acties. Gooien met bepaalde spullen= beker, speelgoed, bord of wat dan ook weghalen. Doe ik ook. Ik waarschuw duidelijk en zeg wat er gaat gebeuren als dochter toch doorgaat. Tijd terug smeet ze alle klei op de grond. Na heel duidelijk en meerdere keren waarschuwen heb ik alles zo de prullenbak in gegooid. Dat maakte indruk en ze heeft het nog niet weer gedaan met klei. Zeg niet dat ze nooit meer met spullen gooit maar merk wel dat het al stukken beter is geworden. Eindeloos herhalen dat iets niet mag is het ook een beetje. Net zoals netjes dankjewel leren zeggen, kost (veel) tijd. Dat je een alternatief biedt is natuurlijk prima. Er zijn spullen waar ze zich wel mee uit mag leven. Vaak begint dochter er zelf op een later tijdstip over dat mama boos was en dan hebben we het er vaak nog even over. Dan leg ik uit dat spullen kapot kunnen gaan en dat het een troep geeft. Uitleggen helpt echt wel merk ik, ze snappen veel meer dan wij denken. Alleen op het moment zelf is het waarschuwen en daarna afpakken (en desnoods die ene bal of ballon geven waar ze zich mee kunnen uitleven).
Het is hier nog steeds drama met het gooi gedrag van m'n 2,5 jarige peuter. Hij heeft zelfs vandaag, ik stond er gewoon naast, zijn elektrische tandenborstel van 3 hoog naar beneden gegooid. Ik wist gewoon niet meer hoe ik moest reageren want ik begon echt te koken van binnen. Ik herhaal en herhaal en herhaal en nog blijft hij er mee doorgaan, echt al dik een half jaar of langer. Het is een heel pienter mannetje maar af en toe snapt hij volgens mij niet dat wat hij doet, gevaarlijk is of gewoon simpelweg niet mag. Andere momenten zie ik aan z'n koppetje dat hij het gewoon doet om mij uit te dagen. Niets maakt indruk op hem! Weet gewoon niet meer wat ik er mee moet
Way vervelend zeg. Ik kan met voorstellen dat je soms kookt van binnen. Mijn zoontje deed dit een tijdje geleden ook vaak. Ik liet hem alles zelf opruimen en pakken en dit heeft geholpen. Hij wil s morgens bij mij in bed altijd een bekertje warme melk. Hij gooide daarna standaard zn beker op de grond. Dan moest hij van mij het bed uit en dat vond hij niet leuk. Hierna deed hij het niet meer. Misschien kun je er een consequentie aanhangen? Zo van dan mag je zo geen filmpje kijken/koekje eten ofzo. Want dat heb je niet verdiend. We gooien hier niet met spullen. Ik zeg maar wat hoor.
Klinkt trouwens ook als een mannetje met veel energie. Dat spullen omver gooien zoals tafeltje en stoeltje herken ik wel. Hier ga ik dan even met hem naar buiten. Hij wil dan echt even rennen en klimmen. Ga je vaak met hem naar buiten?
Wat heb je tot nu toe gedaan als hij met spullen gooit? Je schrijft in je openingspost dat je hem dan aanspreekt, maar dat dat niet werkt. Er zijn veel tips gekomen om het speelgoed dan weg te leggen/af te pakken, en eventueel een alternatief te geven (ballon). Heb je dat sinds dien gedaan? Hoe was zijn reactie daarop?
Ik heb hem op een stoel gezet, op de gang gezet, maar dit was voor hem een spelletje, kwam er steeds af en ging dan heel hard lachen als ik hem weer terug zette, etc. Dat werkte gewoon echt niet met de juiste boodschap! Het speelgoed afpakken of hetgene waar hij mee gooit doe ik altijd maar dat interesseert hem niet zo (zijn speelgoed interesseert hem sowieso nauwelijks dus dat helpt niet). Toen ben ik hem apart gaan nemen en aan gaan spreken op zijn gedrag. Leek wel ietsje meer door te dringen maar niet genoeg.. Als ik nu echt genoeg er van heb of hij met iets gevaarlijks gooit oid dan zet ik hem op de gang en doe ik de deur dicht (hou de klink vast), zodat ik bepaal wanneer hij er weer in mag. Klinkt misschien een beetje raar.. Maar dit werkt beter dan de deur open houden. Ik heb gewoon bij alles wat ik doe zoiets van: dringt het wel tot je door? Want hij doet het zo weer.. Hij gaat sochtends naar de creche en smiddags gaan we altijd naar buiten of iets doen, dus zn energie kan hij dan op zich wel kwijt. Maar thuis is t gewoon heel erg veel gooi gedrag, het lijkt uit verveling, hij kan zichzelf ook heel erg slecht vermaken. Echt heel lastig dit p.s. bal geven doe ik ook wel eens idd en zeg hem dan dat hij daar wel mee mag gooien maar niet met zijn brandweer auto/beker oid..
Wat ik geleerd heb bij onze driftige peuter is dat het van belang is steeds hetzelfde te doen, zodat hij precies weet wat de consequenties zijn als hij iets doet. Ik lees dat je allerlei verschillende dingen doet. Soms een bal, soms op de gang, soms op een stoel. Ik zou heel duidelijk zijn, en dat een paar weken stug volhouden. Dus als hij gooit door je knieën gaan en zeggen dat hij niet mag gooien omdat (... vul je reden in). Dan het speelgoed afpakken en wegleggen, en als je weet dat hem dat niets uitmaakt hem vervolgens voor 3 minuten in de hoek zetten. Die 3 minuten gaan pas in op het moment dat hij stil zit/staat, dus niet geinen/lachen/spelen. Die methode heeft hier prima gewerkt. Maar het is wel een kwestie van altijd en overal exact hetzelfde doen. Ook bij iets kleins gooien, ook als je ergens op bezoek bent, gewoon overal. En vaak zie je dat je kind het na een tijdje gewoon weer gaat proberen. Dan is het stug blijven volhouden, en daarna zakt het weer weg.
Dit zou ik ook doen inderdaad. En dat kost in het begin hem tig keer terug zetten. Ik heb er gisteren ook een kwartier over gedaan om Dafne 2 minuten op de mat (wij gebruiken de deurmat bij de achterdeur) te houden. Maar no way dat zij het van mij gaat winnen. Als het nodig was geweest, had ik er een uur over gedaan.
Mijn zoontje gooide ook met alles rond die leeftijd. Werd er moedeloos van. Ik pakte dan zn spullen af en probeerde hem uit te leggen waarom hij niet mocht gooien. Maar ik geloof echt niet dat hij dat ook die leeftijd begreep. Inmiddels wel. Het gooien is vanzelf over gegaan. Hij geeft me nu weer andere uitdagingen
Ik heb alles wel een tijdje geprobeerd, niet slechts een paar dagen, omdat het altijd een tijdje duurt wat ik begrepen heb. Wat ik nu dus altijd doe is het door mn knieen gaan en toespreken (al een hele tijd) en als ik er echt klaar mee ben op de gang maar dan doe ik de deur dicht. Is dat een goede manier? OF moet ik hem in de kamer houden en apart op een stoel of hoek (met dus het probleem dat hij er continue af komt en er onwijs om gaat lachen)? Ik zou het best vol kunnen houden als hij het erg zou vinden, maar hij vindt het gewoon heel leuk dat terug zetten en gaat dan heeeeel lang door... :-/
Ik denk soms ook: Begrijp je wel dat het gewoon gevaarlijk etc is? Ik leg dat wel uit, maar..... zoals met die tandenborstel, ik had echt het gevoel dat het voor hem puur uitproberen was en hij zich van geen kwaad bewust was.
Ik had bij mn zoontje ook het idee dat het uitproberen was. Hij keek wat er gebeurde ofzo. Hij was nog geen 2. Leg dan maar s uit dat het gevaarlijk is...
Ja, lastig! Nou met die tandenborstel was echt voor mijn gevoel kijken wat er zou gebeuren, maar met andere dingen zou hij toch moeten weten dat ik dat niet goed vind en doet hij het geloof ik wel echt expres (soms uit woede en soms dus puur uit verveling)? Maar het lastige vind ik, ik kan hem moeilijk continue vermaken, ik moet ook wel eens een keer afwassen of even de was ophangen om maar even wat te noemen. Meehelpen doet hij soms, maar het is zo vermoeiend als ze geen moment even zichzelf kunnen vermaken. Herkent iemand dat en wat deed je ermee? Soms ook als we samen spelen verveelt het hem gauw en gooit hij weer met iets oid.. Buiten gaat het beter omdat hij daar natuurlijk geen speeltjes of spullen om hem heen heeft, maar binnen is het dus moeilijk.
Als ik het goed begrijp zet je hem pas in de gang als je vol van emoties zit. Ik heb hulp gezocht bij ongewenst gedrag van mijn peuter. Daarbij was het: maximaal 2x zeggen dat iets niet mag, daarna in de hoek voor 3 minuten (zoveel minuten als de leeftijd is en die gaan pas tellen als hij stil zit) en als dat niet lukt omdat hij ook in de hoek bezig blijft in de gang tot ik hem kom halen. Het gaat dus altijd in dezelfde stappen. Eerst in dezelfde ruimte, als dat niet werkt nasr een andere ruimte. En dat doe je bij voorkeur al ver voor het moment komt dat je zelf je geduld verliest. Het js altijd heel snel doorpakken, zodat je kind weet wat er gaat komen als hij niet luisterd. Daarnaast zou ik kijken of je hem ook positief lan belonen. Gooit hij elke dag? Dan zou je bijvoorbeeld een stickerkaart kunnen maken. Elke dag niet gegooid is een sticker! En dat met oplopende vakjes. 1 sticker = direct iets leuks doen (bijvoorbeeld samen naar de speeltuin) Daarna 2 stickers om tot een beloning te komen. Daarna nog meer
Dankjewel voor de tip! Het is idd geen slecht idee om er echt een systeem (dus consequentie) bij te gebruiken, wat jij zegt: Twee keer waarschuwen en dan naar de gang bijv. Het rare is dat het bij mijn man veel minder gebeurd en hij na een keer boos te worden en zeggen dat het niet mag, ook wel redelijk luistert. Maar bij mij werkt het niet zo makkelijk Vind het dan ook niet echt leuk dat ik de enige ben eigenlijk die moet ´straffen´.
Dat waarschuwen doen wij inderdaad ook. Ik bedoel het niet lullig, maar ik denk dat je zoon minder goed naar jou luistert dan naar je man, juist omdat je niet consequent genoeg bent.