Ik ben even benieuwd. Hebben jullie echt passie in jullie relatie? Zijn jullie echt stapel verliefd op elkaar (geweest)? Of is je partner meer de slimme en veilige keuze geweest? Zijn jullie nog steeds gelukkig met de gemaakte keuze?
Wij zijn denk ik te kort samen om echt antwoord te kunnen geven. Maar we zijn zeker niet de veilige keus voor elkaar. Ik vind onze relatie fijn en vertrouwd. De aantrekkingskracht is groot en ik kijk er altijd naar uit hem te zien. Hij wakkert een soort innerlijke rust aan. En dat effect heeft nog nooit iemand op me gehad. Ik hoop dat we samen kunnen verschrompelen
Een combinatie van beiden. Ik vind en vond mijn man zeker heel aantrekkelijk, maar niet de knetterende chemische aantrekkingskracht die je ook wel eens hebt met iemand (maar in mijn geval alleen met de meest onbetrouwbare mannen). Ik was wel héél erg verliefd op hem, maar na mijn vreemdgaande ex was hij ook veilig. Voor mij de goede combi. We zijn nu 17 jaar samen en heb nog geen moment spijt gehad!
Mijn man en ik waren nog heel jong maar hij was meteen heel verliefd op mij en bij mij moest het groeien. Hij was de eerste waar ik niet “verliefd” op ben geweest (niet kunnen eten/zenuwachtig etc etc) maar het voelde meteen goed, zo van: dit is het. We zijn inmiddels 12 jaar verder en het klinkt echt super zoetsappig maar hij voelt echt als mijn soulmate.
Wij zijn geen veilige keuze voor elkaar en de liefde is ook niet gegroeid ofzo. Wij werden heftig verliefd en bleven dat ook lang en nog steeds kunnen we beide flink de kriebels van elkaar krijgen. En heel regelmatig nog hele passievolle sex hebben haha. Maar ondertussen is het wel rustig, veilig en vertrouwd geworden en is het constant appen over hoe leuk we elkaar vinden en cadeautjes en hele dag aan elkaar vastgeplakt zitten wel voorbij. Zou ook niet praktisch zijn met een gezinsleven Maar ik vind hem nog steeds de leukste en de knapste (over het algemeen ik kan hem ook regelmatig niet uitstaan ) en zou bij niemand anders willen zijn. Ook na 12 jaar dus niet.
Ik ben stapelgek op mijn vriend. We zijn ook echt soulmates. De veilige keuze was hij toentertijd absoluut niet Lekker zoetsappig, maar ik ben ervan overtuigd dat we voor altijd bij elkaar blijven.
Ja veel passie en na 20 jaar ben ik gewoon nog verliefd. Veilige keuze was het niet want we waren jong en dachten gewoon niet zo over een relatie na. Het ging zoals het ging. Ik zou alles zo weer over doen. Ik had hem alleen eerder willen leren kennen en iets eerder met kinderen zijn begonnen.
Leuk topic! De passie zoals die er was toen we 19 jaar geleden verliefd werden is er niet meer. Ik denk dat dit met gezin, verantwoordelijkheden en werk haast ook niet meer mogelijk is op die manier. Maar er is zeker passie op een andere manier voor terug gekomen. Het is nu meer heel veel houden van met momenten van kriebels ipv die continu vlinders als je jong en net verliefd bent. Vorig jaar zaten we in een dip en was de passie weg. We namen elkaar alleen nog maar voor lief (en denk ik dat we beide de veilige keuze waren op dat moment) en die passie was er alleen nog in bed. Toen daar na veel frustratie van beide goed over is gesproken heeft dat zich gelukkig hersteld en is de passie weer terug buiten de slaapkamer. Die vlinders zijn er weer.
Op de basisschool fietsen we al met elkaar mee. Op voorgezet onderwijs fietste ik gedurig me longen uit me lijf, ik vond hem leuk, hij mij niet zo. Toch ben ik met die leuke schooljongen al bijna 17 jaar getrouwd. En hebben we ruim 4,5 jaar verkering gehad. Wilde heel graag samen kinderen al was ik nog maar piepjong. Helaas kregen we naar 4 jaar te horen dat hij geen zaadjes heeft. Jaren hebben we hier heel veel verdriet samen om gehad. Toen samen de keuze gemaakt dat we met behulp van donor een kind zouden kunnen krijgen. Volgende week wordt ons 1e icsi wondertje 5 jaar. En hoopt zij van de zomer een broertje of zusje te krijgen, na 2,5 jaar mmm de laatste poging is gelukt. Ja en ben elke avond weer blij als die thuis komt. Hij voelt vertrouwd en bij hem mag ik zijn wie ik wil zijn. En ja ik zou het zo weer doen. Alleen dan eerder het donor traject in gegaan zijn, had ons jaren van verdriet bespaard.
Hier nooit verliefd geweest zoals eerder. Compleet andere man dan voorheen. Veilige keus mss...toch voor mij volledig onbekend terrein. Voelde wel liefde, maar niet zo allesoverheersend dan met de exen. Maar zo veilig als bij m'n man had ik me nooit gevoeld. Waar ik eerst viel voor the bad boys, is m'n man een eerlijke man, hij zal me nooit pijn doen. Knap om te zien, sexuele aantrekkingskracht was er al meteen. Maar echt verliefd ben ik nooit geweest, maar ik denk dat die mogelijkheid kapot gemaakt is door m'n vroegere vriendjes. Dat waren allemaal balzakken (om het maar netjes uit te drukken)
Is het nav je buurvrouw Hahahahahah! Sorry flauw grapje maar ik lig in ieder geval gevouwen om m’n eigen mopje
Ik ben wel heel erg verliefd op hem EN hij is een veilige keus. Hij is enorm goed en lief voor mij en onze zoon (straks kinderen) Hij werkt hard, helpt mee in huis als ik erom vraag, is trouw. We kunnen altijd lachen samen. We vertrouwen elkaar 100% ook al weet ik dat hij genoeg vrouwen om zijn pink kan wikkelen, hij heeft alleen oog voor mij. Hoewel de passie in de slaapkamer minder is, is de liefde voor elkaar er voor 1000% en zou ik hem echt voor geen goud kwijt willen.
Dit herken ik wel. Kapotte radar Als ik gelijk verliefd werd wist ik dat ik ervan weg moest lopen. Bij vriend kwam de verliefdheid dus veel later, toen ik wist dat het een lieve leuke man was. Toen durfe ik pas denk ik.
OT: Ja. Wij waren echt enorm verliefd op elkaar. Het werd zo erg, dat we iets moesten doen met die verliefdheid ondanks dat we beiden getrouwd waren Die verliefdheid heeft ook best lang geduurd en heel eerlijk is hij er soms nog steeds, maar heeft dat gevoel ook plaatsgemaakt voor een veilige haven. Als ik een slimme of veilige keuze had moeten maken, dan had ik bij mijn ex moeten blijven. Daarvan wist ik al 17 jaar wat ik had. Mijn man is mijn tweede grote liefde, als ik dat zo mag zeggen, mijn beste vriend en mijn geweldige minnaar want in bed spatten de vonken er vanaf. En eigenlijk verbaast ons dat soms een beetje omdat je weet/denkt/hebt gevoeld, dat dat na een X aantal jaar anders kan worden.
Mijn man is zeker in positieve zin de veilige keuze, de goede keuze. Ik kan ook niet precies verwoorden waarom, hij is ontzettend loyaal en betrouwbaar en daardoor kan ik altijd op hem rekenen. Ik denk dat ik wel voor beide kan spreken: wij zijn na al die jaren echt nog verliefd op elkaar, ik merk dat vooral als wij elkaar een periode minder hebben gezien. We hebben veel meegemaakt samen en zijn samen een front gaan vormen, dat heeft wel echt een x aantal jaar geduurd. Opgeven staat dus niet in ons woordenboek. Ik ben zeker ondanks roerige periodes ontzettend blij dat wij elkaar tegen zijn gekomen en nog steeds samen zijn.
Hij is een heel veilige keus, maar daar was ik toen niet mee bezig. Ik was gewoon enorm verliefd op hem en hij op mij. En ondanks dat we nog super jong waren, 18 en 20, was het voor mij al heel snel duidelijk dat hij het was/is. Ik ben nog steeds heel blij dat wij samen zijn, wij horen bij elkaar, passen goed bij elkaar. Die echte verliefdheid zoals toen is er niet echt meer, maar er is wel veel liefde en verbondenheid.
Stapel verliefd vanaf moment 1. Zeker veel passie in onze relatie. Nu zo n jaar of 8 samen Kunnen echt niet zonder elkaar. Klinkt klef en zijn wij ook maar hebben uiteraard wel vrijheid om dingen apart te doen met vrienden oid. Het voelt voor mij als een veilige keuze, juist omdat het mijn soulmate is. Zeker geen spijt dus! O
Veilige keus zeker niet Ik was wel stapelverliefd. Ondanks dat ik soms knettergek van hem word kan ik niet zonder hem.