Beste mevrouw... Het voelt wel een beetje apart om te schrijven aan iemand die ik al zo lang niet heb gezien. Ik weet ook niet of het goed is of niet en of dat wat ik na zoveel jaren nog wil meegeven, word ontvangen zoals ik het bedoel. Mijn gevoel zegt echter ook dat het goed is om het gewoon te doen en daarom schrijf ik u deze brief. Een tijdje geleden ontving ik een mailtje waarin stond dat Moederdag geen vervelende dag hoeft te zijn wanneer je eigen moeder overleden is. Dat deze dag ook gezien kan worden als een dag om de 'moeders in je leven' te eren, door de vrouwen die op hun manier een waardevolle invulling aan je leven hebben gegeven en op hun manier een moeder voor je zijn geweest. Dit zou een buurvrouw, tante, moeder van een vriendin, etc. kunnen zijn. Voor mij bent u zo'n moeder geweest: liefdevol, warm, ontvankelijk en een bron van inspiratie. Ik ben nu gelukkig getrouwd en zelf moeder van twee kinderen ( 5 jaar en 2,5 jaar) en ik denk nog zo nu en dan terug aan de fijne tijd die ik bij jullie heb gekend. De kleine dingen die iets tot een gezinsleven maken en die ik van huis uit niet heb meegekregen, zoals het gezamenlijk aan tafel eten, helpen met bakken van pannenkoeken en quiche (waar ik me stiekem voor in heb gehouden, omdat ik niet onbeleefd wilde zijn, maar waar ik eigenlijk geen genoeg van kon krijgen...) gezellig spelletjes doen met elkaar, gewoon samen tv kijken, thee drinken, de hond uitlaten, Sinterklaas en Kerst vieren, Carnaval, de gigantische zak cashewnoten en de grote zakken hazelnoten, dat jullie kwamen kijken naar het toneeloptreden en dat ik zelfs mee mocht op vakantie, óók nog nadat de verkering uitging. U bent méér moeder voor mij geweest dan mijn moeder ooit (door haar ziekte) heeft kunnen zijn en als ik denk aan de toekomst, wanneer mijn eigen jongens hun eerste vriendinnetje krijgen...zal ik vast nog eens terugdenken aan mijn eerste schoonmoeder. En zal ik daar zeker een voorbeeld aan nemen. Ik zal het nooit vergeten en koester de herinnering. Helaas had ik dit toendertijd nog niet zo in de gaten en ik kan mij niet herinneren u echt te hebben bedankt voor alles, daarom wil ik dit nu alsnog doen. Ik hoop dat het jullie allemaal goed gaat en wens jullie veel liefs en alle goeds. Vriendelijke groet,
Met tranen in mijn ogen zitten lezen.. Als ik haar was - zou ik het GEWELDIG vinden zo'n brief te krijgen. Wat is er nu mooier dan weten dat je een blijvende goede indruk gemaakt hebt op iemand in je leven. Dat is toch wat we allemaal willen? Ik zeg: JA versturen! Prachtig gebaar missmamsie. *knuf*
Oké, dan ga ik straks een mooie kaart erbij kopen en stuur ik hem op Alleen weet mijn man hier niet van en hoeft dat van mij ook niet zo, ik vind het zo raar richting hem, na al die jaren dat ik er ook nooit over verteld heb, want ja...tis toch de moeder van een ex-vriendje. Daarom hoef ik er ook verder niets mee en wil ik geen gegevens van mij meesturen oid. Dat 'mag' toch, of is dat 'stom'?
Mooie brief en zou hem zeker opsturen. Zou het wel je man vertellen, soms komen dingen op je pad en zetten die je aan het denken en in jou geval is het deze lieve vrouw. Je kan toch uitleggen wat het met je doet? Mijn man zou niet moeilijk doen ookal is het een ex vriendje's moeder. maarja dat moet je zelf bekijken natuurlijk Ik zeg het omdat je mss een reactie terug kan krijgen en als je het dan uit legt het vreemder voor je man zal zijn. Succes met je mooie brief. Groetjes sas
Dankjewel. Je hebt ook wel gelijk, maar ik vind het lastig. Ik stuur bewust mijn gegevens niet mee, dus die reactie zal ik ook niet terugkrijgen, dat scheelt...
maar waarom zou je het niet vertellen dan?? Vind het een hele lieve brief en zou het zelf idd fijn vinden het te krijgen...
Het is ook meer iets dat ik heel graag nog wil doen en daarna is het ook klaar. Ik wil niet dat mijn man er meer van denkt dan nodig en ik hoef er verder ook niets mee, ik doe dit ook niet om een reactie terug te krijgen. Ik weet ook niet of het zo leuk is voor de vrouw van mijn ex...