Even inhaken op het Ja of Nee topic, waarom zou je het niet willen zijn?? en als je het dan niet wil zijn, dan wil je dus ook niks ontvangen?? Want als Jelmar iets, ogen, huid of wat dan ook nodig heeft, dan hoop je ook dat er iemand is die het heeft willen geven! mijn redenatie met donor zijn, en wat of hoeveel is: Wat je zou willen ontvangen indien het ergste, moet je ook bereid zijn te geven! (ben dus eigenlijk ook van mening dat mensen die Bewust, geen donor zijn, ook niet hoeven te ontvangen..., want dat is toch hypocriet? daarom ben ik ook voor dat iedereen gewoon donor gemaakt word, en wie ECHT niet wil kan dit dan aangeven, maar die krijgt dan dus ook niks....) nou dames, laat de reacties maar komen! ik vind mijn redenatie dus echt logisch en niet meer dan normaal... maar daar zullen andere mensen vast anders over denken? het ist och zo dat als jij aangeeft geen huid te willen geven.... en je verbrand volgend jaar, dan wil je toch ook huid? of zeg je dan nee...?
Ik schreef het net al in het andere topic, maar mijn man wil het dus niet, omdat hij na zijn dood geen gerommel meer aan zijn lijf wil... Vind ik dus een stomme reden.... alleen al, omdat er sowieso gerommeld wordt aan je lijf als je dood bent, en je merkt er niks meer van. Ik kan me (enigszins) voorstellen dat mensen die erg gelovig zijn er moeite mee hebben, omdat zij wellicht geloven dat je je organen in het 'hiernamaals' nog nodig hebt, maar dat is hier dus niet aan de orde.
Precies, want ga ervanuit dat die 'gelovige' mensen dan dus ook niet aan ontvangen doen, dan is het ook niet hypocriet
Ik vraag me af of je reacties krijgt van mensen die geen donor zijn, want ik vind de insteek van het bericht al behoorlijk aanvallend en veroordelend aan de mensen van wie je vráágt dat ze willen reageren... persoonlijk zou ik dan al niet willen reageren eigenlijk.
aanvallen, tja, het is mijn persoonlijke mening dat ik het hypocriet zou vinden inderdaad als je niet wil geven, maar wel wil ontvangen. maar ben wel serieus bereid naar eventuele bestaande argumenten te luisteren, zal niet zeggen dat mijn mening er inderdaad van zal veranderen, maar vraag mij af of mensen wel echt goed nadenken, volgens mij is het gewoon ook zo'n groot stuk laksheid dat er zo weinig donoren zijn... maar stel mensen de vraag "wat als jij daar lag, wil je dan ontvangen?" dan lijkt mij het antwoord, op uitzonderingen na, altijd ja, dus dan zou je toch ook moeten geven? (wederom medische uitzonderingen e.d. daargelaten)
Wel eens aan religieuze redenen gedacht? Verder geen zin om dit toe te lichten want je hebt duidelijk je oordeel al klaar!
Ik heb me met Ja geregistreerd, maar om heel eerlijk te zijn heb ik er wel bedenkingen bij. Ik ben geen set reserveonderdelen, maar een lichaam dat één geheel vormt. Dat is mijn wezenlijke bezwaar. Ik weet ook niet zeker of ik iemand anders' orgaan wel zou willen, om precies diezelfde reden. Maar ja. Als ik nou door een orgaan te accepteren mijn kinderen kan zien opgroeien, dan zou ik er toch moeilijk nee tegen kunnen zeggen. Of als een van mijn kinderen wél een vol leven kan leiden door transplantatie.... Dat geldt ook voor veel mensen die nu op een wachtlijst staan. Die hebben vast ook nog heel veel waarvoor ze verder willen leven. En daarom heb ik toch maar Ja gezegd. Maar ik snap het wel, als mensen Nee zeggen. Er zijn namelijk ook nog 'gewonere' bezwaren. Hoeveel mensen op de wachtlijst hebben het aan hun eigen gedrag te danken? Jaren lang een pakje per dag roken, en dan nieuwe longen willen krijgen? Je leven lang te veel vet en te veel zout eten, en dan nieuwe nieren willen ontvangen? Te veel drinken en dan een nieuwe lever willen krijgen? Daar kan ik me wel overheen zetten, omdat het niet aan mij is om te oordelen over andere mensen. Maar het doet wel iets af aan het 'zielige' beeld van mensen op de wachtlijst, en enige bescheidenheid past dan ook wel. En weet je: ik heb al wel een paar levens gered, door mijn bloed te doneren. Want daarvoor geldt hetzelfde: als jij door een rampzalige bevalling, of een ongeval, of een verkeerdlopende operatie een paar liter bloed nodig hebt, verwacht je toch ook dat het er is? Moeten we dan ook zeggen dat iedereen die geen donor is (terwijl dat medisch gezien wel mag, en je niet door eigen keuzes of gedrag bent uitgesloten van het donorschap) onderaan op de lijst moet om bloed te ontvangen? TS: uit nieuwsgierigheid, hoevaak heb jíj al bloed (of plasma) gedoneerd?
@Daro, religieuze redenen, tuurlijk denk ik daar aan, wat ik ga ervanuit dat als je niet wil geven vanuit religieuze gegevens, je dan dus ook niet wil ontvangen, dan is er toch ook niks hypocrietes? dus daar heb ik geen negatief oordeel over hoor Bri, je geeft stof tot nadenken, daar gaat het mij om Inderdaad, iemand die het zichzelf aandoen... hmmm, die zou met een tweede kans zijn leven kunnen beteren, maar ik kan begrijpen als je bijv. een "prioriteitensysteem" in zou willen stellen, dat zou ik best wel logisch vinden inderdaad
Hi Babebabe, ik ben geen donor en laat de keus aan mijn nabestaande over. Ik zeg dus geen 'nee' maar ook geen 'ja'... Ik wil graag die beschikking aan mijn man (en later) kinderen over laten. Er is zoveel 'gedoe' rondom overlijden en vooral als er nog geoogst moet worden, niet iedereen kan dat opbrengen.. hoe goed de bestemming ook zou zijn. Stel je eens voor dat Jelmar als hij wat ouder is in een ongeluk komt, hij lijdt vreselijk maar de vooruitzichten zijn nul. In jouw verdriet moet je dan toestemming geven om zijn organen te gebruiken. Hiervoor houden ze hem langer in leven. Dit is iets wat je op dat moment aan moet kunnen en moet willen. Ik hoop dat veel mensen dat kunnen opbrengen en veel mensen door hun ellende het goed van het donorschap kunnen zien maar ik hou graag de optie open dat het verdriet en de wanhoop van mensen te groot is (naast mogelijke religieuze overwegingen) Als mijn kinderen 12 zijn vraag ik het hen: mama wel of geen donor net zoals ik het aan hen zal vragen: wel of geen donor.
oordeel... ik heb een duidelijke mening inderdaad, en dat mag gelukkig en heb in mijn vorige post al op je gereageerd, maar wou nog even duidelijk maken dat ik gewoon serieus geinteresseerd ben naar (andere) meningen, en redenen, wederom uitzonderingen op medisch gebied e.d. daargelaten. en religie werkt twee kanten op toch? (verbeter me als het niet zo is) dat je dus niet geeft omdat je lichaam voor god is, dan wens je toch ook niet van iemand anders om zijn lichaam te gebruiken, aangezien je gelooft dat deze voor god is? (ik noem het "voor god" omdat ik niet precies weet wat de religieuze reden is, maar ik hoop dat je begrijpt wat ik bedoel)
tja, wat is er mis met: Belangeloos geven? Waarom moet het altijd zijn: Voor wat hoort wat? Een bankovervaller (bijvoorbeeld) heeft meer recht om iets te ontvangen, dan iemand die zijn leven wijdt aan de mensen om hem heen en altijd klaar staat voor anderen? Simpelweg omdat hij/zij een codicil ingevuld heeft.. Ik vind het te simpel, te zwart wit om zo te denken... En mensen willen wel dat er wetenschappelijk onderzoek gedaan wordt, om mensenlevens te redden - maar mensen laten hun lichaam niet na aan de wetenschap? Heb je dan geen recht op trial medicatie, die mogelijk je leven kunnen redden? Je wil wel bloed ontvangen in een levensbedreigende situatie, maar je geeft zelf geen bloed? en zo kun je vast nog een hoop meer verzinnen.... Doneren is super, als je er zelf achter staat, net als dat vrijwilligerswerk super is. Maar ik vind dat doneren/ontvangen niet van elkaar afhankelijk moet zijn.
Niet iedereen heeft het helaas aan zichzelf te danken dat hij een nieuwe orgaan nodig heeft. Er zijn veel jonge mensen die door een ziekte bijvoorbeeld een nieuwe orgaan nodig heeft. Er zijn inderdaad mensen die uit religieuze overwegingen nee zeggen. Zelf ben ik vrij streng religieus maar kies daarom juist om ja te zeggen. En ik zou er graag zelf ook 1 willen als het nodig is. Wie ben ik dan om het iemand anders niet te gunnen. Zelf heb ik niets meer aan mijn lichaam als ik niet meer leef. Mijn zus heeft bewust nee gekozen maar zal er ook geen aannemen als zij het nodig heeft. Voor mij is dit onbegrijpelijk voor haar logisch.
hmmmm, aan de ene kant begrijp ik je, aan de andere kant blijft in mijn hoofd altijd de vraag "wat als wij iets nodig hebben???" en bij mij weegt dat dus zwaarder, maar inderdaad, dat ze je langer in leven houden e.d. is emotioneel wel heel zwaar voor de familie, daar had ik dus ook nog niet aan gedacht eigenlijk, het blijft een moeilijk topic, maar uiteindelijk denk ik dat Jelmar toch ook wel blij/trots zou zijn op zijn mama als er andere (kinder)levens met mijn organen gered zijn.... meer stof tot nadenken
Kijk, dit soort reacties heb ik wat aan! niet die quotes van "mee eens!" op jou eerste berichtje het blijkt toch lastiger te zijn dan mijn eerste zwart/wit gedachte.... hmmmm, maar goed, we moeten toch ergens beginnen... waarom is het alles of niets? dus of alles moet verplicht zijn met consequenties, of niets? Je kan beginnen bij donoren dus op JA te zetten tenzij NEE gemeld word... dat hoeft niet gelijk ook voor bloed en medische wetenshcap, 'iets' is beter dan 'niets' en wat de voor wat hoort wat betreft... ik snap nu inderdaad dat daar erg veel haken en ogen aan zitten... zou het dan een optie zijn om gezonde mensen die dus moeten ontvangen vanwege ziekte of iets dergelijks, daarna wel te verplichten donor te worden? of is dat ook niet ethisch....?
hoop dat de meesten van jullie nu snappen dat ik dit echt een gezonde discussie/vragen wil houden, en echt geinteresseerd ben in meningen/redenen, en niet iedereen mijn mening op wil dringen of veroordelen....
ik vind het inderdaad wél goed om mensen standaard op 'ja' te zetten in plaats van standaard op nee. Ik geloof dat dat in Belgie ook zo is? Dit om laksheid te voorkomen. Ik ben overigens geen donor: Reden: enorme angst voor de dood. Om die reden heb ik ook geen uitvaartverzekering. Wél is onze spaarrekening voldoende om dit eventueel op te vangen. Alles wat ik bij leven kan doneren, doneer ik graag: Beenmerg, bloed (heb ik ook gedaan) - indien noodzakelijk aan familie een nier. Echter ben ik door ziekte in het verleden voor de meeste dingen uitgesloten, ik mag ook geen bloed meer geven helaas. Na de dood, is nog een stap te ver. Maar in z'n algemeenheid ben ik wel m'n angststoornis aan het aanpakken, dus mogelijk veranderd dit ook nog. Wel ben ik zover dat ik dus 'niet vitale' lichaamsdelen zou willen doneren - ogen, huid.. misschien is mijn hart wel het enige wat ik niet zou willen. Hoewel dat ook dubbel aanvoelt, omdat ik weet hoe belangrijk juist een hart is. En ik beken: Door ziekte in het verleden zijn zover ik weet veel van mijn vitale 'onderdelen' ook niet meer bruikbaar - en dat is voor mij altijd wel een excuus geweest om geen donor te zijn.
ik heb hele duidelijke redenen, waaronder die van cygnet. maar nog veel meer redenen waarom ik geen codocil heb en die er ook niet zal komen, ook dit jaar niet ( ze doen dit zieltjes winnen namelijk elk jaar). ik heb echter weinig zin die toe te lichten in een topic met deze toon. en ja, daar is heel goed over nagedacht, misschien nog wel beter als de klakkeloze ja, van jou. heb jij je namelijk verdiept in wereldwijde de handel van organen. en de manier waarop je moet sterven zodat je organen uberhoubt bruikbaar blijven, om maar wat te noemen. als jij dat hypocriet vind, het zij zo. nogmaals wat ik vind is niet belangrijk, op het moment dat ik sterf laat ik aan mijn vriend en de kinderen over of ze alsnog toestaan dat er wat gebruikt wordt. ik heb wel in mijn testament staan dat alleen zij! dat mogen beslissen en geen andere fam of doktoren. ook over mijn leven óf mijn dood. heb jij dat bijv allemaal al geregeld?