nav het topic wie er geSlagen wordt door huidige partner,open ik ook een topic over wie er in het verleden ooit mishandeld is door een expartner!! en dan bedoel ik niet een duwtje of tikje tijdens stoeien maar echt geestelijke/lichamelijke mishandeling!! het wordt tijd om de taboe te doorbreken!!!!!!! ikzelf zal beginnen.. ik ben in mijn vorige relatie mishandeld! ik ben geschopt,geslagen,gewurgd,ribben gebroken,gaten in mijn hoofd gehad...en aan mijn haren naar een abortuskliniek gesleurd (10 wkn zwanger) waarom ik niet wegging????ANGST!!!!!!!!!!!!!PURE DOODSANGST!!
Ook ik ben mishandeld in mijn vorige relatie. Het begon vrij "simpel" en duwtje tijdens een ruzie een duwtje werd een por en die por werd een knal en die knal werd slaan met vuisten. Dat ging van kwaad tot erger.Toen ik wegliep vond hij me weer en trok hij me aan mn arm over de grond mee de auto in. Sigaretten werden er op mn armen en rug uitgedrukt als ik geen sex wilde dan dwong hij me wel en wilde ik echt niet dan kreeg ik weer alle hoeken van de kamer te zien. Heb botbreuken op gelopen en nog veel ergere dingen die ik hier liever niet neer zet. En ook hier waarom ik niet wegging angst. doodsangst.
Vind het dapper dat je dit topic opent. Weet niet of er veel mensen uitgebreid willen reageren. Zelf heb ik er ook ervaring mee helaas, praat er alleen niet over, slecht voor de nachtrust!!
Jeetje meiden! Moedig hoor! Voor sommigen wel goed om hierover te praten. Zelf geen ervaring. Ik hoop dat jullie ondanks deze nare dingen in jullie leven nu verder kunnen en gelukkig zijn!
Wooow dat is wel heel heftig!!! Hebben jullie ooit aangifte gedaan ofzo? Pfff ik zou echt wraaklustig worden als ik bij zo'n gast weg was.
Ja en hij heeft een paar uur taakstraf gehad wegens vernieling. Niet veroordeeld voor mishandeling was niet aan te wijzen
hier ook aangifte gedaan! na een jaar (!) kwam de zaak eindelijk eens voor en het enige wat hem qua straf werd opgelegd is 4 wkn voorwaardelijk over periode van 2 jaar! NIKS dus!!! als ie op straat iemand in elkaar had gemept had ie meer straf gekregen!!maar dat durft ie weer niet is ie een te grote lafbek voor!vrouwen zijn gemakkelijker voor hem! blijkt ook dat ie zijn ex ook al mishandelde!! hij heeft nu alweer een nieuwe partner(slachtoffer dus!) die ook een kind heeft kind...kan ie dat kind ook weer traumatiseren voor het leven!!(net als zijn eigen zoon bij ex en mijn kinderen!) ik heb idd wel veel wraakgevoel tegen hem maar dat komt ook omdat mijn ex ,nadat ik mijn huidige partner heb leren kennen, me nog tijden lang heeft gestalkt en bedreigt en dingen vernield heeft oa auto van mijn vriend (ruiten ingeslagen en alle banden lek gestoken!!)
Zo wat heftig! Ik heb er zelf geen ervaring mee, maar ik wou even zeggen dat ik het erg moedig van jullie vind dat jullie het durven toe te geven en erover durven te praten. RESPECT ook voor jullie dat jullie de moed/kracht hebben gehad om voor jezelf te kiezen en bij hem weg te gaan!! Want van wat ik heb gehoord/gelezen is het vaak erg moeilijk voor vrouwen om hun man/partner te verlaten *idd vaak door angst, of toch de liefde die overwint*, iets wat ik me wel kan voorstellen. Erg dapper van jullie!! Het doet me goed om te lezen dat er zoveel dappere en sterke vrouwen zijn in onze samenleving!!
Hier helaas ook ervaring mee. Vanaf het moment dat ik 4 a 5 mnd zwanger was totdat mijn dochtertje 1,5 was.. Hij gooide toen bijna de staande lamp snoeihard tegen de grond, bijna op onze dochter en toen ik mijn dochter trooste sloeg hij mij zo hard dat ik haar bijna liet vallen. Dat was de druppel... mijn dochter kwam lichamelijk in gevaar. Ik heb toen de scheiding aangevraagd en een jaar later na een verhaal van mijn dochter aangifte gedaan tegen mijn ex. Na 1,5!! Jaar kwam het pas voor de rechter. Uitspraak... 800,-(geloof ik) boete moest hij aan de staat betalen maar gezien hij ruim een week in voorarrest had gezeten werd dat kwijtgescholden.. Onbegrijpelijk... Meneer kon lekker verder met zijn leven.. onze dochter heeft een hechtingstoornis aan het geheel over gehouden en ik dacht er redelijk van af gekomen te zijn maar na mijn bevalling kwam alles weer boven en blijk ik ptss te hebben... Echt.. dit soort mannen (of vrouwen.. die schijnen er ook te zijn) moeten veel zwaarder gestraft worden).
Ik heb hier zelf ook helaas ervaring mee, vind het alleen erg moeilijk om over te praten... Het achtervolgt met nog dagelijks ook al heb ik nu een hele lieve en zorgzame man gevonden. En net wat TS ook al schreef, alleen uit angst pure doodsangst bij je bij diegene.
Wat ontzettend knap dat jullie het hier willen neerzetten! En nog veel knapper dat jullie allemaal voor jullie zelf gekozen hebben! Voor de meiden die kinderen hebben met hun geweldadige exen? Mag ik vragen hoe jullie dat doen?
Ik, maar zodra hij mij sloeg, sloeg ik hem snoeihard terug. Ik heb nooit als eerste geslagen. Heb mijn moeder mishandeld zien worden en er is niemand, helemaal niemand die mij mishandelt. Ik ben er niet trots op. Ex was gewoon bang voor me, omdat op zo'n moment alles zwart werd voor mijn ogen. Ik ben ook bij hem weggegaan. Niet na de eerste klap, maar wel na de tweede.
Ik ben geestelijk mishandeld door een exvriend. Zo erg dat ik er tot op de dag van vandaag nog last van heb. Bepaalde angsten, of een gevoel wat hij me heeft aangepraat waar ik nog steeds mee loop.
Zo wat heftig zeg! Respect hoor dat je je verhaal hier schrijft hopelijk lucht dat iets op. Knap dat jullie die stap gezet hebben. Belachelijk die straffen hier in NL wanneer wordt er iets aan gedaan? @Essenhout nou liever zo dan andersom al is het beide slecht maar een vrouw slaan is zo zwak. Niemand moet het in zijn hoofd halen met zijn poten aan mij te zitten want zal net als jou essenhout keihard terugslaan
Wat een heftige verhalen allemaal. Zoals ik in het andere topic ook al schreef RESPECT voor jullie omdat jullie de stap hebben genomen toch uit de relatie te stappen en ik hoop met heel mijn hart dat jullie nu een fijne relatie hebben met een man, die jullie met respect en liefde behandeld, zoals het eigenlijk hoort. Ik heb er zelf (gelukkig) geen ervaring mee.
Ik ben in mijn vorige relatie psychisch en lichamelijk mishandelt. Gelukkig is dit alweer 10 jaar geleden en heb ik het de laatste jaren een plekje kunnen geven. Maar toch heeft deze relatie mij voor altijd veranderd, ik ben ontzettend wantrouwig naar mannen toe. Mijn eigen man heeft zich enorm moeten bewijzen tegenover mij.
Ik hoop dat deze verhalen andere vrouwen zal inspireren om uit hun misbruikrelatie te stappen! Het is moeilijk, maar het is niet onmogelijk. EN.. veel belangrijk.. hoe weinig je ook van jezelf mag denken.. je bent meer waard dan dit! Veel meer.. gewoon omdat je mens en vrouw bent! Laat je inspireren. Het kan.. je kunt opnieuw beginnen zonder geweld (fysiek of mentaal!)
Mijn dochter heeft haar vader niet meer gezien sinds haar 2de jaar (ze was bijna 3). In het begin ging ze nog naar hem toe via een omgangsregeling maar ze kwam continu met blauwe plekken thuis en gilde een week lang (niet overdreven). Ik ben toen omgangsbemiddeling via jeugdzorg gestart maar hij werkte amper mee en uiteindelijk zeiden ze bij jeugdzorg dat het beter was als ik haar thuis hield (niet alleen zij ging er onder door maar zelf werd ik ook helemaal gek met een gillend kind in huis). Ik heb haar toen tijdelijk thuis gehouden maar met haar verjaardag kreeg ze een kaart met een foto, die gooide ze weg (nog een paar keer geprobeerd op de kast te zetten maar ze bleef hem weg gooien) en zei daarbij wat rare dingen. Ik heb hem met haar reactie via een brief geconfronteerd (mijn advocaat had die brief in elkaar gezet) en zijn reactie daarop was bij jeugdzorg melden dat hij haar niet meer hoeft te zien en verder ging met zijn eigen leven. Ik was zo opgelucht en tegelijk ook heel verdrietig voor mijn dochter. Nu is ze 10 en is ze met de hulpverlening bezig om haar vader weer te zien want ze mist hem. Ze weet nog heel goed wat er vroeger is gebeurd maar ja.. het blijft haar vader en ze blijft nieuwsgierig. Ik hou mijn hart vast maar ik vind ook dat ik hier niet tussen mag staan. Verstand en gevoel zijn nu heel erg tegenstrijdig. Ook de hulpverlening wist niet zo goed wat nu het meest verstandig was (we hebben voor haar al hulp sinds ze 2,5 is vanwege alles met haar vader, ze is door alles erg onhandelbaar geworden) maar ze had hem op school via google gevonden en toen vond ik dat ik er niet tussen kon gaan staan, de hulpverlener zit er gelukkig bovenop. Ik hoop dat mijn dochter eerlijk zal zijn met haar verhalen over hem en het aan geeft als het niet goed gaat maar oh oh.. wat vind ik het eng...
Is gelukkig weer heel wat jaren geleden.. geslagen, geschopt, gekneusde/gebroken ribben en altijd blauwe plekken op plekken waar anderen het niet konden zien.. miskraam (16 wekenzw) door een flinke stomp in mn buik en daarna veel stress.. De druppel kwam bij mij toen hij in bed lag met een ander toen ik eerder thuis kwam omdat ik me niet lekker voelde door mn zwangerschap toen.. Ben meteen rechtsomkeer gegaan en heb toen buiten gewacht op mn pa en broer die me kwamen halen, ik was niet meer in staat om te rijden zo overstuur was ik. Ben zo blij dat dat VER in het verleden ligt.