Beste allemaal, Ik zit in week 7, was in het begin helemaal gelukkig. Ik was zowaar zwanger, wat geweldig. Maar sinds een paar dagen voel ik me erg down. Ik huil veel, wil vooral slapen, heb gewoon een beetje een depressief gevoel. Ik ben ondernemer en werk al 5 dagen niet, heb er de puf niet voor. Heeft iemand dit ook (gehad)? Moet ik me zorgen maken? Ik wil me niet zo voelen. Volgende week de eerste afspraak bij de verloskundige, zal ik het me haar bespreken?
Ik zou het zeker met haar bespreken! Het kan zijn dat je voedingsstoffen mist maar het kan ook een bijwerking van de hormonen zijn...
Hormonen.. tja.. monsters zijn het. Ik had het ook heel erg de eerste weken. Pas na 14 weken werd het beter. Ik raad visolie en vitamine b complex aan. Hielp bij mij heel erg tegen de depressieve gevoelens. Sterkte!
Hoi reneelamboo, Wat jammer dat je nu niet zo kunt genieten. Ik zou me in eerste instantie niet te veel zorgen maken. Alle emoties komen wel een keer langs in je zwangerschap. Ik zou het wel even tegen je vk zeggen als je dat prettig vindt. Ik denk dat de vk het alleen maar goed vindt om op tijd te weten hoe het met je is. Er wordt waarschijnlijk ook naar gevraagd. Toen ik de 16 weken controle had, moest ik een vragenlijst invullen over hoe vaak ik me ongelukkig voelde (standaard procedure). Als dit bovengemiddeld was, zou ik gebruik kunnen maken van een of andere poli, gewoon om eens te kijken wat eraan te verhelpen was en evt. een post-natale depressie tegen te gaan. Heb het zelf (nog) niet nodig gehad, maar het idee dat er professionele mensen klaarstaan geeft een fijn gevoel. Je zou er evt. naar kunnen vragen. Heb je verder nog een reden om somber te zijn? Kun je goed slapen en eten en drink je extra nu je zwanger bent?
wat naar dat je je zo voelt! je schrijft dat je alleen maar wilt slapen, ben je niet ontzettend moe? Dat kan je van een stabiel mens ook een wrak maken met alle emoties van dien. Ik zou het zeker met je vk bespreken volgende week, wie weet idd wat hierboven staat vitamine tekort. Het kunnen natuurlijk ook hormonen zijn die zo lopen te kwarren. Ik heb zelf geen last gehad van de gevoelens die je schrijft tijdens mijn zwangerschap tot nu toe, maar ik heb hormonen moeten gebruiken om zwanger te worden en daar herken ik het gevoel wel in, het slapen, huilen en somber zijn. Maar zou het zeker aankaarten, het kan ook aan iets anders liggen dan alleen maar de zwangerschapshormonen. Probeer het te accepteren, het is nu zoals het is. Dat genieten komt echt nog wel, maar nu is het gewoon even bikkelen. En ook dat hoort bij een zwangerschap, het is niet altijd rozekleur en maneschijn. Maar hou wel in de gaten dat het niet te lang duurt.. als er in een paar weken geen verschil is is het goed om ernaar te laten kijken denk ik..
Hoi Renee, Ik weet niet of het je uitmaakt dat je herkenbaar bent met je naam? Ik weet namelijk direct wie jij bent. We kennen elkaar niet persoonlijk, maar hebben wel een tijdje via e-mail contact gehad. Wat betreft dat depressieve. Ik heb dat ook heel erg gehad. Dat kwam bij mij voornamelijk omdat ik extreem moe was en nergens aan toe kwam. Ik kon niet accepteren van mezelf dat ik, ik die altijd een bezige bij was, alleen maar kon hangen op de bank... Sinds een week voel ik mij weer topfit! Ga wel elke dag op tijd naar bed, maar overdag is het al veel beter te doen. Ik merk doordat mijn energie terug begint te komen ik ook weer stukken vrolijker en gelukkiger ben. Ik hoop dat je je snel beter voelt en zal het zeker bespreken met de verloskundige! Al is het maar om je gerust te stellen.
Wat vervelend dat je je zo voelt. Ik zou het zeker met de vk bespreken als je haar ziet. Mijn vorige zwangerschap was ik de eerste drie maanden ook veel somber enzo. Maar zodra de 3 maanden voorbij waren ging ik mij al snel beter voelen. Hoop voor jou ook dat het tijdelijk is!
Ik sluit me bij de andere meiden aan, bespreek het zeker met je verloskundige, zij is er voor en hoort het echt wel vaker. Mocht je er last van blijven houden of mocht het erger worden, dan kan zij je eventueel ook verder ondersteunen/doorverwijzen. Er komt enorm veel op je af, lichamelijk met alle hormonen, vermoeidheid en veranderingen, maar zeker ook psychisch. Een zwangerschap en kindje zetten je hele wereld op zijn kop, je hele leven en toekomst veranderen. Dat is iets wat tijd kost om te verwerken (gelukkig krijgen we daar 40 weken voor ) maar het is dan niet zo gek dat je daar af en toe best wel eens moeite mee kan hebben! Voel je vooral niet raar of schuldig, je bent echt niet de enige!
Hey, wat naar voor je! mss heb je idd tekort aan voedingsstoffen zoals de andere meiden zeggen, maar je bent nu 7 weken, dan staat je lichaam ook helemaal op zn kop door de hormonen. Ook door progesteron-aanmaak kun je heel moe raken, en moeheid betekend vaak ook sneller somber, bij het verdrietige af. Heb het een klein beetje gehad, was ik zoooo moe, zelfs het gewone huishoudelijke werk was me te veel, dat ik weleens zat te janken als ik de was moest ophangen...Ook huilbuien gehad om niks, lig je daar op bed te janken als een klein kind. Lekker laten gaan hoor, die tranen, het lucht in ieder geval ff op! Bespreek het ook met je VK, dan weet ze er in ieder geval vanaf, mocht het erger worden. Maar zoals bij veel vrouwen is dit vaak maar van tijdelijke aard en hoort het bij de 1e 3 maanden. Ga niet tegen het gevoel vechten, laat het allemaal over je heen komen, geef je er aan over, hoe moeilijk het ook is. Verzetten maakt het alleen maar erger. Je bent zwanger, dat is niet niks! Suc6!