Karen: ik zit met tranen in mijn ogen jouw verhaal te lezen; je bent heel erg dapper, laat niemand je iets anders wijsmaken! Ik ben heel blij dat je met ons mee komt kletsen. Het voelt zo goed om met anderen te kletsen die "in hetzelfde schuitje" zitten. Ik voel me door anderen niet altijd goed begrepen, maar hier wel. Btw: ook ik hoor inmiddels bij de "oudjes"; ben bijna 36 Mama73: ik merk ook dat diegene die niet enthousiast reageren dit vooral doen uit goedbedoelde bezorgdheid (een paar vriendinnen en mijn moeder weten ervan). Maar het valt me toch tegen, want ze weten dat we er al jaren over nadenken en alles goed tegen elkaar hebben afgewogen. Mijn menstr. heeft (nog) niet doorgezet, maar ik heb pijn alsof ik juist een hele erge menstr heb. Dit is echt niet leuk meer en op deze manier kan ik het natuurlijk ook niet echt van me afzetten.
Hey Marian, Thanks voor je fijne reactie, ik voel me helemaal welkom nu... En, wat sterk dat jouw zus ook borderline heeft... mijn zus heet namelijk ook Marian Fijn om te lezen dat ze het nu ook super doet...
En op mijn beurt krijg ik weer kippenvel van jouw reactie... wat loopt er ook veel gelijk (oa de reactie van je moeder, precies zoals die van mijn moeder). Ook bij ons inderdaad al heel veel nagedacht en heel veel gepraat en alle voor- en nadelen al lang op een rijtje gezet... We weten waar we aan beginnen en we willen inderdaad blijven hopen en vertrouwen, want niets is zo erg als wanneer je de moed opgeeft (heb ik ook gemerkt in mijn strijd tegen en voor mezelf). Helaas, inderdaad, het wachten... dat is minder!!! Maar geduld is een schone deugd... *knuffel* (ben ook heel blij dat ik hier ben en hier bondgenootjes vind)
Hey meis, ook jij bedankt voor je superlieve reactie. Ik vind het altijd een beetje eng als ik ergens begin mee te schrijven, voel me nogal snel angstig en onzeker, vooral ook over mezelf, maar als ik jullie reacties zo lees, voel ik me meteen heel erg op mijn gemak. Jullie zijn echt superlief! Dikke knuffel en tot gauw...
Grappig zeg! Hoezo toeval he? Fijn dat je je welkom voelt, we zijn hier allemaal voor elkaar, wat voor problemen we ook hebben... Ik ben vandaag naar de gyn geweest. En ze heeft uitgebreid (met inwendige echo) bekeken hoe het 'ervoor stond' daarbinnen. Alles zag er prima uit, niets zou een zwangerschap in de weg staan. Geen ontstekingen, cystes of wat dan ook. Eitje was zich ook al aan het klaarmaken. Dus dat zit wel goed... Gyn zei dat het afwijkende uitstrijkje zo minimaal afwijkend was dat dit ons zeker niet moest tegenhouden bij het zwanger willen worden. Nu alleen het dylemma, laat ik nog een darmonderzoek doen om te kijken of ze toch nog kunnen vinden waar de pijn vandaan komt of ga ik er deze ronde toch al voor en laat ik de pijn (die voor mijn gevoel toch al steeds minder vaak komt) voor wat hij is? Wat zouden jullie doen?
Menstr. is niet gekomen, maar heb wel het hele weekend last ervan gehad. Vanaf gisteren (maandag) alles weer over Ik denk dat mijn lichaam aan het "afkicken" is van al die hormonen jarenlang? Heb je je vraag over wel of niet darmonderzoek laten doen ook al gesteld aan de vk hier? Want stel dat het iets is wat door een zw-schap juist zou verergeren, dan lijkt me dat ook niet prettig voor je. Ik snap dat je na het goede nieuws van de gyn eigenlijk niet meer wilt wachten, maar ik zou wel goed de risico's tegen elkaar afwegen. Maar dat zeg ik je met mijn verstand... Wat ik zelf ws zou doen, is voor beide "kiezen" (eigenlijk niet kiezen dus); een afspraak maken voor het onderzoek en ondertussen kijken of je zwanger wordt. Als het onderzoek niet kan tijdens een zw-schap dan afbellen. Beetje van 2 walletjes eten, maar ja
Is misschien wel een idee om het hier even aan de vk te vragen. Ik heb de mld arts vandaag gebeld om te informeren wat het onderzoek nou precies inhoud en ik word morgen hierover teruggebeld. Dan kan ik gelijk vragen of een eventuele zwangerschap het onderzoek tegenhoud. En ik had zelf ook al een beetje bedacht dat ik het beide zou kunnen doen, maar twijfelde, jij hebt me nu een beetje over die twijfel heen omdat het misschien toch niet zo gek gedacht is...! En ik denk inderdaad dat je lichaam even moet wennen aan toegevoegd hormoonloos te zijn. Hopen dat je nu rust in je lichaam krijgt en houd!
Hallo, Ik ben mama van 4 kids 1 dochter en 3 zonen van 11, 9, 3 en 19mnd de eerste 2 zijn uit mijn eerste huwelijk. We hebben nu besloten om toch voor een 5é spruit tegaan...na héél lang twijfelen voor de reacties van buiten af maar eigenlijk is het onze beslissing é en we gaan zeker negatieve reacties krijgen dat wetn we voor de volle 100% enja ik ga het er moeilijk mee hebben ben nogal vré gevoelig op dat gebied... hier in de buurt is 3 het meeste van kindjes daje hebt endus zuln we uit de boot vallen zoas ze da hier noemen. be blij dat ik een topic gevonden heb over grote gezinnen en zo weten dat k niet alleen ben met zo'n wens.. annabel
Hey Marianne, ik heb waarschijnlijk even gemist wat er met je darmen aan de hand is....Wellicht heeft je zwangerschap er invloed op, maar verandert zo'n darmonderzoek wat aan jou wens....verdwijnt je wens als jouw wordt gezegd dat je meer last gaat krijgen? Ik denk van niet. Dus zou ik als er geen rede is om je zorgen te maken, je darmen mooi laten voor wat ze zijn. En genieten van je 'groen licht'.
Hey Anabel, gezellig dat je mee komt kletsen. Stoer vind ik jouw beslissing....ik zou eigenlijk willen zeggen: (lekker plat) schijt aan wat een ander vindt. Al begrijp ik je wel hoor, ik trek me dat ook aan. Maar ik zou die gemiddeldes van bij jullie in de buurt en dat buiten de boot vallen mooi vergeten. Wel grappig dat we schijven over een 'groot'gezin; mijn vader komt uit een gezin van 13: das pas echt groot. Maar in deze tijd is 4 en 5 ook alheel wat. Lijkt mij in ieder geval ook heel gezellig. Veel succes met je wens.......
Na gister al eens alles doorgelezen te hebben zal ik me ook eens aansluiten Wij hebben vier kinderen. Ik ben 29 mijn man 27 dus je kan al nagaan dat er vanaf de eerste, die nu bijna 8 is, al meteen commentaar kwam. We hebben een zoon van bijna 8 een dochter van 5 een zoon van 3 en een zoon van 1,5 jaar. Helemaal gezellig, soms wat druk en wonen gewoon in een huurwoning met drie kleine slaapkamers. Kids liggen dus twee aan twee, de twee middelste samen en de jongste en de oudste samen. (overigens ook met commentaar) Ik werk thuis en ben dus ook eigenlijk altijd thuis. We wonen in Belgie en de kleinste gaat normaal gezien 2 a 3 dagen per week naar een onthaalouder. De andere drie gaan naar school. Mijn man werkt buitenshuis maar is altijd tegen vijf uur thuis dus de drukte van eten, wassen, huiswerk enz vangen we beiden op. We gaan gerust met alle vier de kids boodschappen doen enz. (de blikken van de mensen als ze alle vier om mama of papa roepen is kostelijk om te zien ) Het is trouwens net alsof de oudere generatie het juist wel heel fijn vindt en die maken ook altijd wel een praatje en komen vaak met goedbedoelde en vaak ook goede tips! Vrienden hebben we helaas minder sinds de derde kwam maar dat maakt ons niet uit. Wachten werd beloond want ondertussen, na een verhuizing, hebben we nieuwe vrienden gekregen met ook drie en vier kids. Ondertussen groeit de wens voor een vijfde. Er is alleen een maar. We zitten in schuldbemiddeling (helaas heeft mijn man in zijn verleden wat problemen gehad). Aan de andere kant moeten we daar over 1-2 jaar vanaf zijn. Ik maak me dus niet zozeer druk over college ed (ja ik heb ook vroeger moeten werken en ben er alleen maar verantwoordelijker van geworden) maar over het commentaar uit die hoek. Mijn ouders en schoonouders weten van onze wens een groot gezin te hebben en staan wat dat betreft volledig achter ons. Toch is de twijfel er. Niet vanwege de wens van ons, maar het vast zwaardere commentaar dat zal gaan komen. Een zeven persoonsauto is het probleem niet, deze hebben we al 2 jaar en kwa belasting ed is dat niet eens zoveel duurder dan een station. Ook zou ik weer voor 6 maanden bv gaan geven enz. Ik ben niet bang dat een vijfde tekort zal komen hoor. Dan zit er nog bij dat ik Borderline heb (heb ik nog voorbij zien komen) en me het commentaar erg kan aantrekken, dit had ik bij de vierde ook waardoor ik me een beetje ben beginnen afsluiten voor anderen. Gelukkig ben ik daar nu waarschijnlijk veel beter op voorbereid en zou ik hulp hebben van de HA. Deze geeft overigens ook groen licht en zegt: Als je er vier kan kleden, voeden enz kunnen er vijf ook. Vroeger was vijf zelfs een klein gezin en die mensen zijn ook goed terecht gekomen. Een toekomst moeten ze toch ergens zelf gaan opbouwen, liefde is een, opleiding is misschien wel belangrijk maar tegen die tijd kunnen ze zelf ook wel iets doen. En hij heeft gelijk natuurlijk. (moest ik tenslotte ook en velen met mij denk ik, misschien worden de kinderen van tegenwoordig wel gewoon teveel verwend want laten we eerlijk zijn, ik zie zelden nog jonge jeugd met een krantentas rondfietsen...) Naja wil me dus gezellig bij jullie aansluiten en we zullen wel zien. Ik slik overigens 2 maanden geen pil meer en had direct een goede cyclus. We doen het er alleen niet voor dus ben niet aan het tempen, cyclus en eisprong aan het bijhouden enz.
Hoi Steffie! Wat leuk dat je je ook bij ons aansluit! En leuk dat jullie voor een vijfde willen gaan! Als ik de juiste tegen was gekomen op zo jonge leeftijd had ik ook graag zo jong kinderen gewild denk ik! Ik ben nog niet erg oud hoor, ik had er natuurlijk bij de eerste zwangerschap twee tegelijk, dus wij hebben vals gespeeld... Maar erg leuk om van je te lezen. En inderdaad, als je goed bent voorbereid op het commentaar dat komen gaat slaan jullie je er wel doorheen, ook mét borderline moet dat goed komen! Wij staan in ieder geval met zijn allen achter jullie!
Hey anabel, ook jij van harte welkom hier! Ook een vijfde, erg leuk om te lezen, ik dacht in het begin van het topic écht dat wij een van de weinigen waren die de wens hadden voor een vierde, laat staan dat ik had verwacht meiden te vinden die voor een vijfde gaan! Erg leuk, we hopen met zijn allen op spoedige zwangerschappen, wellicht met een paar meiden tegelijk, kunnen we lekker klagen hoe moe we worden van al die kinderen tijdens een zwangerschap...
mama73, ik heb sinds de bevalling van Bas onverklaarbare pijnen in mijn buik en ze kunnen niet vinden wat er aan de hand is. Ik ben een beetje dom geweest, want was niet in de buurt van de telefoon toen de arts vandaag belde, nu weet ik dus nog niets! Het was me er zo bij doorgeschoten, er kwam vanalles tussen en zag pas een uur later dat de arts had gebeld. Nou ja, misschien belt hij morgen nog..? Anders bel ik zelf vrijdag wel, ik ga deze ronde in ieder geval niet overslaan heb ik besloten!
Ik had hier toch wat leuks vandaag! Ik heb máánden geleden geklaagd over de speeltuin hier in de buurt. De zandbak was een hangplek met kapot glas en as geworden. Dus toen haalden ze de zandbak weg. Toen heb ik de gemeente gemaild dat ik op die plek wel graag een glijbaan zou willen hebben. Hij zou het in overleg nemen. Een week geleden dacht ik, laat ik eens vragen hoe het ervoor staat en vandaag kreeg ik een mailtje dat er een mogelijkheid was en dat ik maar even uit moest zoeken wat we leuk vonden!!! Tjonge, ik had alles verwacht, maar niet dat we ook nog stem hadden in wát er dan zou komen te staan! Ik heb er drie uitgezocht die me leuk leken, dus word het alsnog een verrassing; IJslander
hallo dan u voor de posi reactie en steffie leuk om te horen dat je ook uit belgië komt!! Van waar ben je juist? Hier denk ik dat het juist het averrechtse zal zijn kwa ouders gisteren zijn we een dagje naar zee geweest op bezoek bij mijn ouders die daar op vakantie zijn en gingen we 's middags eten op restaurant waar we altijd gn en die juffrouw zo ( heeft 2 kids zelfde leeftijd als mijn 2 jongste) zei zo van en nu nog een dochtertje? en ik zo van ja als da eens waar zoe kn zijn dat het een dochter zo zijn wie weet al lachen en mijn ma zo subiet daze doen waze willen maar als er nog een bijkomt zuln we het niet herkennen als ons kleinkind...ok het was mss al lachend bedoelt maar toch kmoe zegn ligt toch zwaar op de maag hoor...vandaag begint mijn man erover tegen onze zoon van 9 en ook zo reactie van nee ik wil geen br/z meer zijn met genoeg...dusja voel me er echt nie zo goe bij ben dus gisteren ook gestart met de pil weer was startdag...heb da ook wel ergens gedaan mdat we op vak gaan de 9é aug en ik ze mss juist dan zo hebben en ik liever dan gene last heb...maar dan knaagt het ook weeral dubbel é vandaag denk ik dan stop er gewoon méé pfff jongens toch wa een gedoe é. Ja k zoe dolgraag nog beebje hebn maar durf het gewoon niet denk ik....;voel me zo ambetant é!!! Mss stom maar wat zouden jullie doen terug stopn of nog mndje wachten... @ marian leuk dat de gemeente zoiets doet hier kn we daar maar van dromen alles wa je vraagt gn ze juste nie doen!! @ twijfel dan ergens wel spannend é... annabel ps nog even een foto van mijn 4 kapoentjes in bad
Wat leuk, die vier in bad! En tja, ik vind het een beetje moeilijk je advies te geven. Je moet jezelf er goed bij voelen, en ik denk dat je zelf het beste kunt beoordelen hoe zwaar je wilt tillen aan de mening van je ouders en kinderen. Als ze wat ouder zijn krijgen ze natuurlijk al gauw een mening die niet in jullie straatje past, kan me daar ook wel wat bij voorstellen, maar wat gebeurd er als je eenmaal zwanger bent of als de nieuwe baby er is? Is de kans dan niet heel groot aanwezig dat je zoon bijdraait? Dat is iets waar jullie met zijn tweeën over moeten praten (jij en je man), alles tegen elkaar afwegen en dan een beslissing nemen. Ik zou persoonlijk mijn beslissing in ieder geval niet laten afhangen van een negatieve mening van mijn ouders, maar wat mijn kinderen betreft weet ik nog zo net niet wat ik zou doen. Die van mij vragen er nu zelfs om, maar dat is ook de leeftijd... (Lotte wil graag nog een zusje...) Ik zal ook even een fotootje spammen, dan weten we over wie we praten he? Lotte en Martijn;