In mijn gedachten en dromen zouden we drie kindjes hebben... We hebben nu twee geweldige jongens (jongste nog geen half jaar) en mijn man vind het mooi geweest. Ik eigenlijk ook, als ik kijk hoe waanzinnig druk ik ben met twee dan is drie echt niet een goed idee. En heel lang wachten met een eventuele derde (wanneer het wat minder druk is) is misschien ook niet handig ivm met mijn leeftijd (34) Waarom eigenlijk een derde, het is fantastisch zo! Mijn verlangen om nog een keer zwanger te zijn, alles weer mee te maken, houdt misschien ook na een derde niet op. Je moet toch een keer stoppen? Hmm... Moest het even van me afschrijven. En stiekem hoop ik op herkenning? Verhalen?
Heyyy, Ik ken het gevoel. Mijn man heeft kinderen uit zijn eerste huwelijk ( die volwassen zijn) en ik een dochter uit mijn eerste huwelijk. Samen hebben we nu 2 dochters van 10 en 1 jaar. De jongste was niet gepland in mijn mans optiek. Hij was er wel klaar mee na die van 10 en stond er niet achter dan we nog een poging zouden doen. Jaren en jaren gesproken over dit probleem en me er op een gegeven moment wel bij moeten neer leggen. Zijn bezwaren waren duidelijk en begrijpelijk. Mijn man is 19 jaar ouder dan mij,heeft volwassen kinderen en zelfs kleinkinderen. Maar dat nam niet mijn verlangen weg naar nog een kindje van ons samen. Op een gegeven moment in 2010 kwam ik erachter dat ik door de pil heen zwanger was geworden. Je had hem moeten horen die zondag. Hij stond er NIET achter. Die avond nog kreeg ik bloedingen. Na weken en weken van rare bloedingen en echo`s die niet duidelijk waren ben ik uiteindelijk in de ok beland, wat achteraf een BBZ bleek. Mijn linkereileider en de foetus zijn toen operatief verwijderd. Toen ging bij mij emotioneel iets goed kapot en werd de drang naar een kindje alleen maar groter en groter, mede door het verdriet. Toen gaf mijn man toe en zijn we voor een kindje aan de klus gegaan. Uiteindelijk eerst nog 2 miskramen voor ik zwanger werd van de jongste. En nu niet meer weg te denken. Af en toe kaart ik nog een kindje aan, maar hij is terug houdend. Raar maar waar had hij ineens van de week een opmerking als de oudste de deur uit gaat ( die is 18 jaar) hij misschien nog wel wilt. Ik viel van mijn stoel af, en ben er op dat moment overheen gaan praten meer door de schrik en verbaast van zijn opmerking. Ik weet nog steeds niet wat ik hier mee aanmoet. Aan de ene kant toch nog de drang voor een moppie en weten dat hij nu zeker niet meer wilde, en aan de andere kant zo`n opmerking waar ik eigenlijk niks mee kan.....
Hier een zelfde verhaal.. Lang verhaal ook.. Kijk nu naar mijn banner, man en ik zijn er samen uitgekomen en dolgelukkig nu!
Goed nieuws Mel05! Van harte gefeliciteerd. Ik kaart het de komende tijd wel een paar keer aan denk ik. Maar zolang de oudste nog thuis woont, is er zowiezo geen plek voor een ukkie. Ik liet het van de week stiekem vallen tegen de oudste, zegt ze heel droog. Ohhh leuk, nou dan ga ik ff op zoek naar ene kamertje, krijg ik er misschien wel eindelijk een broertje erbij. Hahaqhahahaha
Hier ook een herkenbaar verhaal, (maar kan ook nog ingegeven zijn door mijn hormonen) (banner klopt trouwens niet) want ben net bevallen van mijn derde kindje. Maar het idee nooit meer zwanger te zijn slik, en iid je moet een keer stoppen. Hoewel manlief een groot gezin leuk vindt, maar we ook beter weten.