Hallo, Momenteel heb ik werk, maar dat gaat per begin februari stoppen. Nu willen mijn vriend en ik heel graag een tweede, maar omdat het werk voor mij onzeker is en we het op 1 salaris waarschijnlijk niet redden (ik krijg wel ww als het goed is), twijfel ik enorm of we wel voor een tweede moeten gaan. Normaal gesproken zou ik wel willen wachten, maar ik ben 35 en mijn vriend is 48. Wat zouden jullie doen?
Kunnen jullie het met de ww wel financieel redden? Dan zou ik zeggen doen, gezien jullie leeftijd. Het is niet ideaal, maar ik snap jullie situatie. Langer wachten kan a) langer duren voordat je weet zwanger wordt en b) meer complicaties met zich mee brengen. Hoeft niet natuurlijk, dat weet je nooit. Maar als ik persoonlijk in jullie situatie zou zitten en we zouden het inclusief de ww wel kunnen redden, dan zou ik er voor gaan.
Wij zitten in soort gelijke situatie, alleen zijn we wat jonger. Wij hebben allebei geen zekerheid wat werk betreft. Mijn contract loopt af op 20 mei 2015. Die van mij man op 5 aug 2015. Wij zijn nu 9,5 week zwanger van een tweeling. Wij hadden zoiets van laat je je kinderwens afhangen van een baan? Het liefst zouden wij ook allebei zekerheid hebben, maar denk dat dat tegenwoordig niet vaak meer tegenkomt. Ook wij redden het niet van 1 salaris!! Maar wij denken dat als je het niet doet je daar later spijt van krijgt!
Niks is zeker in het leven... Ik zou verlenging krijgen en zit nu werkloos thuis met een ukkie van twee weken... Ik zou je kinderwens niet uitstellen voor werk...
Ik heb het hoofdinkomen en mijn baan was ook steeds onzeker. Uiteindelijk besloten toch er voor te gaan en ik werd in één keer zwanger. Mijn contract werd inderdaad niet verlengd: 4 weken ww toen zwangerschapsverlof en in mijn verlof een nieuwe baan gevonden en ik start maandag. Wat ik wil zeggen: het lost zichzelf wel weer op. Wij konden het prima redden dat half jaar op één salaris met ww en zwangerschapsuitkering (is 100%) alleen even rekenen hoelang je recht het op ww en dan zwangerschapsverlof. Ik zou het dus niet laten afhangen van je werk. Werk is aan het einde van de dag maar werk.
In deze maatschappij is niets meer zeker..... Beiden een vast contract en daar zijn we blij mee, maar met grote reorganisaties zegt dat ook niets. Ik heb vorig jaar een grote reorganisatie meegemaakt en gelukkig mijn baan behouden. Maar veel collega's, ook met vast contract, stonden op straat. En er was qua ontslagvergoeding ook weinig uit te halen, omdat het zo massaal was. Ook nu blijft het allemaal onzeker op het werk, maar wij hebben besloten om er toch voor te gaan. Dat heeft ook een beetje met onze leeftijd te maken.....
Wij zaten ongeveer in hetzelfde schuitje. Manlief raakte in 2013 zijn baan kwijt. Ik heb nooit een vaste baan gehad. Werk als invalkracht in het onderwijs. Manlief heeft wel altijd gewerkt via het uitzendbureau maar dan heb je dus ook geen zekerheid. Hij kreeg in mei 2014 een half jaar contract dat gelukkig in december verlengd is met een jaar contract. En wonder boven wonder heb ik ondanks dat ik over 4 weken met verlof ga afgelopen maandag te horen gekregen dat ik een vaste aanstelling heb gekregen. Wij zijn er dus gewoon voor gegaan. Er is altijd wel een mouw aan te knopen. Wij hebben er bewust voor gekozen omdat we niet teveel leeftijdsverschil wilden tussen de 2.
Ik zou het ook niet laten afhangen van werk. Wel van of het te betalen is met de ww enzo. En of dat niet ten koste gaat van je andere kind of jullie zelf.
Wij willen ook graag een tweede. Ik wil ook graag een nieuwe baan. Heb nu een vast contract in de detachering maar daar wordt ik op lange termijn ook niet gelukkig van. Daarbij zitten wij met een appartement wat maar niet verkocht wordt. Toch ben ik aan het solliciteren en willen we over een paar maanden voor een tweede gaan. 100% zekerheid krijg je immers nooit.