Hoi dames, Geregeld lees ik mee op het forum. Maar kan hier weinig over terug vinden. Ik ben 38 weken zwanger van nr 3. Sinds deze zwangerschap sta ik er alleen voor. Ik heb een heerlijke zwangerschap gehad ondanks alle ellende. Ben meer kwijt geraakt dan rijker geworden. Sinds deze zwangerschap heb ik geen contact meer met familie en ook is de papa van mn andere kids uit beeld. Veel bedreigingen, intimidaties, politie advocaten gezeur gehad. Het is nu sinds een aantal weken rustig gelukkig. Mijn oudste is bijna 8 en mijn (nu nog) jongste 2. Beide uiten nu wat hen/ ons is overkomen de afgelopen 9 maanden. Een mama die veel huilt, stress angst enz. Ik heb daarvoor hulp ingeschakeld en we worden begeleid aan huis. Zoals ik al eerder zei ben ik nu 38 weken zwanger en lichamelijk en emotioneel op. Ik doe alles alleen, huishouden boodschappen ( woon 4 hoog zonder lift ) kids vragen meer aandacht als anders. Daarbij heb ik de nodige zwangerschaps ongemakken. Slecht slapen, pijnlijke rug, veel harde buiken enz. Elke beslissing die genomen moet worden neem ik alleen. Financieel, voor de kids, huishoudelijk, ik sta er echt 24/7 alleen voor en dat doe ik met alle liefde. Het feit dat ik geen inspraak heb op tijdstip van bevallen stoort mij dan ook bijzonder. Het is voor mij niet zo makkelijk als snachts mijn vliezen breken jan en alle man op te trommelen om op te passen mij bij te staan enz. Wat ik eerder zei ben ik ook op. Er is zoveel gebeurt, mijn kindjes beginnen dat nu te verwerken en uiten zich 'stout'. Ik ben momenteel te moe om hierop te anticiperen. Het zou me dan ook enorm helpen als er met de verloskundige wordt gekeken of er vliezen gebroken kunnen worden oid. Alleen werken ze niet mee. Ik zou nu 2 weken achtereen gebeld worden voor een beval plan, helaas geen telefoontje. En dat frustreert me nog meer. Ik voel me aan mn lot over gelaten. Het zou prettig zijn als er niet naar het gemiddelde wordt gekeken maar ook naar een individu zelf. De een loopt met gemak 42 weken en de ander is het na 38 weken zat. In principe is het kindje met 38 'klaar'. Is het zo egoïstisch van mij om te zeggen het is genoeg geweest? En waarom moet daar zo ontzettend moeilijk over gedaan worden? Ze weten van alle toeters en bellen, maar nemen geen beslissing en willen vasthouden aan de standaard procedure 'de natuur zijn gang laten gaan'. Sorry heel verhaal geworden. Weet anders ook niet waar ik het kwijt moet...
Meis, dat is niet niks... Ik herken het wel. Hoe "op" je ook bent, de gezondheid van je kleintje gaat voor. Hier is pas vanaf 39 weken te praten over inleiden. Argument hiervoor is dat je kindje klaar is als het dat zelf bepaalt, ongeacht de termijn. De ene bevalling kont natuurlijk opgang met 37 weken omdat uk er aan toe is en dus rijp. Voor een bevalling die uit zichzelf met 42 weken opgang zou komen, is 37wk te vroeg. Je kindje is er dan echt nog niet klaar voor. Let wel, 4 weken is 10% van je zwangerschapsduur he... Misschien is er voor jou ook iets mogelijk vanaf 39 weken?
wat een vervelende situatie, ik ben op de dag dat ik 39 weken was ingeleid omdat ik veel vocht vast hield en het ook niet meer volhield, de gyneacoloog deed helemaal niet moeilijk en zei uit zichzelf de dag daarvoor tijdens het gesprek we gaan het gelijk morgen doen. sterkte met de hele situatie.
37 weken is ook te vroeg. Van 38 tm 42 is 10% van een zwangerschap.. Maar die laatste 2 weken zijn risicovol en onnodig. Gebeurt ook veelal hier in Nederland. In veel andere landen wordt je met 40 weken ingeleid. Ik ben dit weekend 39 weken zwanger. Ik zou het prettig vinden als er dan wordt gekeken of ik gestript kan worden. Maar dat is taboe. En daar schrik ik van, ik heb dus niets te vertellen. Er wordt onnodig geestelijk en lichamelijk meer van mij geeist dan ik aan kan.
Bij mijn vorige ben ik met 39,1 gestript en met 39,2 bevallen. Als ze kunnen strippen kunnen ze vliezen breken ook, alleen is dat taboe omdat je het natuurlijke proces verstoort.
Je kan nooit het tijdstip van bevallen bepalen...dat hoort er nou eenmaal bij. Al zouden ze inleiden kan het nog dagen duren...dus daar schiet je echt niets mee op. Het is heel vervelend dat je er alleen voor staat...echter heeft je kindje daar weinig aan. Als die het nodig heeft om nog even in de buik te zitten dan is dat zo. Om iemand in te leiden voor de uitgerekende datum moet wel een goede reden voor zijn...en dat is niet voor niets. Al zou je een inleidingsdatum krijgen voor als je precies 40 weken bent...je kindje kan zich dan alsnog eerder aandienen....het gaat gewoon niet op afspraak meid
Jeetje wat een situatie joh! Voor jou heel vervelend, maar zoals eerder gezegd: Daar heeft je baby geen boodschap aan. Het is gewoon beter voor het kindje als het uit zichzelf komt. Je zou kunnen vragen of ze je willen inleiden na 40weken? Tegenwoordig is het zelfs zo dat ze een keizersnee niet eerder plannen dan de 39ste week (uitzonderingen daar gelaten) ivm de rijping van de longetjes. Als de bevalling eerder begint, zorgen je hormonen voor de rijping. Dus het is gewoon beter voor je baby, hoe vervelend ook voor jou
Dat is dus dat natuurlijke proces waarvan niet is bewezen dat het perse beter is voor je baby. Of het nou gehaald wordt met 39 weken of vanzelf komt met 40 weken. Dat is wat ons wordt wijs gemaakt. Als je lichamelijk wat gaat mankeren kan het er meteen uit, moet het er zelfs snel uit. Geestelijk telt niet mee? Naast de baby in mn buik zijn er nog 2 kindjes die hebben het ook zwaar. Ik had er met mn 2 andere zwangerschappen ook geen probleem mee. Maar dit werkt momenteel niet meer. Wij gaan er nu bijna met 3 man aan onderdoor. In zo'n geval betwijfel ik het of dit beter is voor de baby in mn buik. Welk belang weegt zwaarder de 3 buiten de buik of die ene in de buik die er niets aan over houdt als het eerder gehaald wordt. Ik ben nu ruim 2 dagen cijfers hierover aan het op zoeken. En het is schrikbarend om te lezen dat ik moet doorlopen omdat de verloskundige anders haar geld mis loopt. Dames worden bang gemaakt met uitingen dat ingeleide bevallingen sneller eindigen in kunstverlossingen, terwijl de cijfers gelijk oplopen.
Wat hebben jullie in korte tijd veel meegemaakt. Heftig hoor! Toevallig heb ik het afgelopen keer met mijn gyn gehad over inleiden. Vroeger waren ze terughoudend met inleiden, omdat ze dachten dat dit vaker tot ingrepen en keizersnedes zou leiden. Echter, daar zijn ze van terug gekomen volgens haar. Vanaf 38 weken is het prima om in te leiden en is dit echt niet slechter voor de baby. Schijnt uit studies gebleken te zijn. Dus ik krijg inderdaad de keuze: of afwachten (maar niet langer dan 40 weken) of inleiden vanaf 38 weken. (edit; ik heb wel een chronische ziekte en er zijn redenen om mij niet langer door te laten lopen, maar feit is wel dat een inleiding dus echt zo verkeerd niet is). Ik zou het toch echt eens aankaarten bij je verloskundige of gynaecoloog. Succes!
Ik snap wel dat je er helemaal klaar mee kan zijn maar die paar extra weken afzien moet je er nou eenmaal voor lief bijnemen. Ik ben zelf al de hele tijd uitgegaan van 42 weken (in mn familie zijn bijna alle baby's ruim overtijd geboren, dus daar stel ik me maar opin) Toen de baby tot vorige week in stuit lag en het misschien wel een geplande keisersnee zou worden vond ik het helemaal geen fijn idee dat ze mn baby er misschien wel 3 weken eerder (met 39 weken) uit zouden halen terwijl hij/zij nog net zo lief een tijdje zou blijven zitten. Dit is ook maar een gevoel en ik denk echt niet dat het erg slecht zou zijn om een baby wat eerder te laten komen, soms kan het natuurlijk niet anders. Maar anders denk ik echt dat je gewoon geduldig af moet wachten (en hopen dat je baby een beetje haast maakt
* pfff... heel verhaal getypt, schakelt de tablet zich ineens vanzelf uit en weer aan. verhaal weg! Maargoed, ik vind het wel even belangrijk, dus hierbij nogmaals* Lieve meid, allereerst een hele dikke knuffel voor jou! wat heb jij een vreselijke tijd achter de rug. dikke vette respect voor jou dus. Ik ben het niet echt eens met de meeste reacties hier. JA, het is belangrijk dat een kindje goed de kans krijgt om te groeien en rijp te worden voor geboorte. Maar wel met een dikke MAAR. want zoals ze zegt is ze al over de 38 weken, en dan is het echt niet erg om het kindje geboren te laten worden hoor. de risico's zijn echt heel klein. mijn schoonzus heeft met 34 weken al lichte weeen activiteit en krijgt geen weeenremmers meer, nieuw beleid. als het komt, komt het dus. dus als ze er al zo over denken is 39 weken echt niet erg hoor! Ik begrijp je daarnaast erg goed: de geestelijke gesteldheid van de moeder is net zo belangrijk als de lichamelijke. Sterker nog: als jij in de stress zit om de bevalling dan is dat ook niet goed voor de baby en heb je zelfs kans dat het juis daardoor langer gaat duren ivm de adrenaline die je aanmaakt door stress. Voor ik zwanger werd heeft mijn man zaadbalkanker gehad. ze hebben een bal weggehaald en gelukkig ben ik daarna nog wel gewoon zwanger geworden. toen ik 34 weken was kregen we te horen dat mijn man uitzaaiingen had en aan de chemo moest. lang verhaal kort: hij kreeg steeds een cyclus van 3 weken: 1 week intern continue aan infuus en daarna twee weken thuis met een paar poliklinische behandelingen. week 36 zat hij intern, week 37 en 38 thuis en week 39 weer intern. in de week dat ik 40 en 41 weken zou zijn zou hij dus thuis zijn. we hoopten dus met alle macht dat het kindje op tijd zou komen, zodat hij er bij zou kunnen zijn, maar ook de kraamweek volledig mee kon maken. Aangegeven bij de vk dat we dus heel graag wilden dat het kindje op tijd kwam, niet eens te vroeg. Kon niet, ze deden niks. dus ik was 40 weken, geen baby, en zo tikten de dagen weg. op de maandag van de week waarin ik 41 weken zou zijn (die donderdag) de verloskundige in tranen gebeld dat ik het niet meer zag zitten en zo bang was dat ik de bevalling alleen zou moeten doen. deden nog niks, wilde niet strippen of niks. Uiteindelijk zou ik de donderdagavond (41 weken) me mogen melden in het ziekenhuis voor een inleiding met een balloncatheter. die zetten ze dan 's avonds in de hoop dat je de volgende ochtend voldoende ontsluiting hebt om de vliezen te breken en de ineleiding verder te starten. donderdagmiddag mocht ik bellen hoe laat ik terecht kon. ziekenhuis vol! volgende ochtend belen: nog steeds vol! uiteindelijk was ik vrijdagmiddag in het ziekenhuis en hebben ze de ballon geplaatst. maar 's avonds halen ze zo'n ding er niet meer uit, aangezien ze liever niet hebben dat je 's nachts bevalt. uiteindelijk werd alles pas zaterdagochtend in gang gezet en is onze zoon zaterdagavond geboren. Manlief had was ondertussen ook erg zwak van de chemo en voelde zich al de hele week niet lekker. heeft als een vaatdoekje naast mijn bed gezeten en de zusters hebben een extra bed voor hem in de kamer gezet zodat hij ook fatsoenlijk kon slapen, ipv op een slaapbankje. omdat hij alles zo had opgekropt is hij een paar uur na de bevalling op bed gaan liggen en werd hij erg ziek. op een gegeven moment reageerde hij ook amper meer op me en heb ik de zusters moeten roepen. Die hebben hem naar de ehbo moeten brengen en daar bleek dat hij een fikse longontsteking had en hoge koorts. de halve nacht was hij daar en lag ik met een pasgeboren babytje in spanning. Zondagmiddag mochten we naar huis en hebben we wat visite gehad terwijl manlief er doodziek bij zat. en de volgende dag kon hij om 7 uur weer richting ziekenhuis voor een nieuwe week chemo. De kraamweek was dus een hel. ik maakte me enorm zorgen, was aan het herstellen van een heftige bevalling en zat ook nog eens alleen met een klein babytje. gelukkig had ik hulp van moeder en een lieve kraamhulp, maar jeetje, wat heb ik me toen slecht gevoeld. vreselijk was het. en tot op de dag van vandaag houd ik de vk hier verantwoordelijk voor. ze hadden ons eerder kunnen helpen en hebben het gewoon geweigerd. als ik met 40 weken al was ingeleid hadden we veel minder stress gehad, was man minder gestresst en misschien wel ziek, maar had hij alles niet opgekropt waardoor hij ineens bijna omviel, en hadden we de kraamweek samen door kunnen brengen en nog een beetje kunnen genieten. Je kunt je dus wel voorstellen dat ik bij deze zwnagerschap naar een andere vk ben gegaan. en wat ben ik blij! ze zijn zo lief en aardig en denken echt mee. Dit keer heb ik flinke bekkeninstabiliteit en vind ik het ook erg zwaar. Ik heb ee paar weken geleden aangegeven dat ik er echt enorm tegenop zie om weer zo ver over tijd te gaan en dat ik dat niet trek vanwege de pijn en vermoeidheid. Uit zichzelf bood ze aan om in ieder geval vanaf 40 weken te strippen en evt zelfs te proberen de vliezen te breken om de boel op gang te helpen. en mocht ik het echt niet meer trekken, dan konden ze me vanaf 38 weken (vorige week dus) doorverwijzen naar t ziekenhuis en kon de gyn bekijken of mn klachten erg genoeg waren voor een inleiding. Ik kan er dus zelf een eind aan maken als ik dat wil. en alleen dat volet al zo goed en geeft me zoveel opluchting, dat ik er nu veel relaxter in sta. ik bekijk het van dag tot dag en probeer het gewoon zo lang mogelijk vol te houden, aangezien ik heel graag een " natuurlijke" bevalling mee wil maken. maar als het dus echt niet meer gaat, kan ik er vanaf, en dat is wel zo fijn. de beslissing ligt bij mij nu, en zo hoort het ook. Ik kan me heel goed voorstellen dat je er gewoon klaar mee bent en dat je daarnaast gewoon wilt weten waar je aan toe bent. als je niet zomaar je moeder of de buurvrouw kunt vragen om op te passen op je kinderen midden in de nacht, dan is dat niet fijn en een grote zorg. als je weet dat je over 2 dagen wordt ingeleid kun je tenminste op tijd oppas regelen en de kinderen rustig wegbrangen. wellicht heb je dan zelfs nog even tijd voor jezelf zodat je nog eventjes alles in orde kunt maken voordat je thuis komt. zo ga je een stuk relaxter je bevalling in. Wat ik je zou adviseren: bel je vk nog een keer en zeg dat je het echt niet meer trekt. dat het je op dit moment zoveel onzekerheid en spanning geeft en dat je niet meer wil. en dan zou ik heel hard zijn en echt eisen dat ze je doorverwijzen naar het ziekenhuis. en anders evt via de huisarts proberen? of wellicht zelfs het ziekenhuis direct zelf benaderen. Het is jouw lijf en jouw keuze! en als een gyn groen licht geeft nadat hij zeker weet dat de baby ok en het geen risico vormt: doen!!! Die laatste paar dagen maken dan ook geen reet meer uit en als jij alleen maar stress hebt komt dat de baby ook niet ten goede. Dus: kom op voor jezelf en zorg dat er iets gebeurt!!! succes!!
Bij de eerste ben ik met 40+1 ingeleid vanwege een hoge bloeddruk. Bij de tweede liep ik de hele zwangerschap bij de gyn ivm HG en voorgeschiedenis (1e kindje overleden). Ik was de 29e uitgerekend en mijn 1e is van de 24e. Ik was zo ontzettend bang dat ze op zijn verjaardag zou komen dat ik met 38 weken ben ingeleid. Bij de 3e liep ik weer gewoon bij de vk (op 2 groei echo's bij de gyn na). Tegen het einde was ik lichamelijk zo op dat ik het emotioneel slecht trok. Ik heb gevraagd om een doorverwijzing naar de gyn en ben de dag na de afspraak in het zh ingeleid. Dit was uiteindelijk met 39+5. Mijn ervaring is dat de gyn er bij een derde helemaal niet moeilijk over doet. Ik was natuurlijk al 2 keer ingeleid (en vlot bevallen) dus de extra risico's waren nihil. Vraag om een doorverwijzing en bespreek het met de gyn. Niemand heeft er wat aan als jij uitgeput aan je bevalling moet beginnen omdat je het emotioneel niet meer trekt.
Bedankt voor de lieve reacties. Wolkje <3 wat heftig voor jou en je man. Gelukkig is het goed gekomen. Bij mijn eerste ben ik vanaf 37 weken gestript. Dat boden zij zelf aan. Ik liep toen al 10 weken met verhoogde bloeddruk en moest verplicht bank zitten. Dat het niets deed vond ik niet zo erg. Ik had nergens geen omkijken naar. Ben uiteindelijk met 39,2 bevallen. Met mijn 2e met 39,1 gestript en ook met 39,2 bevallen. Beide normale bevallingen zonder gekkigheden. Bij mn 2e zoon bleek de verloskundige niet zo integer. Ik woon in ern dorp en er is door verloskundige en kraamhulp informatie op straat gekomen. Ik koos nu bij deze 3e laatste dus voor een andere verloskundige. Toevallig is een daarvan dezelfde als bij mijn eerste zoon. Heel lief warm en begripvol, dacht ik. Afgelopen Dinsdag heb ik controle gehad. Ze zouden tijdens een team overleg bespreken of ik geholpen zou worden en ook hoe en wanneer. Dinsdagmiddag zou ik terug gebeld worden. Ik heb tot op heden geen telefoontje ontvangen. Ik ben moe van het strijden en vechten. Ik vecht nu 9 maanden met een agressieve ex. Er staat afspraak op locatie bij politie, houdt in als ik 112 bel ik prioriteit heb. Zodra ik dan 112 bel omdat hij ( ex en papa v kids )langs mn huis loopt komen ze niet. Een advocaat die mij op pad stuurt om formulieren te regelen, bij politie, die ik als burger niet kan opvragen. Ik word er moe van overal tegen de lamp te moeten lopen en van alles maar eem strijd te moeten maken. Vanmorgen heb ik de stoute schoenen aangetrokken en het ziekenhuis gebeld om te vragen of ik zonder doorverwijzing terecht kon. Helaas kon dat niet. Aangezien mn 2 jongens met 39,2 zijn geboren hoop ik dat dit beebje zich ook rondt die tijd meldt. Maar zo niet ben ik mooi aan mn lot over gelaten... Morgen ga ik een telefoontje naar de verloskundige wagen. En ik vraag me af wat beter werkt boos worden of huilen? Mijn gevoel zegt namelijk dat ze voor geen van beide gevoelig zullen zijn. Na mij bellen er nog 20 met pijntjes en klachten. Ze zijn er ongevoelig voor. Mijn drama is haar dagelijkse werk. Ondertussen breken mn 2 jongens boven de boel af dus ik ga mn dikke lichaam naar boven slepen en er 2 in de douche zetten. Nogmaals bedankt voor de lieve reacties het doet me goed!
Even buiten het bevallen om, hoe ga je dit na de bevalling doen? Heb je hul,p voor de andere kids? Familie die ze op kan vangen, ze naar school brengt enz?
Ik woon 200 meter van school. Dus mn oudste gaat alleen. Soms loop ik mee.. Maar hij gaat liever alleen. Mn jongste is wel opvang voor. Die wordt smiddags opgehaald door een vriend en anders door een vriendin van me. De jongste heb ik de afgelopen maanden geleerd zelf overal trappen te lopen. Ik heb tot ongeveer 2 maanden na de bevalling hulp aan huis 2x per week.. Maar weet niet of zo lang nodig is. Het gaat met name om de bevalling. Als snachts mn vliezen breken moet ik maar hopen dat ik mensen wakker krijg gebeld. Daarom Zou het prettig zijn als er iets gepland kan worden..
Ook een inleiding geeft geen garantie dat je s' nachts niemand nodig hebt. Maar inleiding om oppas te regelen...zeg nou zelf...heel rationeel klinkt dat toch niet? Of ligt dat nou aan mij
Heb je misschien het eerste stuk niet gelezen waarin ik schrijf dat ik emotioneel en lichamelijk op ben! Het zijn allerlei factoren die mee spelen. Op is op.. En vermoeid een bevalling beginnen is nog vermoeider eruit komen. Met inleiden bedoel ik in eerste instantie strippen of vliezen breken.
Mee eens....... Ja heb je stuk gelezen en weet ( nu voor 2e x) hoe zwaar n zwangerschap kan zijn..en dat t niet vol te houden is.... Maar je moet gewoon er is geen andere keuze.. Als je ontsluiting hebt kunnen ze strippen, maar dsn moet je en ontsluiting hebben en geluk dat t lukt. Vliezen breken doen ze echt niet zomaar. Hoe doe je t als je ingeleid wordt en het n paar dagen duurt? Dan zit je ook met oppas probleem. Hoe doe je het als je overdag bevalt? Wie past dan op? Als die persoon t overdag wil wil deze vast ook wel wakker gebeld worden. Want je bevalling kan ook anders lopen dsn vlot! Hier ben ik bij zoontje ingeleid na bijna 8 weken ziekenhuis opname door vluesscheur , weeenremmers longrijping, echt al die tijd voorweeen... Dat was geen indicatie tot inleiding... Ook m'n erge bi niet. Wat wel een indicatie was voor inleiding was de zw diabetes, erg groot kind en steeds meer insuline nodig. Her was voor m'n zoontje beter om geboren te worden met 38.1! Nu een zelfde zw. Erge bi, harde buiken/weeën sinds week 25 Inc remmers en platte rust..met een kleuter en puberpeuter.. Erge bi... Maar das ook weer geen reden tot inleiding.. Alleen hier weer n grote baby en insuline dat telkens opgehoogd moet worden.... Dus baby is beter af buiten de buik en wordt weer ingeleid in week 38! Ze kijken echt alleen Nasr de baby en niet of t uitkomt bij mij en wat praktisch is. Vindt het jammer dat je niet zo aardig reageert Nasr mensen die dit al eerder zeiden.