op dit moment heb ik echt ff flink de P in... Gijs is momenteel ( alweer) niet fit... Nu ik zelf al 3 gebroken nachten gehad heb ( 3-4 keer er uit) en bij terug komst in mn bed slecht weer inslaap had ik vanavond tegen papa gezegd dat hij vannacht maar mocht.. dat ik hem dan wel uit bed "trapte" Zijn reactie "Waarom... jij bent toch al wakker" Wel GVD..... dat vind ik zo'n egoisitische opmerking.. Ik probeer al zo snel mogelijk altijd naar Gijs toe te gaan omdat ik t sneu vind dat hij anders wakker word.. en nu vraag ik na 3 gebroken nachten ( laten we t over al die andere nachten van gewoon niet goed kunnen slapen/ veel te kort slapen door wat-dan-ook-voor-activiteit op avond en 's morgens een "vroeg-uit-de-veren"Gijs maar niet eens hebben....) of hij dan naar Gijs toe gaat, zodat ik gewoon ( ook al ben ik dan wakker) in mn warme nest kan blijven... Kennelijk vraag ik te veel.... Ik kom gewoon niet aan mn rust toe..( neem ook niet de tijd om in bed te kruipen als Gijs overdag slaapt..) Ik heb nu zo de P ff in dat ik zoiets heb van "je kan de hik krijgen komende week... je maakt maar lekker je eigen vreterij klaar en je was regel je ook maar even zelf.."( door een dieet eet ik niet met de pot mee..) Ben zo boos nu... Zit ik hier weer... inmiddels half 1 in de nacht..eigenlijk doodmoe, maar kunnen slapen homaar.. dit even schrijven geeft al iets ruimte..
Auw, da's een hele pijnlijke reactie van jouw vent! Laten we hopen dat hij het niet zo bedoelde als dat het uit zijn mond kwam... Ben je op dat moment nog verder gegaan met het gesprek of ben je ergens gaan staan afkoelen? Sterkte met je zieke zoontje! *Knuffel*
Nee.. na die opmerking heb ik me meteen omgedraaid in bed.. Ook geen nachtzoen gehad/gegeven... Maar heb net, toen ik naar beneden ging, ff flink van me laten horen ( deur dichtslaan...) Ik kan me niet voorstellen dat ie niet wakker was.. toen ik daarvoor al voor de derde keer naar gijs ging... Misschien zo toch mn bed maar weer opzoeken.. Als alles meezit kan ik nu nog een 5-6 uur slaap pakken.. Da's weer meer dan hier een nacht blijven zitten..( warmer word t er ook niet op) je zult snappen dat ik morgen wel even een goed gesprek wil.. ( en sowieso t ik-ben-je-moeder-niet-die-je-alles-achter-je-kont-aansjouwt gevoel maar even bespreek) ( dingen als een afvalbak even legen ipv nog net ff dat lege yoghurt pak er boven op duwen...)
Sterkte gewenst met je gesprek dan maar, ik kan me voorstellen hoe je je voelt. Bij ons is de situatie ietwat anders (ik werk thuis en zorg tegelijkertijd voor de kleine, hij werkt 5 dagen per week van huis. Waarom ik?), maar de gevoelens zijn ongeveer hetzelfde. Laat je niet kisten, mommy power!
gewoon het gesprek aangaan hoor kom nou!!!!! jij hebt ook je rust nodig! ik ben ook meestal degene die uit bed gaat maar ben er nu al aan gewend geraakt dat ik het niet meer zo erg vind. als ik het aan hem vraag een keer te doen doet hij dat gelukkig wel zonder gemopper.
ik had hem desondanks toch het bed uitgeschopt. Mijn man maakt ook wel eens zo'n opmerking als ik het zeg, maar hij meent het dan niet. Zo zeker even een hartig gesprekje met hem hebben!
O zo herkenbaar. Wij zitten hier ook al 2 nachten meyt een krijsend kind en dat mijn man op staat echt niet. Hij staat op legt de kleine beneden in de box en gaat terug naar bed. Toen was ik echt over de zeik, ben opgestaan en heb oko even flink met de deuren gegooid.
Sommige vaders lijken te denken dat vaderzijn zich beperkt tot het bijdragen in de benodigde portie genen. Maar we weten allemaal dat er wel méér voor nosdig is, zoals ook eens een keer uit je bed gaan als de kleine onrustig is. Ik zou zeker dat gesprek aangaan met hem, op een moment dat jij niet meer overkookt van woede, want als je dat niet doet dan heb je kans dat de zaak alleen maar verder escaleert
En als je dan zo weinig slaapt, wordt je ook gewoon prikkelig. Dan valt zo'n opmerking helemaal verkeerd. Hopelijk kun je er vandaag eens rustig over praten? Misschien afspreken elke een deel van de nacht te doen. Jij tot 2 uur, en hij daarna? Ik heb zo'n medelijden met mijn man Ik wordt dus gewoon nauwelijks wakker 's nachts. Als mijn man allang naast het bedje van mijn zoontje staat, begin ik net een beetje uit mijn dromen te komen.. Dus uiteindelijk duwt hij me dan maar wakker, of hij gaat beneden op de bank liggen als het weer eens een hoest-nacht is, waar mijn zoontje zelf wel doorheen slaapt...
ik heb pas gewoon 1 nacht pertinent gedaan of ik bleef slapen, vond het zielig voor daniel, maar ik heb mn slaap harder nodig dan wim. Toen de nacht voorbij was, zei wim dat hij kon snappen dat ik het niet fijn vind als ik elke keer zelf het bed uit moet
Bedankt lieverds, met mij en de familie is alles goed. We zijn allemaal gezond en wel Ik heb mijn blog in mijn handtekening gezet, daar staat meer info op. Dikke knuffel!
Na een stuk of 4 gebroken nachten eindelijk weer een paar keer "goed" kunnen slapen.. Vorige week zelf maar eens naar de huisarts geweest... vermoedelijk een burn-out.. Ik maar denken dat dat voor van die mesnen is die minstens 40 uur per week werken en daarnaast nog een keidruk sociaal leven en sport en weet ik veel.. Ohja.. niet te vergeten een gezin.. Maar niet ik.... toch... Volgens mn moeder is t wel te verklaren.. einde van de zw.schap was pittig, keizersnee, een half jaar thuis gezeten en slechts voor noodzakelijke dingen van t erf af die winter ( we wonen buitenaf).. zorgen om ons manneke dat inmiddels "stempeltje" "huilbaby" had gekregen, slaap tekort, slaap tekort en nog meer slaap te kort... Inmiddels weer een jaar aan t werk als oproepkracht, maar toch veel stress door roosters die niet kloppen, werktijden die eigenlijk niet haalbaar zijn... ( Dat is ongeveer in een notendop)... Na ff wat denken waar ik heen wil voor hulp, toch maar voor GGZ gekoezen.. huisarts stuurt mn verwijzing door en nu maar afwachten op hun oproep... Voorlopig even geen werk...maar me proberen te concentreren op leuke dingen met Gijs doen ( kom op met dat begtere weer!!!), bezig met oefenen voor de voetreflexmassage en straks nog een cursus "voeding volgens orthomoleculaire principes" Ik ga dus voor mezelf beginnen.. Denk dat dat 't makkelijkste in te passen is in onze thuissituatie...
hier gebeurt het gelukkig niet al te vaak maar we hebben pas ook een aantal van die nachten achter de rug. normaal (als het een keertje gebeurt) ga ik eruit omdat manlief er altijd eerder uit moet dan ik smorgens en hij werkt 5dagen in de week en ik ongeveer de helft. ik heb een grens van 3x op een nacht en dan mag hij eruit zodat ik (al ben ik dan wel wakker) kan blijven liggen. het gaat dan niet zonder slag of stoot en mn man moppert dan behoorlijk, maar hij doet het wel. ik zou idd een stevig gesprek aangaan met je man en zeggen dat hij de volgende keer de hele nacht mag doen als ie niet wil helpen. je bent dan wel wakker, maar je kan blijven liggen en hij voelt dan ook eens hoe het is om er iedere keer uit te moeten. sterkte ermee. liefs doris
Ach ja, mannen.. Ik ben vorige week maar eens bij mijn huisarts langs gegaan omdat ik er behoorlijk doorheen zit en steeds slechter in mijn vel zit, wat mede komt door slaapgebrek etc. Zegt die vent van mij "ik moet toch ook elke dag vroeg op en de hele dag werken?" Pfff.... Oh en hij wist me ook nog te vertellen dat ik helemaal niet in de put zit, maar dat ik het mezelf aanpraat. Handig joh, een man die in zijn vrije tijd doktertje speelt..
Sommige mannen. Ik ben erg blij dat die van mij iets reeler is. Mijn tante kreeg ooit in zo'n situatie te horen, waarom moet ik eruit, jij doet morgen toch niks. Ja ammehoela. Wij hebben alletwee een thuisdag en ik krijg regelmatig genoeg een blik dat hij blij is dat ik weer thuis ben zodat hij even kan ademhalen. Volgens mij werkt het het beste om ze eens een weekend alleen met kind te laten. Weten ze tenminste dat jij ook echt werkt en wel eens wil slapen.