zoontje heeft tegen me gelogen, een verhaal verteld dat niet klopte. hij was op school veel te hard aangesproken door een juf terwijl hij niets ergs deed. Hahaha. klonk al zo een klassieker. van alles verzonnen. ik geloofde hem niet( ik ken de juffen, hoe ze zijn etc) maar niet confronteerd, en niet liet merken dat ik hem niet geloofde. gewoon geluisterd. omdat hij vanzelf kwam te vertellen. vanochtend met de juf gesproken en zo viel hij door de maand. was geweldig. op een hele natuurlijke wijze dus gelukt. was grappig maar ook heel erg dat hij zo verzint. ik zei niets zei hem alleen dat hij naar zijn klas moest gaan. niet dat hij altijd/vaak liegt enzo. maar ik ken hem gewoon. hij kan niet zo goed verzinnen. veel te veel gatjes in het verhaal. ik snap alleen niet wat hij hiermee probeerde te bereiken. Ik vermoed dat hij me uitprobeert. en daarom denk ik dat hij nu echt zo een leuke straf verdiend heeft. maar ik weet niet wat nou passend zou zijn. op school moest hij samen met zijn vriendje al zijn straf gehad voor wat hij gedaan heeft(met wc rol gooien etc) en moest opruimen wat hij gedaan had. maar deze straf is dus bedoeld omdat hij gelogen heeft tegen mij. vanmiddag zouden we naar de bioscoop gaan 'finding dory'. hij wacht al weken op deze film en vandaag opent het. dus. mooi niet dacht ik dan. misschien over 2 weken of zo wel kunnen we gaan. maar is dat een zware straf? of juist te licht? ik geef hem nooit straf. maar dit denk ik verdient er wel een mooie klassieker. ideeen?
Ik geloof niet in straffen, dus ik vind dit echt heel erg hard. Zou het zelf zeker niet op deze manier aanpakken, staat toch helemaal niet in relatie tot wat hij heeft gedaan? Als je openheid wil moet je die gelegenheid bieden en hem niet gelijk zo hard straffen als er iets is, liegt hij volgende keer alleen maar harder denk ik
maar hij snapt echt allemaal. en dat was niet de eerste keer in de laatste tijd steeds vaker en steeds uitgebreider. kijk als ik straks ook gezellig naar de film ga dan lijkt het alsof hij juist een prijs gewonnen heeft.
ik vind het echt doelloos om voor zoiets te straffen... Je breikt er namelijk alleen mee dat hij steeds beter leert liegen..( want tja mama word alleen maar boos) En het was geen erge leugen oid...(kijk als hij nou iemand helemaal in mekaar had getrapt oid) Leg hem gewoon uit dat hij beter de waarheid kan vertellen en dat het nergens voor nodig is om te liegen en het toch wel uitkomt. Ik vind dat je ontzettend overdreven reageert
Waarom lijkt het alsof hij een prijs gewonnen heeft? die film staat toch totaal los van het voorval... hij zal echt niet denken ik heb gelogen en Yes nu mag ik naar de film
Gewoon lekker naar de film gaan, niet gaan vind ik te zwaar voor wat hij heeft gedaan. Wel zou ik in een gesprekje met hem aangeven dat je het fijn vind dat hij dingen met je bespreekt maar dat hij dan wel eerlijk moet zijn en dus de waarheid moet vertellen. Dat ls hij vaker liegt jij niet meer weet wanneer hij de waarheid wel spreekt, en dat werkt niet. Ik denk dat als hij hoort aan jou dat je daarin wat teleurgesteld bent in hem dat dat meer dan voldoende 'straf' is en het zet hem aan het denken. Eventueel kun je ook aangeven dat als je merkt dat hij blijft liegen of niet eerlijk is dat hij dan een privilege tijdelijk kwijtraakt, bv tv kijken of tablet of afspreken met iemand...
Ik vind in dit geval een goed gesprek met hem voeren voldoende. Uitleggen dat liegen niet goed is, je teleurgesteld in hem bent, liegen altijd uitkomt en dit gewoon niet meer wilt hebben. Niet naar de film gaan vind ik best een grote straf en ook totaal niet in verband staan met het liegen. Maar ik ben sowieso tegen straffen.
Je straft nooit zeg je, hij heeft op school al iets aan het voorval moeten doen en hij is geconfronteerd met wat ie gezegd heeft. Ik zou dan nu zeker niet ineens gaan straffen. En zeker niet met iets wat eigenlijk ongerelateerd is. Wat wil je er mee bereiken? Straffen voor liegen heeft juist vaak tot gevolg dat kinderen beter gaan liegen en dat als ze betrapt worden ze minder snel gaan toegeven dat ze liegen (want dan krijgen ze straf). Voor wat hij er mee wil bereiken: misschien schaamde hij zich oid? Daarnaast gaan kinderen op een gegeven moment ook een soort van experimenteren met liegen en de waarheid zeggen. Op een gegeven moment komen ze er achter dat liegen een optie is. Dat ze dingen mooier kunnen maken of anders in hun verhalen. Het is ook een ontwikkeling. Ik zou ook in gesprek gaan over het liegen, waar komt het vandaan, wat vindt hij er van etc. Verder vind ik je post bijna een soort van blij klinken, zo van nu kan ik hem eindelijk een keer straffen gna gna gna... Vind ik een beetje apart over komen eerlijk gezegd.
Je zoon was erbij toen de juf vertelde hoe het echt zat? Dan denk ik eerlijk gezegd dat dat al voldoende schaamte voor hem oplevert. Ik zou hem vanmiddag zeggen dat je al vermoedde dat het niet klopte wat hij zei en dat je het daarom bij de juf wilde verifiëren, en het daar verder bij laten. Hij is slim genoeg om oorzaak en gevolg aan elkaar te koppelen.
ik kon het ook niet doen. hij heeft het zelf al uitgezocht welke bioscoop het speelt en hoe laat, en hoe laat we moeten vertrekken en hoe lang hij heeft voor de lunch. ik heb alleen gezegd dat we vanavond een gesprek hebben, dat vond hij ook terecht. ik voel me op deze momenten echt zo een softie mama. ik ben dus blij om te horen dat jullie ook dit aan raden.
nee het leek echt erg toevallig dat gesprekje met de juf. (het was ook toevallig, want ik neem nooit tijd voor dat soort zaken, de juffen zijn erg druk) dat vond ik ook zo mooi. hij keek toen 'oo jeej' de juf maakte ook een grapje hierover. gelukkig wordt hij erg serieus genomen op school.nu weet de juf dat hij echt niet een angel is en heel erg koppig kan zijn. zo ken ik hem thuis. de juf is eigenlijk blij dat hij nu ook ondeugend durft te zijn(dat ga ik hem echt niet vertellen)net als alle andere kinderen.
ik ben echt blij te horen dat er zoveel ouders zijn hier die ook geen straffen geven. het lukt me dus niet, omdat hij erg goed te motiveren is met een gesprekje of een uitleg.
Laat hem meedenken over zijn eigen straf! Wat vind hij passend? Ik geloof in belonen van eerlijkheid en niet in keihard straffen van liegen. Geef als pedagoog altijd als advies om straf in verhouding te geven (hoe erg was t vergrijp) en met het kind te bespreken dit is je straf nu voor en je stoute actie en het liegen. Wees volgende keer eerlijk naar mama/papa fam blijft het bij een standje/mildere straf/alleen Schoolstraf. Zo leert je kind ook de waarde van eerlijkheid.
'Een leuke straf' Ik weet niet wat jij onder straffen verstaat, maar ik vermoed iets heel anders dan de meeste hier...
hij is er net zelf mee begonnen en vertelde dat hij toch bang was om het goed te vertellen. en hij het toch te zwaar straf vond van de juf.maar hij bod me zijn excuses aan.
hij heeft het goed uitgelegd. hij wilde met mij delen dat hij iets ergs heeft meegemaakt maar zonder te hoeven vertellen waarom. dat werd dus ingewikkeld. hij dacht dat ik op zijn daad zou focussen en niet op dat hij zo verdrietig was op school.