Hoi meiden, Ik heb niet echt een vraag, maar wil het lekker even afschrijven op een forum waar sommigen het gevoel misschien herkennen. Ik ben mama van 2 lieve kindjes. Mijn oudste is 2,5 jaar en mijn jongste gaat richting de 11 maanden. Ze schelen dus ongeveer 19 maanden en ik was zwanger van de 2e toen de eerste 10 maanden was. Ik heb eigenlijk altijd al een gezinnetje met 3 kindjes gewild. Dat er 2 kinderen zouden komen, daar waren mijn man en ik het snel over eens. En dan zouden we wel verder zien. Toen mijn 2e net geboren was wist ik stiekem dat het wel weer zou gaan kriebelen. Maar omdat het een stuk bewerkelijker is met 2 en omdat onze kleinste ook nog geen geweldige slaper is, had ik altijd het gevoel dat er dit keer meer tijd tussen zou zitten. Omdat de kriebeltjes toch alweer begonnen te komen hebben we er samen over gepraat. Mijn hart maakte een sprongetje toen mijn man aangaf dat hij een derde wel ziet zitten. Puur uit praktisch redenen hebben we eigenlijk een beetje afgesproken dat we er rond de zomer van 2017 weer voor gaan. Nu mijn "probleem": Ik ben er zo ontzettend mee bezig! Mijn verstand zegt dat wachten veel slimmer is, maar mijn gevoel... En dat mijn man dan zo nu en dan roept: 'laten we er gewoon voor gaan..' Dat helpt niet echt mee.. Ik denk dat ik meer van een zwangerschap en de kraamtijd kan genieten als we wachten. Als we vanaf de zomer weer aan de slag gaan komt de baby als onze oudste naar school gaat. Dan heb ik mijn handen meer vrij en zit ik het grootste deel met 2 kinderen thuis. Ook maken beide kids het dan bewuster mee, is de oudste echt uit de luiers, slaapt de jongste (hopelijk!) een stuk beter door en is de zwangerschap minder zwaar omdat de kinderen minder afhankelijk zijn. Alles opgeteld is wachten dus echt de verstandigste keuze. Kan iemand mijn gevoel ook nog even overtuigen?
Ik ben de laatste die je een advies kan geven, zie onderschrift/handtekening. Maar mij helpt het om me mijn gevoel en verhaal kwijt te kunnen bij andere meiden die nog moeten wachten tot ze voor een (volgend) kindje kunnen gaan. Ik klets dus mee met andere ongeduldige meiden in het 'ongeduldig wachttopic' onder forum-zwanger worden clubs. Wel heel fijn dat je zeker weet dat je man het wil! Die van mij twijfelt nog vaak. Dat obsessieve denken aan een derde kindje is echt heeeeel herkenbaar. En verstand en gevoel zijn bij mij ook echt niet te verenigen. Als je maar van jezelf accepteert dat je deze gedachten en gevoelens hebt (want je mag ze hebben), dat scheelt vaak al een stuk. Bij mij tenminste.