Hoi ik heb lang zitten twijfelen maar moet het even van mij afschrijven. Zoals hier boven sta hebben wij een poes van bijna 20jaar oud nu ga het al een tijdje niet zo goed ze loopt moeilijk maar eten en drinken deed ze altijd goed, ze wilde nog graag geknuffeld worden en bij je liggen. Ook kwam ze altijd bij mij liggen als ik in bed lag lekker knuffelen en ze spinde dan dat het een lieve lust was. Sinds zaterdag wil ze niet meer eten niet meer drinken en kan ze bijna niet meer lopen het is als of ze dronken is. Dit gaat mij zo aan het hart dat ik vandaag de dierenarts heb gebeld en ze heel waarschijnlijk een spuitje ga krijgen. Dit is de moeilijkste beslissing die ik ooit heb moeten maken ze is toch al 20jaar bij mij ze ging geen moment van mijn zijde als we buiten waren volgde ze me overal. Ik ga haar zo verschrikkelijk hard missen. Misschien zijn er nog die tips hebben voor vanavond zie hier nogal tegenop.
ach wat sneu zeg. Ik heb ook 21 jaar een kat gehad en het beestje was ook helemaal op, maar wat kun je dan verdrietig zijn zeg. Een tip voor vanavond is misschien om niet alleen met haar te zijn, is er iemand die je gezelschap kan houden? Ga je morgen wel alleen met haar? Pffff erg moeilijk. Ik wens je heel veel sterkte. Dikke knuffel
Och meis, ik voel met je mee omdat het zo herkenbaar is (onze hond). Het voelt idd. als een van de zwaarste beslissingen die je moet nemen. Maar hoe moeilijk het ook is, soms is het het beste.... Zo te lezen heeft ze een geweldig leven bij je gehad in een warm thuis met veel liefde. Hou die gedachte vast....Ze zal je dankbaar zijn...Want als leven, lijden wordt.... Tips heb ik niet, sorry. Vertroetel haar nog lekker... Ik wens je heel veel sterkte toe
Bedankt voor jullie berichtjes. Mijn vriend zorg dat hij op tijd bij de dierenarts is zodat hij ook nog afscheid van haar kan nemen. Luna 1 ja dat klopt dat je er verschrikkelijk veel verdriet van kan hebben als je een beest kwijt raak wat je al zolang heb. Ik weet dat het voor haar beter is en dat hou ik mezelf ook voor.
Als je het kan opbrengen moet je bij haar blijven en haar vasthouden als ze inslaapt. Dat is veel vertrouwder voor je poes. Om haar levend alleen bij de dierenarts achter te laten geeft een rot gevoel, dat je weet dat ze zo gaat. Voor mij persoonlijk kon ik zo het beste afscheid nemen en tot het laatste moment bij mijn kater blijven, tot hij rustig en vredig insliep in mijn armen.
Sterre wij blijven ook bij haar en nemen haar ook mee terug we willen haar in onze achtertuin begraven, ik weet dat dit eigenlijk niet mag maar ik wil haar daar niet achterlaten. We hebben nog 2 poezen dus het is ook nog maar afwachten wat die gaan doen als ze merken dat ze niet meer thuis kom.
heel erg veel sterkte het doet gewoon pijn om je maatje te moeten missen die al zoveel jaar bij je is.
Heel veel sterkte, ik weet hoe het voelt, onze twee katten gingen vlak na elkaar. Inmiddels weer twee hele fijne nieuwe rakkers, maar daar ben je niet mee geholpen als je hiermee zit. Heel veel sterkte en ga niet alleen. Je hebt echt wel even iemand nodig die je steunt.... en daarna even met je meegaat naar huis om even bij uit te huilen. O ja, we hebben onze kat ook in de tuin begraven.... in een sporttas in de grond, dat gaat echt wel hoor, voor een speciale kat. Natuurlijk mag het niet, maar who cares, ik denk dat er meer mensen zijn die dat toch doen.... heel veel sterkte..... het is allemaal erg moeilijk.....
Ik voel met je mee! Toen onze poes overleden was (aangereden), hebben we haar in een doosje gelegd en haar aan de andere kat laten zien. Zij snuffelde aan haar en liep toen weer weg. Alsof het 'goed' was zo. Heel bijzonder. Twintig jaar is een lange tijd... Ik wens je heel veel sterkte! Neem de tijd om het een plekje te geven en bedenk dat ze voor altijd in je hart is en een heel fijn leven heeft gehad. Het besluit om je kat in te laten slapen doe je uit liefde, omdat je haar niet langer wilt laten lijden. Wat mij altijd troost is dat een dier niet weet wat 'dood' is. Niet zoals de mens dat weet. Dus de angst ervoor hebben ze ook niet. Sterkte!!
Awhh wat rot Wij hebben ook onze kat na 18 jaar in moeten laten slapen met dezelfde reden, hij was gewoon op. Je weet zelf ook dat het zo beter is maar dat verdriet he.. dikke knuf hoor! Sterkte vanavond en geef haar een mooi plekje.
Bedankt voor jullie lieve woorden ze ligt nu bij mij op de bank iets wat ze normaal niet mogen. En ze heeft een goed leven gehad ze kon naar buiten zoveel als ze wilde, wij wonen namelijk recht aan het land dus ruimte zat. Het is voor mij ook wel lekker dat ik het hier even kwijt kan zodat ik niet constant loop te huilen. Ik had vanmorgen nog melk gehaald maar ze wil niet meer ja naar buiten dus heb ik haar nog een uurtje mee naar buiten genomen en heb haar hier in de tuin een beetje laten doen hier heeft ze nog lekker van kunnen genieten.
sterkte!! Ik zag er ook tegenop maar gaf mij een enorm rustig gevoel om erbij te zijn en te zien dat hij vredig insliep! Daarna was ik ook stukken rustiger...ja tuurlijk mn hart was gebroken maar niet zo als daarvoor... Vaak geven ze je even 5 min of wat jij maar wil met je huisdier...weet niet of je hem mee neemt of daar laat maar mocht je hem daar laten neem vooral de tijd om afscheid te nemen zonder de dokters e.d. erbij! En wees rustig, ze zal het aanvoelen als je overstuur bent. ja makkelijk zeggen maar probeer het. Ik weet hoe K dit is! dus heeeeel veel sterkte!
Onze dierenarts kwam aan huis. Ik weet niet of ze dat bij jullie ook doen, maar voor ons voelde dat heel goed. In het eigen mandje, in de vertrouwde omgeving.... Geen idee of je hier iets aan hebt of dat je hier iets mee wilt, maar ik wilde toch even aangeven dat dit soms kan. Nogmaals sterkte!
Dit wilde ik ook zeggen. De kat van mijn ouders moest helaas ook gaan...maar hij was echt PANISCH van de dierenarts. Toen is de dierenarts bij ons thuis geweest. Wel iets duurder maar wij vonden het fijn dat hij niet ook nog in de volle stress naar die man toemoest maar dat hij gewoon veilig thuis was waar hij vredig in kon slapen. Buiten dit wil ik je hoe dan ook heel veel sterkte wensen en je adviseren inderdaad om er zelf bij te zijn. En blijf je beestje aaien als hij inslaapt. Dat is het meest vertrouwde. Heel veel sterkte!
PenK het kan hier ook maar dan moet ik het alleen doen omdat mijn vriend toch moest werken. Hij wil er ook graag bij zijn maar is pas om 6uur klaar vanavond dus hebben we voor de optie gekozen om naar de dierenarts te gaan. Rica we nemen haar mee naar huis ik wil haar niet achter laten daar ik wil haar hier in de tuin begraven daar was ze ook heel graag.
Jammer. Weet je zeker dat hij/zij niet vanavond kan komen??? Die van ons kwam na zijn avondspreekuur. Dat vond hij zelf ook prettiger zodat hij alle tijd had...(mn. voor ons, dan zou hij als het gebeurd zou zijn niet 'haasje repje' terug naar zijn praktijk hoeven)
Dit klinkt misschien heel raar maar heb het idee dat ze zelf niet meer wil toen ik buiten liep met haar blafte er honden en die kwamen aanlopen normaal dan blaas ze en doe ze erg moeilijk nu keek ze er nog niet eens naar. De dierenarts vind ze niet zo heel erg de bak wel maar volgens mij gaat dit ook goed komen want ze krop er al in net of ze zelf wilde zeggen kunnen we nog niet weg. Hoeveel verdriet het ook doe ik weet ook dat ik er voor haar goed aan doe dit heeft ze niet verdient en als ik haar nu verder zou laten leven doe ik het alleen voor mezelf. Ik probeer vanavond rustig te blijven zal daarna wel een wrak zijn. Maar diep in mijn hart weet ik het is voor haar beter.
Vorig jaar percies het zelfde mee gemaakt met mijn oude kat die woonde nog bij mijn ouders. Het is nooit leuk alles wat je dierbaar is te verliezen, en ze heeft het vast erg fijn gehad bij je, want je hoort vaak dat katten weg lopen als ze voelen dat ze sterven. Ze voelt het ook heus wel aan dat ze niet lang meer heeft en wil dan toch lekker bij je blijven liggen. Zou zeggen knuffel der lekker en zeg wat je nog wil zeggen (klinkt misschien gek voor de mensen die geen huisdier hebben) En ik wens je heel veel sterkte toe!