Hallo allemaal, Ik werk nu ruim 3 jaar bij mijn huidige werkgever. Heb het sinds november ongeveer niet meer zo naar mijn zin. Toen ben ik gebleven omdat ik met IUI zou beginnen en ik hier veel begrip krijg voor mijn situatie van zkh in / zkh uit. December bleek ik zwanger. Super natuurlijk! Maar nu kan ik natuurlijk niet weg omdat ik zwanger ben en zowiezo deze economie niet echt stimuleert een vaste baan op te geven. Ik merk alleen dat mijn concentratie en inzet echt tot beneden nulpunt is gezakt sinds ik zwanger ben. Ik hoor overal dat het normaal is afgeleid te zijn doordat je zwangerschap nou eenmaal heel de dag in je hoofd zit. Maarja, ondertussen moet ik wel 32 uur werken. En dat ik het werk helemaal niet meer leuk vind maakt het natuurlijk niet makkelijker om mijn best te doen. Door alle stress etc heb ik net 3 weken in de ziektewet gezeten. Nu ben ik sinds een week weer aan het werk en merk ik dat het me nog steeds vreselijk tegen staat. Er komt gewoon geen werk uit mijn handen. Nu zie ik net in de agenda dat mijn manager dinsdag een gesprek met me heeft ingepland over de "gang van zaken". Pff, kan dus zijn dat het alleen gaat over hoe we deze economie beter door gaan komen maar dat denk ik eigenlijk niet. Denk dat ze ook ziet dat ik niet goed functioneer. Vind het zo moeilijk, weet gewoon niet meer hoe ik mezelf moet motiveren om echt te gaan knallen. Sorry voor het lange verhaal maar ik moest het even kwijt. Iemand tips, ideeen etc?
Niet op de zaken vooruit lopen, gewoon je gesprek afwachten van dinsdag! Hoe moeilijk het ook klinkt. En je een beetje voorbereiden op een opmerking over je functioneren. je kan wel aangeven dat je toe bent aan iets nieuws, weet niet of er andere taken binnen het bedrijf mogelijk zijn? Deze tijd is niet erg geschikt om te gaan "hoppen". Maar het hoeft niet meteen slecht af te lopen! Groetjes, Fientje
Nee ik werk bij een uitzendbureau haha. Dus dat dit niet de tijd is om te hoppen is zeker bekend ;o) Zowiezo met 22 weken zwanger natuurlijk niet. Ik baal er ook gewoon van dat ze dit op deze manier inplant. Nu zit ik er tot dinsdag mee in mijn hoofd! Ze had ook gewoon dinsdagochtend kunnen zeggen dat ze even met me wil zitten. We zitten hier met 3 mensen, tis niet alsof daar een grote planning voor nodig is! Ik heb wel wat dingen opgeschreven als voorbereiding. Ik kan er gewoon erg slecht tegen als ik niet weet wat er gaat komen en ik ook nog zo hormonaal ben ;o) Ik kan ook gewoon niet verbergen dat ik het werk niet meer leuk vind. Bah, wou dat mijn verlof alvast inging haha.
Nog even doorbijten! Ik baal ook van mijn werk maar ik weet dat als ik me er nu nog even overheen zet, ik straks lekker van mijn verlof kan genieten en misschien ook op zoek kan gaan naar iets anders.
Ben je na je verlof wel van plan ander werk te zoeken? Dan zou ik nog even doorbijten. Zelf je baan opzeggen is nu echt uit den boze, je bent al over de helft van je zwangerschap. Tevens maak je dan ook aanspraak op een WW uitkering. Maargoed, dat had je zelf ook wel door natuurlijk. Dat gesprek van dinsdag kan juist heel verhelderend werken. Kun je eindelijk je ei kwijt aan je manager. Misschien zul je wel wat kritiek op je functioneren krijgen, maar je schrijft zelf dat je zichtbaar maakt het werk niet meer leuk te vinden. Hoe reageren je andere collega's hierop? Waarom vind je je werk niet meer leuk?
Ik ben het helemaal eens met fientje: wel voorbereiden op de vraag over je functioneren. Maar je weet antuurlijk niet zeker of het daarover gaat, misschien valt het allemaal wel mee en wil je baas gewoon weten voor hoeveel uren je na de zwangerschap terug komt (of iets dergelijks). Of misschien is je baas heel erg bereid mee te denken. Dat weet je allemaal niet en dan heb je je daar nu al druk over gemaakt. Ik heb zelf echt een leuke baan, maar merk ook dat ik minder geconcentreerd ben door de zwangerschap, maar dat betekent nog niet dat mijn baas dat weet. Jouw baas kan niet in jouw hoofd kijken he. Ik ken iemand die zelf vond dat hij door privesituatie niet goed functioneerde maar hij kreeg aan het einde van het jaar een bonus. Zo zie je maar weer dat je het zelf soms anders ervaart dan je baas. Ik hoop dat je er wat aan hebt.... En je bent al 22 weken zwanger dus nog 12 weekjes doorzetten (misschien nog minder als je in het voorjaar nog een paar verlofdagen opneemt) en dan kun je zoals iemand anders al oppperde tijdens je verlof alvast eens uitkijken naar een nieuwe baan...
Ik sluit me aan bij bovenstaande reactie en bij Fientje: probeer er niet het ergste van te verwachten. Moeilijker gezegd dan gedaan want ik ben (ook?) zo'n tobber hoor! Maar zie het zo: het is sowieso positief dat je baas echt de tijd voor je neemt en niet tussendoor ff ergens iets kwijt wil... Mijns insziens betekent dit ook dat ze rekening houdt met het feit dat JIJ misschien wel wat te vertellen hebt... Denk je niet? Ik weet niet hoe open je wil en kan zijn, maar dit lijkt me de gelegenheid om ook te kunnen vertellen dat je het niet zo naar je zin hebt en samen een oplossing wil vinden, een andere werkverdeling, extra taken of juist minder taken? Succes in ieder geval!
Ik zou inderdaad het gesprek afwachten en aangeven dat je het zelf op dit moment niet meer zo leuk vind. Op zich is daar niets mis mee, om dat aan te geven en wie weet kan ze je wel met andere werkzaamheden weer gemotiveerd krijgen. Het is aftellen nu maar goed dan zijn 10 weken ineens nog heel erg lang. Wie weet gaat het wel over wanneer je met verlof gaat, of je nog vakantiedagen op wilt nemen, hoe veel uren je terug komt enz. Succes dinsdag