Hoi! Ik ben benieuwd hoe jullie met vervelende opmerkingen omgaan tijdens de zwangerschap. Wat is je wel eens verteld en hoe heb je hierop gereageerd? Ik heb gemerkt dat ik in een aantal situaties nu ik zwanger ben veel emotioneler reageer, niet zo gek natuurlijk want het hele hormoon huishouden staat op z'n kop. Gisteren ging ik mee naar een feestje van mijn partner, uitje van zijn werk. Uit het niets zei een onnozel jong meisje ( collega van hem): " oh, jij bent die zwangere, hoelang moet je nog? Weetje, pas geboren kindjes stinken, zijn misvormd en vooral misvormd in hun hoofd" vervolgens loopt ze weg en iemand anders biedt excuses aan. Toch jammer dat ik niet hierop kon reageren en dus zit het al vanaf de fietstocht terug naar huis in mijn hoofd. Ik snap de domheid van sommige mensen niet..... Jullie, zoiets geks meegemaakt?
Voor zulke mensen heb ik geen woorden! Over misvormd in het hoofd gesproken........ Zoiets heb ik nog nooit meegemaakt.
Erg rare opmerking, hoor!! :x Sommige opmerkingen, zoals bovenstaande, zijn echt not done, maar ik weet wel dat ik op sommige type opmerkingen heftiger reageer dan op andere. Zodra wordt gesproken over 'een kind nemen' of als iemand niet uitgepraat raakt over kleine kwaaltjes als opgezette vingers merk ik dat ik wat sneller geïrriteerd reageer dan anderen misschien. Komt denk ik omdat het zo lang geduurd heeft voordat ik zwanger werd en er daarom niet goed tegen kan als mensen waarbij alles meezit zich niet lijken te realiseren wat een fantastisch wonder ze in hun buik hebben... (hoewel ik me wel realiseer dat ik er wellicht een beetje anders in sta en ieder recht heeft op z'n eigen gevoelens) Eén van de opmerkingen die ik heb gekregen waar ik niet blij mee was: "Snap niet dat je helemaal IVF hebt gedaan, zou ik zelf nooooit doen, al die rotzooi in mijn lichaam spuiten. Dan maar geen kind." (diegene heeft natuurlijk een prachtige dochter, in 1x raak...)
Mensen zijn zo dom en ontactisch.. en dat komt allemaal omdat ze zich niet in jouw plaats willen (of kunnen) inleven. Welke idioot zegt nou zoiets tegen een zwangere vrouw...Wat een doos! Ik ben 40 en mensen vragen mij gewoon waarom ik geen kinderen heb... of 'wil je NOG kinderen?' Dat NOG slaat op het feit dat ik bijna afgeschreven ben denk ik.. allemaal heel pijnlijk gezien het feit dat we 20 maanden bezig zijn geweest en nu eindelijk dankzij het ziekenhuis zwanger zijn... Hoe ga ik daarmee om? Botte opmerkingen terug plaatsen? Aan een collega van 63 vragen of ze NOG een sexleven heeft... Nee dat heb ik niet gevraagd maar dat had ik zo graag gewild
Hoe mensen kunnen spreken over een zwangerschap en dan vooral een domme en ontactische opmerking maken over een ongeboren kindje, ik snap dit dus ook helemaal niet. Het vervelende is dat ze ook lekker lang nawerken in je hoofd en ik mij, nu nog, rottig voel dat iemand deze opmerking heeft gemaakt zonder enige aanleiding.
Lentebaby, ik begrijp het maar al te goed! In mijn IVF-tijd ben ik ook zo verdrietig geworden van alle opmerkingen die ik naar mijn hoofd geslingerd kreeg. Kon er daar toen helemaal niet tegen (bv. 'kinderen krijgen is echt niet leuk', 'als het niet lukt dan hoef je in elk geval niet te bevallen, dat is zo'n hel', 'je bent er veel te veel mee bezig, geen wonder dat je niet zwanger raakt', 'ik voel dat de volgende poging raak is' etc. Ik heb het geluk uiteindelijk zwanger te zijn geraakt en nu zou ik bijna kunnen glimlachen bij praktisch elke stomme opmerking (behalve dus opmerkingen waaruit blijkt dat mensen een zwangerschap vanzelfsprekend vinden). Niemand pakt het geluk van mijn zwangerschap af door bs rond te bazuinen! Wel jammer dat ik zoveel heb moeten doorstaan om deze houding te hebben geleerd. Als ik niet zoveel had meegemaakt, dan had ik er vast ook anders in gestaan. Anyway: probeer het toch van je af te zetten, meis! Echt zonde als zulke (in feite) nobody's zo'n invloed op je gemoedstoestand hebben (al begrijp ik dat dat lastig is).
Maar waarom voel je je daar zo rottig om dan? Is toch gewoon een ontzettend stom mens, dat ze zo'n bizar onwerkelijke opmerking maakt? Hier nooit echt rare dingen gehad, enkel hier in een topic over afvallen door misselijkheid tijdens je zwangerschap, dat iemand riep dat haar dat heerlijk leek. Ja hoor, echt heerlijk, als je al staat te kotsen omdat je net een vleugje sigarettenrook oppikt van iemand die 200 meter verderop staat te roken of omdat er iemand met iets teveel parfum op voorbij loopt...
Ik snap je wel hoor. Toen een man die ik ken laatst zei "Ik denk dat ik ook maar een baby neem, maar M.(zijn vriendin) moet dan wel haar figuur houden, hoor, want anders hoeft het ook niet van mij." sloegen bij mij ook alle stoppen door. En dat blijft ook doorzeuren in mijn hoofd, hoewel ik wéét dat dat nergens voor nodig is. Een kennis van mij heeft voor dit soort momenten altijd de geniale uitspraak "You can't fix stupid", en daar heeft ze gewoon gelijk in dus daar hou ik me dan maar aan vast. Geniet lekker van je zwangerschap en laat die onzin maar van je afglijden, je hebt er toch niks aan.
Ik verbaas me iedere keer weer om te lezen wat voor reacties sommige mensen krijgen te horen. Het bewijst maar iedere keer weer dat sommige mensen gewoon niet nadenken voor ze wat zeggen, of zich gewoon niet in een ander kunnen verplaatsen. Toen wij vertelden tegen mensen dat we een kindje zouden krijgen, heb ik een keer de reactie gekregen: 'oh, en je bent er blij mee, neem ik aan?' Ik heb er niet eens op gereageerd, stomme opmerking! Maar ik heb niets te klagen, als ik sommige andere opmerking zo lees. Hoe moeilijk het ook is, toch het ene oor in en het andere oor uit laten gaan.
In het begin ergerde ik me er af en toe nog wel eens aan..Inmiddels lach ik er gewoon hard om. Sommige opmerkingen zijn nog achterlijker dan anderen en echt ik maak me er niet eens druk meer om, ik moet gewoon spontaan al lachen; dat je überhaupt het in je hoofd haalt om zo'n belachelijke vraag te stellen Geeft maar weer aan wat een onnozele zielen er rondlopen Vandaag zei de oma van mijn vriend toen ik de cactussen uit de bloempotten op het terras aan het halen was (ik heb me altijd al afgevraagd hoe ze er in godsnaam op zijn gekomen die prikdingen op een klein terras te zetten, we wonen in hun oude huis); "ja pas maar op, want die bloempotten hebben we daar gezet omdat dat afstapje (het terras is iets verhoogd) zo gevaarlijk is, kijk maar uit straks met die kleine dat is heel gevaarlijk!" ik kon alleen maar denken: " en die cactussen dan, die niet?"
ik vond het zo irritant dat mensen steeds met verhalen aan kwamen zetten over miskramen en dood geboren kinderen. Net alsof ik daar op zat te wachten! Op een gegeven moment de spannende 12 weken voorbij, zegt een collega: goh ik ken iemand die nog een miskraam kreeg met 17 weken! Zow irritant. Helemaal omdat ik ook steeds de angst had, dat er iets mis zou gaan.
Hi dames, Toch jammer idd, wanneer mensen niet positief reageren of zwangerschap zo vanzelfsprekend vinden terwijl het voor velen en zo ook een aantal van jullie het een hele emotionele weg is geweest ( IVF etc) Om nog eventjes te reageren op de vraag waarom het mij toch irriteert? simpelweg omdat zwangerschap toch iets mooi is en waarom zou een voltrekt onbekende zo naar uit de hoek komen door je emoties te bashen. Beste is uiteraard om daar boven te staan en de eer aan jezelf te houden. Misschien ook gelukkig dat het huppelkutje in kwestie gelijk de benen nam want een emotionele reactie van mijn kant was ook niet wenselijk geweest. En dan het tegenovergestelde: een volstrekt onbekende dame van begin 60 die je heerlijk met Amsterdams accent een zitplek aanbied en geïnteresseerd vraagt naar je zwangerschap. Dat vind ik dan toch wel erg lief
Jeetje wat kunnen mensen toch stom reageren. Zelf kwam ik een x op een verjaardag en ik kwam net binnen en er werd gelijk gezegd "Zei is diegene die in 1 keer zwanger is geworden" maar ze vergat wel dat ik het jaar daarvoor een miskraam had gehad. En dat waren dus vrienden.
Ik sta ook regelmatig met me mond vol tanden als mensen "rare" of niet leuke dingen zeggen sinds ik zwanger ben. Heel gek want dit had ik voor ik zwanger was nooit, komt misschien door de hormonen? Ik stond een keer in de Hema en daar liep een vent langs me heen en die begon gewoon hardop tegen zichzelf te praten, 'dat ziet er tochniet uit zoeen DIKKE buik.. ' Ik heb niks gezegt. En steeds bij de vk 'ja, het word geen dikkertje hoor'. Daar weet ik ook vaak niks op te zeggen, bovendien blijf ik het een rare en domme opmerking vinden.. Maarja, hij komt dan ook van de stagiere elke keer. Ja, ik heb een keer gezegt 'jaa..... dat wisten we al.. 'op een geirriteerde toon. In het ziekenhuis was namelijk een groeicontrole gedaan en toen was ze gewoon op gemiddelt gewicht, dus helemaal niks te klein of wat dan ook.
Ja ook dat gezeur over: weet je al wat het wordt?????? De eerste keer al gelijk met 10 weken toen ik zei dat ik zwanger was. We wisten het echt niet, maar dat geloven ze niet, en ze bleven maar vissen en proberen tot je er gek van wordt. Of: was het gepland???:x Of heb je al een naam? En welke???????
Eerst vragen of je misselijk bent, en als je dan antwoordt: 'ja, zo erg dat ik nu medicijnen heb om wat binnen te krijgen', dan ben je een aansteller. Want misselijk zijn hoort er nu eenmaal bij :S
dat is toch geen opmerking voor een volwassene, zelfs niet voor een kind!... is die wel helemaal goed? Echt heel kinderachtig...
ja van de ondoordachte uitspraken! hier ook. sinds vrijdag weten we dat dit kleintje een meisje is en we hebben al een jongen. dus hoevaak ik dit weekend niet heb gehoord. O dan ben je gelijk klaar! lekker makelijk.
Hier ook een aantal voorbeelden. - Na de 1e mislukte ICSI: Ach, je hebt nog 2 behandelingen, daar moet wel een goeie tussenzitten...Jij bent zoń typische moeder, dat moet wel. - Willen jullie weten wat is wordt? Ja, ze is een meisje Ach...Wat vindt je man daarvan, toch wel jammer, geen zoontje voor hem. ( Hij is al lang blij dat hij vader wordt en ons maakt het niets uit!) - Ow jullie vertellen gewoon wat het is? Maar dan is het geen verassing meer! Nee, nou en? Wij hebben al genoeg onzekerheden gehad en als wij het weten, blijft iedereen vissen. Geen zin in, dus bij deze: een meisje. Ja, maar vroeger... - Jeetje wat ben jij dik!!!! Zeker een dikke baby. Nee hoor, heel gemiddeld. (ondertussen heeft ze een groeispurt gehad en klopt het wel, schatting op 8 pond bij geboorte, maar daarvoor zat ze altijd op de middenlijn van de groeicurve) Ik vond het heel vervelend dat veel mensen altijd zooo verbaasd deden hoe rond mijn buik wel niet was. Goed, mensen kunnen echt heel naar en raar doen. Ik snap het niet. Probeer de eer aan jezelf te houden en te genieten van zo'n mooi wonder in je buik. Sommige mensen snappen er ook niets van!
Ik heb twee jongens dus ik krijg nu continue de opmerking dat een meisje toch wel heel leuk zou zijn, want ik heb al twee jongens. Voor mij is het belangrijk dat het kindje gezond is en als het weer een jongen is dan ben ik daar dolgelukkig mee!