Als jij het domme/stomme opmerkingen vindt dan geef je toch net van die domme antwoorden terug? Zo gaat dat hier over en weer. Als bijvoorbeeld mijn moeder op bezoek geweest is en haar koffiekopje nog op tafel staat, vraagt mijn vriend bij thuiskomst of de buurman weer is langsgeweest. Dan zeg ik: Ja, hij is net weg. Of ik noem een meisje bij de supermarkt zijn vriendin omdat ik weet dat hij haar niet mag. Maaaaar als jij zulke opmerkingen echt niet leuk vindt dan moet hij die opmerkingen niet maken. Alhoewel ik denk dat juist zulke geintjes een relatie heel leuk kan maken.
Mensen vragen ons ook wel eens of onze jongste van de melkboer is, mijn man is donker en mijn jongste wit. Heel onschuldig, ik ken juist niemand die daar zwaar aan tilt. Als een van ons onze kinderen een ‘vet varken’ zou noemen zouden we daar wel commentaar op krijgen. Daar beschadig je een kind toch flink mee.
Denk een stukje onzekerheid van jou en hormonen wellicht? Zou gewoon flauwe opmerking terug maken. En met hem praten als het je zo kwetst. Iemand uitschelden als vet varken vind ik ook van hele andere orde als een grapje maken over dat een kind niet op een van de ouders lijkt door andere haar/oog/huiskleur.
Heb je nooit tegen dat soort grapjes gekund? Of is het dat het komt door de hormonen of dat jij niet lekker in je vel zit. M'n vriend en ik zijn wel aan elkaar gewaagd in dat opzicht zonder dat wij ons onzeker voelen.
Dit. Persoonlijk kan ik er heel erg slecht (maar dan ook echt slecht) tegen als iemand grapjes serieus gaat nemen. Goed; niet als je elkaar net kent, want dan is het nog ontdekken, maar als je al een poos bij elkaar bent, dan hoort het er wat mij betreft helemaal bij. Hier in huis vliegen de grapjes of vreemdgaan, komkommers , melkboer (in mijn geval Indiase man), over en weer. En niemand snapt ze ook vaak, dat maakt het juist zo leuk denk ik. Ik denk dat als je bijvoorbeeld grapjes over vreemdgaan of de melkboer of whatever serieus gaat nemen in een relatie met mij, dan weet ik niet of ik verder met je wil Goeie ook van die vriendin @LMSB Hier zit een meisje bij AH. Schat van een meid hoor, maar zo traag... Als het wat langer duurt voordat mijn man terug is van boodschappen zeg ik altijd; 'stond je weer bij je meissie in de rij' Wij lachen heel hard dan. Of als mijn man eerder thuiskomt van zijn werk, dan appt hij: 'ik kom eraan. Is ie al weg' Maar nogmaals; ik kan slecht tegen niet kunnen lachen om grapjes. En iemand varkentje noemen is geen grapje, maar dat hoeft ook niet verder getrokken te worden tot vreemdgaan, want dan ben je mij al kwijt want dan snap je imo een grapje echt niet. Maar misschien ben ik irl niet zo serieus en denk ik er niet zo over na; dat kan ook.
@maartje84 mijn (inmiddels ex-)zwager is Aziatisch en hindoe en hij kon dergelijke "grapjes" ook écht niet waarderen.
Ik heb ook wel eens gezegd dat mijn kinderen van de chocolademelkboer komen als mensen vragen hoe 'ze zo donker komen'. Mijn man begrijpt heel goed wat ik daar mee bedoel gelukkig. (Persoonlijk vind ik de opmerking 'hoe komen ze zo donker' vreemder... ) Ik denk dat het tweeledig is: jij zou het je minder aan kunnen trekken en hij kan er rekening mee houden dat jij het niet prettig vindt.
@Iertje81 Het heeft niks met geen grapjes snappen te maken. Vind het erg apart om te stellen dat iemand iets niet snapt, alleen omdat diegene vindt dat grappen over een bepaald onderwerp gewoon echt niet kunnen. Ik vind bv grapjes over Hitler (in het corona subforum kwam dat eens langs) ook niet kunnen, maar ik weet best wel dat het een grapje was. Grappen niet waarderen en iets serieus nemen, daarin zit wel een verschil natuurlijk. Net zoals de "grap" van iemand olifant, walvis of varken noemen niet gewaardeerd zal worden door de meeste mensen. Inclusief door mij, maar haar vader zag er kennelijk geen kwaad in. Mijn man noemt jongste ook wel eens een schildpad omdat ze zo langzaam is met bijna alles en de schildpadden in onze tuin net niet sneller zijn Niet iedereen heeft dezelfde humor.
Eens hoor, maar in mijn hoofd werkt het zo dat ik het zie als 'niet snappen'. Er zullen vast andere benamingen voor zijn, maar hier ga ik alweer; ik leg het denk ik niet goed uit en voor mij is de lol eraf als er doorgepraat blijft worden of iets een grapje is of niet. Dan moet het weer uitgelegd gaan worden en dan is het het doel voorbij geschoten voor mij. Maar dit zegt meer over mij dan over anderen
Ik vind het eigenlijk wel jammer dat als iemand reageert op jouw posts je het snel afdoet als "Ik kan het niet uitleggen", en dan is het -op een discussieforum- ineens niet meer discussiewaardig etc. (Volgens mij leg je het prima uit, maar je kan in dit geval gewoon geen verschil zien tussen niet waarderen/niet snappen.) Sorry, wilde je verder niet kwetsen oid, maar dit valt me in meerdere discussies op.
Ik vind zulke grapjes ook niet grappig hoor! Maar wat ik nog belangrijker vind: jij voelt je er niet bij op je gemak en dat moet reden genoeg zijn voor hem om ermee te kappen. Prima dat partners het niet overal over eens zijn of niet dezelfde humor hebben maar zodra iemand zich niet op zn gemak voelt moet het afgelopen zijn.
Persoonlijk zie ik het probleem niet van de grappen, maar dat doet er niet toe want voor JOU is het niet fijn. Ik herken wel dat je na de bevalling echt behoorlijk van de leg kunt zijn door hormonen. Ik was vooral na de bevalling van de 2e echt mijzelf niet. Zoveel angst en paniek. Een ontroostbare baby voelde als een persoonlijke aanval op mijn kwaliteiten als moeder, en grapjes kon ik ook niet hebben. Ik zou dus aan je man vragen om die grapjes even niet te maken, maar tegelijkertijd ook zelf alert blijven op je eigen reactie. Want die Is eerlijk gezegd ook wat 'heftig, en zou daar goed op passen voor jezelf
Ik snap wat je bedoelt, maar aan de andere kant denk ik ook in geval van TS: je hebt al langer een relatie (er is inmiddels een kind geboren) waarom is het dan nú een issue? Ik neem aan dat die 'grapjes' niet nu zomaar ineens uit de lucht komen vallen. Ik ben zelf bijv. ook wel van de sarcastische grapjes. Ja, daar hou je van of niet. Als mijn man er nu mee aan zou komen dat hij daar niet van gediend is zou ik denken: hallo, had dat dan eerder aangegeven! En ik zou me daar enorm rot onder voelen omdat mijn man dat dan niet eerder geuit heeft. Maar dan wordt dus op dat moment van mij verwacht om daar mee te stoppen, terwijl dat eigenlijk een onderdeel van mij is, hoe ik ben. In het kort: omdat de ene partner zichzelf wil zijn moet de andere partner zich dan aanpassen en kan daardoor zichzelf niet meer zijn. (Even heel erg uitvergroot dan hè )
Mee eens! Ik zie zelf het probleem niet zo van de grapjes (grappig vind ik ze niet, maar ook niet kwetsend o.i.d.), maar TS heeft meerdere malen aangegeven dat ze het niet fijn vindt en dan is het gewoon lullig om er mee door te gaan.