Ooeeiii het lijkt me erg lastig als je vent af en toe lekker dom kan lullen, je er zo door geraakt bent. Ik zou echt wat aan mijn eigen onzekerheid doen dan. Of een andere vent zoeken haha. Hij kan er best wat rekening mee houden, maar hij mag zichzelf ook zijn. Met zijn eigen humor. Want heel eerlijk, ik vind dit allemaal best mild Ik ben getrouwd met een lompe sarcastische hork, en zelf ben ik er ook wel 1 haha. Maar ik kan prima incasseren, en uitdelen. Het gebeurt lang niet altijd, maar soms moet je wel een beetje zelfspot hebben en niet te lange tenen. Ik hou er wel van. Ook bij vrienden/vriendinnen. Maar het gebeurt niet op hele kwetsbare momenten, als ik verdrietig ben of zo. De jongste is blond, terwijl wij allebei donker zijn. En als iemand er wat van zei, was het standaard van hem ‘ Ja we hebben een blonde buurman’ De enige goede reactie is dan, ja die nacht zal ik niet snel vergeten Ik heb ook niet zoveel met gevoelige typjes merk ik. En zij ook niet met mij
Soms zit de kracht in de herhaling, misschien hoopt hij dat je het ooit nog grappig gaat vinden. Ik heb wel een beetje hetzelfde als Iertje, het is toch wel fijn als je in het leven tegen een grapje kan. Maak je zelf weleens grapjes.
Wat al meer is gezegd.. het gaat erom dat jij je er niet prettig bij voelt dus dat is het uitspreken waard. Als hij ze blijft maken, misschien links laten liggen en niet meer op reageren? Voor jezelf een manier vinden om er niet zo zwaar aan te tillen.. Als je niet lekker in je vel zit komt ook alles zwaarder binnen. Ik ben ook het type van: Ik neem alles serieus, zeker als ik in een bepaalde mood ben en er voor mij op een verkeerd moment een opmerking wordt gemaakt. Mijn man wil namelijk altijd alles met een lach goedmaken, wat opzich een goede eigenschap is, maar soms valt dat helemaal verkeerd. Ik snap dan gewoon zijn grap niet, omdat ik zelf zo in mijn emotie zit.
Wij zeggen hier best vaak dat mijn man niet de vader van onze kinderen is maar dat onze vorige buurman de vader moet zijn. Ze lijken zo erg op elkaar dat ik wel 2 keer met de zelfde vreemd moet zijn gegaan.
Hier in huis worden dat soort grappen open en weer gemaakt. Voorbeeld ik bel man, waar ben je? Onderweg naar huis. Oh shit dan moet ik snel mijn lover de deur uitwerken. Hij maakt ook weleens grapjes (rond mijn menstruatie als ik alles eet wat los en vast zit) dat hij me inruilt voor een slanker exemplaar als al dat eten op mijn billen gaat plakken. We kunnen het van elkaar hebben, weten dat er niets van gemeend is en dat we er samen om kunnen lachen. Maar als 1 van de 2 het niet kan waarderen dan moet je dat gewoon niet doen.
Mijn man kan t ook niet altijd hebben. Mijn moeder ook niet hahaha, beide krijg je zo op de kast. Man heeft t door onzekerheid, mijn moeder door de jeugd waarin humor was verboden,net als vrije tijd etc. Opa was een tiran. Ik heb t van mijn vader hihi Als man zegt: de baby pakte mijn neus! Dan zeg ik: dat is ook niet heel moeilijk met die eiffeltoren op je gezicht Maar hij leert t al! Op zn werk zeiden ze: wow, zo'n knap kind kan nooit van jou zijn! Zegt ie: nee klopt, de postbode heeft meer dan brieven gezorgd 10 jaar geleden zette zo'n opmerking hem in standje defensief. Ik ben al mijn hele leven van de gevatte opmerkingen en zo is hij met mij getrouwd, ik ga dat niet veranderen: dit ben ik: zo ook naar mijn collega, ouders, vrienden. T is aan hem hoe hij ermee omgaat. Hij heeft ook zn trekjes die ik minder vindt maar die bij hem horen. Is ook 1 vd redenen waarom t minder klikt tussen mij een schoonzus, zij is overgevoelig en ik loop daar op eieren Schoonmoeder daarentegen heeft ook geleerd om de bal terug te kaatsen, ze verbaasde mij laatst hahaha ik was heel trots! Zijzelf trouwens ook hahaha. (Schoonmoeder is ook onzeker en heeft mij gewoon geaccepteerd zoals ik ben en heeft zichzelf nieuwe vaardigheden aangeleerd, ze snapt nu wel de lol ervan nu t haar ook lukt hihi) en pas maar op, ik heb t van mijn vader! Dus met kinderen kun je zomaar nog een extra persoon erbij krijgen die je op de kast jaagt Andere schoonzus accepteert t ook maar van mijn broer haha, die zegt gewoon 'zo, knap bedacht hoor' of als hij iets trager is in zn gevatte opmerking: 'dat duurde laaaaang zeg"
Tja, als ik iets niet kan uitleggen, kan ik dat niet. Daar kun jij van gaan maken dat het niet meer discussie waardig is. Ik zie het niet zo. Ik zie het zo dat ik het nog 100x kan gaan uitleggen maar dat mijn punt niet duidelijk zal worden. Nooit. En dan is het water naar de zee dragen. En in mijn hoofd is de scheidslijn erg dun tussen niet waarderen en niet snappen. Maar dat zegt meer over mijn hoofd. En zojuist snapte jij ook iets niet van mij en dat kwam toch echt door mijn uitleg. Ik snapte het zelf ook niet meer Maar ik hang ook niet zoveel waarde aan élke letter, élk woord, élke komma enz. Ik hoef ook niet altijd alles te snappen; sterker nog; ik word soms doodmoe van het steeds maar moeten uitleggen of het duidelijker te maken. Dan lees ik gewoon verder. En nu wil ik niet kwetsen
Hmm.... ik herken het totaal niet. Hier heel vaak van zulk soort grapjes. Neefjes met zelfde kleur haren; dan zeg ik gewoon tegen mijn man; dacht je echt dat ie van jou was dan? Niet toevallig van je broer? Hier kan dat gewoon iig
Als dat af en toe gebeurd dan zou mij dat niet storen maar eerlijk gezegd vind ik dat totaal niet grappig. Maar ook zeker niet kwetsend eerder zo willen iets zeggen en grappig doen maar er net niet in slagen.
Hmm wij zeggen best wel vaak tegen elkaar: oh dat is echt van jou! Onze peuter is nogal driftig en weet goed wat hij wil. Dat is vooral mijn eigenschap dus als ik dan verzucht dat ik het vervelend vindt krijg ik te horen: van wie denk je dat ie dat heeft! Persoonlijk vind ik dat dus helemaal geen probleem eigenlijk. Ook zulke grapjes zoals @KleineLai schetst maken we. Bijvoorbeeld dat ik app: ik kom zo naar huis, zorg je dat je minnares weg is dan? Wij maken juist zulke grapjes omdat we elkaar vertrouwen. Maar we zijn ook enorm sarcastisch en doen dit al vanaf het begin. Het gaat erom dat jij het niet kan waarderen en dat mag je dan ook uitspreken en dan is het belangrijk dat hij er ook rekening mee houdt. Overigens heb ik 1 grapje waar ik altijd sjacherijnig van wordt: als ik ook maar eens iets “zeur” in de ogen van mijn man krijg ik altijd gelijk terug: moet je ongesteld worden ofzo. Die kan ik soms (als ik ongesteld moet worden) niet hebben Iemand vet varken ofzo noemen vind ik schelden dat vind ik niet kunnen.
Dat is ook wel heel extreem, dat is min of meer pesten. Dat vind ik wel een tikje verder gaan dan een grapje over of het kind al dan niet van de vader is o.i.d. On-topic: Ik vind het flauwe grapjes maar ik zou er totaal niet wakker van liggen. Volgens mij zijn jullie allebei erg onzeker?
Ik ben het op zich wel eens met het principe dat als iemand zich er niet prettig bij voelt dat je dat dan bespreekbaar moet maken. Maar heel eerlijk: ik vind dit nogal milde grapjes hoor en die hoef je niet grappig te vinden (ik vind ze ook niet bijster leuk), maar als je je hierdoor zo onzeker gaat voelen en het gevoel hebt dat je niet jezelf mag zijn, dan zou ik vooral eerst eens bij jezelf te raden gaan waardoor dit komt. Als je een stabiele relatie hebt, met onderling vertrouwen EN voldoende zelfvertrouwen, dan zouden dit soort dingetjes je toch niet zo van je stuk moeten brengen? Er lijkt me dan ergens een stukje onzekerheid te zitten waarvan ik zou zeggen dat je daar aan moet werken. Het lijkt mij binnen een relatie vrij normaal en zelfs wenselijk dat je ‘los’ met elkaar om kunt gaan. Je wilt ook geen leven waarin je de hele dag met een serieus gezicht naast elkaar op de bank zit, toch? En je mag de grapjes van je man best stom vinden natuurlijk, maar echt geraakt hierdoor? Dat lijkt me niet helemaal de bedoeling.
Jaaaa de ‘ik denk dat je ongesteld moet worden’ opmerking. Ik zei van de week terug ‘ nee hoor net geweest, ik kan je ook gewoon echt een l*l vinden. Niet zo aardig van me, was hem echt even heel erg zat
Wij (of ik) maak ook vaak dat soort grapjes betreft de kinderen. Als iemand zegt dat dochter knap is dan zeg ik dat heeft ze duidelijk van mij en niet van haar vader. Of als ze vervelend zijn zegt man pfff dat hebben ze echt van jou hoor. En zo over en weer. Als ik nu tegen dochter zeg waarom ben je zo knap? Zegt ze omdat ik op jou lijk en niet op papa
Mijn oma maakte ook altijd van die lullige grapjes zoals 'één been van mij is nog dunner dan twee benen van jou', heb er niks aan overgehouden hoor maar stom was het zeker.
Dat zijn geen grapjes volgens mij. Dat is om zichzelf beter te laten voelen. Mijn schoonmoeder deed dat ook toen ze zelf doodongelukkig was.
Dat zij mijn vriend ook wel eens. Misschien is de baby wel van (naam vriend) en dan zei ik er op terug, Sowieso, daar kijk ik sowieso liever naar dan naar jou. Maar wij zeggen dat soort dingen wel vaker dus wij kunnen dan wel hebben. Als jij dat niet kan hoort jouw vriend daar rekening mee te houden. Een grapje is leuk, maar als het jou onzeker maakt is de grap er snel vanaf.
Man en in zijn ontzetten sarcastisch, maar grappen ten koste van iemand maken doen we niet. Vooral situationeel gericht of werk gericht. Wanneer er iemand grappen maakt in de relatie en de helft heeft maar lol, en dr een "geintje" mijn kant op komt geloof ik dat de eerste terugval zal wezen: geef je reguliere baan nog maar niet op want volle zalen zal je niet gaan trekken.
Ik ken iemand die dan altijd heel gevat antwoord terug geeft: 'Knap kind, dat hebben ze niet van jou he?' Zijn reactie: 'klopt.. Hebben ze van hun moeder gekregen, want ik heb mijn looks zelf nog!'
Onze 3e had kop vol zwart haar, de oudste 2 leken kaal zo blond. Man en ik zijn donkerblons. Man heeft 3 vrienden met zwart haar, daar hebben wij ook over zitten grappen, wie van de 3 konden we gaan laten betalen