Heb je nu nog dezelfde schoonmoeder? En heb je het erg laten halen? Wat een heks zo klinkt het en wat een nare ervaring (op z’n zachtst gezegd).
Iemand bij ons in de schoonfamilie: Haar dochter vertelde na de 20 weken echo in verwachting te zijn van een zoon. Haar reactie: 'Dat kan niet, ik wil een kleindochter. Daarbij heb ik ook al een roze poppenhuis gezien dat ik wil kopen.'
We hebben het weg laten halen inderdaad, was nog maar 16 of 17 en zat op de middelbare school in mijn examen jaar. En heb nog steeds dezelfde schoonmoeder alleen gelukkig al jaren geen contact meer mee.
Housewarming. Bere trots op ons huis. Zegt een ‘vriendin’ tijdens de rondleiding:”leuk huisje, prima starterswoning”. Heel minachtend. Maar ze was altijd al jaloers, gierig en egocentrisch. Dus dit was wel de druppel ongeveer.
Wat vreselijk. Tja, dan is geen contact misschien maar het beste. Ben ik nooit voorstander van maar er zijn uitzonderingen natuurlijk. Dit zal ook wel niet het enige zijn geweest. Ook naar voor je man zeg!
Schattig: een klein meisje stond al een tijdje bedachtzaam naar mijn zoon te kijken en vroeg toen heel beleefd aan mij "Hallo. Is hij een hele grote baby?" Ik vond het wel knap geobserveerd.
Wauw! Schokkend zeg, mensen... Echt absurd wat sommige mensen uitkramen hoor. Toen ik een keer hoogzwanger een trui over mijn enorme, met groeistrepen versierde buik trok en mijn schoonmoeder ineens binnenkwam lopen: ‘Ooohhhhhhhhh waaaaat errrrrg!!!’ Ik: ‘Nee hoor, daar heb ik geen moeite mee.’ Zij: ‘Maar dat is vreselijk! Dat gaat nooooit meer weg hoor!’ Toen had ik toch wel heel eventjes moeite met mijn zogenaamd zwaar verminkte, afzichtelijke lijf. Gelukkig was dat nadat de schok van het hele gebeuren wat gezakt was ook meteen weer over en realiseerde ik me dat ik er inderdaad geen moeite mee had en dat het soms gewoon een beetje een raar mens is. Ze is best heel lief verder hoor.
Ik werk in een verzorgingshuis en als ik moe ben dan loop ik een beetje scheef ivm een heup afwijking . Dus ik kom binnen en de bewoner roept loop eens recht joh .. Dus ik uitgelegd hoe dat komt nee joh gewoon oefenen♀️ enige manier om normaal te lopen is een operatie en 8 weken revalideren daar heb ik geen zin in met een zoontje van bijna 2♀️
Mijn zoontje was best klein bij geboorte. Komt mijn schoonmoeder aan met dat het mogelijk van de vruchtwaterpunctie kwam. Alsof ik me daar toen (en nu nog schuldgevoel) niet kut genoeg bij voelde. Denk wel vaker van: mens, houd gewoon je bek met die onzin die je uitkraamt.
Wat lief! Ik vind sowieso dat kinderen vaak een stuk leuker reageren dan volwassenen. Er komen heel vaak kinderen vragen waarom I. een sonde heeft. Volwassenen maken vaak de meest rare aannames, laats kreeg ik een ‘Goh wat erg dat ze kanker heeft zeg’, te horen
Ik vind 'm ook schattig, en leuk als een klein kindje al aandachtig observeert ! Mijn andere (tweeling)zoon heeft dat ook een tijd gezegd over zijn autistische, verstandelijk gehandicapte tweelingbroertje toen ze 2-4 waren.
Wow. Die had er niet echt goed over nagedacht voordat ze haar mond open trok Kinderen kúnnen heel lief reageren inderdaad Helaas hoor ik ook regelmatig: ben jij een mongool ofzo? van andere kinderen. Achja. Ik leg het gewoon iedere keer uit, in kindertaal. Dit meisje was gewoon echt heel zoet aan het proberen te begrijpen wat ze zag <3
Jeetje zeg. Maar eens dat kinderen vaak leuk reageren. Ik heb heel lang in een rolstoel gezeten, en op een gegeven moment kwam er een kindje naar me toe, 3/4/5 jaar zoiets, en vroeg "waarom zit jij nog in de buggy? Ik moet lopen van mijn mama, jij niet?" echt, ik heb zo hard gelachen.. zeker toen die moeder met een super rood hoofd aan het stamelen was, heb haar onderbroken en gezegd tegen dat kindje dat ik het een super leuke vraag vond en uitgelegd dat ik niet kon lopen en daarom in een buggy zat. Haar reactie was mogelijk nog schattiger "ohja, dat weet ik ook nog dat ik dat niet kon, irritant he" en doei, weg was ze
Schoonmoeder 1 dag na ks van onze oudste: "en hoe zwaar ben je nu? Schoonmoeder bij de aankondiging van mijn tweede zwangerschap: "ja, dat wilde je ja graag" Over dr eigen (gehandicapte)kind, mijn schoonzus: ",ja het had eigenlijk een miskraam moeten zijn".
Hij is al van een tijd geleden, maar toen onze dochter voor het eerste wat langer naar opa en oma ging, ging er dus een poedertorentje met melkpoeder mee. Vraagt mijn schoenmoeder aan mijn schoonvader: hoe heb je die poeder uit de onderste nou in de bovenste gekregen? Zegt hij: even schudden en twee keer op het aanrecht tikken. Ze geloofde het en was verbaasd over wat er tegenwoordig toch allemaal kan
Onze jongste van bijna 3 zingt steeds: olifantje op de stoep, gooi je mama in de poep. En hij heeft wat nieuws: komt hij naar je toe en wil je een hand geven,dan steek je je hand uit, trekt hij zijn handje terug en zingt ie: cant touch this tudududu tudu tudu en doet ie een dansje met zn armen . Hi-la-risch
Hier ook één van bijna 3. ‘Olifantje op het strand, duw je moeder aan de kant’ Hij leert nu poesje mauw. Dat gaat goed. Maar dan komt hondje waf. Gaat op zich ook goed. ‘Deze koek is van mij en voor MIJ zit er ook wat bij’ Nee Stijn, je moet zingen en voor JOU zit er ook wat bij. ‘Ja voor mij! Zegt Stijn toch?’
Dochter van 6: als ik mijn hoofd beweeg wiebelen mijn haren. Hoe kan een paard dan zn staart zolang omhoog houden als die moet poepen?