Zo.. eindelijk is ook de bom eens gebarsten tussen mijn ouders en mij. Sinds zondag ben ik ook weer alleenstaand.. dus gaat lekker met mij Ik kwam vandaag voor het eerst deze week bij mijn ouders op visite.. Ik was vrij positief weer na al het gebeuren en dacht gewoon gezellig bezoekje... Op een gegeven moment begonnen ze alleen maar te 'zeuren' over van alles en nog wat met mn ex... Niets was goed, mijn WW komt later en ik zou paar tientjes van ze lenen voor het weekend.. maarr.. dan zouden ze mijn ex daar mee steunen?!!? Nou ja hele preken.. en dat terwijl ZIJ mij vorige keer gepushed hebben om het nog een keer met hem te proberen... (we zijn in dec. 2010 uit elkaar gegaan en afgelopen juli/augustus weer langzaam aan het proberen). Op een gegeven moment was ik het zat: "Jullie zouden mij ook eens een keer kunnen steunen in plaats van me zo aan te vallen"..... Nou door die opmerking flipten ze.. want ze zouden me zo steunen altijd.. uhhh??? Dat vind ik dus juist wel meevallen, daarnaast heb ik ook weinig 'steun' nodig... Ik heb hele periodes mijn moeder gespaard.. Ze is namelijk psychisch nogal labiel (er is ook het een en ander bij haar vastgesteld)... Ik ben in ieder geval altijd degene geweest die haar steunde... Zelfs mijn kraamtijd van Kenji (terwijl ik toen nog niet zo lang alleenstaand was) heb ik mijn moeder gesteund tijdens een depressie (omdat ze haar pillen niet meer nam).... Nou ja lang verhaal.. we begonnen boos op elkaar te worden en voor ik ontplofde met de kinderen erbij wilde ik gewoon alleen nog maar weg.. Dus ik zeg tegen de kinderen "kom op we gaan"... Staat mijn moeder ondertussen helemaal hysterisch tegen de oudste "Nee je mag hier blijven hoor, je kan hier blijven"... Terwijl ze nooit oppassen, want ze 'houdt niet van kinderen'... Dus dat maakte me zoontje behoorlijk overstuur toen ik hem toch meenam... En begonnen ze met ze 2-en tegen hem over sleeën en blabla.. Ze doen verdorie nooit wat met hem!! :S En ik was gemeen dat ik wegging, dit kon ik de kinderen niet aan doen.. (en nog meer verwijten naar mij toe, met de kinderen erbij!) Ik werd echt zo kwaad... kreeg nog een paar leuke opmerkingen... Heb mn kinderen verder ingepakt en ben weggereden... Kinderen eindelijk rustig.. Ik denk nog.. ok nu is het genoeg.. dit kan gewoon niet zo... Staan ze even later voor de deur.. hysterisch te doen omdat ik hun geld niet wil aanpakken en niet wil praten (ja uhh goh, dat kan toch niet op zo'n moment met 2 kleine kinderen!!!).... Begint mijn moeder dat ze de politie gaat bellen.. en nou ja nog veel meer... Jeetje!!! :S Nou ja uiteindelijk was het mijn moeder die zei: "Weet je.. jij kan vanaf nu ECHT DE POT OP".... en mijn enige reactie "Ah ok prima, mooi zo"... En ze zijn weggereden... Nu weet ik dus zeker dat mijn ouders het tegen iedereen zo gaan draaien dat het allemaal aan mij ligt... Er speelt natuurlijk nog veel meer.. al jaren heb ik een soort haat-liefde relatie met mijn moeder.. Maar ik heb altijd rekening gehouden met haar 'ziektes'... Maar dan nog tegen mij zeggen dat ik altijd zielig loop te doen.. Het sloeg allemaal nergens op :S Ik snap er nog steeds niets van.. maar ik voel me wel opgelucht.. het zat me eigenlijk allemaal al zo lang dwars... Lekker warrig verhaal geworden haha, maar het lucht wel op Pff alleen voor mijn oudste wel heel heftig.. Eerst gedoe met z'n vader die opeens weer ergens anders gaat wonen... En nu zo weggeplukt worden bij opa en oma...
Wat heftig zeg! Misschien wel eens goed dat de ''bom'' ontploft is en iedereen zijn zegje heeft kunnen doen
Ja alleen jammer dat mn ukjes erbij waren Daar voel ik me nog wel heel schuldig over.. Ik hield me heeeel erg in waar ze bij waren, maar mn ouders hielden er niet bepaald rekening mee...
echt een moment van boosheid waarin iedereen er van alles uit gooit zonder na te denken.. ook met de kindjes erbij.. ik zou ook me kinderen hebben gepakt en meegenomen voor de rust.. als ze daar blijven had het miss meer uit de hand gelopen en miss had ze wel tegen de kindjes dingen gezegd als mama is stout ofzo.. dus de kinderen wegnemen uit die situatie vind ik goed gedaan.. wel erg onvolwassen van je ouders om dit zo te doen.. en te blijven dreinen erover.. even rust tussen jullie is vast het beste nu... het praten komt wel over een tijdje als iedereen is afgekoeld en hebt kunnen nadenken.. laat je niet gek maken meid! gelult word er altijd wel.. maar die mensen waren er niet bij.dus die kunnen er niks van zeggen! dikke knuf!
he gedsie meid, dat is echt een rot situatie. Wel goed dat de bom een keer gebarst is. is een aantal jaar geleden bij mij en mn moeder ook gebeurd en sinds dat moment gaat het beter. En op dit moment lig ik in de clinch met mijn vader. Maar goed Tis en blijft heel erg rot!
ja vervelende situatie maar een verhaal heeft altijd 2 kanten..in dit geval leg je uit waarin je ouders allemaal tekort in zijn geschoten maar zoals ik al zei een verhaal heeft altijd 2 kanten en jij zal ook wel jouw aandeel hebben in de "problemen"die er nu zijn en die zijn geweest. sorry dat ik zo gemeen over kom ik vind het echt rot voor je maar ik kan er een beetje slecht tegen als iemand zijn verhaal doet en alleen maar de "goeie" kanten van zichzelf in het verhaal neerzet.
Ben jij toevallig mijn tweelingzus? Sjee, lijkt net of je over mijn leven en relatie die ik met mijn ouders heb schrijft..... Wens je heel veel sterkte..
Sterkte meis! What doesn't kill you, makes you stronger! .. Neemt niet weg dat het heel moeilijk is allemaal! Maar het gaat goedkomen!
Meis wat een toestand. Jammer dat die bom bij je kids plofde maar dat kun je niet altijd voorzien helaas. Jij probeerde het netjes af te handelen door weg te gaan en hun gingen hier op in door te stimuleren de kids bij hun te houden. Meis lekker ff laten gaar koken in hun eigen sop en als jij zelf er achter staan kun je altijd nog iets ondernemen
Dankjulliewel voor alle reacties... Pff het zit me nog niet lekker.. Ze zouden morgen een paar uurtjes oppassen, ik wist dat het al met tegenzin van hun kant was... dus het zat mij natuurlijk ook niet lekker... Maar nu komt morgen mn ex hier op de kinderen letten. Dat gedeelte is gelukkig opgelost.. En verder baal ik gewoon dat het zo moet gaan.. maar ik wil ze gewoon echt even niet spreken.. er zitten me zoveel dingen dwars.. Zoveel oud leed.. zoveel leugens en gemene dingen die ze me al eerder gezegd heeft.. En nog neem ik het dan voor haar op, want vaak weet ze het écht gewoon niet meer.. maar soms dus wel.. Morgen moet ik werken en ik ben verdorie gewoon bang dat ze daar naar toe gaan komen... dat is echt wat voor hen.. om daar verhaal te komen halen.. terwijl ik dus net een nieuwe baan heb... maar verder dan hun eigen wereldje kijken ze vaak niet... Tenminste, mijn moeder niet.. mijn vader doet gewoon alles wat mijn moeder wilt.... En wat me ook steekt is het feit dat ze de laatste jaren allebei tegen mij lopen te klagen om bij elkaar weg te willen etc. Ze zeggen de gemeenste dingen over elkaar tegen mij.. mijn vader weet dat mijn moeder psychisch gewoon niet helemaal okay is.. en dat ze een sociale beperking heeft... Hij vlucht regelmatig bij haar weg om wat rust te krijgen.. maar nu was ik degene die raar deed en hoe kon ik haar dit aan doen... :S
Ach jeetje meid, wat een ellende toch, hopelijk komen ze morgen niet naar je werk en laten ze het zefl ook even gewoon rusten
Wil je iig heel veel sterkte wensen. En je hebt er goed aan gedaan om met je kinderen te gaan. Ook fijn dat je ex iig wil oppassen.
Jeetje wat een gedoe allemaal! Fijn dat je hier in ieder geval even je verhaal kwijt kunt en sterkte verder! Hopelijk laten ze je morgen op je werk met rust!
Wat een gedoe allemaal zeg. Zou me als ik jou was op je kindjes richten en je ouders lekker in hun sop gaar mlaten koken. Als ze je weer komen lastigvallen hebben ze gewoon pech, je wil even rust en daar zullen ze het voor lopig mee moeten doen. Mag toch hopen dat ze het begrijpen dat je je nu even op je gezin wil richten..... Sterkte!