oke, zorg voor de katten is geregeld, nu moet ik alleen nog zin maken. dit weekend gaan wij naar mijn schoonouders, maar ik heb echt geen zin!!! het zijn best aardige mensen hoor, maar zeker de laatste tijd irriteer ik me echt mateloos aan sommige dingen. zo zijn zij bijvoorbeeld van mening dat mijn oudste helemaal geen grenzen nodig heeft, want ze is nog zo klein. tot 11 uur opblijven, geen probleem, want het is weekend. ik zou veel te streng zijn voor haar, terwijl ik zelf van mening ben dat ik eigenlijk niet streng genoeg ben. alles wat ik belangrijk vind word afgedaan als onzin, want het is zielig, ze is zo schattig etc. iedere keer als we daar zijn geweest is het drama bij thuiskomen. van mij mag ze overdag geen speen hebben. als we daar zijn krijgt ze hem alsnog, omdat ze anders gaat drammen. met gevolg dat als we thuis zijn ik er mee zit omdat mila weer driftbuien krijgt, want bij opa en oma mag ze hem wel. slapen, eten, haar hele ritme daar word verpest, en ik kan alle zooi weer oplossen. iedere keer als we daar zijn heb ik ruzie met vriend, omdat hij helemaal aan de kant van zijn vader staat en er niks van wil zeggen. zijn ouders zijn gescheiden toen hij klein was en hij heeft heel lang geen tot weinig contact gehad met zijn vader. de vriendin van zijn vader heeft geen kinderen, dus beide hebben ze bijna geen ervaring met kleinde kinderen, en beseffen dus niet dat grenzen nodig zijn. ik heb al een aantal keer geprobeerd met ze er over te praten, maar dat word steeds weggewuifd, ach dat is onzin, etc. ze wonen niet in de buurt, dus zien ze maar eens in de paar maanden. als er iets is staan ze wel altijd voor ons klaar en hebben ons heel veel geholpen. maar ik heb het gevoel dat ik totaal niet gerespecteerd word als moeder en niet serieus genomen word. op dit moment zou ik nog liever mijn complete gebit laten trekken dan daar een heel weekend tot 10 gaan lopen tellen. sorry voor het lange verhaal, maar ik weet echt even niet wat ik nu moet, gaan of niet?
@Miffy11, ik ken het gevoel. Ook mijn schoonouders zijn niet mijn beste vrienden en vooral mijn schoonmoeder is er heel goed in om je middels sluwe steken onder water een rotgevoel te bezorgen. Wij gaan ieder jaar een weekendje met mijn schoonouders weg en ik ben er vantevoren gewoon letterlijk ziek van. Beide keren dat we gingen had ik ook last van zware migraine aanvallen omdat ik me gewoon vreselijk druk maak vantevoren. Het probleem is gewoon dat je niet jezelf kunt zijn. Ik ga maar gewoon altijd mee, want mijn schoonouders stellen het wel zeer op prijs en ik doe het voor mijn man.
maar ik heb het gevoel dat ik totaal niet gerespecteerd word als moeder en niet serieus genomen word. Dan zou ik precies dat tegen ze zeggen. Misschien beseffen ze dat wel helemaal niet? En niemand kan het helemaal met je eens zijn, dus niet te veel van aantrekken Denk dat als je ze gewoon voordat er iets gebeurd is verteld dat je het leuk vind naar hun toe te gaan, maar dat je wel wilt dat ze jou als moeder respecteren ook als zij over dingen anders denken.
Als je nu al weet dat het een heel vervelend weekend voor jezelf gaat worden, zou ik zelf niet meegaan, maar dat is mijn mening. Het zijn jullie kinderen en ik vind dat zij jullie opvoeding moeten respecteren.
Je zegt dat je vriend er niks van wil zeggen, maar snapt hij wel wat je bedoelt...? Ik kan me ergens zo voorstellen dat als je vriend overdag weinig zorg heeft voor de kinderen ivm werk dat hij dan ook niet goed ziet waar jij tegenaanloopt als jullie weer eens bij zijn vader geweest zijn. Ik zou het er als ik jou was in elk geval nog eens goed over hebben, met je vriend lijkt me op dit moment het belangrijkst om dan samen te kunnen kijken hoe, wie en wanneer jullie dit met zijn ouders bespreken. Het lijkt me namelijk wel erg belangrijk dat jullie op 1 lijn zitten!! Heel veel succes ermee in elk geval en het helpt in elk geval al iets voor jou om hier eens even uit te razen (helpt bij mij ook altijd goed)
Werkt het ook niet als je zegt: dit zijn mijn regels en die blijf ik ook hier volgen, je hoeft het er niet mee eens te zijn maar deze regels moeten wel gevolgd worden anders zit ik thuis met de gebakken peren Thank god heb ik op dat gebied geen problemen met mijn ouders/schoonouders.
@ luna, wat je zegt er letterlijk ziek van zijn, dat heb ik nog net niet, maar zit al wel bijna de hele dag met tranen in mijn ogen van angst en te trillen van de zenuwen. @danip: vind het moeilijk omdat zo letterlijk tegen ze te zeggen, het zijn zeg maar ander soort type mensen dan ik in mijn omgeving gewend ben en heb altijd al een beetje het idee dat ik niet goed genoeg ben zeg maar. heb het daar wel eens over gehad met ze, en ze zeggen ook dat dat niet zo is, maar zo voelt het wel. @pinkparadise: het word een hel, dat weet ik nu al. kan ook zo veel dingen bedenken die ik liever zou doen. ik vind het alleen zo ondankbaar overkomen als ik niet mee ga. ze doen echt veel voor ons, en ik weet toevallig ook dat ze weer een hoop kleertjes voor de meisjes gekocht hebben.
Kun je ze niet van te voren mailen dan? Denk dat er niks veranderd tenzij jij dit zelf aan geeft. Waarschijnlijk hebben ze het niet eens door. En je moet je echt niet minder voelen, echt waar niet. Iedereen heeft toch andere regels en gewoontes? Ik ken mensen die helemaal geen regels hebben, dat vind ik raar maar dat maakt ze toch niet minder? Dit zijn jou (jullie) regels, en daar hebben zij zich zonder protest aan te houden. Dat hun het anders zouden doen, is mooi voor hun maar daar heb jij niks aan. Zo lang jij er geen stop op zet, zullen ze gewoon doorgaan. Je hoeft het ook niet op een botte manier te zeggen. Zoals je het hier omschrijft is ook heel netjes.
volgens mij niet. ff stom voorbeeldje. maar mila was bijv al heel goed van haar speen af, maar vorige week was ze chagrijnig en hij geeft haar dan haar speen. gisterenavond had ze weer een driftbui van een paar minuten en hij geeft hem dan meteen, terwijl ik de hele middag bezig ben om te zorgen dat ze hem juist niet heeft. ik ben ook bang dat als ik nu niet ga, ik dan de volgende keer ook niet ga etc, en dat ik nooit meer mee durf.. (iig niet tot de kinderen 18 zijn ) @rosao: nee, zelfs als ze hier zijn lappen ze de regels gewoon aan hun laars. met milas verjaardag waren ze haar steeds chips aan het geven terwijl ik gezegd had dat niet wilde omdat ze anders geen avond eten meer wilde. dan kan ze 100 keer jarig zijn op een dag, ik vind chips geen avondeten. normaal gesproken zijn het enorme healthfreaks (ook zoiets, ik ga daar sowieso niet naar toe zonder chocolade in mijn tas anders word ik gek!) dus ik kan dat niet begrijpen dat ze dat voor een kind van 2 niet belangrijk vinden.
de laatste keer dat ik ze gemailt heb pakte ook niet zo goed uit. ik maakte me al een tijdje zorgen om het alcoholgedrag van vriend (is overigens al een paar maanden geleden) en hij wilde niet naar mij luisteren. voor zn vader vliegt hij, dus had hem gemaild, verhaal uitgelegd en gevraagd of hij niet eens met hem kon praten, en kreeg een telefoontje: ja maar wij zijn gewend om iedere dag wijn te drinken bij het eten en dat is helemaal niet erg. een week later kwamen ze hier langs, en wat nemen ze mee, 2 flessen wijn.:x het is prima dat zij wijn drinken bij het eten, moeten ze zelf weten. maar daar lopen geen kleine kinderen rond, en daar loopt het niet uit de hand. inmiddels is hij uit zichzelf vrijwel gestopt met drinken, maar daar werd ik dus ook al niet serieus ingenomen.
Zijn ze verder wel aardig dan? Beetje raar inderdaad dat ze zo reageren. hmm bij nader inzien zou ik niet meer mee gaan denk ik. Maar misschien is een keer een pittig gesprek dan toch wel het beste? Maar dat durf je niet?
Is je vriend het verder wel eens met jouw manier van opvoeden? Dat is wel heel belangrijk als je de confrontatie met je schoonouders aangaat. Jouw vriend z'n loyaliteit moet in de eerste plaats bij jullie gezin zijn, niet bij zijn ouders.
ze zijn verder wel aardig hoor, heb alleen niet zo veel gemeen met ze, dus echte gesprekken zijn niet echt van toepassing. vriend praat meestal, en ik dagdroom voornamelijk een pittig gesprek vind ik moeilijk. ik heb het idee dat ik toch al regelmatig gezegd heb wat me dwars zit en daar word neit naar geluisterd of word weggewuift. en om ze eens om de tafel te zetten, en nu gaan we praten! vind ik wel moeilijk. vriend zei net al dat ik maar thuis moest blijven, maar dan hebben we dit volgende keer weer. sinterklaas, kerst, oud en nieuw en fenne's verjaardag, ik kan ze niet eeuwig blijven ontlopen..
Meid het is jouw kind dus als jij wil dat er iets niet gebeurt dan zeg je dat, en als ze dat dan wel doen, bijvoorbeeld chips geven dan pak je het weer af.
tja, ik heb weleens tegen mijn ouders gezegd dat ík Ties zijn moeder ben, en ík dus beslis. het gaat wel iets beter nu maar zal het binnenkort toch nog maar eens melden omdat je al vaak gesprekken met ze hebt gevoerd is het misschien goed om nu geen discussie/gesprek aan te gaan maar je standpunt duidelijk te maken met die ene zin. als moeder heb je gewoon veto recht, punt. zijn ze het er niet mee eens dan maken ze zelf nog maar een kindje. dus gewoon zeggen: "ik ga er geen discussie over aan, het is mijn kind dus ik beslis wat goed voor haar is!" (bereid je man wel even voor, anders krijg je straks nog ruzie met hem....)
heb besloten het hele verhaal maar even een maandje uit te stellen, moed te verzamelen voor het gesprek, en dit weekend een gossip girl marathon ga houden vriend gaat wel proberen nogmaals met ze te praten morgen, dus hopelijk zullen ze wat beter hun best doen om sommige dingen gewoon te respectere, ook al hebben zij een andere mening.
ik ben altijd heel duidelijk! mijn svader oppert ook wel eens iets over de kleine, dan zeg ik " nee, dat vind ik niet nodig" en zegt hij jamaar....blabla, en ik ze dan " ik ben mem, dus ik ben de baas, einde discussie " kan daar best hard in zijn, ze zijn gek met die kleine en voor de rest doet Smoeder (past 2 dagen in de week op) precies hoe ik het wil, en dat vind ik eigenlijk ook niet meer dan normaal? natuurlijk is er een middenweg straks als hij wat ouders is, misschien dat hij daar dan wel eens 2 boterhammen met zoet krijgt ipv. 1 hartig en 1 zoet, maar dat soort kleine dingetjes zijn niet heel erg. Maar als jij je al niet gehoord en gerespecteerd voelt... dat vind ik best wel een dingetje! Zou toch proberen wat meer op m'n strepen te staan... al begrijp ik dat dat moeiljik kan zijn,
ja klopt. is helemaal niet zo slecht voor me om even een weekendje rust te hebben. al gaat hij morgen ochtend nog wel even onverwacht werken :x
Oo lekker dan, mannen he. Als ik jou was zou ik gewoon meegaan, zeker aangezien jouw man op een andere manier grenzen bewaakt van de kinderen dan jij. En nu vast de confrontatie aangaan. Kom op hee het zijn jullie kinderen, en de regels worden nog altijd bepaald door de ouders. Zo een keer bedtijd een uurtje later lijkt mij geen probleem, maar 11 uur is belachelijk moeten ze wel begrijpen toch.