Onze oudste dochter wordt 6 in april. Ze is sinds een paar weken continu bezig grenzen op te zoeken. Ik heb wel vaker topics gepost over haar gedrag, ze is heel gevoelig en competitief. Soms uit zich dat op school, maar veel vaker thuis. Ik krijg de laatste tijd alleen maar positieve signalen vanuit school, dus daar voelt ze zich op haar gemak. Thuis is het echter strijd, om alles. Het begint al als ze uit bed komt. Het is bijna onmogelijk om op tijd op school te zijn door haar gedrag (al is het nog wel steeds gelukt, maar even op het plein spelen zoals vroeger is er niet meer bij). Wat doet ze zoal: in bed blijven liggen. Hard beginnen roepen, terwijl ze weet dat babyzusje nog slaapt. Klieren bij het tandenpoetsen (ze doet dit zelf en ik doe het nog even na). Zich niet aan willen kleden. Als ik haar wil helpen, steeds wegrennen. Wegdraaien bij het haren kammen. Anyway, als we eindelijk beneden zijn ben ik al doodmoe en dan de rest nog. Ze heeft nog geen besef van tijd, of zo lijkt het toch. Als ik zeg: komaan, een beetje sneller anders zijn we straks te laat, wordt beantwoord met: ik wil te laat zijn! en dat soort dingen. Ze spreekt mijn uitleg continu tegen. Ik moet steeds boos worden op haar en dat is vermoeiend. Consequenties laten ondergaan maakt zogezegd geen indruk op haar, of ze vergeet het. Ze kan dan ook weer omslaan als een blad aan een boom en dan is ze de liefste meid die er maar kan zijn, continu babbelen, gezellig, lief met haar zusjes spelen... en na 5 minuten staat dat 'draakje' er weer. Ze kliert ook bij het avondeten, terwijl ze gewoon alles lust en ook wel goed eet. Maar het begint dan al met gezeik en gejammer: 'ik wil spaghetti!' Zooo vermoeiend. Wij geven hier niet aan toe, en zijn ook best consequent en begripvol. Maar af en toe weet ik het niet meer. Vroeger naar bed helpt niet, ze is gewoon niet moe. Ze liggen er nu rond 19 uur in. Om 19.30 uur naar bed hebben we ook al geprobeerd, maakt geen verschil.
Is het mischien het zoeken naar aandacht? Ik snap dat het druk is met 3 kinderen, maar krijgt ze ook regelmatig 1 op 1 aandacht? Dus een paar keer per dag even apart met haar en af en toe even met alleen haar op stap. Ik kan me je vorige topic nog herinneren en volgens mij schreef ik toen hetzelfde, weet alleen niet meer wat jij daar dan weer over had geschreven
Ik zou eens proberen om het gedrag op te delen in waar je op moet reageren/in actie komen en wat niet. Als ze tijdens het eten gaat zaniken is dat vervelend, maar verder niet vreselijk. Dat zou ik echt (hoe moeilijk ook) compleet negeren en het haar laten uitzoeken. Als je op een bepaalde tijd weg moet (voor school oid) haar ruim op tijd laten starten maar er verder weinig aandacht aan schenken. Ik zou iig zorgen dat ze haar schoenen aan heeft en de rest van de spullen in haar handen duwen en gewoon naar buiten gaan. Niet boos maar duidelijk laten merken dat je niet onder de indruk bent van dat getreuzel en gezeur. En ook consequent en duidelijk zijn in het feit dat als ze overal moeilijk in doet ze dingen niet meer zelf mag doen zoals tanden poetsen. Dan doen jullie dat dus voor haar.
Pfff heel herkenbaar, en ook heel vermoeiend is dat. Mijn jongste dochter had dat rond die leeftijd ook heel erg. En ook nog wel bij tijd en wijle dat ze overal een discussie van wil maken of gaat ‘dreigen’ dat ze dingen ‘lekker toch’ gaat doen (of juist niet natuurlijk). Het was hier soms zo erg, dat ik al compleet gesloopt was tegen de tijd dat ik haar op school had. Is ook lastig om tips over te geven. Want het zal ook wel verschil maken waar het gedrag vandaan komt. Mijn dochter heeft adhd en hechtingsproblemen, bij jouw dochter is het misschien omdat ze op een negatieve manier aandacht vraagt en dan helpt misschien wel wat Snoopy zegt, zo veel mogelijk 1 op 1 aandacht. Wat ik in ieder geval deed (of probeerde te doen) was zo duidelijk mogelijk zijn. Wat ik van haar verwacht, wat en wel en niet kon gebeuren etc. En daarbij heel consequent zijn. Oftewel zeggen wat je doet en dan ook doen wat je zegt. Dan nog zoveel mogelijk positief gedrag benoemen. Negatief gedrag benoemde ik alleen als het iets was wat ik niet kon negeren. En dan puur het gedrag benoemen en daarna zei ik wat ik graag zou willen zien. Bv ‘je draait je hoofd weg, ik wil dat je stil zit zodat ik je haar kan kammen.’ En evt (ligt natuurlijk aan de situatie) een consequentie erbij benoemen.
Bedankt voor de reacties. 1 op 1 aandacht krijgt ze, we proberen daar echt op te letten. Ook qua spelen doe ik soms alleen een spelletje met haar terwijl mijn man iets met de middelste doet. Ze spelen ook heel graag samen, dan kan ik er nauwelijks tussen komen haha. Dus dat is wel positief. De jongste is een makkelijke baby en ik voel me soms echt schuldig naar haar toe, omdat ze van de drie de minste aandacht krijgt. Dus op dat vlak kan ik niet meer aandacht geven aan de oudste. Het verbetert haar gedrag ook niet, als ze wil tegenwerken doet ze dat. Maakt niet uit of we samen naar de winkel gaan, onderweg zijn naar de speeltuin of als ik haar aan het voorlezen ben (zelfs dan doet ze soms vervelend). Pick your battles, hier ook dus. Nu nog even kijken welke...
Dan zal het aan de aandacht op zich niet liggen. Misschien heeft ze wel het idee dat ze haar 'plekje' veilig moet stellen (je schrijft dat ze erg competitief is) en trekt ze daardoor (negatieve) aandacht? Of heb je het idee dat ze gewoon een pittig karakter heeft, dat kan natuurlijk ook gewoon Dat pick your battles is wel een goeie, maar ook lastig als er veel dingen zijn die wel echt moeten gebeuren en dat ze dan niet meewerkt. Ik weet natuurlijk niet hoe je nu reageert, maar ik weet van mezelf dat ik wel eens in het negatieve kan blijven hangen, op een beetje boze manier reageren waardoor het er niet gezelliger op wordt. Vaak probeer ik dan juist heel positief te reageren, dus niet echt boos worden maar vriendelijk vragen wat er verlangd wordt. Het werkt niet altijd maar voor mezelf wordt het dan sowieso wat minder vervelend lijkt wel
Respect voor jou! Ik word er al doodmoe van als ik het lees . Oudste heeft ook zo’n fase gehad. Toen heb ik het besluit genomen: Ik ga mij niet drukker maken dan mijn kind. Als zij niet mee wil werken, dan stop ik er geen energie (die kan ik in veel leukere dingen stoppen) in en ga verder met de klussen acticiteiten die ook moeten gebeuren voor ik de deur uit ga. En als ik haar niet dwing heeft ze niets om zich tegen te verzetten. Het is een patroon wat is ontstaan. Aan jou om dat patroon te doorbreken. Wat ik wel heb gemaakt (samen met haar) is een A4 met picto’s waarop precies staat wat er nodig is om de deur uit te gaan. Eigenlijk heel simpel voor een kind van bijna 6: uit bed - ontbijten - pyjama uit - kleren aan - tanden poetsen - haren borstelen - schoenen aan - jas aan. Eigenlijk dingen die ze prima zelf kunnen doen. Behalve na poetsen van tanden. Ik heb het toen echt bij haar gelaten. Richt me op wat ik zelf moet doen. Wat rustgevende mantra’s in mijn hoofd. Af en toe een optimistische vraag stellen: Hoever ben je al? Je dochter weet het haarfijn. Dat blijkt uit je verhaal. Geef haar maar het vertrouwen en de zelfstandigheid, zodat ze het zelf kan. Ging niet vanzelf hoor! Haha.. ik ging wel eens uitgebreid de krant lezen. En dan kwamen we wel eens te laat op school. Maar zo kreeg ze heel goed door dat het aan haar zelf is. Ze heeft alleen zichzelf ermee, en mij niet meer. Heerlijk! En nu gaat het prima!
Eigenlijk sluit mijn verhaal precies aan bij wat @tuc zegt: negeren en je eigen plan trekken. Laat het maar bij je dochter liggen. Zij gedraagt zich zo. Als je het negeert en kalm en rustig blijft, gaat je dochter haar gedrag ook wel veranderen.
Als ze zo strijdlustig is zou ik daar gebruik van maken. Geef haar een tijd om de dingen te doen. Bijvoorbeeld 10 min om uit bed te komen en je aan te kleden. Bij houden met een klokje/ kookwekker. Voor beneden het zelfde je kan ook zeggen als de wijzer is op de .. dan ben je klaar met eten of klaar gemaakt voor school. Wanneer het is gelukt afkruizen op een kaart. Bij 5 van de 7 dagen bijvoorbeeld extra keertje langer opblijven (15 min bijv) of samen koekjes maken. Samen kun je activiteiten bedenken, dingen die kort duren of wat langer duren.
http://www.schoolbordportaal.nl/data/timer time/timeranaloog.html Deze gebruik ik vaak. Mijn zoon vraagt er ook om. Zo kan kind zien hoeveel tijd er ongeveer is zonder dat ze kunnen klok kijken. Misschien trekt jouw dochter zich er niks van aan. Maar valt te proberen. Succes, pittig lijkt me!
Oh wat een ideaal ding! Heb 'm gelijk opgeslagen bij m'n favorieten. Zoon is erg bezig met de klok en wanneer iets gaat gebeuren of klaar moet zijn.
ze klinkt eigenlijk meer als mijn 2,5 jarige dan als mijn net 6 jarige.... Mijn 6 jarige is vreselijk brutaal en dwars aan het worden en heeft gewoon schijt aan wat ik zeg... Ik word hier dus (helaas) regelmatig boos en hij krijgt regelmatig straf. Wbt tijd, je kan best zeggen als de klok op die en die cijfers staat moeten we weg.. dat begrijpt ze echt wel. dus enig besef van tijd zou ze wel moeten hebben. Misschien wat strenger optreden? Ik kan het me echt heel moeilijk voorstellen... maar mijn 6 jarige die hier wegrent gebeurt echt niet, daar krijgt hij de kans niet eens voor. (en voor er mensen denken dat ik mij verheven voel oid omdat dat hier niet gebeurt... ik dek me alvast in, nee ik voel mij niet verheven boven anderen )
en als het nou niet lukt...? Ik bedoel.. als je kind gewoon denkt... dagggg zoek het maar uit... dan kom je echt nergens hoor met een ' je hebt 10 min de tijd'
Tja ik ken de jonge dame niet, van een afstand is het lastig om tips en trucs te geven. Je kunt het altijd een paar weken proberen, altijd beter dan constant te gaan roepen en gefrustreerd zijn. Veel kinderen zijn gevoelig voor die extra beloning, in dit geval extra papa/mama tijd. Wij vertellen ook dat het kan op 2 manieren, met elkaar helpen en ben je optijd of met boos zijn en op moeten schieten. De onze kiest eieren voor zijn geld. Ook niet altijd maar met communiceren en het gevoel geven dat ze wat te zeggen heeft kan werken. Een beloningskaart is zo gemaakt en de de kaartjes waar ze uit kan kiezen kan ze zelf ook maken. Probeer er wat positiefs uit te halen want als je zelf al negatief bent over dit idee gaat het voor een kind ook niet werken, sta je er zelf niet achter moet je het niet doen dan gaat het ook niet werken, succes!
Even op letten dat je je iPad of tablet oid zo instelt dat hij aan blijft staan. Dat het beeld niet steeds vanzelf uit gaat.
Ik heb voor mijn dochter van 5 een zandloper App, zodat ze goed kan zien hoeveel tijd ze nog heeft. En ik moet zeggen, tot mijn eigen verbazing , het werkt als een trein ! Je moet alleen wel een onaangename consequentie stellen voor wat er gebeurt als de tijd op is . Bijvoorbeeld: dan ga je in de houdgreep en kleed ik je aan, of dan ga je gelijk naar bed zonder nog te spelen als je bord nog niet leeg is. We gebruiken hem ook als ze nog even mag spelen voor het tijd is om naar school te gaan, en waar we eerder altijd ruzie kregen als de tijd om was , ook al hadden we uitgelegd tot hoe laat ze kon spelen, gaat dat nu soepel. Hier wel een aanrader dus. En met wegdraaien met harenkammen heb ik afgerekend door, heel gemeen, gewoon door te gaan. Dat doet dan pijn en dan legde ik uit dat ze dus beter stil kon blijven zitten , zoals ik had gevraagd. De boodschap is inmiddels aangekomen.
Bedankt voor alle reacties. Ze is heel erg bezig met tijd dus ze weet heus wat er gebeurt als de wijzer op .. staat. Maar het kan haar gewoon niets schelen. Te laat komen wil ik niet, ze zijn hier erg streng en ik wil niet dat haar zusje daar de dupe van wordt. Ze is trouwens ook erg bezig met letters, optellen en 'leest' bepaalde woorden. Dus misschien ook behoefte aan meer uitdaging. @Biny hoe reageer jij op je brutale 6-jarige? Hier is ze soms continu boos en in strijd.. Dan ben ik dat ook en komen we in zo' negatieve spiraal.
hmm.. ik zit regelmatig ook met mijn handen in het haar hoor.. Maar ook het vermoeden dat er wel eens meer aan de hand kan zijn met m waardoor ik soms helemaal gestoord van hem word, weet niet of je toevallig wel eens posts tegengekomen bent Koop een paar boekjes, om te lezen, paar met sommetjes en kijk of ze het leuk vind Ik zeg meestal dat ik dat niet wil hebben zo'n grote mond en als hij het weer doet naar zn kamer kan vertrekken.. Waar het dus niet de bedoeling is dat hij gaat spelen. Beetje jammer alleen dat het hem geen zier uitmaakt.. ja op het moment zelf heel even.. maar hij vermaakt zichzelf nog met zn grote teen of een stuk behang aan de muur oid...hij denkt 24/7... Met als resultaat dus dat hij soms beneden komt en hetgeen waar ik hem straf voor heb gegeven binnen een minuut weer gebeurd..... Dus echt hele goede tips heb ik helaas niet voor je.. ik blijf alleen niet waarschuwen en hij krijgt dus gewoon straf. En ja.. soms word ik jammer genoeg heel boos... baal daar ook van.. maar het is even niet anders.. Ik wil binnenkort beginnen met hem laten 'onderzoeken' op meerdere vlakken, heb alleen de kracht nog niet gevonden om het op te starten
Ja ik heb idd je topic gevolgd, vermoeden van hb toch? Snap dat het dan nog iets gecompliceerder wordt.. Hier wordt ze boos maar als ik mijn stem verhef gaat ze huilen.. krokodillentranen, ze weet ook dat ze er niets mee is want ik geef niet toe. Maar toch gebeurt het weer. Als ik het met haar wil uitpraten kijkt ze me soms niet aan, zit met haar handen te friemelen of begint gewoon over iets totaal anders. Dan krijg ik de indruk dat er niks binnenkomt en ze niets leert van de consequenties van haar gedrag. Sommen doen we weleens samen, ze vindt dat superleuk en wil ook altijd meer en doorgaan.