Ik ben benieuwd hoe jullie omgaan met grenzen stellen bij opa en oma. Onze dochter is ruim 2,5 jaar en mag als ze alleen naar opa en oma gaat om te spelen vrij veel daar. Ze mag bijvoorbeeld zo’n beetje overal aankomen, met de lichtknopjes spelen en dingen gooien. Toevallig maakte ik onlangs een opmerking toen ik dit zag, dat ze ook wel grenzen mogen stellen. Oma gaf aan dat ‘ze voor de leuk zijn’ en dat niet doen, iets in die trant. Ik merk dat ik dit lastig vind als we dan samen met dochter bij opa en oma op bezoek zijn. Ik zie dan dingen die ik eigenlijk niet goed keur, maar van opa en oma dus wel mogen. Dus eigenlijk wil ik daar dan wat van zeggen, maar vind dat lastig. Ik krijg dan strijd (2=nee) met mijn dochter, waarna ze uiteindelijk vaak wel luistert. Maar wat voor zin heeft het, als een volgende keer ze alleen gaat naar opa en oma en alles weer mag. Voelt dan een beetje zinloos dat ik wel die grenzen stel. Is dit herkenbaar voor iemand en hoe gaan jullie hiermee om?
Over het algemeen weten kinderen heel goed welke grenzen er thuis zijn en welke bij opa en oma. Harde grenzen moeten er wel zijn, maar ik vind het prima dat het bij opa en oma vooral leuk moet zijn.
Hier is het : in opa en oma's huis, gelden hun regels. Thuis gelden de onze. En ja, bij opa en oma mag ie soms iets wel wat thuis niet mag.. Maar ook andersom.
Tja als opa en oma alles goed vinden in hun huis dan moeten ze dat zelf maar weten. Er zal dan vast wat stuk gaan daar. Is niet jouw probleem. Zolang ze thuis maar luistert en het verschil ziet, maar dat kunnen kinderen prima. Zou het pas irritant vinden als oma ook met jouw opvoeding thuis gaat bemoeien. Daar zou ik minder van gecharmeerd zijn. Deze regel ook hier, omdat oma steeds zei ach laat ze toch..dan moeten ze het zelf maar weten.
Maar als jij er bij bent luistert ze dus ook niet naar jou? Of zeg je er niets van? Hoe staat je man hierin? Wij vinden dat als wij er bij zijn ze naar ons moeten luisteren, dus niet gooien met spullen en steeds met de lichtknop spelen hoeft ook niet, doe je thuis ook niet toch? Als onze kinderen zonder ons ergens zijn hebben ze naar de ander te luisteren. Maar uit ervaring kan ik vertellen dat het dit erg lastig kan maken, zeker als je er dus niet t zelfde instaat. Succes, en sterkte!
Mja, ik vind met dingen gooien nooit goed, dus als dat in iemand anders huis gebeurt en ik ben er bij, dan zeg ik dat dat niet mag. Dat vind ik geen ‘huisregel’, maar gewoon een normale regel voor een kind. Met een bal buiten gooien we, met de duplo binnen niet. Ik zou dan wel willen dat opa en oma daar ook op reageren als ik er niet bij ben. Lichtknopjes vind ik meer huisgebonden; als ze daar van opa en oma aan mag zitten, prima. (Echt mee spelen, alsin aan/uit/aan/uit etc zou ik minder leuk vinden - maar dat mag van mijn ouders ook niet...) Mijn moeder vond bv eten op de bank geen enkel probleem, prima dan. Maar thuis doen we dat nooit, en dat snapten ze goed.
Ik vind gooien ook niet echt een huisregel, maar gewoon algemeen fatsoen. Ik zou opa en oma ook vragen dat ze hier tegen op treden. Verder weten kinderen vaak heel goed wat de verschillende regels overal zijn. Ik pas op mijn neefje, en onze moeder past ook op hem. Vorig jaar in het voorjaar had ik allemaal eenjarige plantjes geplant en die vond hij erg mooi. Toen hij er naar wilde pakken legde ik uit dat hij er naar mag kijken, maar niet aankomen, en toen antwoordde hij: " nee bij oma mag ook niet plantje zitten"
Huis van een ander is (tot op zekere hoogte) de regels van een ander. Hier mogen ze bij en van opa en oma ook andere dingen dan thuis, begrijpen ze prima en krijgen ze niets van (ik denk juist dat ze er van leren, op school ed gelden ook niet dezelfde regels als thuis). Als ik er ben hebben ze overigens soms wel pech, dan geldt een beetje een mix van beide regels en ook dat begrepen ze vrij snel heel goed.
Wij hebben waar wij ook heen de regels dat we lief voor elkaar zijn en netjes met andermans spullen omgaan. Natuurlijk mogen ze bij opa en oma meer snoepen enz. Maar je hebt je te gedragen waar je ook bent en met wie je ook bent. Over normen en waarden valt niet te discussiëren. En daarnaast hebben ze zich aan de huisregels van een ander te houden, bijvoorbeeld schoenen uit of niet op een slaapkamer eten of drinken etc. Als je daar wél mag eten en drinken in de slaapkamer maar thuis bijv niet dan heb je mazzel. Maar lief zijn voor anderen en je netjes gedragen zijn de vaste regels. Dat zou ik ook altijd corrigeren, ook bij een ander thuis en anderen mogen mijn kinderen daar ook op aanspreken als ik het niet zie.
Het hangt er een beetje vanaf. In principe is onze stelregel: zolang ik/man/wij erbij zijn, gelden de regels die bij ons thuis ook gelden. Maar het gebeurt met enige regelmaat dat we ergens zijn, de kinderen iets doen wat wij niet goedkeuren (bijv. lichtknopjes aan/uit doen of bouncen op de bank), wij zeggen 'ho stop, dat doen we bij ons thuis ook niet' en de gastvrouw/gastheer in kwestie zegt ''o dat mag hier best hoor''. Gaat het om een ongevaarlijk iets, zoals de lichtknopjes aan/uit doen, knijpen we soms dan alsnog een oogje toe. Vinden wij het alsnog gevaarlijk, zoals het bouncen op de bank, dan blijft het gewoon een nee. Sowieso: als wij erbij zijn dan stellen wij de uiteindelijke grenzen, met inachtneming van de grenzen die de gastvrouw/-heer stelt! Zijn wij er niet bij, tsja.. dan is het aan degene die op dat moment de verantwoording over je kind heeft. Wel vind ik dat iemand sowieso respect mag tonen voor de regels die jullie als ouders graag voor jullie kind zien. Dat ze het dan niet overal mee eens zijn, prima, daar valt over te praten. Gaat het echt om iemand waar totaal niet mee te praten valt, tsja.. dan zou ik op een gegeven moment wel vrij gauw klaar zijn met diegene en er serieus over nadenken wat nou erger is: m'n kind niet meer/minder naar diegene toesturen of het loslaten dat m'n kind dan geen grenzen gesteld krijgt die paar uur/dagen dat m'n kind bij die ander is. Edit: vwb. het dikgedrukte stuk: ja zo voelt dat nu misschien, maar op de lange termijn plukken jullie -en vooral ook je kind!- daar de vruchten van. Dan maar even niet die leuke moeder/schoondochter zijn voor hoe lang dat ook mag duren.....
Bedankt voor het delen van jullie ervaringen en gedachten hierover! Fijn om te lezen en mee te nemen. Ik zeg er soms wel en soms niet wat van, niet echt consequent... Hangt er net van af wat het is en als ik dus merk dat opa en oma iets wel goed vinden, laat ik het makkelijker gaan. Ik moet dan een paar keer herhalen, maar dan luistert dochter uiteindelijk wel. Mijn man maakt zich niet zo druk, hem ontgaan ook makkelijk dingen. Vaak is hij druk in gesprek en dan minder gefocust op wat onze dochter aan het doen is. Terwijl ik wel vaak continu ook een oog op haar heb. Hij is ook sowieso wel makkelijker met dingen, vindt meer goed dan ik goed zou vinden en zegt ergens dus ook minder snel iets van. Wat betreft dingen gooien, waar een aantal een opmerking over maakten... het gaat dan niet om alles, maar bepaalde ‘zachte’ dingen die niet kapot kunnen gaan. Dochter heeft hier zelfs een spelletje van gemaakt met opa en oma, dus tja... daar zeg ik dan niet iets van.
Hier geven opa en oma's de grenzen gewoon aan. Ze mag aan sommige dingen wel of niet komen. In huis wordt niet gegooid is overigens algemeen, met als vele andere zaken. Voor grootouders een koekie, dochter krijgt dezelfde regels als wij thuis destijds met wat aanvulling voor zaken die destijds nog niet bestonden dan.
Uhm ja als ik er bij ben grijp ik wel in. Bij mijn schoonouders mag ook vrij veel en is het een beetje u roept wij draaien. Wij spreken onze kinderen wel aan op hun gedrag als dat ons niet zint en wij zijn erbij. Soms roept er bijvoorbeeld een "ik heb dorst!!!". En dan komen mijn schoonouders meteen aanrennen met drinken. Dan vertel ik ze echt wel dat dat zo niet hoort. Ook al weet ik dat mijn schoonouders dat echt geen probleem vinden, ik vind dat wel!
Heel herkenbaar. Bij mijn ouders mag zo'n beetje alles. Denk aan springen op de bank, rennen door het huis etc. Als ze daar een dagje is geweest hebben we altijd een paar uur strijd hier om haar weer 'in gareel' te krijgen. En ja eerst heb ik me groen en geel geërgerd. En wat van gezegd. Maar heeft weinig zin. Mijn dochter is het 4e kleinkind. De andere oudere kleinkinderen komen er nog veel meer en daarmee gaat al jaren het hetzelfde. Ik heb het los gelaten. Want ze gaat enorm graag naar ze toe. En ik zie de liefde die vanuit mijn ouders naar haar toe straalt. Dat vind ik vele malen belangrijker. Als wij er zijn, corrigeer ik overigens wel. Want er zijn grenzen en als ik erbij ben gelden die grenzen wel. De kleine dingen zie ik door de vingers. Maar als ze bijv op de bank springt zeg ik er wat van. (Met gevolg dat mijn ouders mij nadoen en dan ineens de volgende keer als 1 vd kleinkinderen het doet ook gaan corrigeren als ik er bij ben!) Oja en de grap is, wij zelf zijn door mijn ouders heel hard en vanuit dominantie (en soms harde hand) opgevoed. Echt het andere uiterste dus... Ze zijn bij de kleinkinderen echt 180 graden om gebogen.
Bij opa en oma mag altijd meer, maar dat heb ik het over.. later naar bed, wat meer snoep, wat meer zeuren dan ze thuis doen Springen op de bank vind ik een stukje fatsoen en doe je gewoon niet, punt! Ook niet als het van opa en oma wel mag. Spelen met lichtschakelaar vind ik onnodig, dus ook dat soort dingen hoeven ook niet bij opa en oma. Als we er bij zijn dan corrigeren we dit soort dingen wel, zijn we er niet? Dan is het aan opa en oma om dit te corrigeren.
Ai, dat lijkt me best wel irritant Alle zinvolle punten staan al in de eerdere reacties, maar ik wil je toch even laten weten dat je er soms ook gewoon even over moet kunnen klagen. Dat helpt namelijk niet, maar lucht soms wel op
Als ze vinden dat gooien voor de leuk is dan zou ik opperen om een bal te pakken en naar een speelveldje te gaan... Of gummy dobbelstenen meegeven om mee te dobbelen (werpen, niet smijten).
Herkenbaar.. Maar m'n zoontje weet goed wat bij opa&oma mag en thuis niet.. Dus maak er verder geen probleem van