Ik merk dt dochter de laatste tijd mij steeds meer aan het uitproberen is. Ze wordt boos als er een keer iets niet mag. Ik denk vaak : laat maar. Ik heb geen zin in een boos en huilend kind. Maar op de lange termijn gaat dit niet werken, natuurlijk. Hoe stellen jullie grenzen? Wat mag er niet? En wanneer denk je, laat maar? Hoe maak je regels? En hoe houd je dat vol? Pfft, ik vind dit echt heel moeilijk.
Het is ook heel moeilijk.... Vandaag hadden we zo'n dag dat we de hele dag moesten corrigeren. Zo slaat ze met haar pop tegen kleine zus en zegt dan dat haar pop dat deed.... Speelgoed afpakken Constant aan haar zus zitten die duidelijk aangeeft hier niet van gediend te zijn. Ze heeft regelmatig even in de hal gezeten. Vanmiddag was ze heel verdrietig omdat ze dacht dat ik haar niet meer lief vond. Ik hoorde mijn vriend zeggen dat ze naar me toe moest gaan (ik was boven) en sorry mama moest zeggen en dat ik dan niet meer boos was. Ik was helemaal niet boos meer maar ze had dus wel door dat ik niet blij was met haar gedrag. Ze kwam snikkend boven en heeft sorry gezegd. We hebben geknuffeld en ik heb uitgelegd dat door wat ze doet (alles benoemd) zij me boos maakt en ik haar dan even niet lief vind. Maar dat als ze gewoon doet en lief is ik haar wel lief vind. Ze heeft er wel over nagedacht! Deed iets liefs voor haar zus en zei zelf:"mama, dat is echt lief van mij hè?" Als ik moe ben of ik zelf mijn dag niet heb is het lastig om vol te houden!
Zo te zien is ze al drie. Dus de consequentie uitleggen als ze iets nog een keer doet. Dus gooien met je speelgoed. Als je dat nog een keer doet leg ik het bovenop de kast. Boos zijn mag slaan/schoppen en dammen niet.
Ik ben wel van veel zelfstandigheid, eigen fouten leren, proberen en zelf zich corrigeren, uitleggen, zelf laten beslissen etc. We hebben hier grenzen maar het houd bij wat ook "normaal" is zoals: niet slaan, niet spugen, niet duwen, niet afpakken wat niet van je is, hond niet pesten, niet op spiegel slaan, niet wegrennen. De rest mag ze zelf aangeven en bepalen. Wil ze op tafel staan en eraf springen- mijn best, wil ze op hoog klimmen buiten en valt ook prima. Ze mag zeg bepalen veel maar niet zo dat ik gewoon toekijk en niets meedoe: vooraf maak ik "voorbereidend werk" ik zeg ruim van te voren wat ze aan kan/we gaan lezen/ etc. Ik geef keuzes en zo leg ik in haar wat alvast ideetjes op ik formuleer mijn vragen zo dat ze zegt "ja" op wat ik wil. Ik moet zeggen dat het zou niet met elk kind werken. Mijn dochter is snel denkent. Zo bijvoorbeeld 1 kindje denkt: ik ga schommelen.punt. Terwijl ze al denkt dezelfde tijd: ik ga schommelen.zittend met rug naar mama. Mama gaat achter staan en mij duwen. Dus dat doet ze en denkt dat ik dan kan raden wat ze dacht. Als ik afwijk van haar "plan" dan is niets goeds tot je doet wat ze had bedacht. Is simpele voorbeeld maar zo gaat dat hier elke dag ook met grenzen. Daar dus voordat ze dat plan maakt zelf leg ik in haar hoofd mijn aanpassingen. Dat voorkomt frustraties en zo kent ze grenzen zeg maar. Is hier altijs goed gewerkt om zo met haar communiceren. Ze weet zeker wat mag en niet en omdat ze bepaalde dingen vrijheid heeft en mag veel hoeft ze niet stout te zijn of negatief aandacht opzoeken. Ik vind zelf comminicatie erg belaagrijk en voorjezelf eerst stellen: ok mijn grens is zus en zo en bedenkt goed of dat echt zo is want misschien kan je eigen grens niet nakomen. Bijv. je zegt dat ze mag nog 1x schommel op voordat jullie gaan..zeg het ruim van te voren voordat je "grens" al bereikt. Denk of het haalbaar is (alsje trein moet halen en moet opschietten dan raak jezelf gefrustreerd van dat 1xschommelen), en houje aan afspraak. Dus niet van ok, on 1 keer en nog 1 keer. Zo eigenlijk met alles en indien je denkt "ik geef beter toe" haal haar uit situatie zodat je niet hoeft toegeven. En blijf kalm en "pick you battles" denk waar jet iets vind wel mag en wat echt niet mag. Als alles niet mag: niet staan hier, niet liggen hier, netjes eten, lief zijn, niet huilen, niet schreuwen etc is geen leven voor peuter. Ze moeten eigen emoties tonen en zelf leren omgaan ermee
Wat inderdaad al gezegd wordt. Geef duidelijk je grenzen aan. laat heel duidelijk blijken welk je gedrag je wel tolereert en wat niet. Hier merkte op een gegeven ook dat ze echt over ons heen liep. Daarna de regels heel streng gaan hanteren. Een week de ene driftbui op de andere gehad en daarna werden de regels geaccepteerd. Tijdens die week me ook nergens niks van aan getrokken dus ook een paar keer driftbui in de winkel enzo. Jammer dan! Mijn ervaring is dat ze echt al veel snappen. En moet zeggen dat mijn dochter de uitleg waarom iets wel of niet moet/ mag erg prettig vind. Mits zij natuurlijk ook het nut er van inziet. hahaha
Ik ben ook wel van het "pick you battles" MAAR er zijn een aantal basis dingen die ik echt niet tolereer.. gewoon nooit eigenlijk - dingen expres stuk maken - iets ( een dier bv ) of iemand expres pijn doen - onbeleefd zijn ( niet tegen ons en zeker niet tegen anderen ) - dingen verspillen ( lang de kraan open laten / met eten spelen etc ) Dit zijn wel de belangrijkste. Als ik een keer echt geen zin heb in discussie en ze doet iets waarvan ze weet dat het niet mag doe ik alsof ik het niet zie .. dat lijkt me dan altijd beter dan het wel zien en er niets van zeggen. Als ze zie dat ik het zie zeg ik er wat van. en hoe we dat doen. Gewoon nee is nee. Ik geef er ook wel uitleg bij waarom ik het belangrijk vind dat ze iets niet mag of doet, maar aan de andere kant als ik dat al uitgelegd heb is daarna nee gewoon nee. Verder mag ze best een keer stout zijn.. van de week pakte ze terwijl ze dacht dat ik niet keek snel een snoepje extra.. tja.. dat soort dingen horen erbij vind ik. Ik zeg wel ""hey wat zag ik daar nou ? " maar boos wordt ik er niet van en ze mocht het gewoon opeten
Ik denk nooit laat maar... Dus alles waarvan bij mij de haren overeind gaan staan benoem ik wat zij doet, benoem ik wat ik zelf vind/ bij zussie zie etc. Dan zeg ik dat ik dat gedrag niet mag. soms houdt ze op, maar tegenwoordig kijkt ze me lief aan en probeert het dan nog een paar keer ( echt uitproberen )... Consequentie is dat ik ook wel eens wat afpak of nog n x bozer benoem wat niet mag... Heel soms schiet ik uit m'n slof (als ik moe ben/ bezig ben etc.) en dan ga ik hard praten/ heel soms schreeuwen en heel soms moet zij even op de gang zodat ik kan afkoelen... Veel gehad aan t boek en fb site van how to talk to kids Ohw ze is nu vier en aan t uitproberen en met twee heeft ze dat ook erg gehad. Zussie heeft t ook n beetje (nu 2), maar lang (nog) niet zo erg!! Komt wel
Opvoeden is de hele moeilijke taak en ik vind het prettig om wat houvast te hebben. Vooral de boeken How to talk to kids en Luisteren naar kinderen van Thomas Gordon geven hele duidelijke, praktische informatie. Het draait allemaal om de juiste communicatie en dat vergt nog best wel wat oefening. Maar deze manieren laten zowel kind als ouder volledig in hun waarde en dat is naar mijn idee, het enige juiste.
Ja het is ook lastig. Ik dacht dat ik best wel consequent was maar met kritisch kijken naar mezelf, kwam ik erachter dat dat toch niet helemaal zo was. Wij hebben ook duidelijke grenzen, normen en waarden. En we zijn er ook erg mee bezig. Ik probeer uit te leggen waarom iets niet mag. Soms moeten ze naar hun kamer (4,5 en 3 jaar) en daar even afkoelen of tot zichzelf te komen. Ik probeer bewust te kijken naar waarom mag iets niet van mij, waarschuwen en uitleggen. De consequentie moet passend zijn en ook zeker haalbaar en na te komen zijn. En hoe moeilijk ook, dan toch doorzetten. Het boek 'kijk luister en begrijp' van jantine peters vond ik ook erg fijn!