Ik ken mijn beste vriendin nu al 25 jaar. We kennen elkaar al sinds de kleuterschool, en sindsdien onafscheidelijk. Wij zijn echt 2 hadden op 1 buik. Ze is nu 6 maanden zwanger en vandaag zou ze gaan trouwen met de vader van haar kindje. Ze wilde de laatste avond voor haar trouwdag samen met mij doorbrengen. Nou prima, gezellig!! Daar kwam ik dus gisteravond met allemaal lekkere hapjes aan. Ze deed raar vond ik. Ze ijsbeerde maar wat door de kamer heen. Dus ik zei ( meer als grapje), je gaat nu niet terug krabbelen he! Ze zei dat ik beter even kon gaan zitten en toen kwam het; Ze ging de bruiloft afzeggen. Ze had iemand anders ontmoet waarmee ze verder wilde. Ik wist echt niet wat ik hoorde. Ik vroeg haar wie de persoon dan was. Ze is een aantal keren naar Amerika geweest voor haar werk en daar had ze haar grote liefde ontmoet. Dus ze ging daar wonen om bij hem te kunnen zijn. Ik kon echt geen woord meer uitbrengen. Ze zei dat hij haar kind ging erkennen en dat ze de baby samen groot gingen brengen. Dus ik vroegof het kind van hem is. Dat kon niet want toen kende ze hem nog niet. Op dat moment werd ik echt woedend. Dat kan ze toch niet maken! Je kunt een kindje toch niet van zijn vader weg houden?? Daar denkt zij dus anders over. Nu ze niet gaan trouwen moet de echte vader het kind erkennen en dat kan niet zonder haar toestemming. Ik vroeg hoe haar "aanstaande" er onder was. Toen zei ze notabene dat hij het nog niet wist. Dat ze hem dadelijk ging bellen. Ik was de enige die van haar plannen afwist. Ze zou een bruiloft met alles erop en eraan hebben en dat moest een avond van te voren allemaal afgezegt worden! Ik was zo kwaad dat ik mijn spullen gepakt heb en voordat ik ging heb ik gezegt dat ik haar nooit meer wil zien. Dit is echt niet normaal. De vader van haar kindje en de beide families zijn er helemaal kapot van. Maar het lijkt haar helemaal niets te schelen. Het is alsof ze gehersenspoeld is. Ik kan het nog steeds niet geloven. Wie doet nou zoiets??
Zij blijkbaar. Zijn de hormonen op hol geslagen of zo bij haar. Ze is net zes maanden zwanger kent een man tijdens de zwangerschap het is niet zijn kind en ze wil meteen daar heen. Of hopeloos verlief of hopeloos dom. Maar ook al sta jij niet achter haar keuze.s. Als het je vriendin is zal ik haar niet meteen afschrijven. Haar leven haar keuze.s dat je boos bent ja logisch.
jeetje, wat vreselijk voor de bruidegom/vader vh kindje en voor de families...... Het zal je overkomen zeg Hopelijk komt ze gauw weer bij haar positieven!
Dit klinkt als een film zeg! Is ze niet echt gehersenspoeld door de man uit Amerika? Wat weet je over hem? Ik had je vriendin niet direct afgeschreven. Ze is duidelijk helemaal de weg kwijt en nu heeft ze echt niemand meer behalve een baby on the way en een vreemde vent in Amerika. Het klinkt zo gevaarlijk, ook voor de baby... Ik zou proberen om het contact te behouden, meer uit bezorgdheid (voor het kind). Als alles een beetje geland is en ze in rustiger vaarwater zit zou ik er nog eens over nadenken of je de vriendschap wil verbreken of niet. Wel echt een heel raar verhaal...
OMG, en daar komt ze de avond voor de bruiloft mee?! Ik kan me voorstellen dat de families behoorlijk van slag zijn. Wat zal het gisteren voor jou een bizarre avond zijn geweest. Je denkt samen een gezellige avond te hebben en dan biecht ze dit op. Vreselijk voor alle betrokkenen.
Serieus; ik had haar opgesloten in de badkamer en desnoods met chloroform op haar bruiloft gezet :x! Is die nou helemaal gek geworden?!
dit is echt niet normaal, vind het echt heel erg zielig voor haar man, ineens ben je je vriendin kwijt, en krijg je je eigen kind niet eens.
Ik heb natuurlijk uit woede en ongeloof gereageerd. Ik moet eerst zelf ook even alles op een rijtje zetten. Ik weet helemaal niets van die man. We vertellen elkaar echt alles, maar hier wist ik dus helemaal niets van. Ik heb de laatste tijd niets raars aan haar gemerkt. Nou ja, als ik erover nadenk dan misschien wel een beetje. Maar ze is zwanger en ze zou gaan trouwen. Dus een beetje zenuwen is dan niet raar toch?
Omg.... Ongelooflijk. Wat een k*tstreek van haar zeg. Ze zal over een halfjaar wel met hangende pootjes terugkomen en dan hoop ik dat haar vriend/ex gelukkig is en verder is gegaan met z'n leven.
Ok het enige wat ik hierover kan zeggen: wat gaat er in haar hoofd om dat ze dit doet? Wat enorm respectloos naar de vader van haar kindje! lekker voorbeeld als moeder sorry hoor, maar zoiets doe je niet. En waarom geeft ze zo makkelijk haar leventje op voor een vent die zo ver weg woont en die ze dus hooguit 5 maanden kent? Of ze staat te liegen of ze is echt haar hersens onderweg verloren omg ik vind het echt diep triest dit
Bizar, echt...Sowieso, het is niet haar kindje maar het is net zoveel zijn kind als haar kind! Dus hoe kan ze uberhaupt die beslissing nemen? Hij heeft het kindje zeker niet erkend, omdat ze zouden trouwen?
Doet me denken aan die ene film... Als het niet komt door de hormonen en ze niet gehersenspoeld is dan vraag ik me af of ze psychisch wel helemaal 'normaal' is. Komt me een beetje over alsof ze een (of meerdere...) steekje(s) los heeft zitten.
Ja, of de amerikaan is een charismatische vent die haar meezuigt in een of andere sekte. Zo raar is dat nog niet gedacht. Vreselijk dit!
Maar als zij toestemming moet geven voor de erkenning en zij geeft die niet, kan haar exvriend toch afdwingen voor de rechter om een vaderschapstest en op grond hiervan is de kans groot dat zij met haar kind Nederland niet mag verlaten. Wat een nachtmerrie voor hem zeg..... Heel erg dit.
maar de vader kan vervangende toestemming aan de rechter vragen als zij geen toestemming geeft en kan ze wel zo snel naar amerika verhuizen? qua visum dan enzo?