Terwijl dat eigenlijk niet nodig is. Met kerst ben ik naar mijn moeder toegegaan. In eerste instantie zou dat niet zijn doorgegaan, omdat ik er geen geld voor had. Ik had het geluk dat iemand die ik kende ook richting Zeeland moest en dus mochten mijn zoontje en ik meerijden. We moesten er alleen voor zorgen dat we terug konden. De vriend van mijn zusje had toevallig een leuk geldbedrag gewonnen bij de bankgiroloterij en zij wilde mij wel terug brengen en dan een paar daagjes hier blijven. Afgelopen dinsdag zijn we dus vanuit Zeeland richting Limburg gereden en mijn moeder is ook meegegaan. Hoewel ze zich eigenlijk niet druk mag maken vanwege haar hartaandoening wilde ze toch graag mee hierheen zodat ze dat ook nog een keertje had gedaan. Mijn moeder heeft twee hondjes en de vriend van mijn moeder bleef bij ze zodat ze niet alleen zouden zijn. Eigenlijk zouden ze tot morgen zijn gebleven, maar mijn moeder merkte dat het toch eigenlijk iets te druk voor haar was en wilde donderdag graag terug. Toen ze 's avonds thuis aankwamen zat de vriend van mijn moeder heel vreemd op de bank. Zijn gebit lag op de vloer en hij murmelde een beetje vreemd. Mijn moeder dacht dat hij teveel gedronken had en reageerde er eigenlijk niet heel veel op. De volgende dag 's ochtends gaf ze hem een boterham met ei en toen wist hij niet wat hij ermee moest, hij kon nog steeds niet praten en zijn mond hing scheef. Hij heeft dus een beroerte gehad. Hij ligt nu in het ziekenhuis. Eerlijk is eerlijk..ik heb niet zoveel met die man. Toch voel ik me een beetje schuldig dat mijn moeder hier was en hij daar alleen heeft gezeten terwijl hij dat kreeg. Je gunt niemand zoiets en vind het echt ontzettend zielig voor hem. Ik hoop dat hij er nog bovenop komt..zeker omdat er zoveel tijd overheen is gegaan voordat mijn moeder geschakeld heeft dat het geen drank was maar iets veel ernstigers. Het is ergens een geluk geweest dat mijn moeder donderdag terug is gegaan, anders had hij daar tot morgenavond gelegen..
Hmm.. ik vind het eerlijk gezegd wel erg vreemd dat je moeder haar vriend niet eens goed bekeken heeft. Tenminste, dat begrijp ik uit je verhaal. Ik vind dat jij helemaal geen schuldgevoelens hoeft te hebben hoor, jij kunt hier helemaal niks aan doen! Ik vind eerlijk gezegd je moeder een beetje raar, om haar vriend op de bank te laten liggen, en alleen maar denkt dat ie dronken is. Is ie zo vaak dronken dan? Zo komt het op mij nu wel over..
Jij moet jezelf niet schuldig voelen maar denk je moeder wel een beetje! raar dat ze hem niet goed bekeken heeft. Hopelijk komt ie er goed uit! hoe gaat het nu?
@Jusi: Ja hij heeft een drankprobleem gehad en valt nog wel eens terug. Mijn moeder is ook niet de snuggerste..volgens mij weet zij geeneens wat de kenmerken van een beroerte zijn. Ik heb vandaag ook uitgelegd aan haar wat het allemaal kan aanrichten want ook daarvan was ze zich niet bewust. Mijn moeder leeft een beetje in haar eigen wereld..vooral nu ze zelf weet dat haar hart een tijdbom is. Denk dat zij zich nu ook wel behoorlijk rot voelt.
@Ninja: Ze is nu in het ziekenhuis, zal straks wel meer horen. Het laatste wat ik heb gehoord (ongeveer twee uur geleden) is dat hij nog steeds niet kan praten. Er komen alleen maar onverstaanbare klanken uit. Hij zou een hersenscan krijgen ergens deze middag.
Ik denk niet dat je je schuldig moet voelen hierover. Had ook kunnen gebeuren als je moeder er gewoon was. Ze zal nu in ieder geval niet meer zo snel denken dat hij "maar gewoon" dronken is, maar zal beter gaan kijken. Het is hard maar wel een goeie les...