Misschien heel apart voor een volwassen vrouw... Maar ik vind het doodeng om het "goede nieuws" aan mijn eigen moeder te vertellen. Misschien komt dit, omdat ik bij mijn 1e kindje nog heel jong was.. ze heel teleurgesteld en dramatisch reageerde. Tranen, en ze had het allemaal niet verwacht en dacht dat ik zou gaan studeren etc..tjah.. En ik was zo blij, want ik wilde altijd al graag jong moeder worden. Het was ook geen ongelukje, maar echt gepland. Dat zij zo reageerde verpeste mijn hele "geluks gevoel", naar dat ik iets verkeerds had gedaan. (ofzo?) Inmiddels ben ik allang afgestudeerd, inmiddels 2 kinderen.. Bij de 2e zwangerschap reageerde ze weer wat vreemd, "als jij dat graag wil" .. "het is jou leven".."nou dan is het goed toch?" Niet echt de reactie die je zou willen van je eigen moeder. Dit is dus mijn 3e zwangerschap.. en toch vind ik het weer doodeng.. Ik probeer het zo lang mogelijk uit te stellen. Mijn man vind dat ik het gewoon moet vertellen, maar ik durf het gewoon niet! Ik voel echt een angst opkomen.. Ik wil me niet weer zo rot voelen. Alsof ze me niet als een volwassen vrouw ziet, die geen eigen keuzes kan maken. Ze heeft sowieso altijd al commentaar op mensen die meer dan 2 kinderen hebben. "Dat kan toch niet meer in deze tijd"... *zucht* Terwijl bij zijn ouders vond ik het helemaal niet eng, hun zijn echt blij en betrokken. Mijn man heeft het trouwens verteld tegen zijn moeder. Waarna ze meteen bij mij kwam om mij te feliciteren. Mijn man had zich nml per ongeluk versproken Als het aan hem lag, zou hij het zijn ouders meteen bij de positieve test al verteld hebben dat we een 3e kindje krijgen. Ik weet gewoon niet zo goed hoe ik het moet brengen. Dat het blijkbaar ook niet uit maakt hoe ik het breng, want hoe ik het ook probeer te verpakken...Zal ze laconiek reageren... Eigenlijk is het haar issue...maar nu is het mijn issue geworden..
Jeetje wat vervelend en lastig meid. Snap je angst helemaal! Maaaarr.. jij hebt nu je eigen gezin/geluk en probeer je daar op te richten. En niet zo leuke reactie van haar is vervelend, maar maakt jou niet minder gelukkig toch met dat mooie wonder in je buik?
Bah wat vervelend meid. Ik zou het gewoon rechtuit zeggen; "Mam,we hebben super leuk nieuws!! We verwachten een 3de kindje" Zo laat je al goed weten dat jullie super blij zijn met dit nieuws.. Als ze Mss merkt dat jij het "angstig" verteld komt het Mss al anders over denk ik!
Jullie hebben gelijk.. Ik hoop dat ik het zo kan.. op die manier. Heb wel tegen mijn schat gezegd, dat we het samen zeggen! Hij is een stuk enthousiaster/minder verlegen dan ik.. De vorige keren had ik het in mijn eentje tegen haar verteld. Pfff ik wacht sowieso nog even de 2 echo af..
Ja, gewoon samen vertellen en dan je man het laten zeggen en je andere 2 kindjes meenemen. Ik zou haar voor het blok zetten. Als ze dan nog niet leuk reageert is dat haar gemis. Niks kan jullie geluk in de weg staan. Ze zal vast wel bijtrekken! Maar ik zou er niet te lang mee wachten want dan wordt dit (vind ik kleine) obstakel/probleempje alleen maar groter! Succes
Je moet het inderdaad samen met je partner doen en afspreken met je partner dat als je moeder een rare of vervelende opmerking maakt dat je partner haar dan aanspreekt en duidelijk maakt dat de opmerking van haar niet gewenst is en als ze niet blij voor jullie kan zijn dat ze zich dan beter stil kan houden? Misschien als ze eens aangesproken wordt, ze in de gaten heeft dat ze verkeerd bezig is? Sommige mensen hebben een plank voor hun hoofd en zien gewoon niet dat ze iemand anders kwetsen met hun opmerkingen.
Dat is waar.. het is maar een klein obstakel, maar het voelt oh zo vervelend! Ja mijn man gaat er nu ook bij zijn.. in het verleden dacht hij goedbedoeld dat als ik het alleen zou zeggen, het onze moeder/dochter relatie zou kunnen versterken. We hebben altijd al een moeizame band gehad. Maar hij snapt dat ik hem er nu liever bij heb. Hij is ook zeker wel zo dat hij er iets van zou zeggen..
Gaat helemaal goedkomen! En nota bene: je kunt het nu niet meer veranderen geniet van je zwangerschap!
Ik snap je spanning! Maar inderdaad, geef haar gewoon geen ruimte voor een negatieve reactie, wals er overheen met enthousiasme en babyplannen en echofoto's enzovoorts!
Haha..ik hoop zo dat ik het kan op die manier.. Ik ga proberen mijzelf zo positief in te stellen.. Als ik het haar eindelijk heb verteld, zal ik wel even laten weten hoe het gegaan is.. ben benieuwd.. eerst die 12 weekjes maar even voorbij..