Hallo allemaal, Ik ben vast weer de zoveelste die hier een topic over begint maar weet even niet meer wat ik met mezelf aanmoet. Ze zeggen de zorgen over je kind beginnen vanaf de positieve test nou dit klopt helemaal bij mij! Ik heb nog helemaal niet echt kunnen genieten.. Ik denk continu dat het hartje mischien wel is gestopt met kloppen, of dat hij of zij een afwijking heeft. Ik heb vanacht gedroomd dat ik ging bevallen met 18 weken en het kindje toen dood ging in mijn armen. Ik wil zoo graag genieten!! Mijn buik is ook ineens slanker als eerst .. dat is natuurlijk goed te verklaren door de darmen waar je de eerste weken last van heb maar daardoor voel ik me minder zwanger. Het is nog minder dan een week geleden dat ik een echo heb gehad en voel me nu alweer een paar dagen zo.. Volgende week naar de gyn gelukkig dan nog een momentje om mijn kindje te zien en dan pas 1 september weer.. (pretecho op eigen kosten kan echt niet zo lang wachten tot de 20 weken echo) Er zullen vast meer dames zijn die zich zo voelen hoe gaan jullie hiermee om?? ik bedenk alle scenarios in me hoofd waarin er van alles mis gaat. Ik denk zelfs van ojee wat als ik zelf dood ga bij de bevalling, dat is toch niet normaal?? pff lucht even op om het van me af te schrijven ☺☺
Het is m.i. heel normaal dat je af en toe de zogenaamde 'doemgedachtes' heb. Die heb ik namelijk ook wel eens. Wij hebben het er zelfs over gehad wat mijn man beslist als het gaat tussen het leven van mij en de baby (en verschillende scenario's.) Je moet er alleen voor waken dat het niet je leven gaat beheersen, kaart dit daarom ook zeker aan bij je vk/gyn! Niemand kan je zorgen volledig wegnemen maar ze kunnen je wel helpen om het te beperken.
Gefeliciteerd TS! Wat dat genieten betreft: tja het zijn normale gedachten hoor! Tot en met de 20 weken echo en daarna de GUO was ik ook steeds bang dat het mis zou gaan. En daarna bleven de ''zorgen'' ook (nog steeds) al neemt het genieten nu wel de overhand moet ik zeggen. Ik denk dat je de gevoelens altijd zult houden maar dat het zaak is dat je steeds meer de leuke en mooie dingen ervan gaat inzien! En dat heeft wel even tijd nodig maar dat komt wel! bespreek het anders eens met je VK!
Oh mag ik me even aansluiten.. Ik heb nu ook weer de gedachte mij ineens niet meer zwanger te voelen.. Ik ben ook benauwd dat er iets met de kleine is..hartje stopt or whatever.. Ik durf nog steeds niet helemaal te genieten.. Ik bescherm mijzelf zo eigenlijk jammer genoeg. Bang voor teleurstelling. Mijn vriend zegt dat ik moet stoppen met stressen..genieten en lekker zwangerschaps kleertjes moet halen.. Babyspulletjes af en toe..hier en daar iets kleins.. dat ik het mag geloven.. dat het goed gaat.. Wou dat het lukte.. in de praktijk, ik probeer het wel te doen, wat hij zegt.. toch blijft de angst.."wat als" "stel dat"....*zucht*
Je zorgen maken is heel normaal inderdaad. En de hormonen doen er nog even een schepje bovenop. Probeer het wel te relativeren en jezelf even toespreken dat het de hormonen zijn. Zodat je niet constant angstig bent natuurlijk. Dromen zijn in een zwangerschap vaak veel intenser. Ik moet bijvoorbeeld echt met een nachtlampje slapen nu anders heb ik zulke intense nachtmerries dat ik er zwetend van paniek wakker word. Had ik bij mn zoontje ook en na de bevalling was het over. Zodra je de baby gaat voelen word het ook wel wat minder hoor. Dan heb je die bevestiging. Succes met wachten tot 1 september straks!
Ik kan me goed voorstellen dat je angstig bent maar denk wel dat het een beetje teveel is. Je hebt geen invloed op hoe het gaat verlopen dus druk maken en angstig zijn heeft geen zin, het kan juist alleen maar negatief uitpakken in de zin dat je kindje niet goed groeit etc. Praat er eens met je VK over. Sommige VK's (die van mij iig) is gespecialiseerd in angsten tijdens zwangerschap en over de bevalling. Wellicht dat zij je kan helpen er rustiger onder te zijn. Het is zo jammer als je tot je 40e week zo de dagen door moet komen. Want elke periode heeft wel weer iets spannends of om naar uit te kijken. Je hebt om de zoveel weken weer een mijlpaal. Succes en hopelijk gaat het snel beter
Jullie hebben ook echt gelijk ik laat me denk ik behoorlijk meeslepen door de hormonen.. maar het is zo moeilijk vertrouwen te hebben in je lichaam als je al een eerdere miskraam hebt gehad. Maar eigenlijk zou het ook doodzonde zijn als ik me de hele zwangerschap zo druk maak.. kan dadelijk nog vaak zat bezorgd zijn als de kleine er is nu zit die nog veilig in mn buik zo probeer ik nu te gaan denken! Denk ook omdat ik volgende week een extra onderzoek heb by de gyn dat dat toch onbewust ook spanning meebrengt. Heb een soort van 2 delige baarmoeder en ze denken darom dat het in aanleg een tweeling is geweest maar zeker weten doen ze het niet. Heb ook veel bloedingen gehad daardoor en nu vaak nog wat bruinige afscheiding. Het verloopt ook allemaal niet zo vlekkeloos bij mij haha
Ik heb tot 12 weken elke keer als ik naar het toilet ging nog net niet met mn neus in mn onderbroek gezeten om te kijken of ik toevallig écht niet een bloedspatje ofzo zag zitten. Het is gewoon een enorm spannende en onbekende tijd en juist daarom moet je er ook heel erg van genieten!
Heel herkenbaar! Wees gerust, het hartje blijft echt wel kloppen! 1 september heb je vast en zeker weer een mooie echo. En die pretecho moet je ook lekker doen, heb ik ook gedaan en dat is fantastisch! Dan zie je dat kleintje draaien en wiebelen! Nu voel ik hem dagelijks, maar als ik hem soms niet voel ben ik ook weleens ongerust. Dat hoort er allemaal bij! Ga inderdaad lekker kleertjes en knuffeltjes kijken. Dat werkte bij mij ook. Dan voelde ik me zo prettig! Probeer het een beetje van je af te zetten, want teveel stress om iets waar je echt niks aan kunt doen is ook niet goed! Succes en ik wens je een fijne zwangerschap.
Vanmiddag al wat kleertjes gekocht wat is dat heerlijk zeg.. Zo fijn dat hier alles begrepen word.. kan er met mn vriend of vriendinnen niet over praten die begrijpen de angst niet helaas. Ik laat het maar rustig op me afkomen ook de afspraak in het ziekenhuis ...
Denk dat iedereen dat wel heeft, ook de vrouwen die zelf nooit een miskraam hebben meegemaakt (zoals ikzelf), je leest op internet en ook dit forum toch genoeg over wat er allemaal fout kan gaan dat je jezelf gewoon automatisch gek gaat maken. Ik had dat de eerste weken heel erg maar sinds de afgelopen dagen heb ik het wel wat minder, babyspullen heb ik nog niet gekocht en ga ik ook nog niet kopen totdat we de 12de week gepasseerd zijn en de grote babyspullen pas na de 20ste week. Ik ben toch wel erg voorzichtig. In principe moet je in gedachten houden dan je 90% kans hebt dat het goed gaat en als je na de 8ste week een goede echo met een mooi kloppend hartje hebt dat de kans dat het goed gaat 97% is geworden en na de 10de week en een mooi kloppend hartje is de kans zelfs 99,4% dat alles goed gaat komen! Dat probeer ik mezelf nu steeds voor te houden en mijn man en ik kijken dan ook vreselijk uit naar de 1ste echo de 16de! Hopelijk is alles goed zodat ik toch wat gerustgesteld wordt.
hier nog 1. Mijn gedachtes, waarom zou het deze keer wel goed gaan. Volgens mij zijn mn symptomen minder. Elk keer broekloeren als ik naar de wc ga. Argh ik maak mezelf helemaal gek. Terwijl ik mij had voorgenomen om te gaan genieten van deze laatste zwangerschap.........pfff. Wat doe ik mezelf aan, ga genieten denk ik dan.
Oh wat een moeilijke gedachten zijn dat...ik denk dat je zulke gedachten altijd wel zult houden.... Ikzelf heb me voorgenomen om in het moment te leven. Mijn zoon is nu 15 maanden en tuurlijk heb je gedachten van: stel je voor dat hem wat overkomt...tijdens de zwangerschap was dat ook. Je moet het een plekje geven, angsten mag je hebben, maar geniet ook van kleine dingen