Ik ben onbedoelt zwanger, ik zelf ben hier nog wel een klein beetje in shock van(had er niet echt op gerekent) maar weet ook dat ik het heel graag zou willen houden.(ookal weet ik dat het zwaar gaat worden lichamelijk vanwege mijn reuma) Een abortus is voor mij dus uitgesloten. Mijn vriend denkt hier anders over. Die zit het niet helemaal zitten, athans nu nog niet(hij wil minimaal nog een jaar of 3 wachten) Ik weet nu niet wat ik moet doen! Ik weet ook niet of hij mijn keuze zal respecteren, als hij dat niet doet dan zou dan betekenen dat ik moet gaan kiezen tussen mijn vriend waar ik ondertussen al weer een relatie mee heb van bijna 5 jaar of mijn zwangerschap! Sorry ik moets dit even kwijt!
Zit jij even in een lastig parket zeg! Kan je alleen de tip geven, dat je je eigen gevoel moet volgen. Misschien krijg je er spijt van en dan kun je het nooit meer terug draaien. Blijf in iedergeval in gesprek met je vriend en vraag misschien eens raad bij het FIOM. Sterkte meid.
Misschien dat je hulp kunt inschakelen. Iemand die jullie beiden kent. Misschien jullie huisarts? Praat erover en drijf niet persé je zin door.. Tuurlijk moet je vooral op jouw gevoel afgaan, maar let wel.. Als je kiest voor moederschap en je vriend niet, dan zijn hier natuurlijk consequenties aan verbonden.
hoi aafje... als eerste feliciteer ik je toch ff met je zwangerschap. ik herken je verhaal heel goed en kan je adviseren om echt naar jou hart te luisteren en niet wat anderen ervan denken! natuurlijk is het moeilijk ik zie je bent 20 jaar en had natuurlijk nog veel toekomst plannen, maar dat wil niet zeggen dat dat nooit meer kan omdat je nu zwanger bent. echt als jij denkt dat jij het graag wil houden en er heel gelukkig mee kan zijn zou ik niet meer verder denken en er gewoon voor gaan meid. als jou vriend van jou houd en je praat er over hoe jou gevoelens en gedachtes zijn over de kleine zal hij wel bijdraaien met de tijd. ( het zal misschien wel ff duren maar weet uit ervaring dat dat echt zo is) mocht zijn liefde niet zo groot zijn voor jou dan jij dufte te hopen zal hij bij je weg gaan, maar weet je wel waar je aan toe bent. zorg dat je niet te veel stress heb aan je hoofd, want dat is echt niet goed voor je kleine... veel praten over je gevoelens helpt veel. natuurlijk kan en mag je vriend zijn mening geven over hoe hij er tegenover staat dat is zijn goed recht, maar jij heb de laatste beslissing als aanstaande moeder! meer kan ik je niet mee geven je moet je keuze zelf maken, denk goed na voor je dergelijke stappen gaat of wil ondernemen volg AUB je hart dat is het allerbelangrijkste heel veel succes en ik blijf ff je lijntje volgen hoe het verloopt... liefs Mandy
Oei, moeilijk voor je. Ik zou er wel heel goed over nadenken over de eventuele gevolgen als jij door druk van je vriend een abortus zou doen. Kan jij dat geestelijk aan? Zal jullie relatie dan nog hetzelfde zijn, denk je? Wat je wel aan je vriend moet voorleggen is, dat hij graag spelletjes met je wilde doen, maar dat dit er ook weleens aan vast kon zitten. Dat hij nu niet voor zijn verantwoordelijkheid kan weglopen. Meid, veel sterkte met je beslissing. Volg je hart.
Hoi Meid Vind het heel erg voor je, vooral als je er blij mee bent. Als dat gevoel al heb, denk ik dat je geen abortus moet plegen. Dan krijg je daar straks levenslang spijt van.. Het is natuurlijk moeilijk dat je vriend niet achter je staat, maar uiteindelijk moet jij toch beslissen.. Als je vriend je laat kiezen, zou ik lekker op je gevoel afgaan en het kind houden. Als hij echt van je houd luister hij naar en en respecteer je keuze ongeacht of hij er mee eens is of niet! Als hij het kleintje ziet, dan is hij idd echt wel bijgedraaid en zo niet! Dan weet je wat voor vent het is. Succes en ik hoop dat je eruit komt. Nogmaals dit is mijn mening je zou het uiteindelijk zelf moeten beslissen!
Wat een moeilijke situatie! Ik kan je geen raad geven alleen dat je misschien naar de VBOK (www.vbok.nl) kunt bellen. Zij helpen meisjes die onbedoeld zwanger zijn geraakt, hebben veel ervaring en een luisterend oor... Je kunt er sowieso je verhaal kwijt... Heel veel sterkte!
Tjeetje wat een moeilijke situatie! Ik kan me voorstellen dat je enorm geschrokken bent. Ik sluit me aan bij de vorige dames. Praat er met anderen (huisarts, ouders, close vriendin etc), maar vooral goed met elkaar over. Denk goed na over wat het voor de toekomst inhoudt. Niet alleen het houden van het kindje, maar ook het niet houden van het kindje. Beide zullen een grote impact hebben op jullie relatie. En neem even de tijd. Stel jullie besluiten het kindje niet te houden, dan hoef je dat niet nu binnen een week te beslissen. Neem geen abrubte beslissingen, maar laat het even tot je doordringen. Maar ook hierover kan je huisarts je vast meer vertellen! En huisartsen hebben een vertrouwelijke relatie met patient, dus hij/zij zal niets tegen je ouders zeggen als je dat niet wilt. Heel veel sterkte en succes
Beste Aafje, Ten eerste : zowel gefeliciteerd met je zwangerschap als sterkte gewenst met deze lastige situatie. Ik ben niet per definitie tegen abrtus ( heb er helaas zelf één mee gemaakt) alleen ik zal het niemand ooit aanraden. Wat belangrijk is , is dat jouw vriend je keuze respecteerd, welke keus jij ook maakt. Natuurlijk praat je er samen over denk je samen na, maar het is jouw lichaam dus jouw beslissing. Als je vriend bij je weg zou gaan omdat je je zwangerschap, die jullie samen hebben veroorzaakt, wil doorzetten, is die vriend wellicht niet de goede persoon voor je. Zelfs als je zou beslissen om de zwangerschap af te breken, dan is zo'n vriend niet een man om een toekomst mee te hebben. Het is goed mogelijk om een kind in je eentje op te voeden. Ik heb dat met mijn dochter ook gedaan( was ook jong al moeder) ) Ik ken je achtergrond en je opleiding niet. Maar met een redelijke baan, veel kinderopvang en wat vrienden en familie red je je wel. Als je nog studeert, kom je er ook wel uit. Het is even lastig, maar op een gegeven moment ging ik ook gewoon weer stappen, had vriendjes sporte etc etc. De vraag die je voor jezelf moet beantwoorden is of je dit wil. En helaas kan ik je niet helpen daarbij. Succes met je keuze
Ik ben het helemaal eens met de bovenstaande meiden. Met name Jannes verwoordt het hoe ik het ook wilde doen. Zal daarom niet in herhaling vallen, maar wil je zo wel sterkte wensen.
Zo echt een lastig pakket! Kijk, ik zeg 1 ding...... doe niet iets waar je je leven lang spijt van kunt krijgen! Voor 't zelfde geld gebeurd er wat en kun je straks geen kinderen meer krijgen.. je hoort zo vaak van die verhalen.... dan kun je je zelf wel voor de kop slaan! Ik zou zeggen praat er goed over met je vriend.... zeg gewoon dat jij het heel graag wilt houden. Ik weet niet hoe ver je nu zwanger bent? Met 6 weken klopt het hartje gewoon al! Dat kun je toch niet zomaar weg laten halen.... En als je vriend zegt dat hij het over 3 jaar wel wil... tja waarom dan nu niet? als jullie relatie verder stabiel is... Heel veel succes met je keuzes! Liefs, a Mom to Be
Ik snap jouw gevoel MomToBe, absoluut! Maar als je persoonlijke situatie het op dit moment echt niet toelaat of je relatie er gewoon nog niet klaar voor is, dan kun je het houden van het kindje toch niet af laten hangen van of het hartje wel of niet al klopt. Tuurlijk voor ons (die graag kinderen willen) is dat vrijwel onbegrijpelijk, maar als je een kindje daarom op de wereld laat komen met de kans het opgroeit in een situatie die voor het kindje ook niet gewenst is, dat is ook niet de beste oplossing. Maar dat is voor ons moeilijk te bepalen, dat kunnen zij alleen samen...
Ik heb er gewoon zo'n hekel aan.. dan denk ik... als je wel de verantwoording hebt om de daad te doen.. dan moet je ook de verantwoording hebben om de consequenties te dragen. Het laten weghalen gaat soms veel te makkelijk.. Oh het komt me nu niet uit, dan laat ik 't maar weghalen.. gebruik dan de pil of condoom! En als zij het 100% zeker wel wil, dan zou ik het niet laten weghalen, denk jij niet dan dat je daar de rest van je leven spijt van krijgt?
Absoluut, ik zou het zelf ook niet kunnen. En die mening heb ik niet pas sinds ik kinderen wil. Die mening heb ik altijd gehad. Je bent volwassen en ik denk dat je leven er wel naar in te richten is. Maar er zijn mensen die daar een andere mening over hebben en die moeten wij maar respecteren... Wellicht kiest zij voor haar relatie in plaats van voor een kindje... Hoe cru dat ook klinkt
Jeetje Aafje dat is niet niks. Als jij al voor jezelf heb besloten om de baby op de wereld te laten komen dan moet je dat ook doen. Maar weet wel hoe je het dan gaat doen als je vriend de relatie zou verbreken. Waar kan je heen en financieel red je het dan wel?! Moeilijk dus ik wens je heel veel sterkte, en ik hoop echt dat je vriend bij draait.
Ik ben ook zeker tegen een abortus. Vooral die vrouwen die het al 2 of 3 keer hebben gedaan dat maakt mij zo boos omdat er zoveel vrouwen zijn die geen kinderen kunnen krijgen! Tuurlijk snap ik in bepaalde situatie's dat je wel een abortus moet plegen, maar in ook veel gevallen lijkt het wel een routine... Alsof ze te gierig zijn voor een anticonceptie of condoom en maar een abortus nemen als het maar zover is... Ik snap dan moeder natuur op dat moment niet zo goed...... magoed. Ik weet niet hoe het is gekomen dat je toch onbedoelt zwanger ben geraakt, maar volgens mij is er toch 2 schuld aan! Dus ook je vriend.
Jeetje, wat moeilijk voor je! Ik denk wel dat het handig is om aan je vriend te vragen waarom hij geen kindje wil. Je leven veranderd natuurlijk als je ouder bent geworden, maar aangezien jullie beiden nog jong zijn, zijn er waarschijnlijk wel ergens vitale familieleden die jullie met van alles en nog wat kunnen helpen. Ik begrijp vaak dat mannen niet vroeg een kind willen vanwege de financiële en praktische consequenties. Praat hierover met hem en je omgeving en kijk wat wel en niet mogelijk is, misschien dat je vriend dan bijdraait. (Misschien is het al een opluchting als hij weet dat hij best af en toe nog een biertje kan blijven happen!) Daarnaast moet je op de een of andere manier aan hem uitleggen hoe belangrijk dit voor je is. het kindje zit niet in zijn buik en is voor hem veel minder grijpbaar dan voor jou. Natuurlijk bestaat altijd de kans dat hij echt geen kindje wil, en dan moet je twee dingen bedenken: jij moet kiezen tussen hem en je kindje, maar hij moet ook kiezen voor een leven met en zonder jou. Maak dat ook heel duidelijk aan hem! Voglens mij kun je maar 1 ding doen: praten met alle betrokkenen en vooral met je vriend, over alles, en hulp vragen van iedereen die je kunt bedenken. Probeer contact te zoeken met meiden die hetzelfde mee hebben gemaakt en die misschien nog tips hebben. Ik hoop dat je hier iets aan hebt, heel veel sterkte!
Heel erg bedankt allemaal voor de lieve berichtjes. Ik kom net terug uit het ziekenhuis vanwege een termijnecho, daaruit bleek dat ik al 20! weken zwanger ben! Een abortus is dus compleet uitgesloten! Alles is prima met de baby geen afwijkingen oid! Het gekke is dus dat ik al vanaf september zwanger ben zonder het ooit in de gaten te hebben gehad! Ik heb afgelopen vrijdag(5 jan) mijn eerste zwangerschapstest gedaan omdat mijn baarmoeder wel erg opgezet was en ik het niet vertrouwde! Heb net maar verteld aan mijn vriend dat hij eind mei/begin juni papa gaat worden! Hij moest het helemaal laten bezinken en we gaan er vanavond over praten. Maar alles wordt nu wel duidelijk, van de hartkloppingen tot aan hoe goed ik me voel ondanks mijn reuma!(pijn is nihil) en waarom ik het gevoel het dat de laatste tijd mijn blaas wordt gebruikt als stuiterbal. De echo was wel erg indrukwekkend! Hartje klopte mooi, alles was compleet!
20 weken! Lieve schat, hoe kun je dat niet merken? Heb je nog gemenstrueerd? En begrijp ik hieruit dat je je vriend niet hebt meegenomen naar de echo maar het hem daarna pas verteld hebt? Mag ik vragen waarom je hem niet meteen na de test betrokken hebt? Praat er maar goed over en ga jullie maar lekker richten op het gezinsleven! Ik merk uit je bericht dat je er zelf heel blij mee bent en dat is al heel fijn om te lezen. Je vriend zal waarschijnlijk even aan het nieuws moeten wennen, maar dat komt allemaal goed!
Jeetje gefeliciteerd meid! 20 WEKEN! Je heb je halve zwangerschap niet gemerkt, dus geniet er nu dubbel van zou ik zeggen. Success ben erg blij voor je als jij ook blij ben