Hallo dames, Misschien wel grappig, maar kan me er ook achteraf rot om voelen. Vriendlief heeft heel wel zwaar met me. Ik ben ontzettend jaloers op 't moment.. Als er maar een andere vrouw naar hem kijkt ben ik instaat om er op af te lopen en midden op straat een show er van te maken, kan ntl niet.. Maar zo voelt t wel. Hy werkt veel met dames en merk dat ik dit nu heel slecht kan hendelen, ook maar een "vind ik leuk" op zn fb van een vrouw die ik niet goed ken en ik ben beledigd. Hy kan er gelukkig wel om lachen en pakt me dan stevig vast.. Maar ikvind het niet leuk voor hem omdat we een hele goede relatie hebben. Ik geef ook hardop toe (waar iedereen by is) hoe jaloers ik ben pp 't moment.. Kan me ook echt niks schelen. Probeer er op te letten, want vind t echt sneu voor hem Zijn het de hormonen? Wie herkent het?
hihihihi klinkt bekend Ik had dit tijdens de zwangerschap van de jongste ook een poosje, maar is gelukkig wel weer over gegaan
Oh dat heb ik ook. Niet zo extreem dat ik andere vrouwen wil slaan, maar wel veel jaloerser dan anders. Ik word er onrustig ook al weet ik rationeel dat het onzin is..
Ja hier ook sneller jaloers waar ik anders makkelijk dingen kon weglachen... En zonder enige reden ook. Komt door de hormonen! Je wil je nestje beschermen
Yup dat heb ik dus ook, ben normaal totaal niet jaloers aangelegd en nu wel een beetje. Gelukkig kan manlief erom lachen en als ik logisch nadenk dan weet ik ook dat ik me geen zorgen hoef te maken maar ja, die stomme hormonen
Jaloers niet, maar wel veel bezorgder dan anders. Als hem maar niks overkomt, als hij maar geen ongeluk krijgt. Mijn zus had het blijkbaar nog extremer dan ik. Het zijn denk ik inderdaad de hormonen (oh, wat zijn ze fijn!). Die uiten zich bij iedereen anders. Gewoon tegen je vriend zeggen, dan kan hij er wat rekening mee houden. Al vind ik dat hij al heel lief reageert.
Hihi, ik heb net het omgekeerde Voorheen was ik altijd wel wat jaloers als hij over een vrouwelijke collega op het werk ofzo sprak, of inderdaad zoals je zegt, als er iemand die ik niet ken iets leuk vind op zijn facebook. Maar sinds ik zwanger ben is dit veel verminderd. Ik zie hoe graag hij mij en mijn buikje ziet (en het kleintje dat erin zit natuurlijk) en daar doet er echt àlles voor, maar echt alles. En dan denk ik: "Daar kan geen enkele andere vrouw tegenop", hahahaha
Ik ben normaal ook niet jaloers (toen we elkaar net kende wel soms), maar echt al heel lang niet meer en in mijn vorige zwangerschap en nu soms wel een beetje, niet extreem gelukkig, maar ik voel wel eens wat, wat daarvoor al héél lang geleden was.
Ik had het vooral op het eind, ik voelde me net een walvis. En hoe kan ie mij nou mooi vinden als ik zo ben? Dus elke vrouw in zijn buurt was een bedreiging in mijn ogen. Hartstikke door de hormonstertjes, maar stikjaloers was ik. heb het nooit naar anderen geuit, wel naar vriend dat ik zo onzeker was. En gelukkig alleen tijdens m'n zwangerschappen. Ben benieuwd hoe het me deze keer zal vergaan.
Ja dat heb ik ook wel erg hoor, ik ben nog erger bezorgd dan normaal om man en dochter. Ik voel me ook extra "verliefd" als het ware(op beiden)
Nee voor mijn zwangerschap niet, en het is ook een beetje onzin maar je gevoel kan je niet wegnemen. Vriendlief reageerd inderdaad altijd heel leuk en lief, en hij moet er ook altijd om lachen. Snap ik ook wel.. Andersom had ik me ook rotgelachen! Hij is heel trots op zijn 2 meisjes, zegt ie heel vaak en dat maakt dan alles weer goed. Maar die hormonen.. Pfoee normaal ben ik een heel hard en nuchter persoon en nu vind ik heel veel dingen zielig.
Haha herkenbaar!! Normaal ook niet jaloers aangelegd, ik weet hoeveel mijn vriend van me houdt en hoe blij hij is met ons leventje Maar nu pff, als hij dan kijkt naar een vrouw ben ik al gepikeerd. En dan voor ik het zelf in de gaten heb rolt er over mijn tong, leuke meid? Gelukkig lacht hij dan heel hard en zegt hij nee ik vind alleen mijn zwangere vrouwie knap En dan denk pff waar ben ik toch mee bezig hahaha