Hallo dames, Ik zou graag even wat vragen. Wie van jullie heeft hier ervaring mee? Ik slik citalopram 20mg(een antidepressiva). En wij willen graag een kindje. Maar zoals in mijn onderschrift te zien lukt dat niet. Nu zal ik waarschijnlijk clomid voorgeschreven krijgen. Maar wie van jullie weet of dat soort medicijnen samen gaat met citalopram? Alvast bedankt! Groetjes Chila
Hoi Chila, Zelf slik ik anti-depressiva en anti-psycotica, ik ben hiervoor bij een poppoli geweest om te kijken welke medicatie ik mocht gebruiken ivm met zwanger raken. Ik heb ook clomid,en ongi opwekkers gebruikt en inmiddels moet ik spuiten, dit alles kan naast mijn huidige medicatie. Ik weet natuurlijk niet hoe dat zit met jou medicatie. Ik zou dit wel even goed uitzoeken, de ha kan je vast beter helpen. Maar goed, anti depressiva kan dus wel naast clomid. Veel succes en sterkte met alles. liefs
Ik moet helaas ook het IUI traject in maar krijg eerst een gesprek op de pop-polie. Dat kun je zelf aangeven bij je behandelend arts. Ik gebruik ook 20 mg citalopram per dag. Sterkte!
Dank jullie voor je antwoorden. Ik ga het er sowieso even over hebben als ik volgende week bij de gyn kom. Maar vroeg het me gewoon eens af. Ik zou vanuit het ziekenhuis naar poppoli gestuurd worden maar de gyn daar wil me ineens nog een tijd laten wachten vandaar dat ik nu ergens anders heen ga. Ben benieuwd wat ze daar zeggen. Bedankt en jullie ook sterkte/succes! Chila
Ik heb hetzelfde geslikt en wij kregen het advies niet zwanger te raken tijdens het gebruik ervan. Niet vanwege de behandeling, maar vanwege mogelijke negatieve gevolgen voor het ongeboren kind. Ik slikte dezelfde dosering. Ik zou het toch nog eens navragen.
Ja dat kan kloppen. Er gaan verschillende verhalen de ronde. Ik ben al bij mijn huisarts geweest en bij een gyneacoloog waar ik het er mee over gehad heb. Die adviseerden mij om het te blijven gebruiken en tijdens een zwangerschap gewoon extra onder controle te blijven.
Volgens mij zijn sowieso de meningen over bepaalde medicatie erg verdeeld, daarom blij dat ik bij de poppoli ben geweest omdat hun erin zijn gespecialiseerd. Ik snap het ook niet helemaal uit jou berichtje, ga je wel of niet naar de poppoli? liefs
Het gebruik van de meeste antidepressiva wordt afgeraden tijdens de zwangerschap en borstvoeding, weet niet hoe het zit met cytalopram. Ik gebruik zelf nortriptyline en dat is veilig tijdens de zwangerschap, maar de gyn zei (wij zijn inmiddels voor intake geweest omdat het niet lukt) dat als je tijdens de zwangerschap antidepressiva gebruikt, het kindje na de bevalling verplicht 2 dagen opgenomen moet worden op de kinderafdeling zodat ze in de gaten kunnen houden of alles goed gaat en er geen afkickverschijnselen optreden. Voor wie er meer over wil weten, dit is een artikel uit het geneesmiddelenbulletin waarin de meeste antidepressiva besproken worden en de mogelijk risico's die ze met zich meenemen tijden de zwangerschap: Antidepressiva tijdens zwangerschap en borstvoeding
Nee, ik ga niet naar de poppoli want ik word niet verder geholpen in ons ziekenhuis. Dus ik ga elders een behandeling volgen waar het gebruik van citalopram besproken wordt.
Hallo, Ik heb hier zelf geen ervaring mee, maar een jaar geleden was een vriendin zwanger en toen bleek met 5 maanden zwangerschap dat het kindje een zeer ernstige hartafwijking had, dit kwam door de antideprissiva! Ik wil jullie niet bang maken maar laat dit heel goed controleren, misschien had zij net de verkeerde medicijnen gebruikt en bestaan er wel medicijnen die je wel mag gebruiken?
@zylly, wat verdrietig zeg! Maar het is wel een beetje kort door de bocht om zo stellig te zeggen dat het door die medicijnen kwam. Er zijn idd bepaalde antidepressiva die de kans op een aangeboren hartafwijking vergroten. Maar dan gaat het over minimale verschillen. Als de kans op een hartafwijking normaal gesproken 0,011% is, is de kans bij gebruik van bijv Seroxat tijdens de zwangerschap 0,016%. (die getallen verzin ik ter plekke, maar zoiets was het geloof ik wel) Als een kind wordt geboren met een hartafwijking, en de moeder heeft tijdens de zwangerschap seroxat gebruikt, dan is de kans dus ongeveer 30% dat het door de medicijnen gekomen is, en 60% dat het een andere, niet medicijn gerelateerde reden heeft. Buiten dat is inmiddels ook bekend dat het hebben van een ernstige psychische stoornis zoals een depressie tijdens de zwangerschap óók risico's voor het kind met zich meebrengt. @Chila, om even terug te komen op jouw vraag, ik verwacht niet dat het problemen zal geven, clomid samen met citalopram. Je huisarts kan je waarschijnlijk geen advies geven hierin, meestal hebben die hier niet genoeg ervaring mee, maar je gyn weet het vast wel, en anders zou je het nog aan de apotheek kunnen vragen.
Zylly, wat erg van je vriendin, durf het bijna niet te vragen maar is het kindje overleden? Wat Marliesje ook al schrijft, de kans op deze aandoening is bij iemand zonder medicatie aanwezig, alleen door bepaalde medicatie nog iets meer. Zelf gebruk ik medicatie die deze kans iets kan verhogen, wij schrokken hier erg van en hebben er veel over gepraat en nagedacht. De artsen op de poppoli zeiden ook, dat de kans echt heel klein is, maar wel aanwezig en dan moeten ze dat natuurlijk aangeven. En het is natuurlijk ook zo als het echt veel gevaar met zich meebrengt schrijven ze deze medicatie niet voor. Ik slikte namelijk bepaalde medciatie die wel heel gevaarlijk zijn en die moest ik dan ook stoppen. Ik vertrouw dan ook op het advies van de deskundigen op dit gebied en wij hebben dus ook besloten er wel voor te gaan. Anders is het voor ons einde verhaal. Zelf ben ik al jaren stabiel, maar door de hormonale veranderingen tijdens een zwangerschap is de kans op een depressie of psychose voor mij meer aanwezig. En net wat marlies schrijft, als je dan nog moet ingrijpen met medicatie en de toestand waar je dan in verkeerd zijn nog veel gevaarlijker voor een kindje. Maar dat neemt niet weg dat ik me soms wel een hele grote egoist vind, want stel dat je net bij die hele kleine kans hoort. Als ik zwanger mag raken kom ik onder behandeling van de gyn en krijg ik vaker controles, ivm deze hartafwijking een uitgebreide echo. En als dan zou blijken dat ons kindje die hartafwijking zou hebben, word het natuurlijk heel heftig, het advies is om dan de zwangerschap af te breken. Maar die keus ligt natuurlijk altijd bij jezelf. Toen dit topic werg geopend dacht ik of er komen geen reacties of juist wel. Dit omdat ik weet dat veel mensen het erg egoistisch kunnen vinden dat je het risico neemt dat de kans iets verhoogd is op een bepaalde afwijking. Ik zag ook dat veel mensen deze topic al hebben gelezen, maar toch relatief weining reacties. Marliesje, volgens mij zijn wij bij dezelfde poppoli gewees haha, jou verhaal is het mijne qua info enzo.
Wij hebben er ook veel over nagedacht en advies gevraagd etc. Ik heb wekelijks gesprekken met mijn psycholoog en daar heb ik dit ook aangegeven. Alleen moet ik nu dus afwegen wat beter is om te doen; -stoppen met de medicijnen en kans krijgen dat ik tijdens een zwangerschap een terugval krijg(die kans is vrij groot) -de medicijnen door blijven slikken. De kans is sowieso heel klein dat het kindje er iets aan over houd. Ik weet ook dat veel mensen het egoistisch vinden om de keuze voor een kindje te maken als je deze medicijnen slikt. Maar dan zou het in ons geval bijna onmogelijk zijn om een kindje te krijgen. Vanwege mijn psychische ziekte moet ik deze medicijnen sowieso nog een lange tijd blijven slikken. Het gaat prima met mij en we zouden ook geen kindje willen als dat niet het geval was. Maar deze medicijnen zorgen ervoor dat het goed blijft gaan en ik wil ook niet het risico lopen een kindje te krijgen en te stoppen met de medicijnen en terug te vallen.
Chila, veel sterkte met het maken van je keus, ik weet dat dat niet makkelijk is. Zelf zie ik de psycholoog ook regelmatig, ik moest ook eerst 4 jaar stabiel zijn voordat we aan onze kinderwens mochten "beginnen". liefs
Het is inderdaad een moeilijke keus. Maar misschien helpt mijn verhaal met het maken van die keus. Ongeveer een half jaar voordat ik met de pil stopte ben ik mijn medicijnen gaan afbouwen, heel langzaam, onder toeziend oog van mijn psychiater. (die er 100.000 keer meer verstand van heeft van mijn huisarts ) Ik was inmiddels op die medicijnen iets van 6 jaar stabiel, maar had wel de angst dat het niet zou lukken omdat ik in het verleden vaker had afgebouwd en het die 2 keer toch weer mis ging. Toen ik op 0 zat ging het eigenlijk nog steeds goed, voelde me alleen een beetje wankel, maar ben toen wel met de pil gestopt. Al vrij snel ging ik denken "Ik kan maar beter snel zwanger worden, want dit gaat vroeg of laat mis". Maar na 6 maanden was ik nog niet zwanger en inmiddels was ik dermate depressief dat het zo ook niet verder kon. Toen stond ik voor de keuze, wat doe ik? Weer met medicijnen beginnen, met alle eventuele risico's van dien? Of doormodderen, en hoe langer hoe depressiever worden? Na heel veel uitzoekwerk over de risico's en het hier ook over gehad te hebben met mijn psychiater uiteindelijk weer begonnen, en binnen 4 weken was ik weer helemaal de oude. We zijn nu een jaar bezig met zwanger worden, inmiddels intake gehad bij het ziekenhuis, en ik ben nu zo blij dat ik toch weer medicijnen gebruik. Want zonder de medicijnen had ik het gewoon niet getrokken. Chila, voor jou zal het ook niet makkelijk zijn, en buiten dat kan het dat de clomid ook een wissel trekt op je gemoedstoestand. Hou daar rekening mee als je besluit wat je gaat doen met je medicijnen. En voel je er vooral niet egoistisch over als je ze blijft gebruiken. Want je wilt denk ik toch ook dat als je straks zwanger bent, je kindje een gelukkige moeder heeft? Hoe zuur zou het zijn als je eindelijk zwanger wordt, en je kan er niet van genieten omdat het in je hoofd niet meewerkt? Buiten dat, als mensen zeggen dat ze het egoistisch vinden, dan hebben ze geen idee waar ze het over hebben... denk ik dan maar... Heel veel sterkte met het maken van je keuze! @Maaike, wat grappig, ik zit niet bij een poppoli, mijn info komt gewoon van de psychiater en deels van de gyn. Maar als we dezelfde informatie hebben gekregen van verschillende mensen dan moet het ook wel waar zijn! Zijn jullie trouwens al lang bezig?
Chila, Misschien helpt mijn verhaal ook, 5 jaar geleden ben ik gestopt met de medicatie ivm onze kinderwens. Dit in combinatie met andere factoren zorgde ervoor dat ik een ernstige psychose kreeg. Ik moest 7 maand bjven op de gesloten afdeling. Eenmaal thuis was onze kinderwens natuurlijk nog net zo groot. Ik heb 4 jaar moeten wachten voordat we er weer voor mochten gaan, 4 jaar stabiel zijn zeg maar. Dit vind ik op zich wel heel goed hoor, maar wat betreft de kinderwens vond ik het heel erg moeilijk af en toe. Eind 2010 naar de poppoli geweest voor advies. Hier bleek dat het voor mij niet mogelijk is om zwanger te raken zonder medicatie, ivm kans van herhaling op een psychose. We hebben toen alles heel goed doorgenomen, alle vragen enz. Ik bedoel, ik raak natuurlijk ook liever zwanger zonder al die medicijnen. Mijn medicatie is toen aangepast en toen kreeg ik groen licht. Maar dat betekent niet dat de keuze altijd even makkelijk was en dan heb ik het nog niet eens over een erg heftig oordeel van een bepaald stel, die idd niet in hetzelfde schuitje zitten. Meid ik hoop dat je eruit komt, het is lastig, bah. Veel sterkte met je beslissing. liefs Marliesje, ja toevallig, echt exacthetzelfde, allen de procenten weet ik ook niet meer precies. En idd van de hormonen kun je goed uit balans raken. Van de clomid heb ik nooit last gehad, maar van de primolut en de puregon wel. Ik was af en toe een labiel heksje, haha. Wij hebben dus eind 2010 groen licht gekregen en toen ben ik al vrij snel doorgestuurd naar de gyn op eigen verzoek, omdat ik dacht dat ik PCO had en dat klopte dus ook. Inmiddels ronde 11 in de mmm, ben nu aan het spuiten en de vorige ronde is afgebroken omdat de eitjes niet groeien, dus ben heel benieuwd hoe het deze ronde zal gaan. Maar jij bent dus ook net voor een intake geweest? Heb je al een idee wat er aan de hand is? liefs
Dat is helemaal een verchrikkelijk verhaal. Aan de ene kant snap ik wel dat ze dan voor de zekerheid willen dat je vier jaar stabiel bent, maar, wat een lange tijd zeg! Dat wilde ik idd vragen, hebben jullie wel eens opmerkingen uit jullie omgeving gehad? Mijn schoonmoeder zei toen ik een half jaar geleden weer met medicijnen begon: "Misschien moet je nog maar eens goed nadenken of je wel echt kinderen wilt" (ze bedoelde dat ik het niet aan zou kunnen, onzin natuurlijk, want als ik gewoon medicijnen gebruik dan is er niets aan de hand.) Maargoed, dat heeft me toen wel heel veel verdriet gedaan. Alsof je geen recht op kinderen zou hebben als je depressies oid hebt. Dat is wel een teleurstelling dan, hopen dat ze deze ronde wel groeien! Bij mij lijkt alles op het eerste gezicht goed (temperatuurgrafiekjes zijn super, echo zag er ook prima uit), en we krijgen de rest van de uitslagen pas over 4 weken. We vermoeden dat het bij mijn man ligt, omdat zijn vader en opa ook allebei verminderd vruchtbaar waren (beide één kind gekregen die lang op zich liet wachten) En de broers van mijn man zijn opa zijn allemaal helemaal kinderloos gebleven. Maargoed, je weet het toch niet, voor het zelfde geld is er toch iets heel anders. Vind het trouwens wel vervelend dat het zo lang duurt, 6 weken tussen de intake en de volgende afspraak waar we de uitslagen gaan krijgen...
marliesje, het is voor jullie dus nog afwachten wat de oorzaak is. Ja 6 weken is idd erg lang. zou ik nog wel even aangeven bij de gyn. Idd als je naar jullie familie kijkt wat betreft de mannen, kan het heel goed bij je man liggen. Afwachten... Wat naar van je schoonmoeder, ik kan me voorstellen dat je daar erg verdrietig om bent geweest. Het zal vast uit zorgen om jullie goed bedoeld zijn, maar het komt hard aan. Ik snap wat je bedoeld met als je een psychische ziekte hebt kun je het misschien niet aan, die oordelen pfff. Volgens mij hebben de meeste mensen een vertekend beeld over mensen met een psychise ziekte. Dat we niks aankunnen, niet voor onszelf, laat staan voor een kind kunnen zorgen enz.... Verder hebben wij gelukkig alleen maar positieve reacties op 1 afschuwlijke na, beetje gek misschien maar die stuur ik je ff prive. Je weet maar nooit wie er meeleest. De rest is alleen maar meelevend en blij voor ons town we alweer een tijd geleden groen licht kregen. 4 jaar was idd vreselijk lang, maar ik begrijp het wel, de psychose was een hel vooral voor de mensen die dicht bij me staan. In die 4 jaar heb ik natuurlijk wel kunnen laten zien dat ik al heel lang stabiel ben en een gewoon leven leef met mijn man, familie, vrienden enz.... Nou volgens mij heb ik nu wel weer genoeg gebabbeld haha, Voor iedereen een fijn weekend, Liefs