Hoi dames met 6+1 is er bij mijn eerste echo ook een hematoom ontdekt , was toen redelijk klein en ze gaven aan dat ik een klein beetje bloed kon verliezen. Met 7+0 was het zover veel bloed verlies en met 7+1 echo , kleintje deed het goed en het hartje klopte prachtig, hematoom was alleen groter 7+2 mega veel bloed verlies met krampen en stolsels. Mijn gedachte zei dit is het, einde verhaal. 7+3 spoed echo , zeer verrast alles was goed met onze kleine ( zie link bij handschrift) hadden gehoopt door het vele bloed verlies dat de hematoom geslonken of weg was. Niks minder waar helaas weer vergroot.. Nu is de kans dat ik hier mijn hele zwangerschap last van blijf houden verhoogd. Geen rustige. Zwangerschap dus helaas.. Wie heeft er ervaringen met een hematoom die groeit en de afloop? Positieve en negatieve verhalen welkom
Niet zelf, wel mijn allerbeste vriendin. Heeft zo goed als rust gehouden tm de 20e week en toen was de hematoom verdwenen. Dat is vaak pas laat in de zwangerschap. Geen leuke eerste maanden voor haar, de onzekerheid, ziek thuis zitten, ook geen leuke dingen kunnen doen, maar wel een gezond kind mogen krijgen. Ik, als niet arts, zou je echt adviseren achterlijk veel rust te nemen, niet te werken en geen dagen op pad, tillen, poetsen etc tot het rotding verdwenen is.
Ik zie nu ook je miskramen verleden in je hantekening, wat een nare geschiedenis heb je met zwangerschappen...
Behoorlijke naar jaar achter de rug en aangezien dit de laatse zwangerschap is had ik het ne toch wel wat rustiger voorgesteld
Ik weet wel dat ze in andere landen bedrust voorschrijven bij hematomen. In Nederland geloven ze daar niet zo in. Zelf geloof ik daar wel in.
Wat vervelend voor je. Ik weet helaas uit ervaring dat het veel onzekerheid met zich mee brengt. Ik heb ook 2x flink bloedverlies (inclusief stolsel en veel kramp) gehad door hematoom. Bij laatste echo bleek hematoom gelukkig iets kleiner. Hematomen kunnen worden opgenomen/opgeruimd door je lichaam, dus het hoeft niet dat je last blijft houden van bloedverlies! Zoek hier in het forum maar eens op hematoom; er zijn gelukkig veel verhalen van vrouwen waarbij het hematoom na enige tijd weer verdwijnt, daar probeer ik mij ook aan vast te houden. Sterkte!
Ik had een hematoom dat eerst klein was, daarna groter werd en tenslotten verdwenen was. Maar de eerste keer dat ze het zagen was op 5 weken en op iets minder dan 7 weken was het weg. Ik had wel geen krampen, alleen bloedverlies. Ze zeiden me het rustig aan te doen en kreeg bed/bankrust. Maar uiteindelijk was het vrij snel weg. Ik hoop voor jou hetzelfde. Niet te veel doen, proberen rust te nemen en benen omhoog op de bank voor zover je kan.
Ik heb er ook ervaring mee. Eerste bloeding met ongeveer 8 weken. Handdoek vol bloed verloren en ik dacht dus dat het einde zwangerschap was. Volgende dag zagen we op de echo echter een dapper vruchtje met kloppend hartje. Helaas zagen we ook een grote hematoom (onder en aan de zijkant langs het vruchtje). Echt veel groter dan het vruchtje en ik moest dus rekening houden met meer bloedverlies. Destijds hoefde ik geen rust te nemen, dit zou geen invloed hebben. Er was een kleine kans volgens de echoscopiste dat het vruchtje mee zou komen, maar dit was te verwaarlozen. Inmiddels weet ik dat de meningen hierover uiteenlopen. Is ook afhankelijk van de plek van de hemtoom. Ik heb tot 15 weken bloedverlies gehad en ook regelmatig een echo gehad om te kijken of alles goed ging. Pas na de 12 of 13 weken werd de hemtoom kleiner en op een gegeven moment was het vruchtje groter dan de hematoom. Een week later (zo rond de 16e zwangerschapsweek) was ineens de hele hematoom weg. Zo fijn! Inmiddels zit "het vruchtje" op school en is een gezonde jongen van bijna 7
Bij alledrie de zwangerschappen gehad. Bij de eerste vanaf week acht, in week 10 lag ik in het ziekenhuis met bloedverlies krampen en stolsels. Duurde ongeveer twee weken. Met ruim 15 weken hevig bloedverlies alsof ik stond te plassen inclusief stolsels krampen enz.. Weer in het ziekenhuis en weer kwamen ze aan bed om te vertellen dat ik de baby zou verliezen. Mevrouw bleef zitten. Dit heeft weer een paar weken geduurd. Ging zo door tot een week of 26/27. Toen losten de hematomen op. Met precies 38 weken hebben ze de vliezen gebroken en is ze geboren. Ze was wel dysmatuur 2560 gram. Maar na een paar dagen mochten we naar huis. Ze zag wel geel en kon zich niet op temperatuur houden. Ze heeft ook tot haar tweede jaar een aantal keren in het ziekenhuis gelegen omdat haar darmen niet goed genoeg gerijpt waren waardoor ze zelf geen ontlasting kon krijgen. Dit werd elke week door de kinderarts gedaan (klysma). Nu een gezonde kleuter en nergens geen last van. Was ook erg snel met haar ontwikkeling. Bij de tweede ook een hematoom maar die was gelukkig niet heel groot. Was ook na 12weken weg. Wel na 30 weken onverklaarbaar bloedverlies. Bij nummer drie ook vanaf week dertig onverklaarbaar bloedverlies tot de bevalling. Sterkte ik hoop dat je een goede zwangerschap gaat hebben en de hematomen verdwijnen.
Dank jullie wel voor de andwoorden , Hier aanstaande maandag weer een echo wn dan hopelijk is die kleiner ( zal wel moeten naar mijn idee aangezien ik al paar dagen leegloop ) Denk dat als ik handdoeken moet gebruiken ik er al stuk of 10 vol heb . Hier nu kraamverband gebruiken wat ik non stop moet verwisselen, Lees veel verschillende verhalen en ook vk en gyn zeggen verschillende dingen bedrust/ geen bedrust. Maandag mag hematoom niet gegroeid zijn anders gaan ze kijken wat ze ermee aan moeten of opname of ik heb geen idee wat er dan staat te gebeuren . Totale rust kan ik niet helaas met de 2 jongste, pak rust waar ik rust kan pakken en ook de kindjes houden rekening met me ( jongste dochter komt nu niet op schoot maar komt lekker naast me zitten omdat mama auw buik heeft , dan zit ze tegen mijn buik te vertellen dat mijn buik mama niet auw moet doen omdat dat niet leuk is (te schattig om te zien en om te horen ) Je leest zoveel uitlopende verhalen dat je eigenlijks gewoon niet weet waar je aantoe bent. Enigste wat ik nu weet is dat we een klein vechtertje aan boord hebben, en zolang de kleine purk het kan doet deze mama mee
Die conclusie heb ik inmiddels ook getrokken. Mijn gyn zei dat ik alles gewoon mag blijven doen. Bedrust is niet nodig, maar kan ook geen kwaad, zei hij. Dus als ik mij daar beter bij voelde, mocht ik gerust meer rust nemen, maar wat hem betreft geen noodzaak. Maar na enig research op internet en dit forum krijg ik toch het idee dat (bed)rust beter is. In België en een aantal andere landen schijnt (bed)rust wel het 'standaard' advies te zijn. Na eerste echo waarop hematoom gezien werd heb ik het rustiger aan gedaan en bij laatste echo was hematoom beetje kleiner geworden. Misschien was dat ook wel gebeurd als ik gewoon 'mijn ding' was blijven doen, maar zelf heb ik toch het idee dat het geholpen heeft dat ik wat rustiger aan heb gedaan. Zolang hematoom er nog zit (en ik nog steeds af en toe flink kramp heb), neem ik het zekere voor het onzekere en doe ik het nog even rustig aan. Hopelijk wordt dat beloond en kan ik dan later alsnog met volle teugen van de zwangerschap genieten. En dat hoop ik voor jou vanzelfsprekend ook! Hoe groot is jouw hematoom eigenlijk?
deze zit richting uitgang zeg maar .. dus 1 onder het kindje en 1 aan de zijkant van het kindje, gelukkig niet boven het kindje zwarte holtes zijn de hematomen en witte wand is de vruchtzak
Duidelijke beelden. Maar inderdaad, gelukkig zitten ze niet boven of echt tegen het vruchtzakje aan. Als het goed is, heeft je gyn ze wel opgemeten. Ik begreep van die van mij dat ze dat doen, zodat ze ook met zekerheid kunnen zeggen of ze gegroeid of juist kleiner geworden zijn. Gelukkig krijg je maandag weer een echo, ik hoop voor je dat je je rust een beetje kunt pakken en dat ze maandag aanzienlijk kleiner geworden zijn!
ze zou het vast wel opgemeten hebben maar eerlijk gezegd is dat een beetje langs me heen gegaan was veel ste druk bezig met dat kloppend hartje wat mij zo vreselijk verbaasde
Hoi, Ik heb vanaf het begin van deze zwangerschap bloedverlies maar dat was steeds niet zichtbaar op echo's. Met 11 weken een mega bloeding gehad terwijl ik op vakantie was ik het buitenland. Daar met spoed naar het zkh en alles was goed met het kindje. Daarna wel een flink hematoom te zien in de baarmoeder. Ik kreeg wel bedrust voorgeschreven en twee soorten medicatie waaronder Utrogestan. Ik denk echt dat dit mijn redding is geweest omdat dit de baarmoeder rustig houdt. Terug in Nederland kreeg ik niet echt specifiek advies maar moest wel rustig aandoen. Hematoom bleek ook gegroeid. Echter kan het stolsel zich verplaatsen waardoor de meting elke keer anders is. Ik heb nu ruim een week geen bloedverlies meer gehad en op de laatste echo was het hematoom niet meer zichtbaar. Probeer rustig aan te doen, sowieso niet tillen stofzuigen en hoog reiken. Hou hoop zolang je kindje het goed doet. Overigens zat de bloeding bij mik tussen de vliezen. Sterkte!