Hoi dames Ik weet dat er al heel veel gelijkaardige topics verschenen zijn, maar moet ook even mijn verhaal kwijt. Ik had in januari een positieve zwangerschapstest. Ik voelde me meteen heel zwanger: had alle kwaaltjes. Half februari begonnen de kwaaltjes helaas af te nemen en kreeg ik ook van de huisarts te horen dat het wellicht niet goed zat: mijn hcg bleef hangen op net onder de 2000 en verdubbelde niet. Twee echo's bij de gynaecoloog later wist ik dan dat ik een missed abortion had. Dat is nu ongeveer 10 dagen geleden, maar de zwangerschap is ondertussen al zo'n 3 weken geleden gestopt. Sinds vorige week woensdag heb ik bruinverlies. Het was zondag ietsje meer en ook meer rood/roestkleurig waardoor ik dacht het eindelijk zou beginnen. Vandaag helaas weer heel weinig, alleen met 't afvegen wat. Hoelang duurde het voor jullie missed abortion vanzelf op gang kwam? Ik mag van mijn gynaecoloog ook medicatie nemen, maar wilde liever nog even afwachten omdat ik dacht dat het nu eindelijk zo ver was. Online las ik een verhaal van een vrouw die 2 maanden van dat licht bloedverlies had. Is dat de uitzondering? Ik wil de natuur zijn werk laten doen, maar ik wil ook geen 2 maanden langer 'on hold' staan en voortdurend bruinverlies/bloedverlies hebben. Ik twijfel dus om de medicatie te nemen. Maar daar vraag ik me dan ook bij af: komt het dan meteen? Is dat een week lang hevig bloedverlies en daarna klaar? Of waar moet ik me aan verwachten? Sorry, het zijn veel vragen tegelijk... :-/ Alvast erg bedankt voor jullie antwoord.
Ah wat naar weer. We zaten samen in nod september dacht ik? Wat spijtig weer. Veel sterkte. Bij mijn eerste missed abortion in juni 6 weken) was het al 2 weken gestopt met groeien. Ik heb een week gewacht en heb toen heel af en toe een beetje bruin verloren, heel miniem. Dus had telkens hoop dat het doorzette. Een week later op de echo bleek dat er nog totaal geen verandering zat en dat het nog niet aan het afbreken was dus ben ik direct begonnen met medicatie. Mijn schoonmoeder was die dag bij mij omdat ze wel aanraden iemand bij je te hebben. Een uur na inbrengen kwamen krampen en beetje bloed, 2 uur later kwam het volledig op gang met bloed, slierten, ontlasting (wees erop voorbereid, het kan enorm stinken naar rioolput en dat vond ik eigenlijk het vervelendste). Dan voel je vaak 1 scherpe kramp wanneer het vruchtje door je baarmoedermond komt en daarna ebt de pijn vaak langzaam weg. Dat voelde ik ook zo. Is niet voor iedereen, maar dat stond zo in mijn infobrochure van het ziekenhuis en dat was ergens voor mij een leidraad en een bevestiging dat ik inderdaad het weefsel ben verloren. Natuurlijk ben jij nu verder en is er een vruchtje dus dit kan heftiger zijn met grote bloedklonters. Als je meerdere maandverbanden volbloed in 1 uur dan moet je de vk bellen. Ik was wel opgelucht want in ongeveer 8 uur was het over en heb ik 2 weken gebloed en bruinverlies gehad. Af en toe stopte het en af en toe begon het opnieuw. Dus geef je lichaam tijd en ga er vanuit dat je niet na 2 weken een eisprong hebt. Het kan, maar ik zou er niet vanuit gaan en mentaal voorbereiden op een beetje tijd. Heel veel sterkte.
Wat rot! Bij mij kwam het niet op gang. Ik heb uiteindelijk medicatie gebruikt en dat is mij heel erg meegevallen. Ik vond het goed te doen en “fijn” dat ik het kon plannen.
Hoe is het nu? Hier helaas niet zulke positieve verhalen. 1. mk 2: ma, 1,5 week afgewacht, uiteindelijk tabletten gekregen, kwam het wel los, maar uiteindelijk 2 liter bloed verloren dus vastzittend weefsel en met spoed gecuretteerd. 3: mk 4: weer een ma, kwam uiteindelijk uit zichzelf los, weer heel veel bloed verloren door weefsel dat bleef zitten en dus weer gecuretteerd.
Hello, wat ontzettend verdrietig zeg! Ik heb in december een missed abortion gehad. Ik was 8 weken zwanger, maar het vruchtje was al met 5w3d gestopt met groeien. Ik had al een aantal dagen last van bloedverlies, wat niet stopte. Op de echo bleek toen dat het een missed abortion was. Ik koos ervoor om het natuurlijk te verlopen. Bloedverlies zette avonds door en duurde een dag of 10, dagen wisselende elkaar af van heel sterk naar minder sterk verlies. Nadien heb ik op eigen verzoek een echo gehad, waaruit bleek dat het compleet was. Het is soms lastig te zeggen of het goed op gang komt of niet, elke keer kan je daarbij ook de afweging maken en overleggen met de gynaecoloog, met name ook omdat je zelf ook zegt, je niet 2 maanden on hold wilt staan. Afgezien van het fysieke deel, doet het doe dan ook iets mentaals.
Dank je wel voor jullie reacties. Ik heb ondertussen een week last van bruinverlies, maar sinds zondag is het ook met bloed (donkerrood) en het blijft erg weinig. Ik heb er dus niet echt het idee van dat het al goed op gang gekomen is. In samenspraak met de gynaecoloog heb ik besloten om nog een kleine twee weken af te wachten. Dan heb ik een afspraak in het ziekenhuis en gaan ze kijken wat er nog zit. Daar zullen ze dan ook tabletten steken als ik niet schoon ben tegen dan. Mentaal vind ik het vreselijk. Het is echt zo machteloos wachten. En zo de hele tijd bloeden is ook echt maar niks vind ik. Ik mis mijn man en onze intimiteit samen. Je kan dat ook wel hebben zonder seks natuurlijk, maar voel me nu ook echt niet aantrekkelijk ofzo. Ik deed eergisteren ook nog eens een zwangerschapstest en die knalt nog steeds megahard, dus hcg staat ook nog duidelijk hoog. Het is nu een jaar geleden dat wij voor ons kindje gingen. Ik hoop echt dat ik geen superlange nasleep heb. Hoe was dat bij jullie?
Sterkte! hoe een missed abortion verloopt is niet te zeggen. Bij mij kwam het niet vanzelf, ook niet naar meerdere keren pillen. Heb erg lang af en aan bloedverlies gehad en met 24 weken is er nog restweefsel verwijderd.
Heel veel sterkte! Respect dat je nog twee weken af wil wachten. Ik vond het afwachten mentaal vreselijk zwaar, eigenlijk nog zwaarder dan het verdriet dat de zwangerschap niet goed zat. Ik kreeg het gevoel dat mijn lichaam faalde, omdat ten eerste de zwangerschap niet goed zat en ten tweede het ook nog niet eens uit zichzelf loskwam. Slaat natuurlijk nergens op, maar dat gevoel had ik dus wel. Wat de nasleep betreft: dat verschilde bij mij echt per keer. Ligt er ook aan hoeveel bloed je verliest.
Qua nasleep: Ik bleef dagen nog misselijk, wat ik nogal confronterend vond omdat er in feite geen zwangerschap meer was. Na 26 dagen kreeg ik weer een menstruatie, toen testte ik ook pas negatief op HCG. Het is lastig te zeggen hoe het verloopt, omdat het bij iedereen anders verloopt. Het enige advies wat ik kan geven: luister goed naar je lijf, doe wat goed voelt en schroom niet om te verloskundige of de huisarts te bellen. Dat heb ik nl ook gedaan, zelf in het weekend. Niets is te gek of raar.
Heel veel sterkte, het is niet niks. Ik weet niet in hoeverre mijn miskramen missed abortions te noemen zijn, want beide keren had ik nog geen echo gehad (is hier pas met 12 weken) tot ik bloedverlies had en een spoedecho kreeg. Beide keren werd het vruchtje 6w3d gemeten, zonder hartslag (toch frappant, 2x precies dezelfde meting). Verder zijn er wel flinke verschillen: -Miskraam 1: 7w2d bloedverlies en echo, besloten tot het doen van 2 bloedtests, maar er was er uiteindelijk maar 1 nodig, want miskraam compleet 7w4d. Amper een week nadat het was gestopt met groeien dus, en 2 dagwn nadat het bloedverlies begon. -Miskraam 2: bloedverlies en echo rond de 9 weken. Besloten tot afwachten na 2x bloedprikken en vastgestelde daling van het HCG. Miskraam compleet tussen de 11 en 12 weken. De eerste keer was het dus in feite klaar voor ik goed en wel bij mijn positieven was en echt een duidelijke keuze heb ik niet hoeven maken. De tweede keer maakte ik die keuze wel. Het waren een paar pittige weken, temeer omdat de kliniek bleef bellen en onderzoeken en pillen wilde opdringen (ik woon in Canada en hier zijn ze een beetje heftig wat dat betreft, ik heb niets tegen medisch ingrijpen waar nodig maar ik voelde me echt onder druk gezet). Bij mij kwam het na 2 1/2 week wel vanzelf. Ik heb alleen ook een vriendin bij wie het een paar maanden duurde, en daarna nog restweefsel had wat zeer langzaam oploste. Ik denk niet dat ik een paar maanden zou hebben gewacht, maar dat kan ik natuurlijk niet met zekerheid zeggen, dat kan pas als je het meemaakt. Iedereen is anders. Doe wat jouw voorkeur heeft op dit moment. Mocht je willen afwachten, dan wil ik je dit meegeven: -Afwachten hoeft niet het eindstation te zijn. Als jij op een gegeven moment je beslissing bijstelt omdat de omstandigheden zijn veranderd, of je gevoelens zijn veranderd, dan is dat ook prima. -Als je pillen in huis hebt, betekent dat niet dat je ze ook meteen moet nemen. Als je graag de pillen in huis hebt voor het geval dat je besluit ze te nemen, maar verder liever afwacht, dan is ook dat mogelijk -Of je nou pillen neemt of afwachten, als er tijdens het proces iets gebeurt wat je niet vertrouwt: bellen! Meestal echter is dat niet nodig. Heel veel sterkte!
Superhard bedankt voor jullie reacties. Ondertussen heb ik al 1,5 week van dat bruinverlies met precies vliesjes bij. Maar zo goed als geen bloed (3 dagen wel wat bloeddruppels maar niet wat ik zou verwachten). Ik weet dus niet goed wat ik ervan moet denken. Is dit het? Duurde het bij jullie lang voor jullie weer (goed) zwanger waren?
Ik denk niet dat dit het is. Bij mij varieerde de miskramen van een hele zware menstruatie tot enorm veel bloedverlies met hele grote stolsels. Hangt ook van hoever je zwanger bent. Ik was elke keer weer heel snel zwanger. Of direct dus zonder menstruatie tussen de ma/mk of 1 menstruatie er tussen. Behalve de laatste keer, afgelopen september, want tien hebben ze bij de curettage meteen een spiraal geplaatst.
Ik heb pas geledene miskraam gehad. Kindje was met 12 weken gestopt met groeien. Kwam erachter tijdens de 13 weken echo. Was toen 13 weken en een paar dagen. Ik verloor al een beetje bloed en ongeveer een week later kwam het kindje. Het is nog niet zo lang geleden en ik verlies nog kleine beetjes oud bloed. Op de echo is gelukkig te zien dat ik ‘schoon’ ben. Ik heb gelijk ik geen medicijnen hoeven te gebruiken en ook geen operatie gelukkig.
Dan is het denk ik wel bij jou op gang aan het komen. Geef je lichaam nog even de tijd. Heel veel sterkte en hopelijk mag je snel een gezonde baby in je armen hebben.
Hier één van die vrouwen die twee maanden vloeien. Begon met continu bruinverlies. Paar keer veel bloed en flinke stolsels verloren. Daarna weer bruinverlies. Kindje is met 9 weken gestopt met groeien. Nu zou ik maandag 20 weken zijn. Het is er nog niet uit. Ik heb de pillen wel in huis en ga ze zeer binnenkort inbrengen.
Ik heb vandaag de pillen genomen... eindelijk komt het op gang. Het is natuurlijk pijnlijk, maar het voelt ook wel verlossend. Hoe gaat het met jou?
Ik heb de pillen afgelopen zaterdag genomen. Het was een bevalling. Veel pijn gehad. Toen de vliezen braken was ineens de pijn over. Het lijkt allemaal weg, maar is nog wel rommelig. Vanacht toch ook nog wel een keer buikpijn gehad. De troep komt er nu echt uit en voor de rest ben ik moe, moe, moe. Maar wel erg opgelucht dat het achter de rug is. Hopelijk heb je niet zoveel pijn als ik en komt het er volledig af. Pak erna ook goed je rust. Sterkte.
Het is losgekomen. Was een heftige dag gisteren, maar met pijnmedicatie kon ik de pijn goed onder controle houden. Ik had alleen de hoeveelheid bloedverlies wel onderschat. Het vruchtzakje is er in een paar keer uitgekomen denk ik, waren echt grote stukken. Vond dat best eng. Nu ben ik ook wel moe... Ook van het hele mentale proces. Bij jou klinkt het echt heftig @bonnie1 Hopelijk kun je het allemaal een plaats geven en herneemt je cyclus binnenkort weer. veel liefs