Hallo Allemaal, Onze dochter van 3 en een half moet sinds een paar maanden om het minste geringste huilen. Valt en of stoot zich nou dan begint het drama. Keihard huilen dat ze pijn heeft. Soms ook zomaar. Maar het is elke keer weer een ander plekje. Dan is het haar arm, dan weer het voet en tenen. Weet niet zo goed wat ik hiermee aanmoet. Zou er iets mis met haar zijn. Heeft iemand dit ook meegemaakt. Of is het meer een schreeuw voor aandacht
hier ook het zelfde probleem bij zoontej van 2.5 jaar denk ook dat het bij ons om aandacht vragen is is in ieder geval niet heel erg leuk maarja denk dat we er weinig aan kunnen doen of heeft iemand tips
Kusje er op en weer verder laten spelen. Voor zo lang het nog werkt! En van deze krokodillentranen word ik niet vrolijk! Of nou wat kan jij mooi huilen waar doet het pijn! Is het echt auw moet ik een pleister plakken Ik ging er dus soms wel op in en soms niet als ik zag dat het eigenlijk niks was van komop droog die tranen en hier een kusje van mama.
inderdaad veel theater. Ik wordt er alleen maar geirriteerd van waar door zij nog harder ging huilen. ppff om gek van te worden. Op een gegeven moment was ik het zat en heb haar op de gang gezet nou toen was het drama kompleet. Hoop dat deze fase snel voor bij is
Hier werkt kusje erop heel goed. Als ik het zat ben dan wil ik nog wel eens heel overdreven zeggen: oooooo neeee is je vinger eraf? Etc. Meestal is het einde van het verhaal dat we dan op zoek gaan naar haar vinger oid . Afleiden dus. Soms ben ik het ook zat en dan zeg ik dat ik het zat ben en dat ze nu wel genoeg heeft gehuild vandaag. Soms werkt dat, soms niet, soms negeer ik het dan, soms leid ik haar dan toch af. Maar het miepen over ieder dingetje = herkenbaar
Hier ook. Super irritant. Ze heeft 3 nachten bijna niet geslapen omdat ze een schaafplek op haar knie had Ze kon (volgens haar zelf) niet lopen, niet eten, niet slapen en niet naar de creche omdat ze een 'zere knie' had. Man, wat een drama hebben we daar van gehad. Ik dacht op een gegeven moment dat we iets over het hoofd zagen, dat ze misschien haar knie wel gebroken had ofzo (kan dat?) omdat ze liep alsof ze net bevallen was, benen wijd en waggelen... Tot een vriendinnetje kwam spelen en ineens alle pijn over was en ze vrolijk rond rende, huppelde en speelde. Monster
herkenbaar... vermoeiend en irritant inderdaad... ook drama's met uit bed komen hier. En je beseft weer hoe weinig indruk je maakt, als je haar 2 x streng toespreekt en weer terug op bed legt en ze de 3e keer vrolijk zingend 'Piet Piejaat, Piet Piejaat' haar kamertje uitkomt met haar knuffel in haar handjes *zucht*.. Draakje..
hier ook zo'n drama king. Overal pijntjes om maar kusjes en aandacht te krijgen. Ik heb hem toen verteld, dat hij ook gewoon naar mama mag komen voor een knuffel, dat ie daar geen pijn voor hoefde te hebben. Dit een paar keer gezegd bij zijn zogenaamde pijntjes en als hij lekker zat te spelen hem een extra aai over zn bol geven of een dikke kus, en nu is het over met die pijntjes, omdat hij wat meer aandacht krijgt.