stress en angst. ik weet t even niet meer

Discussie in 'Gezondheid' gestart door mamamama85, 30 sep 2014.

Topicstatus:
Niet open voor verdere reacties.
  1. mamamama85

    mamamama85 Actief lid

    5 aug 2014
    281
    0
    0
    Hoe gaan jullie om met stress en angst?
    Ik ben nu 12 weken en heb er serieus nog geen enkele dag van kunnen genieten :( De angst voor een ziek of doodgeboren kind krijg ik niet uit mijn systeem. Mijn eigen zoontje heeft k. Gehad wat is ontstaan in de baarmoeder. Het gaat nu goed en is in remissie en staat levenslang onder controle bij de oncoloog. Mijn nichtje is 3 maanden geleden met een voldragen zwangerschap dood geboren. Ook daar draag ik nog veel verdriet van mee.
    Ik heb bewust geen contact met mijn vader omdat hij alcoholist is en ik zijn ziekte absoluut niet tolereer rondom mijn kinderen. Mijn broer en zus hebben wel contact en pushen mij steeds om het bij te leggen terwijl ik niks verkeerd heb gedaan.
    Daarnaast heb ik een hele fijne reactie gehad van sm op de zwangerschap. Zij was verontwaardigd en kan Niet blij zijn voor ons. Ze ontloopt me.
    Ik heb totaal geen behoefte aan vriendinnen omdat zij mij toch niet begrijpen en wil ze niet tot last zijn.
    Er speelt nog veel meer... ik kan niet genieten heb elke dag huilbuien slaap slecht en wil t liefst mn bed niet uit.
    Ik weet gewoon even niet meer hoe ik kan genieten...
     
  2. MotherMary

    MotherMary Fanatiek lid

    10 sep 2014
    1.748
    2
    0
    theaterdocent, regisseur en leerkracht basisonderw
    Overijssel
    Jeetje, wat een verhaal zeg.... als er zo veel aan de hand is in je leven, kan ik goed begrijpen dat je niet kunt genieten. Ik kan helaas niet veel voor je doen, alleen hopen en wensen voor je dat het nu wel klaar is met de ellende in je leven, zodat je een manier kunt vinden om dit te verwerken en te gaan genieten. En Hulp van buitenaf daarbij is misschien wel hartstikke fijn voor je. Sterkte en een goede zwangerschap gewenst!
     
  3. Susannelilian

    Susannelilian Fanatiek lid

    12 jun 2011
    3.780
    1
    0
    Ik herken je gevoelens, begin nu pas eindelijk een beetje te genieten en te geloven dat het nu wel goed gaat komen. Ben ook veel bang geweest (en nog steeds in mindere mate af en toe) dat het toch weer mis zou gaan, waarom zou het nu wel lukken als het al 3 keer mis gegaan is? Voelde me ook erg onbegrepen en er was ook niemand in mijn omgeving die me echt begreep. Kreeg ook genoeg dooddoeners, allemaal goed bedoeld, maar daar zat ik echt niet op te wachten als het weer mis gegaan was. En in mijn omgeving raakte iedereen maar spontaan zwanger en ging alles meteen helemaal volgens het boekje. Heel fijn voor hun en gunde ze natuurlijk echt niet waar wij doorheen moesten, maar het was te confronterend, ik trok het gewoon niet. Nu ik aan het einde van mijn eigen zwangerschap ben kan ik ook pas weer genieten van kindjes van anderen, nu krijg ik het ook! Tenminste, daar mogen we nu wel vanuit gaan. ;)

    Ik hoop echt dat jij sneller kunt genieten van deze zwangerschap dan ik, het is zo mooi en bijzonder, heel veel sterkte en succes en als je erover wilt praten dan mag je me altijd een pb sturen!
     
  4. Jori

    Jori Bekend lid

    6 nov 2012
    864
    0
    16
    Wat jammer meid dat je nog niet kan genieten. Probeer je eigen leven te leiden. Laat je broer en zus weten dat ze dit niet langer moeten proberen en dat je er last van hebt als ze dit wel doen. Hierbij ook een toevoeging ik ben bekend met een ex-verlaafd familielid en het enige wat hielp was geen contact tot hij clean wou worden. Dus hierin ben je een topper!

    Wat je bedoelt met K. weet ik niet maar ik wil je heel veel sterkte wensen met het verlies van je nichtje. Dit is ook echt niet niks en hier mag je best verdriet om hebben ook al ben je zwanger.

    Mijn advies: praat erover met je verloskundige en anders een psycholoog/coach. Dit is helemaal niet vreemd gezien jouw ervaringen en (schoon)familie. Probeer leuke dingen te doen zodat je wel actief blijft. Als je veel overdag op bed of de bank ligt kun je s'avonds ook minder goed slapen.

    Succes meid! Het komt weer goed! Dikke knuffel!
     
  5. mamamama85

    mamamama85 Actief lid

    5 aug 2014
    281
    0
    0
    Bedankt voor jullie lieve reacties.
    Ontspannen probeer ik maar kan me er niet volledig aan overgeven. De vk en huisarts weten van mijn nichtje en mn eigen kindje maar niks van mn familieleden.

    Met k. Bedoel ik kanker. Hij had een kwaadaardige tumor die is ontstaan doordat cellen die normaal afgebroken worden bij een foetus zijn gaan woekeren en zijn gaan groeien. Dit werd pas zichtbaar toen hij twer was maar hij was al sinds hij in mn buik zat ziek.

    Vandaag weer n rotdag met heel veel spanningshoofdpijn. Ik wil met mn moeder praten maar ze negeert me. Bah ik voel me zo slecht...
    Hopelijk morgen een betere dag.
     
  6. Hondagirl25

    Hondagirl25 Fanatiek lid

    23 jul 2014
    3.018
    64
    48
    Vrouw
    Hilversum
    probeer anders het een beetje van je af te schrijven en leuke dingen toch te ondernemen zodat je afleiding hebt en weer beetje kan genieten... en laat de rest maar lekker praten toch?? het is jouw leven...
     
  7. Wen86

    Wen86 Fanatiek lid

    12 apr 2011
    2.165
    178
    63
    Ik zou zelf toch hulp zoeken. Naar de huisarts gaan en een doorverwijzing vragen. Stress en angst zijn slecht voor jou en je baby. Heb zelf een angststoornis gehad en zat op het laatst alleen nog maar thuis. Niet leuk voor mij, maar ook zwaar voor mijn man en ouders (woonde nog thuis). Succes!
     
  8. gitta

    gitta Fanatiek lid

    22 okt 2013
    2.625
    426
    83
    Waarom weten je huisarts en verloskundige niets van je familieleden? Is toch belangrijke info, lijkt me.

    En meid, je moet als het goed is nog 28 weken. Als ik het zo lees, kom je hier, heel begrijpelijk, niet zelf uit. Ga met iemand praten, echt.
     
  9. Inderdaad; zoek hulp.. Ik heb echt ontzettend veel gehad aan mijn medisch psychologe en ik ben nog steeds blij dat ik ervoor heb gekozen om naar haar toe te gaan.. Om hulp vragen betekent niet dat je gek bent, het niet aankunt of faalt, het is juist ontzettend knap. Wat ik het fijnst vond aan de gesprekken met haar, was dat ze me elke keer weer vertelde dat m'n angsten niet irrealistisch waren, dat ik geen absurde gedachten had en dat het niet raar was dat ik bang was. Wel ontzettend kl/ote, die angsten en gevoelens, maar niet raar of te vergelijken met waanideeën, bijvoorbeeld. Als je met iemand praat die er geen verstand van hebt, krijg je zo vaak te horen dat je 'afleiding moet zoeken', 'dat het wel goedkomt' en 'dat je toch moet proberen te genieten' of 'positief te denken'. Hoe goed bedoeld ook; zulke 'adviezen' hielpen mij altijd nog verder de put in.. Ik kreeg door zulke opmerkingen altijd het idee dat ik echt een belachelijke gedachtegang had en ik voelde me daar zó eenzaam door..
     
  10. Nephthys

    Nephthys Fanatiek lid

    9 aug 2013
    3.721
    3
    0
    Noord-Brabant
    Vreselijk meid!

    Ik ken de zorgen; kon ook niet genieten. Wat hielp was; NU kan je er niets aan doen als het misgaat/is dus zorgen maken helpt niet.
    Wat je wel kunt doen en met overgave moet doen is; gezond eten en leven en afleiding zoeken zodat je misschien niet bewust geniet van de zwangerschap maar door de afleiding minder stress ervaart.

    Dan heb je iig voor jezelf het idee dat je er alles aan doet wat je kan :)
     
  11. mamamama85

    mamamama85 Actief lid

    5 aug 2014
    281
    0
    0
    Bedankt voor jullie lieve en goed bedoelde woorden.
    Hulp zoeken, tja... alweer? Heb wegens de problemen met mn pa al hulp gehad bij een sociaal/medisch verpleegkundige. Fijn om te pratet maar t verhielp niet de oorzaak. Na het ziektebed van mn zoon heb ik therapie gehad bij psycholoog. Waaronder ook emdr. het was Fijn te praten over mijn angst en emdr heeft de scherpe randen eraf gehaald maar niemand die deze angst kan wegnemen.

    Ik voel me inmiddels een stukje beter. Ga weer afspreken met vriendinnen, ik ben mijn pianospel weer aan het oppakken en ik focus me op mn twee zoontjes. Als ik zie hoe blij zij zijn met de nieuwe baby dan kan ik mn zorgen heel even opzij zetten.

    Zometeen naar de vk babykijken. Nekplooi. Ik ben heel nerveus maar ik hoop echt dat alles goed is.
     
  12. Rietje88

    Rietje88 Niet meer actief

    Het jammere aan praten is dat het niks verandert aan het leven. En het is er niet altijd maar bijv 1 keer een uur per week ofzo. Mensen die daar te afhankelijk van zijn die hebben in de tussentijd niks.

    Vind manieren om je stress nivo naar beneden te halen. Zover ik lees heb je er al een aantal, en ben je zelf ook goed opzoek ernaar. Bedenk wat helpt en zet de spullen zo mogelijk in een box. Bijv, favo cd, aromatherapie, kaarsjes, badolie, lekker parfum, etc. Mijn ervaring is dat het helpt om gebruik te maken en te focussen op een zintuig ipv het denken. Is best een lastige opgave soms. Maar misschien helpt het.
     
  13. gitta

    gitta Fanatiek lid

    22 okt 2013
    2.625
    426
    83
    Nee, maar je kijk op het leven kan wel veranderen, mits je een goede therapeut hebt. Als je reuma hebt en je gaat naar je reumatoloog, verandert dat ook niets aan je leven, maar het is wel handig om even door te spreken waar je tegenaan loopt en of je medicatie moet worden aangepakt.
     

Deel Deze Pagina