Geregeld zijn wij bij mensen en mogen de kinderen van 3/4/5 jaar alleen buiten spelen. Ouders hebben er dan geen zicht op. Er staat een laag hekje om de speeltuin heen. Maar daarnaast lig een weg. Het is wel een rustige straat. Daar rijden alleen maar bewoners. Om het speeltuintje staan allemaal huizen. Ben ik nou zo'n overbezorgde moeder?. Mijn dochter van vier mag niet alleen heen. Ook niet met de rest. Ik ga dan mee. Maar de andere ouders zeggen dan ze letten wel op elkaar. Ik denk dan: die andere kinderen kunnen toch niet inschatten wat ze moeten doen als er iemand valt/gewond is of er is ruzie. En dat zijn nog minder erge dingen. Er hoeft maar 1 gek te zijn die een kind meelokt. Ik zag een tijd terug een filmpje op het nieuws hoe snel kinderen meelopen met vreemden omdat die man kleine puppy's thuis had. En jullie? Hoe doen jullie dat?
Mijn zoontje van ruim 4 mag ook niet alleen buiten spelen. Ook als 1 van de weinigen hier in de buurt. Dat heeft voor mij overigens helemaal niks met kinderlokkers te maken, maar alles met het feit dat ik hem nog te klein vind om alleen over te steken en naar huis te komen. Ik ben persoonlijk van mening dat je een kind van die leeftijd nog niet zulke verantwoordelijkheden kunt geven. Hij weet best dat hij goed moet uitkijken e.d., maar hij is pas 4, in zijn enthousiasme wil hij zulke dingen nog wel eens vergeten. Dát vind ik een veel groter risico dan enge mannen die zich in bosjes verstoppen .
Alleen als in een eindje verdeeop in de buurt mogen ze hier ook niet met 4 jaar. Wij hebben achter onze poort een speeltuin, dus meer de verlengde achtertuin. Daar mocht dochter met 5 jaar "alleen" spelen, dat wil zeggen de poort stond open en ik had dus continue zicht op haar. Nu speelt ze daar met de poort dicht (anders ontsnapt broertje van 2,5) en mag ze over de stoep ook een rondje om ons blokje van 5 huizen. Maar ze is nu ook al bijna 7 natuurlijk.
Onze dochter van 5,5 mag het wel maar wij wonen in een hofje met de speeltuin gelijk voor het huis. Geen weg dus o.i.d. Ze moet wel in het zicht blijven maar ik ga niet mee...
zoon van 6 mag naar de speeltuin250 mete van hier en in onze doorlopende autoluwe straat van 600 meter ong. dochter van 4 mag hier recht tegenover op het enorme grasveld en fietsen van hier tot lantaarpaal en einde weg ( zo'n 75/100 meter)
hier in de buurt zie je ook veel kinderen alleen spelen in de wijkjes. En dan bedoel ik: Doorgaande weg - met een soort lus er aan en in de lus staat een rondje huizen met daartussenin een grasveld met speeltuin. Alle huizen kijken dus uit op dat speeltuintje en daar spelen ook zeker (bijna) 4 jarige 'alleen' buiten. Kan prima. Moeders zijn dan vaak binnen in de keuken achter het raam aan het rommelen en kijken wel regelmatig (maar dat zien de kinderen niet ) .
Denk ook dat het ligt aan het kind en de omgeving. Onze zoon is net 3 is laat ik absoluut niet alleen hier buiten. Vriendin van me heeft meisje van 3.5, het meisje is veel zelfstandiger en zij wonen ook "kindvriendelijker". Zij speelt soms even alleen buiten (wel zicht op vanuit woonkamer).
Hier mocht het wel MAAR het speeltuintje zit naast ons huis (alleen de schutting staat ertussen) dus ik kon achter het huis alles horen Bij de speeltuin aan het andere einde van het blok ging ik mee, net als meerdere moeders hier uit de straat, kinderen lekker aan het spelen en wij aan de klets Kijk niet naar wat anderen doen maar volg jouw gevoel, als het voor jou niet veilig voelt (en jij kan jouw kind het beste inschatten) dan moet je het gewoon niet doen. En andere kinderen op jouw kind laten letten/passen is iets wat ik ook niet toelaat.
Mijn zoon van 5,5 jaar mag wel in onze straat (auto-vrije straat) alleen spelen. Als ik met mijn hoofd uit het keukenraam hang, heb ik zicht op hem. Als hij bij één van de vriendjes uit de straat gaat spelen, moet hij dat altijd komen vragen. De afspraken zijn heel duidelijk en houdt hij zich er niet aan, dan volgt er straf. Ook druk ik hem zeer regelmatig op het hart met niemand mee te gaan, ook niet bij snoepjes, puppies e.d. Als iemand hem een snoepje aanbiedt dan krijgt hij er van mij minstens twee, is de afspraak. Dit is zelfs al een keer voorgekomen (het bleek geen kinderlokker, maar een vriendje van een oudere buurjongen in de straat die mijn zoon een snoepje wilde geven). Mijn zoon heeft toen gelijk gezegd dat dat niet van zijn moeder mocht en is toen naar mij toegekomen. Dit is uiteraard beloond met veel snoepjes Toch blijft het lastig. Je moet ze wat vrijheden geven, maar je moederhart roept vaak 'nee!'. Maar hoe strakker je ze aan de ketting legt, hoe meer het gaat lonken om de grenzen over te gaan. Gelukkig gelden hier in de straat bij leeftijdsgenootjes dezelfde afspraken, dus alle kids mogen in hetzelfde gebied komen. Dat maakt het wel makkelijker.
Mijn dochter is bijna 4,5 en mag van mij alleen buitenspelen. Ze mag rond het blok huizen (dan blijft ze dus continu op de stoep) en sinds een week mag ze van mij 1 straat oversteken naar het schoolplein waar ze kan spelen. Vanuit ons raam heb ik zich op het schoolplein. Het ligt wat mij betreft echt aan je kind. Mijn dochter vertrouw ik het toe, het is een kinderrijke buurt en als ze van mij alleen binnen of in de tuin mag spelen zou ik haar voor mijn gevoel echt remmen in haar ontwikkeling.
Ligt aan de buurt en je kind. Mijn dochter mocht met 4 alleen spelen, mijn zoontje pas een jaar later, want die houdt zich niet altijd aan de afspraken. Het is een redelijk kindvriendelijke wijk, maar wel met veel water. Hier woont ook zo'n peuter in de buurt die ik overal alleen zie. De ouders letten niet echt op. Het kind loopt ook ongevraagd je tuin of huis in. Heel vervelend, want ik heb de hele zomer een zwembadje staan. Of ze zitten ongevraagd in je voortuin, grind uit de tuin te halen, meenemen of rond te strooien. Ook zo fijn. Een buurvrouw had zelfs een keer haar peuter meegegeven aan mijn dochter om kikkers te zoeken langs de sloot. De sloten hebben hier heel steile kanten en zijn op sommige punten best diep. Heb daarna wel gezegd dat ik dat niet meer hebben wou, mijn dochter kan op die leeftijd die verantwoordelijkheid niet aan. Wat dat betreft zou het fijn zijn als sommige ouders een beetje beter na zouden denken en opletten. Natuurlijk moeten ze het allemaal leren en halen ze heus wel eens wat uit, maar sommige kinderen zijn er echt nog niet aan toe.
Nog geen kinderen. Maar hier komen ze voor hun 7de à 8ste niet zonder mij de tuin uit. Voordeel is hier wel dat ik Belgische ben en het hier doodnormaal is dat iedereen in zijn eigen tuin (of die van de buren) speelt. En dat ouders erbij blijven als hun kind in een speeltuin speelt. Een jong kind dat hier zomaar zonder ouders rondloopt op straat wordt net als vreemd aanzien.
Mijn oudste twee spelen zonder toezicht in de wijk vanaf dat ze een jaar of 4 en 6 waren. Daarvoor mocht de oudste van mij wel in de straat alleen, maar daar vond hij niks aan zonder zijn broertje, dus in de praktijk kwam het er pas later van. Het eerste jaar ging dat nog niet helemaal goed, dan gingen ze bijv. verder weg dan afgesproken. Dat heeft wel een paar keer geresulteerd in strakkere grenzen (lees: achtertuin), maar daarna ging het goed en nu ook nog steeds. Ze zijn nu 6 en 8 en zeker als ze samen zijn mogen ze wel wat verder weg inmiddels. Dat is hier ook vrij normaal, de meeste kinderen in hun klas mogen dat ook. Er is hier vlakbij wel een klein speelpleintje, maar daar wordt heel moeilijk gedaan door de buren over voetballen en dat is nou eenmaal wat ze het liefste doen. En ik ga echt niet elke keer urenlang aan de rand van zo'n voetbalveldje zitten toekijken, met een tweejarige peuter met hele andere interesses erbij. Ze spelen vooral veel met andere kinderen samen buiten. Ik vertrouw erop dat ze op deze leeftijd wel weten wat ze moeten doen als er iemand valt of zo. We wonen in een klein en vrij veilig dorp, kan me voorstellen dat je daar in de stad heel anders over denkt.
Nee, zeker nog niet. Ze zijn 5 en 3. Ik zie hier met enige regelmaat wel kinderen van hun leeftijd op straat (altijd dezelfde) maar zij mogen dat echt niet. Vriendinnetjes van de oudste ook niet trouwens. We wonen in een andere buurt dan waar de school staat, dus ze hebben er weinig behoefte aan op straat te spelen want vriendinnetjes wonen meest in de andere buurt. Mijn oudste is heel verstandig en begrijpt prima dat ze eerst moet kijken voor ze oversteekt en dat gaat ook 9 van de 10 keer goed, maar gisteren nog liep ze te dromen en toch zo weer de straat op vanuit de auto. Dus je moet er echt bij blijven. Vind ik persoonlijk.
Ja, het blijkt toch een verschil te zijn tgo hier in België. Gisteren waren we nog in een speeltuin in Turnhout. Daar liepen heel wat kleuters helemaal alleen rond, 3 à 4 jaar, zonder ouders in de buurt. Die zaten in de brasserie verderop, zonder zicht op de speeltuin. Toevallig of niet, allemaal Nederlandse kindjes. No way dat ik mijn dochter nu of de komende jaren alleen in een speeltuin laat. Ik ben niet voortdurend met haar bezig, maar ik hou haar wel in het oog.
Oudste gaat ook niet voor spelen hoor.. als tie t vraagt, mag tie wel, als tie maar in t zicht blijft. Jongste nog niet.
Hier is de oudste bijna 4 en mag alleen in de steeg/oprit tussen ons en de buren in om te fietsen/steppen oid. We wonen aan een enorm drukke straat waar 30 gereden mag worden, maar ze rijden er veel harder. De speeltuin alleen gaat het voorlopig niet worden hier. Dan moet ze die weg over, en nog 2 rustigere straatjes. Ik vind de wijk er ook niet naar. Als we ergens kindvriendelijk zouden wonen zou het anders zijn.
Wij wonen aan een rustige doorgaande klinkerstraat waar men vaak harder rijdt dan de toegestane 30 km per uur. Tegenover ons, aan de overkant van die straat dus, is een groot grasveld/park. Bij ons in de omgeving zijn diverse speeltuintjes waar wij geen zicht op hebben. Tevens wonen wij nabij een kanaal. Aiden mag niet alleen buiten spelen. Een buurjongen van 6 mag dat wel. Zijn broertje van 3 zag ik gisteren ook al moederziel alleen rondfietsen op zijn driewielertje. Het vriendje van Aiden, ook 4 jaar oud en tevens een buurjongetje, mag ook al alleen buiten spelen. Wij zijn waarschijnlijk overbezorgd ofzo dat wij onze kinderen nog niet alleen of met vriendjes over straat laten lopen, fietsen etcetera. Het liefst wacht ik ermee tot Aiden 6 jaar is.....
Mijn zoon is 4,5 en hij mag wel buitenspelen van ons. Hij fietst rondjes rond het blok en mag mee naar het voetbalveld als de grotere kinderen meegaan. Ze spelen ook hier voor op straat. Snap ook best dat anderen het niet goed vinden. Iedereen moet doen waar hij zich goed bij voelt.