Groep 2 en speeldates

Ik hou ook niet van niet luisterende , slopende kinderen. Maakte daar ook altijd korte metten mee en bracht ze zo weer naar huis met de mededeling dat het vandaag niet zo lekker liep en het de volgende keer vast beter zou verlopen. Als mijn kind ergens anders speelde zei ik ook altijd dat ik gewoon thuis was en als het niet liep ze haar gewoon naar huis konden brengen (of bellen en ik haalde haar)

Er was 1 moeder die altijd weg ging als haar dochter bij ons speelde zodat ik haar niet terug kon brengen. En dat was juist het kindje waar het eigenlijk nooit lekker mee liep, grote mond, boos worden als ze iets niet mocht en na de boze bui kreeg je een vergeldingsactie. Dus mocht ze bij mij b.v geen chips (wilde ze dan zelf pakken uit de kelderkast en ik betrapte haar) dan kon mijn dochter erop rekenen dat ze 2 a 3 weken flink gepest werd door haar. Naar ouders gaan hielp niet hun antwoord was dat hun dochter dat niet deed en als ze het wel deed dan zouden wij het er wel naar gemaakt hebben.

En nog steeds, zo om de paar maanden, komt ze weer langs om b.v belletje te lellen, niet 1 of 2 keer maar de hele avond door (vooral in de vakantie). Dan trekken wij de bel er maar weer eens uit.

 

Jup het begint vanuit huis, maar wordt zeker verder gevormd door de omgeving.
Ik denk dat 99% van de ouders hun kinderen meegeeft dat ze bij een ander moeten luisteren, sowieso luisteren naar volwassenen. Maar niet 99% van de kinderen zal dat altijd toepassen.

 

Je weet niet wat die ouders doen en wat er met het kind is…dat maakt het erg lastig. Misschien doen die ouders hun stinkende best, maar ‘werkt’ het niet of niet zodra er niet HEEL veel structuur, sturing en controle is. Ik zou op basis van de een speelafspraak niet concluderen dat zij iets fout doen…

Je weet ook niet hoe jouw kind bij ander is, denk ik? Of heeft hij al vaker bij een ander kind gespeeld? Dat jij hem iets mee probeert te geven garandeert echt niet dat hij dat altijd overal doet. En dan heb je het misschien/wellicht nog over een kind zonder bv. gedragsproblematiek.

 

In de meest ideale situatie is dat misschien ook zo, dat je dat doorgeeft incl. handvatten, de vraag is alleen of ouders die handvatten zelf altijd al weten (aangezien zij ook zeggen dat hij moeilijk/lastig is? misschien is dat trouwens al wel 'subtiel doorgeven'?) en daarnaast of je je kind wilt stigmatiseren (dat kan namelijk ook heel erg in het nadeel van het kind werken en ook van de ouders trouwens, want ook of misschien wel juist dan krijgen ouders heel vaak de 'schuld').

Heb jij toen het kind werd opgehaald of toen je het thuis bracht ter sprake gebracht hoe het ging? Zo ja, hoe reageerden de ouders toen? Zo nee, waarom niet?

 

Ik ben ook van eerlijkheid, moeder van 1 vriendje kwam dat haar zoon graag hier wou spelen, maar ze vond het spannend en of ik t wel oke vond want hij heeft gedragsproblemen. Zo zei ze t letterlijk ook. Ja hoor geen punt, ik red mij er wel mee. Heb amper gemerkt dat hij er was, zo'n heerlijk kind

Ik heb zelf ook totaal geen moeite om de mindere kanten van mijn zoon te benoemen bij andere ouders, want hij kan best nukkig zijn en zich dan voor alles afsluiten. Als ze weten dat het bij hem hoort, voelen ze zich ook niet zo bezwaard als het gebeurt

Open communicatie is echt fijn.

 

Soms weet je het ook niet van je kind, in ieder geval niet de mate van of de specifieke dingen. Daarom ben ik ook van eerlijkheid, maar ook van 'de andere kant'. Ik was altijd blij als een ouder mij na afloop vertelde hoe het was gegaan, ook als er iets minder was gegaan. Mijn dochter sloopt geen dingen en ook haar 'verbale uitingen' vallen wel mee als ze bij anderen is, maar er zijn echt wel eens situaties geweest die ik na afloop met haar heb besproken en dat kon alleen omdat de andere ouder mij vertelde hoe het was gegaan. Vandaar mijn vraag.

 

Mijn oudste mocht in groep 1 ook wel spelen, vind dat alleen maar leuk voor hem. Sommige kinderen hoor je niet en heb je niks mee te doen. Sommige wel, zijn brutaler of drukker dan je gewend bent. Bovenal zijn het nog kleuters die nog een hoop sociale regels moeten leren.

Ik zou zeggen, relax Laat ze lekker spelen, goed voor de ontwikkeling. Natuurlijk zijn broertjes en zusjes leuk maar in de echte wereld heb je ook te doen met andere mensen dan je familie.

Daarnaast vind ik dat je echt onaardig over een kind. Het kind is 5, misschien 6. Ik zou er echt verdrietig van worden als er zo over mijn kind gesprek werd. En echt, genoeg afspraakjes gehad dat ik niet kon wachten tot ze opgehaald zouden worden.

 

Toen mijn oudste 4 was, zat mijn jongste op de psz en was ze daarna altijd moe en tegendraads, middagdutje deed ze vaak niet meer. Het was daardoor sowieso al druk en inspannend. Toen kwam een klasgenootje spelen die binnen 5 minuten een bezem uit de bergkast had gepakt en daarmee op de piano wilde gaan rammen… Ik had daar gewoon zó geen zin in. Gelukkig kreeg ik ‘m wel zo ver dat hij luisterde, maar ik moest er dus altijd bovenop zitten, het was voor mij nooit leuk en koste zoveel energie. Toen besloten op welke middagen dochter kon afspreken bij ons thuis, en de speeltijd met een half uurtje ingekort. Dat ging beter

 

Snap het hoor, hier ook wel eens gehad dat ik dacht pffffffff. Maar het is andersmans kind, waar je negatief over bent. Op internet, zwart op wit geschreven. Ik vind het niet zo tof.
Zou jij ook niet vinden als iemand zo over jouw kind(eren) praat toch?

 

Ik ben ook benieuwd of je echt benieuwd bent naar hoe anderen er in staan? Je hebt je mening gevormd en hij wordt eigenlijk alleen maar stelliger (qua hoe je je formuleert). Dan heb je toch al conclusies getrokken? Daar heb je het forum dan niet voor nodig?

 

Idd
Ik bepaal waar er gespeeld word
En als dat niet kan of speeldate moeilijk doet is het een gesprekje 1 op 1 en als speeldate niet wil prima dan bellen we mama

 

Mijn kids hebben naar de regels van het andere huishouden te spelen etc
Ze hoeven niet een ander huis te ontdekken
Samen spelen met vriendje dan komen ze vanzelf een keer op een slaapkamer of de tuin etc