Ik weet dat dit technisch gesproken niet goed staat, maar ik hoop op voornamelijk ervaringsverhalen, en juist ook van mensen die nu zelf volwassen zijn. Vandaar dat ik hoop dat het blijven mag.. Mijn dochter is nu 5 en echt een schat. Altijd te babbelen, en super sociaal. Altijd met andere kinderen te spelen, en zelfs kinderen waar ze maar 1 keer mee gespeeld heeft zijn meteen haar 'beste vriend' Wat ik alleen al 5 jaar zie, en nu op school ook een beetje tegen aan loop, is dat ze veel te makkelijk is, met alles. Billen zelf afvegen? geen zin in, mamma wil jij het doen. Juf dacht dat ze het nog niet zelf kon, dus die heeft het nog een tijd gedaan(voor dr 5e verjaardag mocht ze het niet zelf, omdat ze zeer gevoelig is aan de onderkant, maar vanaf de zomer mocht het wel, en kán ze het ook!) zelf aankleden? Doet ze pas sinds kerst, daarvoor ook wel, maar met een hoop vragen, steunen en moeiljk doen, nu nog vaak. Eten is ook zo iets, het liefst met haar handen, en overal troep. Ze is super snel afgeleid, en weinig concentratie. Ook tekenen is ze slordig mee. Echt een kind van, waarom moeilijk doen, als het makkelijk kan. De school wil, mede door haar werkhouding dat ze een jaar extra kleutert. Ze is ook nog niet helemaal schrijf-klaar, maar had bij de cito een C score. Ik ben super bang dat als ze blijft zitten, dat ze dan jaar na jaar haar best niet hoeft te doen, omdat het wel komt aanwaaien, en dat ze daarom nooit zal leren een keer door te zetten. Ik ben zelf ook vrij makkelijk, en heb daardoor 6 jaar over mijn havo en 7 jaar over mijn hbo gedaan, super zonde! Begrijp me goed, ze hoeft voor mij geen havo te doen, maar ik wil wel graag dat ze leert af en toe door te zetten, ook als het niet leuk is. Ik zou willen dat iemand mij af en toe een schop onder mijn kont had gegeven vroeger. Mijn man denkt, ze is wat lui, daar helpt te snel overgaan niet tegen. Asl ze er neit aan toe is, is ze er niet aan toe, ik ben dus bang voor onderpresteren uit luiigheid... Ik hoop dat jullie mijn verhaal een beetje snappen, maar mijn vraag is, wie is er ook van nature een beetje lui/makkelijk/gemakzuchtig/ weinig gemotiveerd, en hoe ging dat in jou jeugd???
nog even een voorbeeld, ze heeft ook nooit een fase van zelluf-doen gehad, zoals mijn zoon van 2,5 nu wel heeft, ook driftbuien waren er nooit, ze vond altijd alles wel best......
Naar horen zeggen was ik zelf ook zo ongeveer. Ik heb twee oudere zussen waarvan vooral de middelste zus alles voor mij deed. Met mij is het goed gekomen, haha ben nu bezig met mijn tweede hbo studie Wat ik heb ervaren toen ik nog werkte in de kinderopvang is dat een kind inderdaad zoals jij ook al aangeeft super snel de behoefte heeft het zelf te willen proberen. Een ander kind krijgt minder de kans van ouders omdat het snel snel moet. (wil niet zeggen dat dit bij jou is, ik geef een voorbeeld ) Beloningssystemen werken vaak erg goed bij kinderen die mogelijk onzeker zijn in het niet te kunnen, of het niet te willen. Dan creëer je een extra uitdaging in het zelfstandige leerproces en je geeft daarbij positieve verwachtingen. Het kost veel tijd én geduld maar dan heb je samen met je kind het bereikt. Want dat is wat je uiteindelijk wilt bereiken, een zelfstandige kleuter (sorry ik ben pedagoog, heb helaas nog geen eigen ervaringen met eigen kind )
Ik probeer nog steeds dagelijks motivatie te vinden om dingen te doen; geloof me, het is aangeleerd. Sommige mensen houden dit een heel leven lang! Maar ik hoop voor jouw dochtertje dat het een fase is
Kijk goed naar je kind wat het wel goed kan dan wat het niet goed kan. Lui soms is het aan geleerd en soms duurt het langer voor je een bepaalde weg kunt in slaan ze is pas vijf. KIJK uit dat je jouw frustratie over jou verleden met school niet overbrengt naar haar. Pas op om je kind lui te nomen je weet het nooit misschien is het wat langzamer met leren met verschillende dingen je weet het nooit. Zie nu mijn topic autisme. Wat ben ik blij dat ik ALTIJD gekeken heb naar mijn zoon van wat hij wel kon en niet naar wat hij niet kon. Heb hem nooit verweten dat hij ( dom) was iets niet kon of wat dan ook heb altijd gekeken naar hem mij zelf duizenden de keren afgevraagd of ik wat verkeerd gedaan had in de opvoeding( wat kan) ben niet perfect. Neem je kind zoals het is begeleid het van uit ondersteuning en ga niet tegen je kind vertellen dat lui is misschien is het wel wat anders waar ze tegen aan loopt. Je weet het nooit.
Ik kan uit je verhaal niet goed opmaken wat jullie zelf al hebben gedaan om haar te stimuleren. Dan bedoel ik met name de zelfstandigheid dus zelf billen afvegen en netjes eten. Bij cognitieve dingen zoals klaar zijn om te leren schrijven en om over te gaan is het lastiger te bepalen of ze het echt niet aankan of inderdaad wat lui is. Heb je haar bijvoorbeeld steeds geholpen als ze daarom vroeg, ook al wist je goed dat ze het zelf kon? Of heb je haar gezegd dat je weet dat ze het goed zelf kan, dat je haar niet hoeft te helpen? Als het echt "luiheid" of makkelijkheid is zou ik daar wat strenger in worden. Knoeien bij het eten? Dan is ze klaar. Ze wil zich niet aankleden? Dan kan ze niet gaan spelen. Je moet alleen wel zeker weten dat ze het echt zelf kan en dat ze gewoon geen zin heeft. En als ze het goed doet prijs je haar en laat je zien hoe trots je bent. Daar krijgt ze zelfvertrouwen van en dit zal doorwerken in andere dingen. Misschien heeft ze het dus juist nodig dat ze niet geholpen wordt zodat ze het wel zelf moet doen. En een jaar extra kleuteren is op zich niet zo erg (ik weet niet of ze dit schooljaar nog zes wordt?) Meestal begint de interesse in geletterdheid vanzelf en dan vinden ze het zo leuk dat ze vanzelf gemotiveerd raken.
Hier een zoon zonder motivatie. Vooral met aankleden... En intreseert hem gewoon niet. Wat mij dan vooral heeeeel erg stoort is dat hij het niet eens probeert maar gelijk gaat miemelen dat het niet lukt.. Ik probeer dan ook maar te herhalen dat het niet erg is als het niet lukt maar dat hij wel moet proberen... Dat oefenen heel erg belangrijk is. En dat miemelen doet hij dus ook bij dingen waarvan ik weet dat hij het wel kan... Bijvoorbeeld schoenen aantrekken... Of sokken.. Wat het ook is is dat hij bijvoorbeeld gelijk zijn handen ervan los haalt zodra ik wil helpen. Ik zeg dan goed kijken wat je doet en dan doen we het samen. Bijvoorbeeld de rits die laat hij dan doodleuk los. Ik ben nog steeds aan het hopen dat het een fase is maar soms haalt hij echt bloed onder mn nagels vandaan.
Ik ben gemakzuchtig, makkelijk, lui, liever lui dan moe. Vroeger niet, was ik super druk en energiek ik ben in m'n pubertijd blijven hangen denk ik
Herkenbaar wat school betreft, niet qua aankleding en eigen verzorging... Mijn dochter is ook 'blijven zitten' in groep 2. Ze is van 2008, en inmiddels dus 6jr, in groep 3 zal ze 7 worden. Ze is dit schooljaar enorm omgeslagen wat 'prestaties' en interesse betreft, en ik heb een gelukkiger kind terug. Als we haar hadden gedwongen om dingen te doen in groep 3 waar ze nog niet klaar voor was, waren we verder van huis geweest. Overigens is t belachelijk dat ze bij deze kleintjes, want dat zijn het, cito toetsen afnemen. Als je ziet wat ze tegenwoordig moeten kunnen in groep 2....kweenie, ik speelde in groep 2 constant in de poppen- en verfhoek zo ongeveer
Ik herken sommige dingen ook wel vanuit wat jij schrijft. Zoals bijv. het niet zelf willen afvegen van de billen (hij is bang dat het aan zijn hand komt) en ook met aankleden was hij laks / werkte er niet aan mee. Daarom is het s'ochtends doordeweeks altijd eerst zelf wassen/aankleden etc en als er tijd over is mag hij nog even tv kijken. Verder prijzen we hem de hemel in. Ik denk dat ze toch onzeker zijn of bang om te falen of zo
Yep, that's me Heel de basisschool en de middelbare school geen reet uitgevoerd. Want waarom zou je een schoolboek openslaan, als je lekker de hele avond tv kan kijken en dan de volgende dag, zonder te leren, toch een zesje kan halen? En dan kom je jezelf keihard tegen op de universiteit. Want dan lukt dat opeens niet meer. Maar ik had geen idee hoe ik moest leren. Nooit gedaan. Dus ik begrijp je bezorgdheid. Maar ik weet niet in hoeverre jij daar wat aan kan doen, en in hoeverre dat de aard van het beestje is. In ieder geval stimuleren om uit haar comfort zone te komen. Ik zou willen dat ze dat bij mij vroeger wat vaker hadden gedaan.
Hier ook zo'n dochter. 'T lijkt inmiddels beter te gaan door veel positieve feedback. Wat ik denk is dat het een fase is. Ze beseft nu dat ze groot wordt en veel zelfstandig moet doen, terwijl ze mama nog zo graag bij zich heeft om haar te helpen. Ze zegt hier vaak ook dat haar zusje meer aandacht van ons krijgt. En dat is ook zo, want haar zusje is nog niet zindelijk, doucht nog niet alleen en kan zich ook nog niet goed aankleden. In mijn ogen doet ze daarom zo, een manier van aandacht vragen. Dus als ik haar op een andere manier veel aandacht geef, zou het beter moeten worden.
Pfff, gisteren een heel verhaal getypt, een verkeerde knop en alles weg! :x moest even tijd en moed vinden om weer opnieuw te beginnen . Hoop dat jullie nog wel zien en willen reageren! @Alou, bedankt voor je inzicht! Ik moet zeggen, wellicht is het hier de combinatie, mijn dochter heeft weinig behoefte aan zelf doen, en daardoor zijn wij ook sneller geneigd haar te helpen.Omdat ze mijn oudste is, merk ik ook dat ik soms niet door heb dat ze sommige dingen allang zelf zou moeten kunnen doen. Het is ook zo dat ze soms omdat ze bijvoorbeeld geen zin heeft echt super traag dingen doet. Daar heb ik soms echt gewoon geen tijd voor! Beloningsysteem werkt op zich goed bij haar, maar op het moment dat we een tijd gedaan hebben en het daarna weer afbouwen vervalt ze soms toch weer in dr oude gedrag. Ze heeft ook af en toe de neiging om iets te doen en tegelijkertijd volstrekt met iets anders bezig te zijn. Dit veroorzaakt wel frustratie af en toe. Probeer je schoen maar eens aan te krijgen terwijl je naar het plafond aan het kijken bent, en liedjes van frozen aan het zingen bent @Joycey, dat zou dan wel een lange fase zijn had je hier in je jeugd erg last van? @Penseel, ik zal echt nooit tegen mijn dochter zeggen dat ze lui en dom is hoor!! Iedereen heeft zijn talenten! Ik mopper wel af en toe op haar dat ze te makkelijk is, en en te langzaam, maar daar wil ik ook beter op letten. We hebben nu inderdaad afgesproken dat het vooral positief moet zijn. @Novastar, dit sluit inderdaad aan bij wat Alou ook zegt. Punt is dat ze ook zo erg kan miepen en treuzelen en zeuren dat ze iets niet wil of kan, dat je dan ook gaat denken, kom maar, ik doe het wel weer. Speelgoed staat op haar kamer dus dat helpt ook al niet En zoals ik al zei, als ik het aan haar zelf overlaat duurt het soms gewoon echt veel te lang. Resultaat daarvan is dan weer dat ik op haar mopper dat ze moet opschieten, en soms al helemaal gestrest ben smorgens , dat is natuurlijk ook niet de bedoeling Wat ook niet echt helpt is dat ik zelf ook vrij makkelijk ben (ze heeft het niet van een vreemde ) We hebben raply methode aangehouden vanaf dat ze zelf ging eten, dus daar was ze gewend met haar handen te eten, en zelf ben ik ook wel rommelig met eten, snel knoeien enzo,.. We zijn nu begonnen met een beloningsysteem voor netjes eten, maar gister alweer vergeten, dus gaat weer lekker.. (we zeggen trouwens al 2/3 jaar dat ze bestek moet gebruiken hoor, maar het beklijft niet echt zeg maar ) @Samba, zeer herkenbaar, en ook volstrekt met iets anders bezig zijn dan waar ik mee bezig ben, bv als ik haar schoenen aantrek. @Insomniac, dat is ook gek. Enig idee hoe dat kan? @Heart, die cito toets doen ze normaal niet meer hoor. Alleen omdat ze een twijfel geval is, en omdat ze weten dat ik er eigenlijk op tegen ben. Ik denk dat ze opzoek waren naar argumenten in hun eigen richting.. Maar ik ben blij dat het bij jou dochter zon goede keus is gebleken! @vruchtje, misschien wel, we prijzen haar wel echt de hemel in als het goed gaat. @fafa, dat zegt mijn man dus ook. We hebben nu wel echt afgesproken om vooral te stimuleren op andere dingen, hopelijk scheelt dat ook. Ze hebben op school wel extra verrijkingsstof, dus zou ze dat aankunnen dan is het er wel. Echter vraag ik me dan toch af, dan moeten ze wel zien dat ze dat kan.... @Bonnie, dat is wel een goede inderdaad, ze heeft nog een broertje die natuurlijk wel meer aandacht nodig heeft, en vind ze het misschien helemaal niet leuk om al zo 'groot 'te zijn!