Hallo allemaal, Wij zitten met de handen in ons haar! Even een schets Onze oudste zoon (4,5) zit helemaal in de knoop. Van baby af aan weten we dat hij gevoelig is, snel overprikkeld, vind veel dingen spannend. En al vanaf jonge leeftijd werden wij door CB & familie/vrienden gewezen op het feit dat hij een flinke ontwikkelingsvoorsprong heeft. Rond de leeftijd van 3 jaar, wilde hij zoo graag naar school! Hij was al druk met letters en zoog alle informatie als een spons op. Maar ja hij moest nog een jaar wachten. Ik deed vanalles met hem thuis, loco/spelletjes/puzzels etc. etc. School kwam in zicht, wat een teleurstelling voor hem. Hij kwam thuis met de vraag: Ik dacht dat ik ging leren lezen mama? Wanneer ga ik daar aan beginnen?, ik moet alleen maar stomme werkjes doen! De eerst weken was hij ook totaal overprikkeld door de volle (28 kinderen) klas en met de juf bleek er totaal geen klik. Ondertussen was ik ook nog zwanger van ons 3e kindje (totaal onverwacht) en ging steeds minder lekker in mijn vel zitten. Ik heb heb hem toen een aantal maanden niks extra's thuis aangeboden. De zomervakantie begon en opeens viel mij op dat hij weer vrolijk was. Nadat de zomervakantie voorbij was, school weer was begonnen, leek mijn zoontje af te glijden. De boze buien werden hevig, hij was enorm gefrustreerd. De laatste 2 maanden ben ik, letterlijk en figuurlijk, weer oog voor hem gaan hebben. Ik voel mij daar heel erg schuldig over! Ons 3e kind is inmiddels ruim 5 maanden en alles lijkt een beetje op orde te komen. Ik zat/zit flink in de knoop met mij zelf door de onverwachtse komst van onze 3e. En ik denk ook ervoor weggelopen. Ik herken mijzelf zo in mijn zoontje! Inmiddels hebben we meerdere gesprekken met school lopen. We hebben een orthopedagoog ingeschakeld en zij heeft meerdere observaties in de thuissituatie gedaan. Hij was heel enthousiast naar haar en liet graag zien wat hij allemaal kon en wilde. Hij bouwt ontzettend graag, met karton/lego/duplo etc. Is erg nieuwsgierig hoe dingen in elkaar zitten. op dit moment is hij bijv. ook bezig met een puzzel van 500 stukjes.. Uit de evaluatie met haar de orthopedagoog bleek ons vermoeden juist. Hij is voor in ontwikkeling en schat hem minimaal 6-7 jr in doen & laten. Op school in een gesprek dit kenbaar gemaakt en veel voorbeelden gegeven. De juf vertelde dat onze zoon vooral erg stil is en niets zegt. Volgens haar vind hij zelfs alles moeilijk en is erg gespannen. Ik vind het zeer zorgwekkend dat hij zo'n ander kind is op school. De juf vind de gevoeligheid erg lastig en de ontwikkelingsvoorsprong ziet ze niet. Ze vind hem het ideale kind want ze hoort hem niet en is heel braaf. In onze ogen luid hij de noodklok, hij zit totaal niet op zijn plek. De orthopedagoog vermoed heel sterk dat hij erg veel last heeft van onderpresteren. Mogelijk zelfs burn-out achtige klachten vertoond. Sorry het is een lang verhaal geworden, maar ik lig er echt wakker van 's nachts! Iemand ervaring? Ook tips voor passend onderwijs? In elk geval bedankt voor het lezen
Ik heb geen ervaring met HB maar mijn meisje is ook ontzettend gevoelig voor prikkels. Na lang zoeken heb ik haar ingeschreven bij een vrije school op de peuterspeelzaal. En wat een verademing is dat! Het zijn kleine klasjes (max 10 kindjes) en er wordt rekening gehouden met ieder individueel kind. Ook denken ze echt met je mee wat betreft opbouwen, prikkels verminderen, extra aandacht etc.
Is het een mogelijkheid om met de orthopedagoog een adviesgesprek op school te hebben? En kan de orthopedagoog misschien een verslag schrijven met adviezen die je met school kan delen?
Hier is het balletje op school gaan rollen niet zozeer vanwege de voorsprong, maar vanwege het welbevinden van onze dochter. Ik zou met die insteek school benaderen. Dat je merkt dat dat hij niet lekker in zn vel zit, enz. Dat vind ik namelijk ook het allerbelangrijkste. Hier merkte we dat na een paar weken groep 0, maar in die periode werd ook onze jongste geboren, dus daar schoven we het toen op. Uiteindelijk was ze toen al aan het aanpassen/onderpresteren.
Ik vind de klas erg groot zeg! En ja voor de juf heerlijk zon ‘makkelijk’ kind want ze zal haar handen vol hebben! Hier ook een gevoelig jongetje en slim dat nu wat extra werkjes aangeboden krijgt. Als er begin volgend jaar een plusklasje komt dan mag hij daar ook in. Daar zitten dan kindjes (leeftijdgenootjes) in die wat meer uitdaging kunnen gebruiken en het is in kleine groepjes. Hebben ze zoiets niet bij je zoon op school? Hoe zit het met de aansluiting op sociaal emotioneel gebied? Ik zie zelf bij onze zoon dat dit niet gelijk opgaat met het cognitieve aspect. Hij heeft juist meer aansluiting met de jongere kinderen. Gelukkig ziet zijn juf ook zijn gevoeligheden, dus dat is echt fijn. En de klas bestaat uit nog geen 20 kinderen en dat worden er max. 24 in de loop van het schooljaar. Heeft hij wel vriendjes enzo? Of valt ie echt buiten de boot? Want dan zou je eens verder kunnen kijken denk ik.
Ik herken je verhaal erg goed. Q sprak ook letterlijk uit dat ze een school Q had en een thuis Q. Wij zijn altijd veel naar musea en open dagen / doemiddageb op universiteiten gegaan. Inmiddels na heel veel gesprekken op school en een kinderpsycholoog hebben we voor een leonardoschool gekozen. Hier gaat ze nu ruim een half jaar heel en voor het eerst zien ze op school een zelfde kind als dag we thuis zien. Ze zit zó goed in haar vel. Mocht dit bij M ook gaan spelen (en die kans is aanwezig, er zitten veel broertjes en zusjes in de leonardo klassen en dat is niet voor niks) gaat ze er eerder heen dan Q is gegaan. Mocht je vragen hebben over leonardo of willen zeggen in welke omgeving je woont kun je ook een pb sturen. Maar voor veel hoogbegaafde kinderen is een leonardoklas echt niet nodig. Met aanpassingen op de reguliere basisschool redden die het ook.
In mijn beleving is vooral een leerkracht erg belangrijk. Hij/zij moet het begrijpen en kunnen begeleiden. Hier twee kinderen die voorlopen/anders leren en zeer gevoelig zijn. Beiden hebben dit jaar een leerkracht die het snapt en dat maakt een wereld van verschil. De jongste heeft de mazzel dat ze enkel leerkrachten heeft gehad die het begrijpen (soms met wat uitleg van onze kant mbt haar gevoeligheid), de oudste de pech dat ze er (heel) veel heeft gehad die er niets van begrepen. Dat, in combinatie met een klas die aardig doorgeslagen was, heeft haar erg beschadigd. Als je het idee hebt dat zo iets speelt en gesprekken ed niet helpen, dan zou ik met de ervaring die ik nu heb absoluut zsm op zoek gaan naar een andere school. Oudste zit nu op een school met minimale aandacht voor mb/hb (ze zat daarvoor op een school met zeer veel aandacht en aanbod op dit gebied), in een combinatiegroep met 28 kinderen. Het is nog nooit zo goed gegaan. Ze krijgt van de juf behoorlijk wat ruimte, maar tegelijkertijd stuurt ze ook flink op de juiste punten. Dit is maakt zo enorm veel verschil. Opeens hebben we een kind wat juist in de weekenden en vakanties zich minder goed voelt i.p.v. dat ze in de vakantie na een week of drie weer wat meer zich zelf werd, om zich anderhalve week later weer druk te gaan maken over het nieuwe schooljaar. Als ouder zit je heel vaak goed met je gevoel, probeer daar naar te luisteren! Soms is het spannend om een bepaalde beslissing te nemen, maar soms is het nodig.
Dit is beiden al gebeurd. Maar de juf gelooft alleen wat ze ziet, dus we moeten een ingang gaan bedenken|!
Dit heeft ook absoluut onze prioriteit! Hij voelt zich duidelijk niet goed en mogelijk zelfs onveilig. Volgens de orthopedagoog kan het zelfs een gevolg zijn van het aanpassen/onderpresteren
Ja klopt, het is een flinke klas! begin maart gaan er weer leerlingen uit ivm een nieuwe kleuterklas. Maar goed, 2 maanden is ook nog een hele tijd. Hij heeft weinig aansluiting, bij een enkeling heeft hij wel aansluiting. Maar dat zijn oudere kinderen die niet bij hem in de klas zit maar in groep 3/4. In de straat heeft hij wel vriendjes (1 zit in zijn klas), in zijn geboortejaar zijn meerdere kinderen in de straat geboren. Daar speelt hij dus vanaf heel klein al mee. Maar ook met deze vriendjes zie ik hem vooral aanpassen, want ze begrijpen mijn zoontje niet altijd.
Orthopedagoog heeft inderdaad verteld over Leonardoschool (zit hier redelijk in de buurt). Maar we hopen eerst een oplossing te zoeken met zijn huidige school. Anders zijn er enorm veel veranderingen, en dat is iets wat heel moeilijk gaat zijn voor hem.
Nou dit is inderdaad de laatste weken erg bevestigd. Ik heb zelfs getwijfeld aan ons kind, in meerdere opzichten. Gelukkig heb je dan een orthopedagoog die met je meedenkt en ook duidelijk aangeeft dat wij wél goed zitten met ons voorgevoel.
Ik wil graag op basis hiervan reageren. Dit is iets wat je helaas meer ziet. Het enige dat dit kan veranderen is goede nascholing. En zelfs dan blijven er mensen die liever hun kop in het zand steken. Vraag op school eens na of er al een scholing is geweest over meer- en hoogbegaafdheid of dat dit in de planning staat. En bedenk dan wat je met het antwoord wilt doen. Als er al scholing is geweest en de juf 'ziet' en gelooft het alsnog niet, dan gaat dat echter niet meer veranderen. Als die nascholing er niet is en ook niet gaat komen, zal het ook niet veranderen. En als er nascholing gepland staat voor dit of komend schooljaar, is de vraag of je daarop wilt gaan wachten. Want je als ik dit zo lees, gaat er niks gebeuren omdat de juf het gewoon niet gelooft. Dat betekent waarschijnlijk dat je kind op een school zit, waar het erg afhankelijk is van de leerkracht of er iets voor een leerling gedaan wordt of niet. Als de leerkracht met een bepaald onderwerp toevallig affiniteit heeft en er wat meer over weet, heeft je kind een topjaar. Maar zit hij bij iemand anders, dan houd het allemaal weer op. Want die andere juf 'doet niet aan hoogbegaafdheid'. In alle eerlijkheid zou ik in deze situatie toch eens gaan kijken of er scholen in de buurt zijn die hier wel oog voor hebben en bereid zijn om aanpassingen te doen. Oók bij onderpresteerders. Want daar begint het al mee, dat een school (het hele team!) WEET dat hoogbegaafd niet altijd hetzelfde is als hoge resultaten. Dat ze snappen hoe dit komt en bereid zijn mee te werken om onderpresteren te doorbreken. Gelukkig zijn er steeds meer scholen waar dit op gang komt. Dus informeer eens in je omgeving of er mensen zijn die zo'n school kennen. Want als de school waar je kind nu op zit gewoon het verslag van een orthopedagoog opzij schuift omdat ze het zelf niet zien Dan zit je zoon daar echt niet op zo'n plek. En dan vrees ik dat je te maken hebt met een team waar weinig bereidheid is om zich te ontwikkelen.
Dat klinkt wel hopeloos hoor. Je steekt nu je energie in het de juf te laten inzien, maar stel dat lukt, dan moet ze ook nog weten wat ermee te doen. En daar heb ik dan niet zo veel vertrouwen in. Ik denk dat het inderdaad niet verkeerd is om je op andere scholen te gaan oriënteren.
Ik denk niet dat je het moet zoeken bij een type onderwijs als wel een school waar hij zich thuis voelt en veilig. Hij is groot en slim genoeg.. ik zou hem meenemen naar verschillende scholen en kijken wat hij daar doet. Je ziet wrs meteen waar hij op zn plaats is als je binnenkomt
Heeft deze school geen enkel beleid op HB? Geen plusklas of aparte docente of begeleider voor deze kinderen? Hier in de omgeving verschillende reguliere scholen die echt HB beleid hebben met een doorlopende leerlijn en aparte geschoolde begeleiders. Waarbij juist ook actief wordt gewerkt aan sociaal emotioneel. Als jouw school dat niet heeft zou ik snel elders zoeken. Dan lopen ze dus behoorlijk achter en dat ga jij niet veranderen. Of ze komen met wat extra werk (waar een hb kind niets aan heeft). Zoek.dus een school waar ze actief beleid hebben. Of een Leonardo school. Dat hij zeer gevoelig is zal je overal merken. Dat is iets waar hij mee om zal moeten gaan. De maatschappij past zich niet aan. Alle scholen zijn vol en druk tegenwoordig. Als je het echt goed wilt doen is privé onderwijs een optie op particuliere scholen. Daar zit het vol met dit soort leerlingen. Zeee Kleine klassen met maximake aandacht. Kost alleen wel wat...
Heel heel hb kinderen zijn ook hooggevoelig. Daar hebben ze op die scholen als het goed is dus ook meer dan gemiddelde ervaring mee. Bijkomende fijne punt is dat er (in elk geval bij de school waar Q heen gaat) maximaal 15 kinderen in een klas zitten.
Klinkt alsof je alles al gedaan hebt en als ze er nu nog niets van (wil) begrijpen, dan gaat dat denk ik ook niet komen bij deze juf. En ik ken ze hoor, zelfs al heb ik een kind wat getest is en ze op school het verslag hebben met adviezen hoe ze er mee om kunnen gaan. Doen het op hun manier die niet werkt, mijn kind gaat daarop ongewenst verdrag vertonen en dan schuiven ze daar de schuld op. Inmiddels zoveel jaar ervaring mee en dit is de tweede school. Ze zeggen zowat allemaal dat ze er kennis van hebben en een passende aanpak, maar ze kunnen die kennis vaak niet omzetten in de praktijk en richten zich op slimme, goed presterende kinderen, niet op hb-ers. Hier zit geen fulltime hb-school in de buurt. Onlangs voor eentje gebeld, maar die hebben een wachtlijst. Hopelijk vinden we er toch eentje, want we hebben inmiddels wel weer een dieptepunt bereikt op school.
Juun012: Wat verwacht je van de leerkracht? Versnelling? Verbreding? Begrip? (ik schrijf nu iets wat niet gelijk betrekking heeft tot jou, maar iets wat ik steeds vaker zie, wees aub niet beledigd) Ik ben kleuterjuf en ik heb een aantal ouders die willen dat hun kinderen nu al leren lezen, rekenen en schrijven....sorry, daar ben ik niet voor. Dat leren kinderen in groep 3. Ja, wij hebben een leeshoek (leesbehoefte) ik bied elke 2 weken een nieuwe letter aan, ik doe aan Met Sprongen Vooruit (spelend rekenen) schrijfdans en wij hebben op de dinsdagmiddag ateliers (21 eeuwse vaardigheden). De kinderen die het aan kunnen krijgen levelwerk en ik wil zeker in gesprek blijven met ouders en orthopedagogen......maar sommige ouders denken dat hun kind de enige is (daarmee bedoel ik jou niet) Vind jij de vorm van onderwijs niet aansluiten op je kind, zou ik toch echt een andere school gaan zoeken.